Vandaag voor het eerst in 3 maanden weer geprobeerd een rondje te fietsen. Had veel moeite met evenwicht behouden. Het leek nog niet echt op fietsen, maar ik wou het toch graag proberen. Het zijn de kleine dingen waar je normaal nooit over na denkt, die ik mis. Fietsen, hardlopen/wandelen, schelden op die langzame linksrijder, boodschappen doen etc.
Assistenten adviseren me steeds rust te houden en beweging te limiteren (buiten een kleine wandeling om), maar ik vertik het om helemaal niks te doen. Dit voelt alsof ik me gewonnen geef, maar kosten wat het kost kom ik er bovenop.
Vandaag hebben ze me bloeddruk weer opgenomen en deze waren voor het eerst sinds mijn ziekenhuisontslag binnen gezonde waarden 86 over 116. Toch nog een lichtpuntje
Ik wil niet te snel van stapel lopen, maar dit had ik echt ff nodig. Er is me aangeboden om een wekelijkse bijeenkomst bij te wonen van mensen die in een soortzelfde situatie als mij zitten en/of hebben gezeten, dit heb ik afgeslagen omdat ik echt niet zit te wachten op dat zielige gedoe. Ik wil focussen op wat wel kan, en niet op de dingen waarin ik beperkt wordt. 
