Bumfluff
Competitive Bodybuilder
- Lid sinds
- 4 jul 2007
- Berichten
- 1.646
- Waardering
- 218
- Lengte
- 1m82
[Afbeelding niet meer beschikbaar]
Wat is het ENGSTE wat je ooit hebt meegemaakt?
- Topic starter kareldeboer
- Startdatum
- Recente activiteit Recente activiteit:
- Reacties 720
- Weergaven 51.254
- Volgers 150
Dre20
Competitive Bodybuilder
- Lid sinds
- 23 aug 2010
- Berichten
- 1.696
- Waardering
- 306
- Lengte
- 1m95
- Massa
- 98kg
Zoiets lijkt me ernstig om mee te maken, waar was dit precies? Heb je na de tijd ook niets meer van een mogelijke aanleiding gehoord?
StartingGrower
Advanced Bodybuilder
- Lid sinds
- 19 sep 2012
- Berichten
- 1.296
- Waardering
- 69
- Lengte
- 1m76
- Massa
- 83kg
- Vetpercentage
- 14%
op de eerste dag van me vakantieTot mijn scha en schande ging ik hier eerst niet op reageren, maar here goes... Raar maar waar, ik kan een precieze datum plakken op mijn meest enge ervaring ooit. Op 29 november 2003 ging ik na een intense leg workout een ritje rijden met de fiets, jwz om de doorbloeding wat te stimuleren. Langs het huis van mijn ouders ligt een groot bos dat door de overheid beschermd wordt met een hele hoop bunkers erin van in de oorlog. Op een dag in mijn kindertijd wanneer ik gaan spelen was in het bos, was ik zo al eens overvallen geweest door een onbehaaglijk gevoel. Later ben ik erachter gekomen dat het rond deze tijd van het jaar moest geweest zijn ook. Op 29 november 2003 dus ging ik in de schermering rijden in het bos.
Tussen licht en duisternis ben ik vertrokken, maar je weet hoe dat gaat in de latere dagen van het jaar, ik bevond me plots in het bos en het was bijna compleet duister. Rammelend met mijn oude fiets over de oude bospaden die met stenen belegd waren reed ik verder. Omdat ik mijn hele kindertijd daar gewoond had, wist ik de weg maar al te goed. Langzaam, dat wel... Opeens moet ik passeren aan één van de bankjes die langs die dreef staan. Langs dat bankje en dan nog een kleine kilometer dreef voor de boeg en dan knus in mijn zeteltje. Onbewust wist ik al dat er iets ging gebeuren, denk ik, want het hele bos voelde zo zwaar aan, eerst dacht ik dat het van mijn leg workout kwam, dat ik een beetje verdwaasd was, maar alles was de hele tijd al zo stil geweest.
Uilen, kauwen, kraaien, lijster, ... geen van die dingen aanwezig. Maar dus wel die stilte, maar goed ik ben rond de pot aan het draaien. Aan dat bankje zat dus iemand. Door het gebrekkige licht kon ik eigenlijk enkel een silhouet zien.
Op deze manier zat hij zo een beetje. Raar maar waar, ik voelde de drang om erbij te gaan zitten. Lange minuten gingen voorbij, zonder een woord gezegd te hebben; twee silhouetten op een bankje zwijgend terwijl het licht zich steeds verder en verder terugtrok; plots hoorde ik hem ademhalen en zijn keel schrapen; hij zou iets gaan zeggen: "You know, every single year...". "Yes" heb ik geantwoord
het was het enige waarop ik kon komen eigenlijk. Anders ben ik goed in engels, maar nu was ik wat geshockt. Rond die tijd moet het al helemaal duister geweest zijn, hij stond op en wandelde weg. Langs het bos dus en niet langs een paadje; door de bomen verdween hij. "Yes" Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik zo belachelijk geantwoord had.
De dag erop stond er een engelse autobus aan het bos met een hoop schoolleerlingen. Als dat gebeurt, dan ga ik altijd eens kijken, dus dat deed ik nu ook en ik vroeg waarom ze hier waren:
"Nine years ago, someone of our school fell into a bunker here and he broke his neck and died, since then we come here every year to pay our respects."
Klang! brix were shat... ik weet dus nog altijd niet wat er die avond gebeurd is, misschien was er wel iemand die me probeerde te foppen of zo, maar op het moment dat dat meisje zei waarom ze er waren voelde ik me toch licht worden in mijn hoofd... brrrr ik krijg nog altijd de rillingen als ik eraan denk
het klinkt een raar verhaal, maar geen woord is gelogen of overdreven, ik ben zelf een scepticus, maar dit was toch wel echt eng
chico out
Tussen licht en duisternis ben ik vertrokken, maar je weet hoe dat gaat in de latere dagen van het jaar, ik bevond me plots in het bos en het was bijna compleet duister. Rammelend met mijn oude fiets over de oude bospaden die met stenen belegd waren reed ik verder. Omdat ik mijn hele kindertijd daar gewoond had, wist ik de weg maar al te goed. Langzaam, dat wel... Opeens moet ik passeren aan één van de bankjes die langs die dreef staan. Langs dat bankje en dan nog een kleine kilometer dreef voor de boeg en dan knus in mijn zeteltje. Onbewust wist ik al dat er iets ging gebeuren, denk ik, want het hele bos voelde zo zwaar aan, eerst dacht ik dat het van mijn leg workout kwam, dat ik een beetje verdwaasd was, maar alles was de hele tijd al zo stil geweest.
Uilen, kauwen, kraaien, lijster, ... geen van die dingen aanwezig. Maar dus wel die stilte, maar goed ik ben rond de pot aan het draaien. Aan dat bankje zat dus iemand. Door het gebrekkige licht kon ik eigenlijk enkel een silhouet zien.
Op deze manier zat hij zo een beetje. Raar maar waar, ik voelde de drang om erbij te gaan zitten. Lange minuten gingen voorbij, zonder een woord gezegd te hebben; twee silhouetten op een bankje zwijgend terwijl het licht zich steeds verder en verder terugtrok; plots hoorde ik hem ademhalen en zijn keel schrapen; hij zou iets gaan zeggen: "You know, every single year...". "Yes" heb ik geantwoord
het was het enige waarop ik kon komen eigenlijk. Anders ben ik goed in engels, maar nu was ik wat geshockt. Rond die tijd moet het al helemaal duister geweest zijn, hij stond op en wandelde weg. Langs het bos dus en niet langs een paadje; door de bomen verdween hij. "Yes" Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik zo belachelijk geantwoord had. De dag erop stond er een engelse autobus aan het bos met een hoop schoolleerlingen. Als dat gebeurt, dan ga ik altijd eens kijken, dus dat deed ik nu ook en ik vroeg waarom ze hier waren:
"Nine years ago, someone of our school fell into a bunker here and he broke his neck and died, since then we come here every year to pay our respects."
Klang! brix were shat... ik weet dus nog altijd niet wat er die avond gebeurd is, misschien was er wel iemand die me probeerde te foppen of zo, maar op het moment dat dat meisje zei waarom ze er waren voelde ik me toch licht worden in mijn hoofd... brrrr ik krijg nog altijd de rillingen als ik eraan denk
het klinkt een raar verhaal, maar geen woord is gelogen of overdreven, ik ben zelf een scepticus, maar dit was toch wel echt eng
chico out
Laatst bewerkt:
StartingGrower
Advanced Bodybuilder
- Lid sinds
- 19 sep 2012
- Berichten
- 1.296
- Waardering
- 69
- Lengte
- 1m76
- Massa
- 83kg
- Vetpercentage
- 14%
- Lid sinds
- 19 okt 2010
- Berichten
- 3.910
- Waardering
- 229
- Lengte
- 1m85
- Lid sinds
- 16 sep 2011
- Berichten
- 1.387
- Waardering
- 156
- Lid sinds
- 9 sep 2011
- Berichten
- 21.038
- Waardering
- 2.744
+1
Ik heb twijfels, daar kan Bush zelfs nog een puntje aan zuigen....
Jeeper creepers jee...
PatrickvH
Freaky Bodybuilder
- Lid sinds
- 31 jul 2006
- Berichten
- 4.552
- Waardering
- 342
- Lengte
- 1m85
- Lid sinds
- 26 aug 2010
- Berichten
- 5.523
- Waardering
- 482
- Lengte
- 1m83
- Massa
- 92kg
- Vetpercentage
- 13%
Tot mijn scha en schande ging ik hier eerst niet op reageren, maar here goes... Raar maar waar, ik kan een precieze datum plakken op mijn meest enge ervaring ooit. Op 29 november 2003 ging ik na een intense leg workout een ritje rijden met de fiets, jwz om de doorbloeding wat te stimuleren. Langs het huis van mijn ouders ligt een groot bos dat door de overheid beschermd wordt met een hele hoop bunkers erin van in de oorlog. Op een dag in mijn kindertijd wanneer ik gaan spelen was in het bos, was ik zo al eens overvallen geweest door een onbehaaglijk gevoel. Later ben ik erachter gekomen dat het rond deze tijd van het jaar moest geweest zijn ook. Op 29 november 2003 dus ging ik in de schermering rijden in het bos.
Tussen licht en duisternis ben ik vertrokken, maar je weet hoe dat gaat in de latere dagen van het jaar, ik bevond me plots in het bos en het was bijna compleet duister. Rammelend met mijn oude fiets over de oude bospaden die met stenen belegd waren reed ik verder. Omdat ik mijn hele kindertijd daar gewoond had, wist ik de weg maar al te goed. Langzaam, dat wel... Opeens moet ik passeren aan één van de bankjes die langs die dreef staan. Langs dat bankje en dan nog een kleine kilometer dreef voor de boeg en dan knus in mijn zeteltje. Onbewust wist ik al dat er iets ging gebeuren, denk ik, want het hele bos voelde zo zwaar aan, eerst dacht ik dat het van mijn leg workout kwam, dat ik een beetje verdwaasd was, maar alles was de hele tijd al zo stil geweest.
Uilen, kauwen, kraaien, lijster, ... geen van die dingen aanwezig. Maar dus wel die stilte, maar goed ik ben rond de pot aan het draaien. Aan dat bankje zat dus iemand. Door het gebrekkige licht kon ik eigenlijk enkel een silhouet zien.
Op deze manier zat hij zo een beetje. Raar maar waar, ik voelde de drang om erbij te gaan zitten. Lange minuten gingen voorbij, zonder een woord gezegd te hebben; twee silhouetten op een bankje zwijgend terwijl het licht zich steeds verder en verder terugtrok; plots hoorde ik hem ademhalen en zijn keel schrapen; hij zou iets gaan zeggen: "You know, every single year...". "Yes" heb ik geantwoord
De dag erop stond er een engelse autobus aan het bos met een hoop schoolleerlingen. Als dat gebeurt, dan ga ik altijd eens kijken, dus dat deed ik nu ook en ik vroeg waarom ze hier waren:
"Nine years ago, someone of our school fell into a bunker here and he broke his neck and died, since then we come here every year to pay our respects."
Klang! brix were shat... ik weet dus nog altijd niet wat er die avond gebeurd is, misschien was er wel iemand die me probeerde te foppen of zo, maar op het moment dat dat meisje zei waarom ze er waren voelde ik me toch licht worden in mijn hoofd... brrrr ik krijg nog altijd de rillingen als ik eraan denk
het klinkt een raar verhaal, maar geen woord is gelogen of overdreven, ik ben zelf een scepticus, maar dit was toch wel echt eng
chico out
Klinkt als een persoon die daar elk jaar diegene op zijn gemak kwam herdenken..
- Lid sinds
- 10 jun 2012
- Berichten
- 3.898
- Waardering
- 377
- Lengte
- 1m68
- Massa
- 76kg
erwin280
Huge Freak
- Lid sinds
- 3 mrt 2007
- Berichten
- 8.271
- Waardering
- 819
Lol dat heb ik een paar pagina's terug ook neergezet.
Dit was loptr zijn tip
alle kindjes met slaapverlamming... ga op tijd slapen
S'ochtends is er een piek in je cortisol niveau en als je dan nog slaapt omdat je de avond er voor te lang bent opgebleven heb je een verhoogde kans op nachtmerries (cortisol is immers een stresshormoon => stress + REMslaap = nachtmerrie).
En mensen die daarbovenop ook nog eens gevoelig zijn voor slaapverlamming hebben dan ook nog eens een verhoogde kans daarop.
True story!
- Lid sinds
- 6 jul 2011
- Berichten
- 4.412
- Waardering
- 1.434
- Lengte
- 1m87
Meerdere sleepparalyses. Laatst nog een enge gehad. Net toen ik in slaap was gevallen zie ik in een keer een soort raar wezen verschijnen, licht gevend. Precies zoals in de film the Darkest Hour die ik een poosje daarvoor had gezien xD. Is dan fcking eng als je niks kan bewegen en het zo voor je ziet.
Laatst ook een keer gehad: Lag 's Avonds in m'n bed rond een uur of half 1. Hoor ik ineens een keiharde gil door het huis, kwam van beneden. Ik schrok me dood want dacht echt dat er iemand binnen was gekomen ofzo. De schreeuw leek van m'n moeder te komen dus ik roep wat er aan de hand is. Krijg eerst geen antwoord dus doe de deur dicht en op slot.. Krijg ik vlak daarna te horen van m'n moeder dat ze een enge droom had.
Laatst ook een keer gehad: Lag 's Avonds in m'n bed rond een uur of half 1. Hoor ik ineens een keiharde gil door het huis, kwam van beneden. Ik schrok me dood want dacht echt dat er iemand binnen was gekomen ofzo. De schreeuw leek van m'n moeder te komen dus ik roep wat er aan de hand is. Krijg eerst geen antwoord dus doe de deur dicht en op slot.. Krijg ik vlak daarna te horen van m'n moeder dat ze een enge droom had.
- Lid sinds
- 7 jun 2009
- Berichten
- 17.057
- Waardering
- 2.490
- Lengte
- 1m83
- Massa
- 91kg
klusserdeklus
Advanced Bodybuilder
- Lid sinds
- 5 sep 2012
- Berichten
- 1.386
- Waardering
- 76
Had dit vroeger ook, meerdere keren per week soms, scary shit !
Ben blij dat ik er vanaf ben,oorzaak? Geen idee..
StartingGrower
Advanced Bodybuilder
- Lid sinds
- 19 sep 2012
- Berichten
- 1.296
- Waardering
- 69
- Lengte
- 1m76
- Massa
- 83kg
- Vetpercentage
- 14%
- Lid sinds
- 10 jun 2012
- Berichten
- 3.898
- Waardering
- 377
- Lengte
- 1m68
- Massa
- 76kg
oorzaak is (meestal) omdat je op je rug ligt en dat je fysiek moe bent en in slaap valt maar geestelijk ben je nog de hele tijd wakker, nadenkend over leuke dingen etc. je lichaam slaapt maar je geweten niet, zo ongeveer.
eerste keer had ik 2 nitraten in me handen en stak ze allebij tegelijk aan ( lonten tegenelkaar en vriend had n aansteker) de een ging aan de ander niet dus gooi er eentje weg, tijdens het weggooien was die ander opeens ook weer gaan fikken. het waren van die la bomba's dus had geluk dat ik die vlam vol in me hand kreeg en hem wegsmeet anders had ik dit niet zo makkelijk getypt ^^
Andere keer zat ik bij een vriend achterop de scooter reden ongeveer 60 ofzo. We reden op een fietspad en daarnaast stond een auto. ongeveer 5 a 10 meter voordat we aan kwamen reden gooit die gek opeens vol ze deur open en net toen we hem op een meter genaderd waren weer dicht, net op het nippertje. anders waren we met z'n 2en vol in die deur gevlogen, ook geen pretje.
Andere keer zat ik bij een vriend achterop de scooter reden ongeveer 60 ofzo. We reden op een fietspad en daarnaast stond een auto. ongeveer 5 a 10 meter voordat we aan kwamen reden gooit die gek opeens vol ze deur open en net toen we hem op een meter genaderd waren weer dicht, net op het nippertje. anders waren we met z'n 2en vol in die deur gevlogen, ook geen pretje.
- Lid sinds
- 29 okt 2010
- Berichten
- 8.610
- Waardering
- 894
- Lengte
- 1m90
Jordyvl
Competitive Bodybuilder
- Lid sinds
- 16 apr 2012
- Berichten
- 2.148
- Waardering
- 181
- Lengte
- 1m80
- Massa
- 92kg
- Vetpercentage
- 13%
