Is het mogelijk om in een dialoog normaal te communiceren, om mij nou uit te maken voor kankerlul slaat echt nergens op.
Ik ben niet bang voor het virus hoor, maar ik ga ook geen problemen maken van maatregelen waarvan specialisten denken dat ze noodzakelijk zijn. Ik ben geen viroloog, epidemioloog of whatever.
Iedere leeftijdscategorie heeft zijn eigen strubbelingen, maar in mijn omgeving genoeg mensen in de categorie 15-20 jaar die wel gewoon doorgaan met hun leven.
Zit je in een GGZ instelling gezien alle mensen in jouw omgeving kapotgaan en allemaal een burn-out hebben?
Studenten zijn niet de enige, iedereen heeft behoefte aan "activiteiten: college's, feestjes, festivals, voetbalwedstrijden, sportscholen, bioscopen, terrassen, etc." en mis het perspectief.
Uiteraard heeft iedere leeftijdscategorie zijn eigen problemen, maar studenten worden wel buitensporig hard getroffen. Omdat:
- De kans dat ze er zelf aan overlijden astronomisch laag is, dus al hun offers zijn puur uit solidariteit.
- Hun sociale leven is volledig ingestort, wanneer zij zich strikt aan de coronaregels zouden houden. Je colleges zijn digitaal (werk ook, maar de meesten bellen nog op het werk en dat is bij colleges niet het geval) en qua studenten- of studieverenigingen, sport, uitgaan en festivals gaat niks door. Nieuwe vrienden maken (voor studenten die in 2020 zijn begonnen), zit er niet in. Je hebt alleen je studentenhuis. Als je niet in een studio woont, that is. In je studentenhuis mag vervolgens maar een iemand bezoek uitnodigen. Hoeveel bewoners heeft het gemiddelde studentenhuis? Stuk of zes? Dan ben je grofweg een keer per week aan de beurt.
- Economisch is het zwaar, want 99% heeft een bijbaan met een 0 uren contract en/of werkt in een sector die hard getroffen is door corona.
En dat allemaal in een periode die bepalend is voor de rest van je leven.
Zullen we dat eens naast de gemiddelde dertigplusser zetten?
- De kans op overlijden wordt groter naarmate je ouder wordt. De kans op acceptatie/omarming van de maatregelen te houden, neemt dan logischerwijs ook toe.
- Het sociale leven is weliswaar ook ingeperkt, maar je woont in ieder geval nog bij ongeveer de belangrijkste personen in je leven, namelijk je wederhelft en eventueel nageslacht. Ja, dat geldt niet voor iedereen, maar het leeuwendeel zit dan toch echt al in de categorie huis, boompje, beestje. Het sociale leven is sowieso al een stuk burgerlijker (sterker naarmate je ouder wordt uiteraard), waardoor festivals en uitgaan een minder grote rol gaan spelen. Bovendien kun je letterlijk om de dag (als je dat 50/50 zou verdelen met je wederhelft) visite ontvangen. Al had je dat wss sowieso al niet gedaan, want 'een avondje op de bank is ook lekker'.
- Economisch is het voor sommigen nog steeds heel zwaar, maar daar staat tegenover dat een aanzienlijk percentage nog steeds kan werken.
Niet echt eerlijk verdeeld toch? Ik snap het iig volledig dat er feestvierende studenten zijn. In hun schoenen had ik waarschijnlijk hetzelfde gedaan.