Ik heb gisterenavond en vanochtend nog even nagedacht en dit soort zaken zijn vaak niet eenvoudig uit te leggen. Ik ben hbo geschoold chemisch analist (heet tegenwoordig dacht ik bachelor of applied science) en ben 16 jaar geleden met weinig relevante werkervaring bij mijn huidige werkgever begonnen, toen één van de grootste chemische concerns in Amerikaans privaat eigendom. De bouw van de chemische fabriek was toen al bijna gereed en het laboratorium was deels al ingericht, maar alle apparatuur moest nog opgestart worden. Dit hebben we met een club van 17/18 man gedaan, een enkeling was ervaren maar het gros was net al mij nog vrij jong. We kregen inzage in de methodes die in USA werden gebruik bij een gelijksoortige fabriek maar op veel punten moesten we toch wijziging zelf uitdokteren. Dit heeft ongeveer een jaar geduurd en we werden heel vrij gelaten, zolang we de maandelijkse doelen maar haalden konden we onze gang gaan. Rond de opstart van de fabriek werden we in twee functiegroepen verdeeld 15 man ging in volcontinue werken en 2 man in dagdienst, samen met 5 dagdienst collega’s die al bij een andere fabriek op een andere locatie werkten. Ik werd niet gevraagd voor een dagdienst functie, maar ik wilde ook graag in continudienst werken. Tot 2008 was het een geweldig bedrijf met een goede sfeer, geweldige secundaire voorwaarden en een salaris in bovenste regionen van de markt.
Net voor de crisis werden we verkocht en werden we een beursgenoteerd bedrijf, een aantal collega’s zijn toen weggegaan omdat de toekomst onzeker was, maar ik had het naar mijn zin en was er van overtuigd dat de fabriek an-sich zou blijven bestaan en het maakte me niet zoveel uit onder welke vlag ik daar zou werken. In 10 jaar tijd is we veel veranderd, er is weinig over van het innoverende karakter en de producten die wij lokaal produceren zijn binnen ons wereldwijde portfolio niet meer een premium maar een basic commodity, zo’n verandering heeft ook zijn weerslag op je werk, maar het gaat niet van van de één op de andere dag, dus je groeit er in mee. Zolang ze de werknemers met de oude contracten goed blijven betalen, ik niet met tegenzin naar mijn werk ga, er geen stress ervaar en ik kan doen en late wat ik wil zolang ik mijn werk gewoon goed blijf ik er werken. Zowel mijn vrouw als ik kunnen middels ouderschapsverlof tijdelijk part-time werken en financieel gaat dat prima waardoor ik denk dat ik nooit meer full-time ga werken.
Het heeft ook met je eigen kijk op het leven te maken, ik ben een realist met een pessimistische inslag. Ik kan mijn werk ook omschrijven als uitdagend, variërend, met veel verantwoordelijkheden en dagelijks onverwachte zaken die ik veelal zelfstandig moet zien op te lossen. Sommige collega’s ervaren het ook daadwerkelijk zo, maar ik zie het meer als wat vloeistoffen analyseren door op een paar knoppen te drukken en de de gevonden resultaten door te sturen.
