MuscleMeat

sociale angst

Kaliber

Cool Novice
Lid sinds
31 jan 2007
Berichten
247
Waardering
3
Hey mensen,.

Ik zit met een probleem en weet niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan.
Ik heb namelijk erg last van sociale angst. Dat is eiglijk tegen het eind van de middelbare school begonnen en heb er nu een jaar of 4 a 5 last van.
Het vervelende is dat ik me hier heel erg bewust van ben. Bij alledaagse dingen waar je in contact komt met andere mensen krijg ik het enorm benauwd. Dit kan zijn aan de kassa of bij de kapper oid. Enorm bezig zijn met hoe je overkomt op iemand anders. Bijvoorbeeld een half uur van te voren gaat bedenken wat je moet zeggen tegen een kassierre.. eigenlijk slaat dit natuurlijk nergens op maar het gaat van zelf. In het weekend ga ik wel veel stappen maar dan voel ik me ook nooit op mijn gemak behalve bij overmatig drank/drugsgebruik..
Ik heb daarnaast ook 2 opleidingen moeten afkappen hierdoor. Omdat ik dagen had dat ik nie naar school heen durfde.
Een vriendin heb ik ook nog nooit echt gehad, dit komt omdat ik geen contact kan leggen. Meestal als een meid interesse toont zeg ik wel wat terug maar draai ik daarna diegene de rug toe omdat ik niet meer weet hoe ik met reageren. Zo kom ik heel bot en ongeinteresseerd over terwijl ik dat eigenlijk niet wil. En dat frustreert gigantisch! Al tig onbedoelde ruzies er door gehad omdat mensen mij niet echt snappen en al snel zoiets hebben van die is compleet gestoord. Ik heb dit heel lang voor mijzelf gehouden en toen werd ik gezien als een beetje verlegen persoon. Nu heb ik een paar goede vrienden over mijn probleem verteld. Zij snappen me nu helemaal. Ik dacht alleen dat dit mij heel erg zou helpen. Ik ben er ook wel wat door opgelucht maar voor de rest is er weinig verandert. Mijn ouders weten er btw niks van en dat wil ik ook graag zo houden.

Ik denk er al lang over om hulp te gaan zoeken. Maar ik weet echt niet waar ik dat zou kunnen doen.

gr. Kaliber
 
Psycholoog of psychiater bezoeken.

succes!
 
via huisarts doorverwijzing regelen, wss in combinatie met medicatie zul je dan psychotherapie krijgen om aan je problemen te werken. Je zult wellicht een ssri direct voorgeschreven krijgen of dat zal je psychiater doen. Iig hulp zoeken, het is een legitieme aandoening waarbij je veel baat zal hebben als je er wat aan doet.

succes
 
En niet vergeten dat hier heel veel mensen last van hebben.
Voor de rest is alles al gezecht
 
Wat klote man, ik weet hoe het is jammer genoeg.. Omdat ik er zelf ook nog last van heb weet ik niet echt wat helpt. Ik ben nu wel in klinische behandeling, daarvoor jaren met een psychiater gepraat wat niet hielp. Ik denk toch dat je het beste serieuze hulp kan zoeken want wat mensen op een forum zullen je gevoel waarschijnlijk niet veranderen.
 
Bouw een monsterlichaam waardoor iedereen respect voor je krijgt en jij de man bent op welke plek je ook loopt.:D

Vind het wel vervelend voor je.Maar het lucht op als je het tegen anderen verteld.
 
Heeft het misschien met je zelfvertrouwen te maken?
 
Wat is je gedachte bij het niet vertellen aan je ouders?
 
Ik voel met je mee man, toevallig ging ik vandaag voor het eerst naar mij sportschool, heb altijd thuis getraint vanwege de sociale angst.

Ingeschreven bij Kneet, den haag, omdat daar zoveel beesten trainen, nou dat heb ik geweten toen ik ernaartoe fietste, mijn hart klopte door mijn borstkas heen, zweten, werd helemaal leip.

Uiteindelijk ging het hel goed, iedereen was heel aardig en ik heb heerlijk getraint, zo zie je maar, gewoon je grenzen verleggen, uiteindelijk komt alles goed! Heel veel succes!

Hoe stom het ook klinkt, het feit dat je deze post maakt is al een persoonlijke overwinning, dont stop now!
 
  • Topic Starter Topic Starter
  • #10
thnx voor de reacties..

het zal ook wel iets met zelfvetrouwen te maken hebben denk ik ja..

Nou ik heb niet zo'n hele goede relatie met mijn ouders. Ze zijn aardig voor me dat zeker wel. Maar bij ons thuis is het niet gewoon om over gevoelens te praten. Kben misschien wat bang dat ik ze teleurstel. Ik doe namelijk thuis heel zelfverzekert en laat lijken dat ik alles goed voor elkaar. Terwijl dat op het moment niet zo is. Het lukt me gewoon niet om hier met mijn ouders over te praten. De stap is te groot denk ik
 
Je hoeft er ook nog niet per se met je ouders over te praten.

Dit soort angsten komen relatief veel voor en de gemiddelde psycholoog weet hier wel raad mee.

Echt doen!
 
Ga vooral verder met bodybuilding. Helpt goed voor je zelfvertrouwen :)
 
Zorg idd via je huisarts voor een doorverwijzing naar een Psycholoog of psychiater.

Daarnaast moet je meer sociale dingen gaan doen.
Ga op een teamsport. Hier hoef je niet snel na te denken wat je moet zeggen, het gaat toch meestal over de sport zelf. Als je je daarna op je gemak voelt bij de groep zal je vanzelf mee gaan doen met de 3e helft;) Het is hierbij natuurlijk wel belangrijk dat je niet afhankelijk word van de alcohol. Gewoon met mate meedrinken en meelullen.
Of doe eens mee met de groepslessen op de sportschool. Freefight of gewoon eens een yoga les binnenlopen(veel mooie vrouwen te vinden:D). Meestal gaat zo een groep hierna nog wel een bakje koffie drinken. De stap om wat mensen uit te nodigen hiervoor is ook erg klein.

Zoek een baantje in een sociale omgeving. Dus een plek waar je niet alleen tussen mannen staat maar waar ook genoeg vrouwen komen. Bijvoorbeeld een baantje in de detailhandel, een cafe of een andere horeca gelegenheid.

Daarnaast vind iedereen het moeilijker om direct mee te lullen als je bijvoorbeeld een week lang niet in een sociale omgeving bent geweest. Het is dus een must om veel te socializen. Je zal zien dat je dan vaak al standaard een antwoord terug hebt, dit gaat automatisch. Ga er elke dag op uit. Doordat je bovenstaande punten doet(baantje/teamsport) zal je elke dag wel wat te doen hebben. Op deze manier kom je niet in een sociaal isolement terecht.

En vergeet niet dat je niet dood gaat aan een keer gek doen. Echt niemand die je daarvoor gaat uitlachen. De meeste mensen hebben wel respect voor iemand die zichzelf kan zijn. Daarentegen kan je weinig respect krijgen als je jezelf niet laat zien. Je schrijft hierboven dat mensen je `niet snappen en gestoord` vinden. Dit komt waarschijnlijk omdat de mensen wel doorhebben dat je jezelf niet durft te tonen en zien dat je twijfelt.

Kop op gozer. Je hebt maar een leven, nu moet je het doen! Een beetje schijt aan de wereld/mensen mag je wel hebben. Wie zijn zij om jou te beoordelen.
 
thnx voor de reacties..

het zal ook wel iets met zelfvetrouwen te maken hebben denk ik ja..

Nou ik heb niet zo'n hele goede relatie met mijn ouders. Ze zijn aardig voor me dat zeker wel. Maar bij ons thuis is het niet gewoon om over gevoelens te praten. Kben misschien wat bang dat ik ze teleurstel. Ik doe namelijk thuis heel zelfverzekert en laat lijken dat ik alles goed voor elkaar. Terwijl dat op het moment niet zo is. Het lukt me gewoon niet om hier met mijn ouders over te praten. De stap is te groot denk ik

Je kunt ook met een 'omweg' of in gedeeltes over je 'problemen' praten met je ouders. Als er problemen zijn.
Maar, zoals je zelf nu ook aangeeft, heeft het te maken met je zelfvertrouwen, toch? Als je zelf lekker in je vel zit, straal je dit ook uit, en doe je niet zo bekrompen als dat je nu waarschijnlijk doet.

Ben je niet tevreden met je uiterlijk? Worden er vaak opmerkingen gemaakt over wat oneffenheden, waardoor je geen zelfvertrouwen hebt?
 
Zorg idd via je huisarts voor een doorverwijzing naar een Psycholoog of psychiater.

Daarnaast moet je meer sociale dingen gaan doen.
Ga op een teamsport. Hier hoef je niet snel na te denken wat je moet zeggen, het gaat toch meestal over de sport zelf. Als je je daarna op je gemak voelt bij de groep zal je vanzelf mee gaan doen met de 3e helft;) Het is hierbij natuurlijk wel belangrijk dat je niet afhankelijk word van de alcohol. Gewoon met mate meedrinken en meelullen.
Of doe eens mee met de groepslessen op de sportschool. Freefight of gewoon eens een yoga les binnenlopen(veel mooie vrouwen te vinden:D). Meestal gaat zo een groep hierna nog wel een bakje koffie drinken. De stap om wat mensen uit te nodigen hiervoor is ook erg klein.

Zoek een baantje in een sociale omgeving. Dus een plek waar je niet alleen tussen mannen staat maar waar ook genoeg vrouwen komen. Bijvoorbeeld een baantje in de detailhandel, een cafe of een andere horeca gelegenheid.

Daarnaast vind iedereen het moeilijker om direct mee te lullen als je bijvoorbeeld een week lang niet in een sociale omgeving bent geweest. Het is dus een must om veel te socializen. Je zal zien dat je dan vaak al standaard een antwoord terug hebt, dit gaat automatisch. Ga er elke dag op uit. Doordat je bovenstaande punten doet(baantje/teamsport) zal je elke dag wel wat te doen hebben. Op deze manier kom je niet in een sociaal isolement terecht.

En vergeet niet dat je niet dood gaat aan een keer gek doen. Echt niemand die je daarvoor gaat uitlachen. De meeste mensen hebben wel respect voor iemand die zichzelf kan zijn. Daarentegen kan je weinig respect krijgen als je jezelf niet laat zien. Je schrijft hierboven dat mensen je `niet snappen en gestoord` vinden. Dit komt waarschijnlijk omdat de mensen wel doorhebben dat je jezelf niet durft te tonen en zien dat je twijfelt.

Kop op gozer. Je hebt maar een leven, nu moet je het doen! Een beetje schijt aan de wereld/mensen mag je wel hebben. Wie zijn zij om jou te beoordelen.

Vooropgesteld: ik snap dat het goed bedoeld is, maar dit is wel erg makkelijk praten. We hebben het hier wel over een angststoornis. Met cliché one-liners en dooddoeners zijn dit soort problemen niet op te lossen. De emotionele onbegaafdheid straalt er vanaf.
 
makkelijker gezegd dan gedaan maar; gewoon niet teveel bewust mee bezig zijn. **** iedereen....
 
Ik heb hier ook een aantal jaar last van gehad!

Ik werd op de middelbare school voor alles uitgemaakt, aangezien ik een dikkertje was. En dat heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik ontzettend onzeker werd. Op die manier kwam langzaam ook, hetgeen wat jij beschrijft, naar voren. Vooral het voorbeeld wat je geeft over wat je gaat zeggen tegen de kassiere, komt me zo bekend voor. Aangezien de onzekerheid zo door je hoofd spookt, ga je dat ook uitstralen. Ook ga je je 'stuntelig' en knullig gedragen in de, voor de meeste mensen, doodnormale situaties.

Nu ben ik er gelukkig vanaf en ik hoop dat het jou ook gaat lukken! Bij mij is het eigenlijk vanzelf weggegaan. Ik ben nu contra van wat ik eerst was. Ik kijk iedereen aan, lach naar mooie vrouwen en ben zelfverzekerd. En als je zo denkt, ga je dat ook uitstralen.

Voel je vooral niet minder dan anderen, kom voor je mening uit en kweek zelfvertrouwen. Succes en ik hoop dat je jezelf hier overheen zult zetten.
 
Vooropgesteld: ik snap dat het goed bedoeld is, maar dit is wel erg makkelijk praten. We hebben het hier wel over een angststoornis. Met cliché one-liners en dooddoeners zijn dit soort problemen niet op te lossen. De emotionele onbegaafdheid straalt er vanaf.

Wat lul je nou vent. Ik zeg toch dat hij eerst een psycholoog moet bezoeken.
Ik snap ook wel dat het niet "gewoon" is op te lossen.
Maar dit zijn wel de volgende stappen die je moet ondernemen. Dit zal een psycholoog ook zeggen. Wij kunnen echt niet meer doen dan bovenstaande zeggen, om zijn echte achterliggende probleem(want die zal er zijn) te bespreken zal hij professionele hulp moeten zoeken.

Kijk maar eens wat Shugga schrijft. Hij was ook als de dood om in een openbare gym te trainen. Maar het moment dat hij dit doet is het eigenlijk een opluchting hoe makkelijk het allemaal is.
Mijn doel was gewoon het is een kwestie van doen, en dat mag ook weleens gezegd worden.
 
  • Topic Starter Topic Starter
  • #19
Je kunt ook met een 'omweg' of in gedeeltes over je 'problemen' praten met je ouders. Als er problemen zijn.
Maar, zoals je zelf nu ook aangeeft, heeft het te maken met je zelfvertrouwen, toch? Als je zelf lekker in je vel zit, straal je dit ook uit, en doe je niet zo bekrompen als dat je nu waarschijnlijk doet.

Ben je niet tevreden met je uiterlijk? Worden er vaak opmerkingen gemaakt over wat oneffenheden, waardoor je geen zelfvertrouwen hebt?

het heeft niks met mijn uiterlijk te maken.. ik krijg ook wel aandacht van vrouwvolk.. alleen kan ik er niet mee omgaan. Ik draai als het ware door en zeg hele rare dingen.

Er zijn wel momenten dat ik me meer op mijn gemak voel. Maar dat kan heel erg snel omslaan. Als er iemand een opmerking over mij maakt. Of als ik ff even in een benauwde situatie terecht kom. Kan me hele avond verpest zijn.
Ik raak gewoon in paniek en ga dan het liefst zo snel mogelijk weg. Elke keer dat ik denk dat het iets minder word heb ik het weer
 
het heeft niks met mijn uiterlijk te maken.. ik krijg ook wel aandacht van vrouwvolk.. alleen kan ik er niet mee omgaan. Ik draai als het ware door en zeg hele rare dingen.

Er zijn wel momenten dat ik me meer op mijn gemak voel. Maar dat kan heel erg snel omslaan. Als er iemand een opmerking over mij maakt. Of als ik ff even in een benauwde situatie terecht kom. Kan me hele avond verpest zijn.
Ik raak gewoon in paniek en ga dan het liefst zo snel mogelijk weg. Elke keer dat ik denk dat het iets minder word heb ik het weer

En als er iemand een opmerking over je maakt....waar gaat het dan over?

Misschien kun je gewoon meegaan in de opmerking, net doen of het je niks kan schelen en er nog een opmerking over heen maken. Ik kan wel begrijpen dat je avond verpest kan worden door 1 simpele ziel.
 
Terug
Naar boven