-
Volg het forum via Google Nieuws
Snowwhite on the move
- Topic starter sneeuwwitje
- Startdatum
- Reacties 310
- Weergaven 40K
- Volgers 50
Bezoekers in dit topic
- Lid geworden
- 25 sep 2016
- Berichten
- 26.384
- Waardering
- 45.322
- Lengte
- 1m89
- Massa
- 117kg
- Vetpercentage
- 12%
Vanaf nu ga ik hier ook volgen, leuk log! 
).
Dat doet mij ook deugd, reden te meer om 'in' te zijn hier. Ik verbaas mij er regelmatig over hoeveel Nederlanders geneigd zijn samengestelde woorden los van elkaar te schrijven. Het gebruik van koppeltekens en trema's is voor de meeste mensen al helemaal een brug te ver. Ik moet ook zeggen dat ik iemand ben die zich al snel stoort aan grammatica- en spelfouten, zoals dt-fouten, als in plaats van dan en 'hun' als onderwerp ('hun hebben dit gedaan'
).
grenzlooz
Advanced Bodybuilder
- Lid geworden
- 21 feb 2014
- Berichten
- 1.052
- Waardering
- 551
- Lengte
- 1m82
- Massa
- 90kg
- Vetpercentage
- 15%
Vanaf nu ga ik hier ook volgen, leuk log!
Dat doet mij ook deugd, reden te meer om 'in' te zijn hier. Ik verbaas mij er regelmatig over hoeveel Nederlanders geneigd zijn samengestelde woorden los van elkaar te schrijven. Het gebruik van koppeltekens en trema's is voor de meeste mensen al helemaal een brug te ver. Ik moet ook zeggen dat ik iemand ben die zich al snel stoort aan grammatica- en spelfouten, zoals dt-fouten, als in plaats van dan en 'hun' als onderwerp ('hun hebben dit gedaan'
Dat laatste is wel van een ander niveau dan koppeltekens etc.
- Lid geworden
- 24 okt 2016
- Berichten
- 3.660
- Waardering
- 2.616
- Lengte
- 1m80
- Massa
- 50kg
- Vetpercentage
- 35%
Is dat niet Nederlands dialect? Woont een Nederlands koppel hier beetje verderop en het aantal keer dat ze ' hun ' gebruikt in de plaats van ' zij ' is niet bij te houden.Vanaf nu ga ik hier ook volgen, leuk log!
Dat doet mij ook deugd, reden te meer om 'in' te zijn hier. Ik verbaas mij er regelmatig over hoeveel Nederlanders geneigd zijn samengestelde woorden los van elkaar te schrijven. Het gebruik van koppeltekens en trema's is voor de meeste mensen al helemaal een brug te ver. Ik moet ook zeggen dat ik iemand ben die zich al snel stoort aan grammatica- en spelfouten, zoals dt-fouten, als in plaats van dan en 'hun' als onderwerp ('hun hebben dit gedaan'
- Lid geworden
- 25 sep 2016
- Berichten
- 26.384
- Waardering
- 45.322
- Lengte
- 1m89
- Massa
- 117kg
- Vetpercentage
- 12%
Hier wordt het vaak afgedaan met 'ja, dat is Brabants'. Ik vind het gelul, mensen moeten gewoon normaal Nederlands spreken. Als je glazenwasser of voetballer bent is het misschien niet echt boeiend, maar ik ken ook genoeg mensen met een leidinggevende functie die knap waardeloos Nederlands spreken.
Ja, dat klopt. Dat iemand laag scoort op Het Groot Dictee der Nederlandse Taal snap ik, dat is ook echt retelastig. Veel mensen gaan echter al de fout in met de basics.
Racuu
Cool Novice
- Lid geworden
- 19 aug 2013
- Berichten
- 53
- Waardering
- 38
- Lengte
- 1m80
- Massa
- 85kg
Als je tegen je trainingen op ziet dan zou ik, met oog op lange termijn, toch gaan overwegen of er geen betere/fijnere opties zijn binnen de sport.
Meen vanuit je verhaal ook op te maken dat PL-wedstrijden geen ambitie is van je?
Persoonlijk vind ik het PL/BB'en combineren erg fijn trainen. Beginnen met de compounds op kracht, vervolgens assistance oefeningen voor de compounds iets hoger in reps en de training afsluiten met wat (vlug) pompwerk.
Op deze manier duren de trainingen niet te lang, word je (waarschijnlijk) alsnog sterker en pak je wat spiermassa.
Wellicht dat je hier wat mee kunt spelen om meer plezier te krijgen in je trainingen.
OP
- Lid geworden
- 1 feb 2010
- Berichten
- 172
- Waardering
- 336
- Lengte
- 1m70
- Massa
- 66kg
- Vetpercentage
- 30%
- Topic Starter
- #248
Ik ben overgestapt naar het gewichtheffen. Als ik eerlijk ben, heb ik alleen de eerste trainingsweek van het powerliften leuk gevonden en daarna al rap niet meer. And I sucked at it too. Denk dat de druppel was dat de mannen in de PL-sportschool on my case zaten en telkens zeiden dat mijn squat niet below parallel was, en dat ik mijn grote ego aan de kant moest zetten. Niet diep genoeg klopte wel, maar het ego niet. Ik brandde namelijk helemaal af op de squat. Enorme angst als ik de bar al zag hangen. “Dit lukt nooit”, dacht ik dan. Kreeg nog een nasty blessure erbij onder mijn oksel (van de freakin' pullups) , wat de deadlift ruk maakte. Bleef de bench over. Die ging oké trouwens.
Dus toen ging ik gewichtheffen. Ook bij de knappe PL-instructeur, want hij doet ook gewichtheffen. Ben nog steeds beetje verliefd op hem. Soms geeft hij de bar aan me en staat hij heel dicht bij me, zucht...
Het lullige is dat er binnen een reguliere sportschool, zoals de ongezellige sportschool met te harde muziek en tegenwoordig toch best aardige medewerkers, weinig plek is voor gewichtheffers. De meeste gewichtheffers zitten bij een crossfitboxje waar ze keurig op 2 m2 hout staan. Ik sta op een open mat te trekken aan een vrouwen halterstang (krijg anders geen hookgrip), tussen de lungende, kettlebell zwaaiende en crunchende/donkey kickende mede-gymmers.
Nu weet ik dat één van de medewerkers van de ongezellige sportschool op best hoog niveau gewichtheft (bij een crossfitbox). Ik sprak haar en zei dat ik de snatch moeilijk vond. Reactie: “ik kan nu 65 kg snatchen, ben ik blij mee”. Okay, yeah, thanks for that.
Gisteren zag ik ineens een man, die ook aan het gewichtheffen was in de ongezellige sportschool. Maar hij ontstak in me zo’n directe irritatie dat ik er niets mee te maken wilde hebben. Dun, O-benen, crossfit schoentjes, compressiekousen, underarmour shirt en thunder-irritante kop. Mag allemaal wel, hoor, maar dan verwacht je wat. Maar het was laag gewicht, slechte vorm en het gewicht hard laten vallen. Dat is m.i. niet nodig hoor. Niet stoer. Ook midden op de gymmat staan, zodat niemand er omheen kon. Toen vroeg hij aan me of ik zijn bar in de gaten wilde houden als hij supersets deed. Van binnen schreeuwde ik ‘Neeeeeeee! Zoek het uit met je kniekousjes en crossfitschoentjes, met je borst vooruit en je dunne ielige O-beentjes!”, maar ik zei; “is goed”. Fuck that.
In de kleedkamer zat ik vervolgens in de klem bij de huisvrouw die al een keer eerder had gezegd dat mijn rug te hol was met de bench, was niet goed voor mijn rug, hoor. Nu kreeg ik uitleg over de tattoos die ze had. Het hart op haar pols stond voor moed en de duif op haar schouder stond voor haar overleden oma. Want toen oma gecremeerd was kwam er een duif in het raam zitten. Gewoon zo’n grijze dakduif, he, daar heb je er wel doezend van in een stad. Toen kwam er een andere duif naast zitten, alsof het haar opa was die haar oma kwam ophalen…
Het complete gebrek aan wederkerigheid bij de medemens (“Hoe is het met jou?”) en het opdringen van verhalen waar je niet om vraagt, verbaast me elke keer.
Dit soort gesprekken zijn vermoeiend. Constant op zoek naar een ontsnappingsmogelijkheid (“Hey, maar eh, ik moet gaan”). Ik heb zoveel moeite om empathie te veinzen (“Ach wat bijzonder, zeg”). Ik heb gewoon verzuring rondom mijn ogen om een meelevende blik te laten zien. Van binnen brand ik van woede dat mijn tijd hieraan op gaat. Ik moet namelijk nog kattenbakken verschonen, boodschappen halen, de heg snoeien, emails beantwoorden en zinloos op de bank zitten voor me uit staren om te bekomen van de medemens.
"Maar heb je zin om een keer samen te sporten anders?" Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee! “Is goed”.
23 juli, gaan we samen sporten, ze neemt er speciaal vrij voor. Fuck me.
“The best thing about working out and eating well is knowing that eventually I’ll be dead and won’t have to do this anymore”
“So good to run into you, let’s get together soon!” Narrator: it wasn’t. they didn’t.”
“They can’t take away my peace. They didn’t give it to me”
“My superpower? I can look you dead in the face while you’re talking and not hear a damn word you said”
“I enjoy myself way too much at home, in my own company, minding my own business”
Dus toen ging ik gewichtheffen. Ook bij de knappe PL-instructeur, want hij doet ook gewichtheffen. Ben nog steeds beetje verliefd op hem. Soms geeft hij de bar aan me en staat hij heel dicht bij me, zucht...
Het lullige is dat er binnen een reguliere sportschool, zoals de ongezellige sportschool met te harde muziek en tegenwoordig toch best aardige medewerkers, weinig plek is voor gewichtheffers. De meeste gewichtheffers zitten bij een crossfitboxje waar ze keurig op 2 m2 hout staan. Ik sta op een open mat te trekken aan een vrouwen halterstang (krijg anders geen hookgrip), tussen de lungende, kettlebell zwaaiende en crunchende/donkey kickende mede-gymmers.
Nu weet ik dat één van de medewerkers van de ongezellige sportschool op best hoog niveau gewichtheft (bij een crossfitbox). Ik sprak haar en zei dat ik de snatch moeilijk vond. Reactie: “ik kan nu 65 kg snatchen, ben ik blij mee”. Okay, yeah, thanks for that.
Gisteren zag ik ineens een man, die ook aan het gewichtheffen was in de ongezellige sportschool. Maar hij ontstak in me zo’n directe irritatie dat ik er niets mee te maken wilde hebben. Dun, O-benen, crossfit schoentjes, compressiekousen, underarmour shirt en thunder-irritante kop. Mag allemaal wel, hoor, maar dan verwacht je wat. Maar het was laag gewicht, slechte vorm en het gewicht hard laten vallen. Dat is m.i. niet nodig hoor. Niet stoer. Ook midden op de gymmat staan, zodat niemand er omheen kon. Toen vroeg hij aan me of ik zijn bar in de gaten wilde houden als hij supersets deed. Van binnen schreeuwde ik ‘Neeeeeeee! Zoek het uit met je kniekousjes en crossfitschoentjes, met je borst vooruit en je dunne ielige O-beentjes!”, maar ik zei; “is goed”. Fuck that.
In de kleedkamer zat ik vervolgens in de klem bij de huisvrouw die al een keer eerder had gezegd dat mijn rug te hol was met de bench, was niet goed voor mijn rug, hoor. Nu kreeg ik uitleg over de tattoos die ze had. Het hart op haar pols stond voor moed en de duif op haar schouder stond voor haar overleden oma. Want toen oma gecremeerd was kwam er een duif in het raam zitten. Gewoon zo’n grijze dakduif, he, daar heb je er wel doezend van in een stad. Toen kwam er een andere duif naast zitten, alsof het haar opa was die haar oma kwam ophalen…
Het complete gebrek aan wederkerigheid bij de medemens (“Hoe is het met jou?”) en het opdringen van verhalen waar je niet om vraagt, verbaast me elke keer.
Dit soort gesprekken zijn vermoeiend. Constant op zoek naar een ontsnappingsmogelijkheid (“Hey, maar eh, ik moet gaan”). Ik heb zoveel moeite om empathie te veinzen (“Ach wat bijzonder, zeg”). Ik heb gewoon verzuring rondom mijn ogen om een meelevende blik te laten zien. Van binnen brand ik van woede dat mijn tijd hieraan op gaat. Ik moet namelijk nog kattenbakken verschonen, boodschappen halen, de heg snoeien, emails beantwoorden en zinloos op de bank zitten voor me uit staren om te bekomen van de medemens.
"Maar heb je zin om een keer samen te sporten anders?" Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee! “Is goed”.
23 juli, gaan we samen sporten, ze neemt er speciaal vrij voor. Fuck me.
“The best thing about working out and eating well is knowing that eventually I’ll be dead and won’t have to do this anymore”
“So good to run into you, let’s get together soon!” Narrator: it wasn’t. they didn’t.”
“They can’t take away my peace. They didn’t give it to me”
“My superpower? I can look you dead in the face while you’re talking and not hear a damn word you said”
“I enjoy myself way too much at home, in my own company, minding my own business”
Laatst bewerkt:
- Lid geworden
- 25 sep 2016
- Berichten
- 26.384
- Waardering
- 45.322
- Lengte
- 1m89
- Massa
- 117kg
- Vetpercentage
- 12%
Je bent gewoon te goedaardig. Waar train je? Als ik bij de Fit 4 Free train, doe ik gewoon lekker mijn koptelefoon op en trek mij niets aan van mijn omgeving en doe mijn eigen ding. Ik praat enkel met een aantal mensen die ook serieus trainen. Toch merk ik als ik weer bij FOX train, een serieuze gym, dat dat meer motiveert en dat ik mij aan vrijwel niemand stoor.
- Lid geworden
- 12 aug 2010
- Berichten
- 20.331
- Waardering
- 4.832
- Lengte
- 1m77
- Massa
- 83kg
- Vetpercentage
- 10%
- Lid geworden
- 24 okt 2016
- Berichten
- 3.660
- Waardering
- 2.616
- Lengte
- 1m80
- Massa
- 50kg
- Vetpercentage
- 35%
Leest weer heerlijk weg zoals gewoonlijk. Top!
OP
- Lid geworden
- 1 feb 2010
- Berichten
- 172
- Waardering
- 336
- Lengte
- 1m70
- Massa
- 66kg
- Vetpercentage
- 30%
- Topic Starter
- #253
Ik had weer een mooie conversatie met een mede-gymmer in de ongezellige sportschool met te harde muziek en tegenwoordig wel aardige medewerkers:
“Ben jij een Rus?” “Nee?”
“Ik bedoel, kom jij uit Rusland?” “Nee?”
“Ben je echt volbloed Nederlands?” “Ja”
“Ook geen ouder die Rus is?” “Nee”
Je zit dan de hele tijd te zoeken: waar wil hij naartoe? Zie ik er Russisch uit? Kent hij me van Rusland? Gedraag ik me Russisch? Je weet het niet he. Maar hij kwam, hoor;
“Jij doet toch gewichtheffen? Dat doen toch alleen Russen?”
Genieten jongens, dit. Mooie, schaamteloze denkfouten, prachtig. Ik hoop dat ie gelukkig is. Tuulk, alleen Russen doen aan gewichtheffen.
Ik had nog een andere conversatie met een personal trainer (die ik niet zo goed ken) van de ongezellige sportschool over de messenger-app van Facebook. De messenger-app, mensen. Wat is dat voor een thunder-skanky app, of niet? Anyway, ik kreeg een messenger-bericht:
“Hey hoe gaat het?”
En vervolgens niets.
En je zit weer te zoeken dan he. Heb ik de gewichten niet opgeruimd? Is hij aan het sjansen? Heb ik mijn lidmaatschap niet betaald? Is mijn techniek bagger? Je weet het niet he. Dus ik:
“Goed, met jou?”
En toen kwam ie; hij wilde foto’s van een bootcamp voor zijn ‘personal trainer folder’ maken en hij vroeg of ik op de foto wilde, terwijl ik bootcamp-dingen doe.
Nu ben ik niet zo’n bootcamper. Ben sowieso niet zo’n buitenmens (zit nog steeds te denken een brief te schrijven naar Bever met hun “niemand is een binnenmens”, my ass. Ik wel!)(een brief ook…). Heb ooit een tijd structureel bootcamp gedaan, maar toen ik een teek in mijn lies zag, nadat ik push ups had gedaan in het gras, ben ik gelijk gestopt en heb ik mezelf antibiotica voorgeschreven. Ik zag hem al hangen: Lyme, chronische vermoeidheid, uitkering, op de helling en weg ben je.
Maar ik voelde me vereerd met zijn vraag. Ik ben onlangs 5 kilo afgevallen, ik zie er goed uit, ik voel me goed, ik heb lol in die gewichthefsport, ik bedoel: this girl is on fire…
De reden was, zei hij, dat ik “altijd zo vrolijk” was. Dus niet eens dat ik een fantastisch atletisch, gespierd, afgetraind lichaam had. Nee, “ik straalde altijd zo”…Hoe gaat het verder met je klandizie, gast?
Maar ik heb wel ‘ja’ gezegd, hoor. Dus binnenkort weer live vanuit het gras in een lokaal hondenpis-park.
Maar dat gewichtheffen. Man, wat mooi. Ik heb onlangs op de PL-sportschool een gewichthef-workshop van 3 uur gevolgd bij een Nederlands Kampioen gewichtheffen. 7 mannen deden mee, inclusief mijn knappe gewichthef-coach, en ik. Dat vond ik juist wel fijn, want vrouwen kleppen teveel. Ik mocht zelfs nog een oefening voordoen voor de rest! Maar dat werd gênant, want ik liet de halterstang op mijn hoofd vallen. En dat schijnt een doffe klap te zijn geweest, die resoneerde door de hele PL-sportschool. Kon wel door de grond zakken. Toen zei de Nederlands Kampioen ook nog dat ik maar even moest gaan zitten. Maar het ging wel, echt, nee, het gaat wel, echt, ik heb niet eens een bult op mijn hoofd, hahahahaha (*veel te overdreven lachen*). Ondertussen die kerels beetje gniffelen.
Vroeger, toen ik op tennis zat, maaide ik de bal wel eens. Je weet wel, dat je met je racket finaal over de bal gaat, in plaats van tegen de bal. Dat is ook flink gênant. En dan deed ik mijn ogen dicht en dan maakte ik mezelf wijs dat het niet gebeurd was. Nu deed ik dat weer. Even mijn ogen dicht. Maar het was wel gebeurd, want na de workshop werd er nog steeds om gelachen.
Nu kan ik dus de komende weken niet meer naar de PL-sportschool. Ik ga wel naar die andere, waar ze denken dat ik een stralende Russin ben.
“”So I let it go”, said no girl ever”
“I have a “why am I like this” moment at least 5 times a day”
“*accidentally thinks about something awkward that I did 3 years ago*, me: nonononononononononononono”
“Ben jij een Rus?” “Nee?”
“Ik bedoel, kom jij uit Rusland?” “Nee?”
“Ben je echt volbloed Nederlands?” “Ja”
“Ook geen ouder die Rus is?” “Nee”
Je zit dan de hele tijd te zoeken: waar wil hij naartoe? Zie ik er Russisch uit? Kent hij me van Rusland? Gedraag ik me Russisch? Je weet het niet he. Maar hij kwam, hoor;
“Jij doet toch gewichtheffen? Dat doen toch alleen Russen?”
Genieten jongens, dit. Mooie, schaamteloze denkfouten, prachtig. Ik hoop dat ie gelukkig is. Tuulk, alleen Russen doen aan gewichtheffen.
Ik had nog een andere conversatie met een personal trainer (die ik niet zo goed ken) van de ongezellige sportschool over de messenger-app van Facebook. De messenger-app, mensen. Wat is dat voor een thunder-skanky app, of niet? Anyway, ik kreeg een messenger-bericht:
“Hey hoe gaat het?”
En vervolgens niets.
En je zit weer te zoeken dan he. Heb ik de gewichten niet opgeruimd? Is hij aan het sjansen? Heb ik mijn lidmaatschap niet betaald? Is mijn techniek bagger? Je weet het niet he. Dus ik:
“Goed, met jou?”
En toen kwam ie; hij wilde foto’s van een bootcamp voor zijn ‘personal trainer folder’ maken en hij vroeg of ik op de foto wilde, terwijl ik bootcamp-dingen doe.
Nu ben ik niet zo’n bootcamper. Ben sowieso niet zo’n buitenmens (zit nog steeds te denken een brief te schrijven naar Bever met hun “niemand is een binnenmens”, my ass. Ik wel!)(een brief ook…). Heb ooit een tijd structureel bootcamp gedaan, maar toen ik een teek in mijn lies zag, nadat ik push ups had gedaan in het gras, ben ik gelijk gestopt en heb ik mezelf antibiotica voorgeschreven. Ik zag hem al hangen: Lyme, chronische vermoeidheid, uitkering, op de helling en weg ben je.
Maar ik voelde me vereerd met zijn vraag. Ik ben onlangs 5 kilo afgevallen, ik zie er goed uit, ik voel me goed, ik heb lol in die gewichthefsport, ik bedoel: this girl is on fire…
De reden was, zei hij, dat ik “altijd zo vrolijk” was. Dus niet eens dat ik een fantastisch atletisch, gespierd, afgetraind lichaam had. Nee, “ik straalde altijd zo”…Hoe gaat het verder met je klandizie, gast?
Maar ik heb wel ‘ja’ gezegd, hoor. Dus binnenkort weer live vanuit het gras in een lokaal hondenpis-park.
Maar dat gewichtheffen. Man, wat mooi. Ik heb onlangs op de PL-sportschool een gewichthef-workshop van 3 uur gevolgd bij een Nederlands Kampioen gewichtheffen. 7 mannen deden mee, inclusief mijn knappe gewichthef-coach, en ik. Dat vond ik juist wel fijn, want vrouwen kleppen teveel. Ik mocht zelfs nog een oefening voordoen voor de rest! Maar dat werd gênant, want ik liet de halterstang op mijn hoofd vallen. En dat schijnt een doffe klap te zijn geweest, die resoneerde door de hele PL-sportschool. Kon wel door de grond zakken. Toen zei de Nederlands Kampioen ook nog dat ik maar even moest gaan zitten. Maar het ging wel, echt, nee, het gaat wel, echt, ik heb niet eens een bult op mijn hoofd, hahahahaha (*veel te overdreven lachen*). Ondertussen die kerels beetje gniffelen.
Vroeger, toen ik op tennis zat, maaide ik de bal wel eens. Je weet wel, dat je met je racket finaal over de bal gaat, in plaats van tegen de bal. Dat is ook flink gênant. En dan deed ik mijn ogen dicht en dan maakte ik mezelf wijs dat het niet gebeurd was. Nu deed ik dat weer. Even mijn ogen dicht. Maar het was wel gebeurd, want na de workshop werd er nog steeds om gelachen.
Nu kan ik dus de komende weken niet meer naar de PL-sportschool. Ik ga wel naar die andere, waar ze denken dat ik een stralende Russin ben.
“”So I let it go”, said no girl ever”
“I have a “why am I like this” moment at least 5 times a day”
“*accidentally thinks about something awkward that I did 3 years ago*, me: nonononononononononononono”
- Lid geworden
- 12 aug 2010
- Berichten
- 20.331
- Waardering
- 4.832
- Lengte
- 1m77
- Massa
- 83kg
- Vetpercentage
- 10%
Zoek je russie?
- Lid geworden
- 25 sep 2016
- Berichten
- 26.384
- Waardering
- 45.322
- Lengte
- 1m89
- Massa
- 117kg
- Vetpercentage
- 12%
Goed om weer eens wat te lezen, en dan gelijk weer zo'n mooi epistel dat ik met veel plezier heb gelezen.
Ik hoop dat je blijft posten en wens je veel succes; ben benieuwd naar de foto's.
Misschien toch eens 'nee' leren zeggen?
Ik hoop dat je blijft posten en wens je veel succes; ben benieuwd naar de foto's
.Misschien toch eens 'nee' leren zeggen?
OP
- Lid geworden
- 1 feb 2010
- Berichten
- 172
- Waardering
- 336
- Lengte
- 1m70
- Massa
- 66kg
- Vetpercentage
- 30%
- Topic Starter
- #258
Tenenkrommend. Heb eerst 20 minuten in de kleedkamer naar haar geklep geluisterd over vakanties. Ik vind dat zo zonde van de tijd he, zag vlekken voor mijn ogen van pure woede en irritatie. Daarna gingen we gymmen en verrekte ik weer die spier onder mijn oksel (geheel eigen schuld, maar kon me niet goed concentreren op die oefening met zo'n verbale diarree naast me), toen kon ik wel janken, wilde gelijk naar huis. Maar heb eerst nog geluisterd naar haar blessures, haar werkgeschiedenis en vervolgens dat ze zo weinig vrienden had, omdat niemand initiatief toonde. En op het einde zei ze: "Zullen we dan volgende keer eerst lunchen en daarna samen sporten?". Toen heb ik geen initiatief getoond, dus hopelijk lig ik er nu uit (op de pussy manier, want heb nog steeds niet gezegd dat ik liever alleen sport. One day I'll learn).
- Lid geworden
- 23 dec 2012
- Berichten
- 15.371
- Waardering
- 7.576
- Lengte
- 1m64
- Massa
- 74kg
