AndroidHealthClinic

Wat is het ENGSTE wat je ooit hebt meegemaakt?

Ontslagen worden dat is best ENG hoor.
 
Papachico zei:
Tot mijn scha en schande ging ik hier eerst niet op reageren, maar here goes... Raar maar waar, ik kan een precieze datum plakken op mijn meest enge ervaring ooit. Op 29 november 2003 ging ik na een intense leg workout een ritje rijden met de fiets, jwz om de doorbloeding wat te stimuleren. Langs het huis van mijn ouders ligt een groot bos dat door de overheid beschermd wordt met een hele hoop bunkers erin van in de oorlog. Op een dag in mijn kindertijd wanneer ik gaan spelen was in het bos, was ik zo al eens overvallen geweest door een onbehaaglijk gevoel. Later ben ik erachter gekomen dat het rond deze tijd van het jaar moest geweest zijn ook. Op 29 november 2003 dus ging ik in de schermering rijden in het bos.

Tussen licht en duisternis ben ik vertrokken, maar je weet hoe dat gaat in de latere dagen van het jaar, ik bevond me plots in het bos en het was bijna compleet duister. Rammelend met mijn oude fiets over de oude bospaden die met stenen belegd waren reed ik verder. Omdat ik mijn hele kindertijd daar gewoond had, wist ik de weg maar al te goed. Langzaam, dat wel... Opeens moet ik passeren aan één van de bankjes die langs die dreef staan. Langs dat bankje en dan nog een kleine kilometer dreef voor de boeg en dan knus in mijn zeteltje. Onbewust wist ik al dat er iets ging gebeuren, denk ik, want het hele bos voelde zo zwaar aan, eerst dacht ik dat het van mijn leg workout kwam, dat ik een beetje verdwaasd was, maar alles was de hele tijd al zo stil geweest.

Uilen, kauwen, kraaien, lijster, ... geen van die dingen aanwezig. Maar dus wel die stilte, maar goed ik ben rond de pot aan het draaien. Aan dat bankje zat dus iemand. Door het gebrekkige licht kon ik eigenlijk enkel een silhouet zien.

depositphotos_8562190-Sad-teenage-boy-with-hood-sitting-on-stairs.jpg


Op deze manier zat hij zo een beetje. Raar maar waar, ik voelde de drang om erbij te gaan zitten. Lange minuten gingen voorbij, zonder een woord gezegd te hebben; twee silhouetten op een bankje zwijgend terwijl het licht zich steeds verder en verder terugtrok; plots hoorde ik hem ademhalen en zijn keel schrapen; hij zou iets gaan zeggen: "You know, every single year...". "Yes" heb ik geantwoord :( het was het enige waarop ik kon komen eigenlijk. Anders ben ik goed in engels, maar nu was ik wat geshockt. Rond die tijd moet het al helemaal duister geweest zijn, hij stond op en wandelde weg. Langs het bos dus en niet langs een paadje; door de bomen verdween hij. "Yes" Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik zo belachelijk geantwoord had.

De dag erop stond er een engelse autobus aan het bos met een hoop schoolleerlingen. Als dat gebeurt, dan ga ik altijd eens kijken, dus dat deed ik nu ook en ik vroeg waarom ze hier waren:

"Nine years ago, someone of our school fell into a bunker here and he broke his neck and died, since then we come here every year to pay our respects."

Klang! brix were shat... ik weet dus nog altijd niet wat er die avond gebeurd is, misschien was er wel iemand die me probeerde te foppen of zo, maar op het moment dat dat meisje zei waarom ze er waren voelde ik me toch licht worden in mijn hoofd... brrrr ik krijg nog altijd de rillingen als ik eraan denk

het klinkt een raar verhaal, maar geen woord is gelogen of overdreven, ik ben zelf een scepticus, maar dit was toch wel echt eng

chico out
Klik om te vergroten...
Klik om te verkleinen...


of anders kun je eens elke hoofdletter apart lezen

[Afbeelding niet meer beschikbaar]
 
We waren met een hele groep op wintersport, op een middag maakten we de laatste afdaling, t werd al schemerig en dus ik had er lekker de vaart in.
Door t slechte zicht maakte ik een stuurfout, ik was toen nog zo "stoer" om geen helm te dragen en ik klap met een rotgang op m'n achterhoofd.
Wat ik t engste vond was de bons die ik in m'n hoofd voelde, ik lag plat op m'n rug en hoorde alleen maar keihard suizen en m'n eigen ademhaling die heel moeilijk ging.
Op de een of andere manier kon ik me niet meer bewegen maar ik was wel bij bewustzijn.
Een vriend die achter me zat zag ik wel tegen me praten maar durfde me niet aan te raken en ik hoorde hem ook niet.
Uiteindelijk was ik weer bij en kon ik ook gewoon alles weer bewegen d'r leek helemaal niks aan de hand behalve onwijze koppijn.
Ben zelf naar (langzaam) naar beneden gekomen maar toch ff een dokter opgezocht.
Had een zware hersenschudding waar ik echt idioot lang last van heb gehouden.
K draag nu voortaan maar een helm tijdens t boarden.
 
SuuS141 zei:
We waren met een hele groep op wintersport, op een middag maakten we de laatste afdaling, t werd al schemerig en dus ik had er lekker de vaart in.
Door t slechte zicht maakte ik een stuurfout, ik was toen nog zo "stoer" om geen helm te dragen en ik klap met een rotgang op m'n achterhoofd.
Wat ik t engste vond was de bons die ik in m'n hoofd voelde, ik lag plat op m'n rug en hoorde alleen maar keihard suizen en m'n eigen ademhaling die heel moeilijk ging.
Op de een of andere manier kon ik me niet meer bewegen maar ik was wel bij bewustzijn.
Een vriend die achter me zat zag ik wel tegen me praten maar durfde me niet aan te raken en ik hoorde hem ook niet.
Uiteindelijk was ik weer bij en kon ik ook gewoon alles weer bewegen d'r leek helemaal niks aan de hand behalve onwijze koppijn.
Ben zelf naar (langzaam) naar beneden gekomen maar toch ff een dokter opgezocht.
Had een zware hersenschudding waar ik echt idioot lang last van heb gehouden.
K draag nu voortaan maar een helm tijdens t boarden.
Klik om te vergroten...
Klik om te verkleinen...

Kan ik me best voorstellen ja, als je even denkt dat je verlamt bent dan is dat geen pretje. Maar klapte je gewoon in de sneeuw met je achterhoofd of een tak ofsow? sneeuw is best dempend dus moet wel hard zijn gegaan.
 
Was een piste op de noordkant en overdag was t blijven vriezen dus dan komen er van die ijsplaten in en die werken niet zo dempend helaas.
 
Veel flinke klappers gemaakt, maar altijd onverwacht dus dat was niet eng.

Vorig jaar wintersport wel in me eentje nog een laatste (te lange) afdaling gedaan toen t donker werd op oudjaarsavond. Nadat de pistes sluitten van het pad geraakt en tot aan mn nek in de tiefschnee beland. Beginnende skieer, benen waren gedraaid, kreeg mn bindingen niet los onder zo'n laag sneeuw, stokken kwijt en niemand te bekennen. Damn wat was ik bang dat ik daar nooit meer vandaan zou komen.
 
oja ook nog een keer bijna mn broertje kwijtgeraakt. was naar hem toe gekomen in de stad met oud en nieuw alles goed en wel beetje zuipen ik was stront lazarus maarja. Op een gegeven moment moest die overgeven en hij kon niet echt meer lopen dus ik til hem naar een bosje en hou ze hoofd vast. even later kon die helemaal niet meer bewegen klappen in zn gezicht niets hielp en ik wilde geen ambulance bellen omdat dat te veel gedoe zou geven. uiteindelijk toch besloten mn ouders te bellen en toen gelijk naar de 1e hulp geracet. bleek dat die in coma lag en onderkoeld was ( hadden wel jassen over hem heen gelegd maarja). moeilijk moment toch, moeilijkste in mn leven, om je broertje te zien liggen in het ziekenhuis met allemaal slangen e.d in zich wetende dat het over zou kunnen zijn mede door mij. Ik had ook de drank voor hem gehaald en wat vrienden van hem maarja, dat had die anders toch wel gekregen. dokters zeiden daarna nog dat die een tijd geen zuurstof meer had gehad naar zn hersens en dat dit nog hersenschade zou kunnen geven, tot nog toe echter niets gemerkt en alles prima afgelopen.
 
Een tijdje terug zat ik te cammen met een chick, ze zag er lekker uit ...

5 minuten later bleek het een shemale te zijn :s
 
Dat je in de zak van zwarte piet mee naar Spanje moet.
 
ooit als onwetend k*tkind van 12 te ver de rivier op gezwommen vlakbij een krib en er kwam een grote duwboot langs.. liep gelukkig goed af.. herinner het nog als de dag van vandaag
 
Hmm, ik lees wel eens in deze thread en omdat sommigen van jullie owh zo stoer en sterk en alfa zijn, valt het me tegen dat jullie zo gauw schijterig zijn. Velen van jullie weten helemaal niet eens wat angst is. Wat jullie als angst ervaren is slechts een schaduw.

Zo lang als dit forum bestaat zal er een klein riviertje vol rottende materie doorheen stromen. Ik ben slechts een lijk en jullie denken dat ik gek of louter depressief ben. Jullie zijn ook lijken, dezelfde rottende materie als ik.

Er is een enorme angst in het bewustzijn van de mensheid, een ijsberg effect waarbij 10% aan de oppervlakte ligt en 90% in het onbewuste. De angst voor vergankelijkheid. De angst dat het stoere sterke alfa mannetje, zoals velen van jullie zijn, vroeger of later ziek zal worden en tot stof zal vergaan. Ik ben hier om het volume wat hoger te zetten. Om een spreekbuis te zijn voor magere Hein. Dat is mijn missie.
[Afbeelding niet meer beschikbaar]

http://www.youtube.com/watch?v=NS4-Q7N1X7Q
Choose wisely...
 
Inloggen of registreren om te reageren.

Soortgelijke topics

Pablo
Oud en bekend met de sport, maar nieuw op het forum.
Reacties
4
Weergaven
1.941
bolkopschroef
bolkopschroef
buik
Avontuur in de Lidl, wat zou jij doen?
4 5 6
Reacties
100
Weergaven
6.568
gewoonlekkel
G
S
  • Gesloten
En toen werd alles anders
Reacties
3
Weergaven
5.579
Sanca Saxon
Sanca Saxon
Realist
Kippenvel: Ryan (5) vertelt over zijn vorig leven
2
Reacties
37
Weergaven
2.309
Angelus
A
DutchCheese
Gynaecomastie operatie.
Reacties
4
Weergaven
7.779
DutchCheese
DutchCheese
Terug
Naar boven