-
Volg het forum via Google Nieuws
Snowwhite on the move
- Topic starter sneeuwwitje
- Startdatum
- Volgers 50
Bezoekers in dit topic
OP
- Lid geworden
- 1 feb 2010
- Berichten
- 171
- Waardering
- 331
- Lengte
- 1m70
- Massa
- 66kg
- Vetpercentage
- 30%
- Topic Starter
- #282
Is water en bot. Ik natuurlijk nooit exact meten met zo'n weegschaal, maar wel een trend zien.
- Lid geworden
- 25 sep 2016
- Berichten
- 26.363
- Waardering
- 45.246
- Lengte
- 1m89
- Massa
- 117kg
- Vetpercentage
- 12%
Die weegschalen zijn vrij onnauwkeurig. Huidplooi is veel nauwkeuriger. (Onderdompelmethode of DEXA-scan is nog nauwkeuriger, maar minder praktisch.)
- Lid geworden
- 14 mrt 2010
- Berichten
- 24.607
- Waardering
- 12.552
Ik heb 45% volgens de weegschaal.
Klopt wel zo'n beetje.
Klopt wel zo'n beetje.
Sweatdaily
Advanced Bodybuilder
- Lid geworden
- 12 aug 2018
- Berichten
- 824
- Waardering
- 1.129
- Lengte
- 1m75
- Massa
- 74kg
Als ik thuis meet gebruik ik een simpele Omron die je in je handen vasthoudt. Dat ding is verbazingwekkend accuraat. Ik doe incidenteel een huidplooi meting door coach, en de resultaten verschillen nauwelijks.
OP
- Lid geworden
- 1 feb 2010
- Berichten
- 171
- Waardering
- 331
- Lengte
- 1m70
- Massa
- 66kg
- Vetpercentage
- 30%
- Topic Starter
- #288
Ik liep laatst van mijn het werk terug naar huis en omdat de zon scheen, keek ik een beetje naar beneden. Toen stootte ik mijn hoofd echt heel hard tegen een verkeersbord die daar stond (er waren werkzaamheden) en er reed net een halfvolle bus langs. Just smile and wave boys.
Toen ging ik ’s avonds sporten en deed ik jerks vanuit de nek. Toen bleef mijn haar aan de halterstang haken en kreeg ik de stang niet verder omhoog zonder gescalpeerd te worden. Dus toen wilde ik hem naar achteren laten vallen, maar ik wist niet hoe en draaide mijn rotatorcuff in de rek. Stonden er ook nog twee mensen te kijken, waarvan er eentje achter zijn hand zat te gniffelen. Ik ging gelijk naar huis daarna.
Daarna heb ik nieuwe lifters gekocht. Vergeten mijn orthopedische steunzolen (we zijn al op leeftijd he) over te hevelen van mijn oude naar mijn nieuwe lifters. Ging ik lekker veel trainen op mijn nieuwe pattas; knieblessure. Zo’n nasty pijntje achter de knieschijf. Kon niet meer below parallel kan squatten.
Omdat ik de halterstang niet stevig genoeg vastpak met mijn linkerhand (rechts wel, om één of andere freak anatomische asymmetrische reden), laat ik hem in mijn hand ‘hangen’ en is het duimgewricht opgerekt en snatch ik nu met een blauw kinesiologie tapeje om de duim van de Action.
Ik pak de bar met de clean te wijd vast, zodat hij precies op mijn kruis terecht komt in de hyperextensie, zodat daar nu zo’n enorme pijnlijke plek is ontstaan, dat ik niet meer fijn op mijn buik kan slapen. Dat probleem was redelijk snel opgelost. Tenzij in stress, dan val ik weer terug naar oude gewoonten, wat vrijwel elke training aan de orde is.
Dus nu ben ik boven, onder en midden gehandicapt. En heb ik een rehab programma. Niet meer below parallel squatten, powersnatchen en powercleanen. Zegt een gewichtheffer van de PL-sportschool: "maar eigenlijk squatte je al nooit echt below parallel, toch?" Point taken. Was ik niet eens verbolgen over. Kon er zelfs nog om lachen. Met kiespijn. Dat wel.
Langzaam de jerks weer oppakken op de jerktafels. Zegt de stagiaire van de PL-sportschool dat ik de gewichten niet zo hard moet laten neerkomen. Ook nog zo’n handbeweging erbij. Dat is nog het meest woede-aanwakkerend, weet je dat, zo’n handgebaar. Laten we elkaar geen mietje noemen he: zoveel gewicht zit er echt niet op die halterstang. En had je deze opmerking ook gemaakt tegen die kerels die hier aan gewichtheffen doen? Ik maakte gelijk een notitie in mijn hoofd dat ik hem niet mocht. Kan wel weer bijgesteld worden, hoor, maar niet snel.
En toen moest ik ook echt even stoppen met sporten, want ik kreeg een kleine ingreep aan mijn rug. Zegt die arts: kan je het beste 4 weken even niet sporten. Ik kijk hem aan….Zegt hij: ik zet nog wel een hechting extra anders. Daarna liet ik al mijn eerste tattoo zetten (op mijn heup), want ik was 12 kg afgevallen en vond dat het er nu mooi uit zou zien. Zegt die tattoo-man: mag je even 6 weken niet sporten. Ik kijk hem aan…Gelukkig was hij zelf een cross fitter en heeft hij in de shop voorgedaan welke bewegingen ik wel en niet mocht maken dan.
Dus na opgeteld toch een weekje relatieve rust, ging ik weer eens een squat proberen, gewoon weightless. Maar de pijn in de knie was er nog steeds. En toen liet ik de moed een beetje zakken. Ik kreeg een trillend onderlipje en traantjes op mijn onderste ooglid.
Weet je wat het is, ik word te oud voor deze sport. Ik moet gewoon weer naar die Annie-Gerda-Truus sportschool beetje klappen op de maat van de muziek met een elastiekje en een gummiballetje. Ik moet gewoon weer full retard koffie drinken na de les en voorzien worden van ongevraagde adviezen en tips. Ik moet gewoon het oorverdovende geluid van small talk weer ondergaan en stoppen met deze kwelling.
Maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. Gewoon doorploeteren en grinden he. Ook al word ik nooit goed. Ik vind het zo’n gave sport dat gewichtheffen. Als het aan mij ligt snatch ik zolang ik mijn armen nog boven mijn hoofd kan krijgen en clean ik zolang mijn rug het nog kan verdragen. En ik hou wel van een beetje ploeteren.
“You ever take your glasses of and think ‘damn natural selection would have taken my ass a long time ago if it weren’t for the development of optometry’’
‘Doing triples at 80%. It ain’t much. But it is honest work’
‘The space left in the wake of difficulty will be filled with either lessons or discouragement”
‘Every day I understand the phrase ‘I’m getting too old for this shit’ on an even deeper level’
Toen ging ik ’s avonds sporten en deed ik jerks vanuit de nek. Toen bleef mijn haar aan de halterstang haken en kreeg ik de stang niet verder omhoog zonder gescalpeerd te worden. Dus toen wilde ik hem naar achteren laten vallen, maar ik wist niet hoe en draaide mijn rotatorcuff in de rek. Stonden er ook nog twee mensen te kijken, waarvan er eentje achter zijn hand zat te gniffelen. Ik ging gelijk naar huis daarna.
Daarna heb ik nieuwe lifters gekocht. Vergeten mijn orthopedische steunzolen (we zijn al op leeftijd he) over te hevelen van mijn oude naar mijn nieuwe lifters. Ging ik lekker veel trainen op mijn nieuwe pattas; knieblessure. Zo’n nasty pijntje achter de knieschijf. Kon niet meer below parallel kan squatten.
Omdat ik de halterstang niet stevig genoeg vastpak met mijn linkerhand (rechts wel, om één of andere freak anatomische asymmetrische reden), laat ik hem in mijn hand ‘hangen’ en is het duimgewricht opgerekt en snatch ik nu met een blauw kinesiologie tapeje om de duim van de Action.
Ik pak de bar met de clean te wijd vast, zodat hij precies op mijn kruis terecht komt in de hyperextensie, zodat daar nu zo’n enorme pijnlijke plek is ontstaan, dat ik niet meer fijn op mijn buik kan slapen. Dat probleem was redelijk snel opgelost. Tenzij in stress, dan val ik weer terug naar oude gewoonten, wat vrijwel elke training aan de orde is.
Dus nu ben ik boven, onder en midden gehandicapt. En heb ik een rehab programma. Niet meer below parallel squatten, powersnatchen en powercleanen. Zegt een gewichtheffer van de PL-sportschool: "maar eigenlijk squatte je al nooit echt below parallel, toch?" Point taken. Was ik niet eens verbolgen over. Kon er zelfs nog om lachen. Met kiespijn. Dat wel.
Langzaam de jerks weer oppakken op de jerktafels. Zegt de stagiaire van de PL-sportschool dat ik de gewichten niet zo hard moet laten neerkomen. Ook nog zo’n handbeweging erbij. Dat is nog het meest woede-aanwakkerend, weet je dat, zo’n handgebaar. Laten we elkaar geen mietje noemen he: zoveel gewicht zit er echt niet op die halterstang. En had je deze opmerking ook gemaakt tegen die kerels die hier aan gewichtheffen doen? Ik maakte gelijk een notitie in mijn hoofd dat ik hem niet mocht. Kan wel weer bijgesteld worden, hoor, maar niet snel.
En toen moest ik ook echt even stoppen met sporten, want ik kreeg een kleine ingreep aan mijn rug. Zegt die arts: kan je het beste 4 weken even niet sporten. Ik kijk hem aan….Zegt hij: ik zet nog wel een hechting extra anders. Daarna liet ik al mijn eerste tattoo zetten (op mijn heup), want ik was 12 kg afgevallen en vond dat het er nu mooi uit zou zien. Zegt die tattoo-man: mag je even 6 weken niet sporten. Ik kijk hem aan…Gelukkig was hij zelf een cross fitter en heeft hij in de shop voorgedaan welke bewegingen ik wel en niet mocht maken dan.
Dus na opgeteld toch een weekje relatieve rust, ging ik weer eens een squat proberen, gewoon weightless. Maar de pijn in de knie was er nog steeds. En toen liet ik de moed een beetje zakken. Ik kreeg een trillend onderlipje en traantjes op mijn onderste ooglid.
Weet je wat het is, ik word te oud voor deze sport. Ik moet gewoon weer naar die Annie-Gerda-Truus sportschool beetje klappen op de maat van de muziek met een elastiekje en een gummiballetje. Ik moet gewoon weer full retard koffie drinken na de les en voorzien worden van ongevraagde adviezen en tips. Ik moet gewoon het oorverdovende geluid van small talk weer ondergaan en stoppen met deze kwelling.
Maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. Gewoon doorploeteren en grinden he. Ook al word ik nooit goed. Ik vind het zo’n gave sport dat gewichtheffen. Als het aan mij ligt snatch ik zolang ik mijn armen nog boven mijn hoofd kan krijgen en clean ik zolang mijn rug het nog kan verdragen. En ik hou wel van een beetje ploeteren.
“You ever take your glasses of and think ‘damn natural selection would have taken my ass a long time ago if it weren’t for the development of optometry’’
‘Doing triples at 80%. It ain’t much. But it is honest work’
‘The space left in the wake of difficulty will be filled with either lessons or discouragement”
‘Every day I understand the phrase ‘I’m getting too old for this shit’ on an even deeper level’
Sweatdaily
Advanced Bodybuilder
- Lid geworden
- 12 aug 2018
- Berichten
- 824
- Waardering
- 1.129
- Lengte
- 1m75
- Massa
- 74kg
Je schrijft er grappig. Doorploeteren en grinden lijkt me alleen niet het antwoord. Je hebt geen fuck aan blessures. Als je graag wilt snatchen enzo, kun je beter gewicht terugnemen tot de juiste techniek erin is geramd en je het met je ogen dicht kunt doen. 
OP
- Lid geworden
- 1 feb 2010
- Berichten
- 171
- Waardering
- 331
- Lengte
- 1m70
- Massa
- 66kg
- Vetpercentage
- 30%
- Topic Starter
- #290
Ik heb de klad erin, zit in de sleur, de sof, hanging on for dear life. Heb kniepijn en kan niet meer hurken. Dus na 3 maanden aanklooien, naar sportfysiotherapeut gegaan. Moest stoppen met gewichtheffen en moet oefeningetjes doen. De step up, squatten op de zere poot tot het pijn doet (dat is: 15 cm diep), squatten met een elastiekje om je knietjes, etc. Dikke lol (en van binnen janken, mensen). Heb dus nu een dikke baksteen in de achtertuin gegooid en daar ga ik. Kop op onweer. Maar ik doe alles wat die man zegt. Ik ben er hartstikke zat van en wil er van af.
Soms doe ik de oefeningetjes ook in de ongezellige sportschool met nog steeds te harde muziek en rare wisselende medewerkers. Ik mis medewerker-stabiliteit in die club. Kan er nu ook even slecht mee om gaan. Wie zegt er nu wel gedag en wie niet. Tell me!
Ik loop daar al met mijn ziel onder de arm, pischagrijnig ook. Ik slinger de fitnesstracker al niet eens meer aan en ik kom op tijden dat er zo min mogelijk mensen zijn (maar dat deed ik eigenlijk al, tbh). Wist toch de huisvrouw me te vinden. Ze keek naar mijn lichaam, en zei: “je bent wat voller geworden”. Ik ben echt helemaal voor eerlijkheid, maar IK VROEG NIET OM JE MENING.
Ook moet ik van de fysio op bergschoenen naar mijn werk wandelen. Want daarin rol ik mijn voet veel beter af. Is goed, jongen, doe ik ook. Kom ik de afdeling op, mompelt zo’n vrouw van een ander team tijdens het voorbijlopen : ‘Wat een rare schoenen’. JA DAT HOORDE IK DUS!
Ik had ook weer een gewichthefclinic gepland en betaald toen alles nog paletti was in mijn lichaam en het leven nog goed was. Nu kon ik eigenlijk net niets, was gewoon de stumperd van de middag. Maar ik dacht echt: ik pik allicht een tip op. Want om te luisteren hoef je niet te hurken, he. Zegt één van die knakkers die er de vorige gewichthefclinic ook bij was: “Deze keer die stang niet weer op je kop laten vallen, he”. Hey. BEDANKT MAN! Bemoedigend.
De clinic werd gegeven door zo’n klein en dun -67kg klassertje. Hoewel hij mooi wapperend haar had en een perfect getrimde baard, heb ik helemaal niets met dat type man. Toen het pauze was heb ik natuurlijk gelijk gevraag of hij zijn haar föhnde. Hij zei van niet. Lying through his teeth. Ik kwam nog meer te weten:
-Hij studeert nog, maar heeft een ‘sportstatus’ en hij merkt dat anderen het toch wel lastig vinden ermee om te gaan, hoor
-Hij kan wel 80 kg snatchen
-Hij heeft zijn eigen gym en vond het wel erg ‘cheesy’ om met het knapste meisje van de gym te gaan, maar ze viel gewoon op hem
-Hij geeft heel veel clinics en overal waar hij komt kennen mensen hem en zeggen ze ‘Heeeeeej hoe gaat het?”
Dit type man he…VIND IK HELEMAAL NIETS. Met je spillebeentjes, je afgemeten en uitgeplande imago, met je screensaver van jezelf in ontbloot bovenlichaam en je knappe holle en lege fitgirl vriendin. Van die types die langs je heen praten. Wel horen, maar niet luisteren. En maar zenden die info, boring as f*ck ook met je saaie verhalen man, ga toch weg. Goede wijn behoeft geen krans.
Maar ik moet het hem nageven, ik heb wel iets geleerd. Met name dat ik niet Neerlands slechtste gewichthefster ben. Zo eentje waarvan iedereen denkt: lieverd, stop er toch mee. Nee, ik heb de techniek wel aardig onder de knie, volgens fitboy. Was alleen een beetje overtraind. “Je blessure is als een auto die kapot is, dan rij je er toch ook niet mee door?” Nooooooouuuuuu, misschien was dat in mijn geval niet zo’n hele goede analogie. Maar I get your point. Met je wapperende haar.
En toen dit dan ook achter de rug was, was ik enorm opgelucht. Ik had de halterstang niet gekopt, niet gebraakt en niet geshow-offt. Ik heb maar 2 keer gepowersnatched en gepowerclean & jerked met laag gewicht. Voor de rest kale pussystang en beheerst door de knietjes. En ik was trots op mezelf en ik denk de fysio ook.
Ik ben dankzij die clinic weer gemotiveerd om dat knieprobleem uit de weg te ruimen. En als ie uit de weg is, pak ik het gewichtheffen weer vol op, alle ruktrainingen, frustraties en mascara op de wang incluis. Gewoon in stilte, lekker alleen, hard werken. Ik kom er wel. Ik weet alleen nog niet precies waar dat is. Detail.
“I feel like I skipped the whole ‘go out and have fun’ stage and went straight to being a 70 year old”
"Things that annoy me: feelings, people, basically everyting idk why I started making a list"
"Today is spring, which is a big day for those of us waiting to see if we have seasonal depression or depression depression"
"When your boss asks why you need to leave early. Bro, I am straight up not having a good time."
Soms doe ik de oefeningetjes ook in de ongezellige sportschool met nog steeds te harde muziek en rare wisselende medewerkers. Ik mis medewerker-stabiliteit in die club. Kan er nu ook even slecht mee om gaan. Wie zegt er nu wel gedag en wie niet. Tell me!
Ik loop daar al met mijn ziel onder de arm, pischagrijnig ook. Ik slinger de fitnesstracker al niet eens meer aan en ik kom op tijden dat er zo min mogelijk mensen zijn (maar dat deed ik eigenlijk al, tbh). Wist toch de huisvrouw me te vinden. Ze keek naar mijn lichaam, en zei: “je bent wat voller geworden”. Ik ben echt helemaal voor eerlijkheid, maar IK VROEG NIET OM JE MENING.
Ook moet ik van de fysio op bergschoenen naar mijn werk wandelen. Want daarin rol ik mijn voet veel beter af. Is goed, jongen, doe ik ook. Kom ik de afdeling op, mompelt zo’n vrouw van een ander team tijdens het voorbijlopen : ‘Wat een rare schoenen’. JA DAT HOORDE IK DUS!
Ik had ook weer een gewichthefclinic gepland en betaald toen alles nog paletti was in mijn lichaam en het leven nog goed was. Nu kon ik eigenlijk net niets, was gewoon de stumperd van de middag. Maar ik dacht echt: ik pik allicht een tip op. Want om te luisteren hoef je niet te hurken, he. Zegt één van die knakkers die er de vorige gewichthefclinic ook bij was: “Deze keer die stang niet weer op je kop laten vallen, he”. Hey. BEDANKT MAN! Bemoedigend.
De clinic werd gegeven door zo’n klein en dun -67kg klassertje. Hoewel hij mooi wapperend haar had en een perfect getrimde baard, heb ik helemaal niets met dat type man. Toen het pauze was heb ik natuurlijk gelijk gevraag of hij zijn haar föhnde. Hij zei van niet. Lying through his teeth. Ik kwam nog meer te weten:
-Hij studeert nog, maar heeft een ‘sportstatus’ en hij merkt dat anderen het toch wel lastig vinden ermee om te gaan, hoor
-Hij kan wel 80 kg snatchen
-Hij heeft zijn eigen gym en vond het wel erg ‘cheesy’ om met het knapste meisje van de gym te gaan, maar ze viel gewoon op hem
-Hij geeft heel veel clinics en overal waar hij komt kennen mensen hem en zeggen ze ‘Heeeeeej hoe gaat het?”
Dit type man he…VIND IK HELEMAAL NIETS. Met je spillebeentjes, je afgemeten en uitgeplande imago, met je screensaver van jezelf in ontbloot bovenlichaam en je knappe holle en lege fitgirl vriendin. Van die types die langs je heen praten. Wel horen, maar niet luisteren. En maar zenden die info, boring as f*ck ook met je saaie verhalen man, ga toch weg. Goede wijn behoeft geen krans.
Maar ik moet het hem nageven, ik heb wel iets geleerd. Met name dat ik niet Neerlands slechtste gewichthefster ben. Zo eentje waarvan iedereen denkt: lieverd, stop er toch mee. Nee, ik heb de techniek wel aardig onder de knie, volgens fitboy. Was alleen een beetje overtraind. “Je blessure is als een auto die kapot is, dan rij je er toch ook niet mee door?” Nooooooouuuuuu, misschien was dat in mijn geval niet zo’n hele goede analogie. Maar I get your point. Met je wapperende haar.
En toen dit dan ook achter de rug was, was ik enorm opgelucht. Ik had de halterstang niet gekopt, niet gebraakt en niet geshow-offt. Ik heb maar 2 keer gepowersnatched en gepowerclean & jerked met laag gewicht. Voor de rest kale pussystang en beheerst door de knietjes. En ik was trots op mezelf en ik denk de fysio ook.
Ik ben dankzij die clinic weer gemotiveerd om dat knieprobleem uit de weg te ruimen. En als ie uit de weg is, pak ik het gewichtheffen weer vol op, alle ruktrainingen, frustraties en mascara op de wang incluis. Gewoon in stilte, lekker alleen, hard werken. Ik kom er wel. Ik weet alleen nog niet precies waar dat is. Detail.
“I feel like I skipped the whole ‘go out and have fun’ stage and went straight to being a 70 year old”
"Things that annoy me: feelings, people, basically everyting idk why I started making a list"
"Today is spring, which is a big day for those of us waiting to see if we have seasonal depression or depression depression"
"When your boss asks why you need to leave early. Bro, I am straight up not having a good time."
- Lid geworden
- 25 sep 2016
- Berichten
- 26.363
- Waardering
- 45.246
- Lengte
- 1m89
- Massa
- 117kg
- Vetpercentage
- 12%
Je hebt het weer prachtig verwoord.
Balen dat het even 'ruk' gaat. Probeer positief te blijven. Je hebt veel meer in je dan al die andere lege types om je heen.
Balen dat het even 'ruk' gaat. Probeer positief te blijven. Je hebt veel meer in je dan al die andere lege types om je heen.
OP
- Lid geworden
- 1 feb 2010
- Berichten
- 171
- Waardering
- 331
- Lengte
- 1m70
- Massa
- 66kg
- Vetpercentage
- 30%
- Topic Starter
- #294
Ik kan nog steeds niet hurken door kniepijn. Thundershit. Ook weer 3 kilo aangekomen. Sucky ruk zeg. Heb wel een prima fysio, maar die ging laatst op vakantie. En nu had ik al gezien dat er ook een hele brede knappe collega fysio in de praktijk werkt, Dennis. Dus toen mijn fysio me in wilde plannen bij een collega, dacht ik: “mag ik bij Denis, mag ik bij Dennis, mag ik bij Dennis!”. “Dan plan ik je even in bij Dennis, kan je zaterdag?” “Ja, kan ik!”. Heb ook serieus wat gehad aan die Dennis. Dennis is zelf powerlifter en had ook knieschijfproblemen en dacht op een gegeven moment “fak it, ik squat er recht doorheen”. En dat was ook zijn tip aan mij. And I shit you not…het werd iets beter. Ik heb Dennis 3 keer gezien en bij de laatste afspraak zei hij: “je bent wel HEEL vermoeiend, hoor”. Hij dacht vast “GODDANK daar ben ik van af!!”. Snap ik wel.
Ik ben nu ook al 3 maanden niet meer op de PL-sportschool geweest. In het begin kreeg ik nog berichtjes van medegymmers aldaar en mijn knappe coach, maar nu niet meer. Snap ik wel. Ik wil eigenlijk ook niet terug. Als ik straks pijnloos kan hurken ga ik olympisch gewichtheflesjes nemen bij zo’n zweterige gehypte crossfit box. Ga ik ergens achteraan in het lesje staan en houd ik mijn kanis.
Mijn echte thuis is en blijft de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige medewerkers. Vanochtend om 7:00 stond ik daar, komt de zon op. Goed muziekje in. Niemand valt me lastig. Alleen ik en een fitgirl met een te kort shirt. Dan voel ik me zo gelukkig. En op vrijdagavond, dan ook. Even knikken naar de bodybuildtweeling, ze moesten eens weten hoeveel ik dat waardeer, deze summiere omgang. Dan heb ik geen hekel aan mijn medemens.
Toen ik naar huis fietste stond ik samen met een mede-fietser te wachten tot we over konden steken. Hij heeft een hondje in zijn mandje, lijkt me aardige gast. Alleen vindt de auto achter ons dat we hem te lang laten wachten/blokkeren en hij roept iets kwalijks uit zijn raampje. Ik denk dan echt: “deze laat ik even gaan”. Maar hij: “HOU JE BEK JOH VIEZE KANKERKNEUS”. Wat een fijn medemens. Bijzondere woordkeuze ook. Kanker=heavy en kneus=soft. Maar ik snap het wel.
Nog een voorbeeld van een fijn midget medemensje. ik was laatst aan het schoonmaken thuis, had net de hele hut gedweild. Het regende heel hard buiten. Hoor ik hard gehuil van een kind. Zie ik op het stoepje voor mijn voordeur twee wielrenners zitten; vader en zoon, zoon was gevallen met de fiets. Ik vroeg of ze binnen wilden komen. Wilden ze wel. Had net gedweild he. Met je natte rare klikschoentjes en je gekke dunne ielige postuurtje. Maar goed, daar had je ze zitten te druppen. Ik zei tegen de jongen dat als hij nou later beroemd werd met wielrennen dat ik dan kon zeggen dat ie bij mij aan de keukentafel had gezeten. En de volgende dag lag er een Merci in mijn brievenbus met een kaartje erbij en daarop stond een handtekening van de jongen en de tekst: “Hier heb je vast mijn handtekening voor als ik later beroemd ben”.
Dus sommige mensen zijn niet zo erg. De meeste wel overigens. Ga ik nog steeds elke dag van over de kling. En als ik moet kiezen ben ik liever alleen met af en toe een afgepast knikje van herkenning.
“En hoe verder hij ging, des te langer werd de weg terug”
“Kids be like ‘watch this’ and then do a jump and spin wasting my fucking time”
“It took me 18 months to fix my injury and regain the same level of performance as before my injury. The difference was, I was now a much better-tuned athlete”
“Not sure retailers know this, but there is a whole demographic of women who still want the bottom half of the shirt”
Ik ben nu ook al 3 maanden niet meer op de PL-sportschool geweest. In het begin kreeg ik nog berichtjes van medegymmers aldaar en mijn knappe coach, maar nu niet meer. Snap ik wel. Ik wil eigenlijk ook niet terug. Als ik straks pijnloos kan hurken ga ik olympisch gewichtheflesjes nemen bij zo’n zweterige gehypte crossfit box. Ga ik ergens achteraan in het lesje staan en houd ik mijn kanis.
Mijn echte thuis is en blijft de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige medewerkers. Vanochtend om 7:00 stond ik daar, komt de zon op. Goed muziekje in. Niemand valt me lastig. Alleen ik en een fitgirl met een te kort shirt. Dan voel ik me zo gelukkig. En op vrijdagavond, dan ook. Even knikken naar de bodybuildtweeling, ze moesten eens weten hoeveel ik dat waardeer, deze summiere omgang. Dan heb ik geen hekel aan mijn medemens.
Toen ik naar huis fietste stond ik samen met een mede-fietser te wachten tot we over konden steken. Hij heeft een hondje in zijn mandje, lijkt me aardige gast. Alleen vindt de auto achter ons dat we hem te lang laten wachten/blokkeren en hij roept iets kwalijks uit zijn raampje. Ik denk dan echt: “deze laat ik even gaan”. Maar hij: “HOU JE BEK JOH VIEZE KANKERKNEUS”. Wat een fijn medemens. Bijzondere woordkeuze ook. Kanker=heavy en kneus=soft. Maar ik snap het wel.
Nog een voorbeeld van een fijn midget medemensje. ik was laatst aan het schoonmaken thuis, had net de hele hut gedweild. Het regende heel hard buiten. Hoor ik hard gehuil van een kind. Zie ik op het stoepje voor mijn voordeur twee wielrenners zitten; vader en zoon, zoon was gevallen met de fiets. Ik vroeg of ze binnen wilden komen. Wilden ze wel. Had net gedweild he. Met je natte rare klikschoentjes en je gekke dunne ielige postuurtje. Maar goed, daar had je ze zitten te druppen. Ik zei tegen de jongen dat als hij nou later beroemd werd met wielrennen dat ik dan kon zeggen dat ie bij mij aan de keukentafel had gezeten. En de volgende dag lag er een Merci in mijn brievenbus met een kaartje erbij en daarop stond een handtekening van de jongen en de tekst: “Hier heb je vast mijn handtekening voor als ik later beroemd ben”.
Dus sommige mensen zijn niet zo erg. De meeste wel overigens. Ga ik nog steeds elke dag van over de kling. En als ik moet kiezen ben ik liever alleen met af en toe een afgepast knikje van herkenning.
“En hoe verder hij ging, des te langer werd de weg terug”
“Kids be like ‘watch this’ and then do a jump and spin wasting my fucking time”
“It took me 18 months to fix my injury and regain the same level of performance as before my injury. The difference was, I was now a much better-tuned athlete”
“Not sure retailers know this, but there is a whole demographic of women who still want the bottom half of the shirt”
- Lid geworden
- 31 mei 2012
- Berichten
- 7.249
- Waardering
- 28.851
- Lengte
- 1m57
Je logt niet vaak, maar ze zijn wel altijd super om te lezen!
Hoop dat de knieën snel weer in orde zijn.
Lief ook van je dat je een net gepoetst huis weer smerig laat worden voor schriele wielrennertjes, en ook schattig dat je een kaartje in ruil kreeg.
Hopelijk wordt dat ventje echt beroemd en kun je het later nog voor one million dollars verpatsen.
Hoop dat de knieën snel weer in orde zijn.
Lief ook van je dat je een net gepoetst huis weer smerig laat worden voor schriele wielrennertjes, en ook schattig dat je een kaartje in ruil kreeg.
Hopelijk wordt dat ventje echt beroemd en kun je het later nog voor one million dollars verpatsen
.
- Lid geworden
- 9 mei 2006
- Berichten
- 85.311
- Waardering
- 65.415
- Lengte
- 1m78
- Massa
- 106kg
- Vetpercentage
- 1%
- Lid geworden
- 25 sep 2016
- Berichten
- 26.363
- Waardering
- 45.246
- Lengte
- 1m89
- Massa
- 117kg
- Vetpercentage
- 12%
Ik zag 't. Ik kan trouwens niet meer de posts van iemand zien en de zoekfunctie werkt ook niet.
OP
- Lid geworden
- 1 feb 2010
- Berichten
- 171
- Waardering
- 331
- Lengte
- 1m70
- Massa
- 66kg
- Vetpercentage
- 30%
- Topic Starter
- #299
Ik word gepest op de sportschool door die huisvrouw die vindt dat je rug zo buigen bij het bankdrukken niet goed voor je is;
-Mijn handdoek van het bankje aftrekken als ik niet kijk
-Heel dicht achter me staan en me laten schrikken (had haar dikke asics-plaffers al lang gezien)
-Stiekem meer gewicht op mijn halterstang doen als ik niet kijk (gevaarlijk ook)
-Midset een tip geven (de ergste in dit rijtje)
Het maakt een woede in me los in de orde van Carrie van Stephen King. Brand ik de hele boel plat daar om 1 vervelende huisvrouw.
Om de huisvrouw te ontwijken ga ik dus ook gelijk als de ongezellig sportschool met te harde muziek en nu één vervelende medewerker open gaat, aan de bak. Want de huisvrouw heeft opstartproblemen met haar lichamelijke problemen (rug, schouder, kont, enkel en weet ik veel) en komt dus later. En zo werd ik overvallen door een clubje crossfitters die ineens een ochtendje op vijandig gebied kwamen gymmen. En ik volg ze allemaal op instagram, dus ik herkende ze. En om eerlijk te zijn vind ik met name 1 vrouw echt prachtig mooi gespierd en ze is ook heel goed aan het Lowlands Throwdownen, regionallen, WOD’en, enzo. Alleen hebben die crossfit vrouwen wel een beetje een recht lichaam, zonder taille, maar wel prachtig gespierde armen. Je steekt er alleen zo lullig bij af he, als je daar dan naast aan het gymmen bent. Zij warmen up met mijn max. Vond het namelijk best knap van mezelf dat ik van een kale stang mezelf had opgewerkt naar 45 kg overhead squatten. Nu wapperde de halterstang zo instabiel boven mijn hoofd dat ik maar besloot niet eens te hurken en de halterstang weer neer te leggen.
Ik sprak de gespierde vrouw ook nog aan: “Ik volg jou op instagram, Jij bent in het echt net zo gespierd als op instagram, zeg”. Oh, echt waar he…jij idiote stalkerige kneus! Maar ze deed gelukkig heel aardig. Crossfitters zijn dus geen enge mensen per se.
Ik had vandaag ook een lullige opmerking gemaakt tegen een man die zei dat hij calisthenics (ja, haal daar je spellingscontrole nog maar even overheen) deed: “dat is ook wel enorm 1980 of niet?”. Dat was niet aardig. Karmapunt eraf. Toen zei ik ook nog tegen hem dat ik een hekel heb aan mensen en dat small talk gewoon pijn doet aan mijn ziel. “Wat we nu doen dus”, zei hij. “Ja precies”. En weg was ie.
Het gymmen zit weer in de lift. Kan telkens beter hurken, met nog een klein spoortje aan fuck you patellasekwerkerfemoraal pijnfreakinsyndroom de tyfus. Maar het is echt waar wat ze zeggen: je komt er beter uit. Ik weet nu veel beter hoe ik moet bewegen, snap mijn lichaam en haar pijn beter, ik doorbreek ook weer plateaus en ben weer wat moediger (fak it, ik doe er nog wat gewicht bij). Dat zeg ik nu wel. Kan elk moment weer omslaan he. Ben ik gewoon weer die ouwe jank pussy van daarvoor. Ben ook weer begonnen met olympisch gewichtheffen, met kale stang. Net zolang tot ik niet meer aan ‘riding the bar in’ doe. But that has proven to be a bitch. Heb ook door dat je iets gewoon 100-en keren moet doen voordat het er een beetje inslijt.
Mijn gewicht zit ook weer in de lift. Dat is niet cool. Ooit 12 kg afgevallen, nu weer 4 kg erbij. Balen natuurlijk, maar 99 problems and that ain’t one op dit moment. Heb dan ook mijn eerste bikinifitness wedstrijd nog maar even uitgesteld.
Met oud en nieuw zat ik in een existentiële crisis. Sportschool dicht. Dus toen ging ik maar een tering eind wandelen heel vroeg op nieuwjaarsdag. In mijn eentje, niemand op de weg, met mijn true crime podcastje. Vriend lag nog in bed met z’n kadaver. Kom ik op 3 km van de stad een DIKKE BMW tegen die op de kant in de sloot lag. Dus ik de politie bellen: “Ja, hallo, er ligt hier een DIKKE BMW in de sloot op zijn kant”. Klemtoon op ‘dikke’ ook. Moest ik kijken of er nog iemand in zit: nee, maar ramen wel geblindeerd. Bedankt voor de melding en nog de beste wensen. Loop ik 200 meter verder: een Volkswagen Lupo in de sloot. “Ja hallo, ben ik weer….”. Mooi toch. Je eerste telefoontje van 2020 naar de politie.
Ach weet je wat het is. 2020 is gewoon weer een ander jaar met dezelfde inhoud. Geen reden om emotioneel van te worden. Fuck ook goede voornemens. Al vind ik wel dat ik minder shit moet kopen. Ik heb alles al wat ik graag wil hebben. En het kan allemaal wel een tandje minder he. Denk dat we moeten proberen dit leven zo comfortabel mogelijk door te komen, aardig moeten zijn voor elkaar (sorry calisthenics meneer), vervelende huisvrouwen af moeten zien te schudden en fijn door moeten blijven gymmen.
“My girlfriend is currently crying because she thought the 70 dollar she spend on “adopting” a koala bear from the Australian bush fires was actually going to physically get her a koala bear. Like they would just Fedex that shit to us.”
“Forensic files narrator: “…and he left is finger prints on the doorknob”. Me eating my 5th mozzarella stick: “you absolute fucking idiot””
“Idk I’ll see= I’m not coming, never was coming, never even considered it”
“Can someone please be proud of me like fuck I’m trying”
“My phone is so dry I’m starting to think I am the MF everybody said they’ll cut off when they get to 2020”
-Mijn handdoek van het bankje aftrekken als ik niet kijk
-Heel dicht achter me staan en me laten schrikken (had haar dikke asics-plaffers al lang gezien)
-Stiekem meer gewicht op mijn halterstang doen als ik niet kijk (gevaarlijk ook)
-Midset een tip geven (de ergste in dit rijtje)
Het maakt een woede in me los in de orde van Carrie van Stephen King. Brand ik de hele boel plat daar om 1 vervelende huisvrouw.
Om de huisvrouw te ontwijken ga ik dus ook gelijk als de ongezellig sportschool met te harde muziek en nu één vervelende medewerker open gaat, aan de bak. Want de huisvrouw heeft opstartproblemen met haar lichamelijke problemen (rug, schouder, kont, enkel en weet ik veel) en komt dus later. En zo werd ik overvallen door een clubje crossfitters die ineens een ochtendje op vijandig gebied kwamen gymmen. En ik volg ze allemaal op instagram, dus ik herkende ze. En om eerlijk te zijn vind ik met name 1 vrouw echt prachtig mooi gespierd en ze is ook heel goed aan het Lowlands Throwdownen, regionallen, WOD’en, enzo. Alleen hebben die crossfit vrouwen wel een beetje een recht lichaam, zonder taille, maar wel prachtig gespierde armen. Je steekt er alleen zo lullig bij af he, als je daar dan naast aan het gymmen bent. Zij warmen up met mijn max. Vond het namelijk best knap van mezelf dat ik van een kale stang mezelf had opgewerkt naar 45 kg overhead squatten. Nu wapperde de halterstang zo instabiel boven mijn hoofd dat ik maar besloot niet eens te hurken en de halterstang weer neer te leggen.
Ik sprak de gespierde vrouw ook nog aan: “Ik volg jou op instagram, Jij bent in het echt net zo gespierd als op instagram, zeg”. Oh, echt waar he…jij idiote stalkerige kneus! Maar ze deed gelukkig heel aardig. Crossfitters zijn dus geen enge mensen per se.
Ik had vandaag ook een lullige opmerking gemaakt tegen een man die zei dat hij calisthenics (ja, haal daar je spellingscontrole nog maar even overheen) deed: “dat is ook wel enorm 1980 of niet?”. Dat was niet aardig. Karmapunt eraf. Toen zei ik ook nog tegen hem dat ik een hekel heb aan mensen en dat small talk gewoon pijn doet aan mijn ziel. “Wat we nu doen dus”, zei hij. “Ja precies”. En weg was ie.
Het gymmen zit weer in de lift. Kan telkens beter hurken, met nog een klein spoortje aan fuck you patellasekwerkerfemoraal pijnfreakinsyndroom de tyfus. Maar het is echt waar wat ze zeggen: je komt er beter uit. Ik weet nu veel beter hoe ik moet bewegen, snap mijn lichaam en haar pijn beter, ik doorbreek ook weer plateaus en ben weer wat moediger (fak it, ik doe er nog wat gewicht bij). Dat zeg ik nu wel. Kan elk moment weer omslaan he. Ben ik gewoon weer die ouwe jank pussy van daarvoor. Ben ook weer begonnen met olympisch gewichtheffen, met kale stang. Net zolang tot ik niet meer aan ‘riding the bar in’ doe. But that has proven to be a bitch. Heb ook door dat je iets gewoon 100-en keren moet doen voordat het er een beetje inslijt.
Mijn gewicht zit ook weer in de lift. Dat is niet cool. Ooit 12 kg afgevallen, nu weer 4 kg erbij. Balen natuurlijk, maar 99 problems and that ain’t one op dit moment. Heb dan ook mijn eerste bikinifitness wedstrijd nog maar even uitgesteld.
Met oud en nieuw zat ik in een existentiële crisis. Sportschool dicht. Dus toen ging ik maar een tering eind wandelen heel vroeg op nieuwjaarsdag. In mijn eentje, niemand op de weg, met mijn true crime podcastje. Vriend lag nog in bed met z’n kadaver. Kom ik op 3 km van de stad een DIKKE BMW tegen die op de kant in de sloot lag. Dus ik de politie bellen: “Ja, hallo, er ligt hier een DIKKE BMW in de sloot op zijn kant”. Klemtoon op ‘dikke’ ook. Moest ik kijken of er nog iemand in zit: nee, maar ramen wel geblindeerd. Bedankt voor de melding en nog de beste wensen. Loop ik 200 meter verder: een Volkswagen Lupo in de sloot. “Ja hallo, ben ik weer….”. Mooi toch. Je eerste telefoontje van 2020 naar de politie.
Ach weet je wat het is. 2020 is gewoon weer een ander jaar met dezelfde inhoud. Geen reden om emotioneel van te worden. Fuck ook goede voornemens. Al vind ik wel dat ik minder shit moet kopen. Ik heb alles al wat ik graag wil hebben. En het kan allemaal wel een tandje minder he. Denk dat we moeten proberen dit leven zo comfortabel mogelijk door te komen, aardig moeten zijn voor elkaar (sorry calisthenics meneer), vervelende huisvrouwen af moeten zien te schudden en fijn door moeten blijven gymmen.
“My girlfriend is currently crying because she thought the 70 dollar she spend on “adopting” a koala bear from the Australian bush fires was actually going to physically get her a koala bear. Like they would just Fedex that shit to us.”
“Forensic files narrator: “…and he left is finger prints on the doorknob”. Me eating my 5th mozzarella stick: “you absolute fucking idiot””
“Idk I’ll see= I’m not coming, never was coming, never even considered it”
“Can someone please be proud of me like fuck I’m trying”
“My phone is so dry I’m starting to think I am the MF everybody said they’ll cut off when they get to 2020”
