Hulp gevraagd, Train ik teveel?

[Mariss]

Wederom sta ik weer met me mond open van verbazing je verhaal te lezen.
Lieve Rhea, ik braak niet, ik laxeer niet, en ik ben niet goed in afvallen, wel in aankomen heb ik ondervonden. 15 kilo in nog geen 9 maanden. het was vreselijk, en ik heb t gedaan.
De meest indrukwekkende groeicurve die ze ooit hadden gezien.. nou vond ik dat niet leuk.
Want ik heb er ongeveer een jaar over gedaan 10 te lozen.

Nu probeer ik mij al een aardig tijdje juist te focussen op de belangrijke dingen in het leven. Ik begin rustig weer met school (vind ik vaak ook erg lastig)
Heb vrijwilligerswerk wat ik prachtig vind en heb nu een leuke jongen ontmoet waar ik af en toe mee afspreek. Ik wil veel meer en het gaat me niet snel genoeg. (werk bijvoorbeeld
En ik voel me ook niet goed genoeg, een punt waar ik nog aan werk, een erg groot punt.
Ik begrijp al aardig goed wat ik doe waarom en noem maar op ivm eten en beweging.
Ik snap wel hoe de eetstoornis werkt, dat is niet nieuw voor me hoor.

Dus misschien begrijp je waarom ik enigzins beledigd ben. misschien ook niet.
Maar trek in ieder geval geen snelle conclusies.
Iedereen is anders, en iedereen heeft ook op z'n eigen manier een eetstoornis.

Maar wat bedoel je met mijn posts die hemelsbreed uit elkaar liggen?
Die snap ik echt niet.
Of betekend dat dat ik niet bij andere topics mag posten over kwark of muziek =P

Naja, ik hoop dat je dit niet verkeerd opvat allemaal.

@Dwarvenwarrior, dankje

 

[Rhea]

Hoi Mariss,

Ieder heeft zijn eigen manier van eetstoornis..

Hm..

Misschien is het beter om te zeggen, ieder zit in zijn of haar stadium in een eetstoornis.. ?

Kun je hierin vinden? Of ook niet?

Wat ik hieronder lees.. erg bekend.. Dit zijn jouw woorden.. Waarin je aanduidt dat sommige dingen niet vanzelfsprekend zijn. Je weet hoe je eetstoornis werkt.. en het infeite weinig met eten te maken heeft, maar met gevoelens en hoe je daarmee omgaat.. eender wat daar nu de oorzaak van was en is..

Ik zal heel eerlijk zijn, ik trek het nog geen 3 dagen niet te trainen.
Het gaat per direct op m'n eten zitten, en daarbij is een stap terug sneller gemaakt dan een stap vooruit. Vandaag heb ik nog getraint, werd al paniekerig van de gedachte dat ik morgen zou falen.
Ik zal mijn best doen tevreden te zijn met wat ik kan en niet veel meer te gaan doen dan goed voor me is.

Het is wel goed te weten dat spieren gauw op oud niveau terug zijn.
Maar helaas zal die gedachte niet genoeg zijn om m'n voeding wat in stand te houden. Echt te veel gedachtes.
Woensdag heb ik een gesprek met m'n begeleider, misschien dat ze me wat extra hulp kunnen bieden voor de komende tijd.

Klik om te verkleinen...

Maar inderdaad, in de praktijk valt het vies tegen. de laatste 4 weken vallen me zwaarder, dit komt doordat mijn angsten ( vooral onderliggende angsten, niet puur lichaams gerelateert) toenemen, waardoor ik veel dingen niet durf, gevolg is onder andere eenzaamheid.. en ga zo maar door.
een voorbeeld is flauwvallen, een angst die er ook juist in sociale situaties voor zorgt dat ik ontzettend snel zenuwachtig, teruggetrokken en bang word.
(ga ik ook altijd meer door eten waardoor mijn schema inderdaad niet klopt)

Klik om te verkleinen...

Wat ik bedoelde is dat wat je post eetlijst niet helemaal klopt met hoe het ook daadwerkelijk is.
Niet meer of niet minder dan dat. Het ging dus enkel over het eten.. niet over andere dingen.

Evengoed geef je aan dat je eraan werkt. En wanneer ik je laatste repliek lees, krijg ik wel spontaan een glimlach. Ik vat het dus helemaal niet verkeerd op. Vind het wel prima zo dat je op vele gebieden stap per stap het heft in handen wil neemt op een positieve manier.

Ik zeg ook niet dat je geen of een zwakke persoonlijkheid hebt ! !

Persoonlijkheid .. denk ik? is iets dat er niet "is", maar dat je door de jaren ervaring en beleven vormt, vorm krijgt. Ik denk niet dat ik echt ten volle weet wie ik ben onder alle omstandigheden die het leven aanbiedt.. Dat weet ik pas wanneer het zich voordoet?

Wat ik wel fijn vind is, dat ik inmiddels al wel wat levenservaring heb en hierdoor mezelf toch wel al een beetje meer dan vroeger mag kennen. Das dan het leuke aan ouder worden?

Ik denk dat het eerder een kwestie is van durven jezelf te leren kennen, jezelf ontdekken met alles erop en eraan..

Wat doe je eigenlijk voor vrijwilligerswerk ?

Verder vraag ik me af hoe het inmiddels is met je blessure? Wat laxiteit betreft btw.. Daar heb ik ook last van. Eigenlijk was dat de initiele reden om aan krachttraining te doen.

Ik heb eerst jaren atlethiek met specialisatie kogelstoten en speerwerpen volley, badminton, tennis gespeeld. Met volley door mijn knie, kruisbanden kapot. Met badminton schouder uit het kapsel, enkels.. etc..

Ach ja, altijd wat.. dan maar fitness als alternatief.. gecontroleerde bewegingen en spieren versterken rond die gewrichten.. ook een beetje lopen.. fietsen..

Dan loopt fitness uit de hand en wordt bodybuilding.. ook erg van genoten

Dan genoeg BB, wilde graag wat meer tijd vrijmaken voor andere dingen (reizen, trekken, studeren, sociaal leven, werk ) .. dan weer goesting en met krachttraining (geen BB meer) herbegonnen gezien de gewrichten toch wel weer.. pff.. en lange afstandswandelen.. Ook erg leuk, buiten in de natuur en een heel andere ervaring dan het korte en krachtige stuff.. prachtige dingen gezien en gedaan..

Ik heb mijn gewrichten steeds goed kunnen stabiliseren door met gewichten te trainen. Voorzichtig opbouwen, functioneel werken en hoe sterker ik was hoe minder last.. Enige nadeel is dat je der toch altijd wel aandacht en inspanning aan moet blijven schenken. Dat vind ik soms wel vervelend, maar al bij al.. reageert mijn lijf wel goed op gewichtjes das mooi meegenomen.

Verder ervaarde ik ook dat de verplichte rust door blessures .. rust die ik anders wel eens "vergat" ... achteraf ook erg goed was. Zowel mentaal als weer voor de opbouw van de fysiek achteraf.

Persoonlijk heb ik jammerlijk genoeg afgelopen jaar.. ben 38.. een zware bacteriële infectie gehad op mijn rug. Heet spondylodiscitis.. daarbij een plexitis brachialis gedaan ( amytrofe schouderneuralgie).

Aan de onderrug heb ik een discopathie L5-S1 overgehouden, heb een facetdenervatie laten doen.. maar zal nog geopereerd moeten worden? als het niet betert..

De rest, volledige uitval van de spieren van de rechter bovenromp ..ben ik nu al maaaanden aan het revalideren. Traaaaag maar het gaat nog vooruit, das al wat..

Al bij al ben ik sinds juli 2010 ziekenhuis in.. diagnose, 5 maanden antibioticaspuiten... en verder thuis aan de sukkel. Gedaan met vrij en onbezonnen spelen dus. Maar het had allemaal nog veel erger kunnen zijn ja..

Ben terug gaan studeren, één dag in de week en de rest is zelfstudie. Opleiding van 5 jaar.. ipv 3 in voltijds onderwijs.. omdat ze voorzien is voor een combinatie deeltijds werken en studeren.. Amai.. ?? Niet min..
Heb daar een medisch statuut en mag de examens spreiden. Maar hoop ze der toch door te krijgen.. Lang zitten kan ik niet, dus studeren is ook in stukken en brokken te verdelen over de dag..

Indien ik mijn werk niet meer kan/mag doen.. moet ik toch zien dat ik nog wat kan doen dat ik ook leuk vindt.. Heb nog wat jaren te gaan in principe. Verder heb ik wat om op te focussen en kom ik onder de mensen..

Ik mag van geluk spreken dat ik van mijn ES af ben.. Dat zou ik niet gekunnen hebben eerlijk gezegd.. Zou falicant zijn afgelopen.. In dat opzicht ben ik blij dat ik er steeds voor gegaan ben om der helemaal vanaf te raken.. en niet der mee te leren leven.

Ja, "het overkomt mij niet", denk je toch vaak hé.. Het is heel raar, al die echte fysieke beperkingen die niet voortkomen uit iets wat je jezelf aandoet door je niet goed te verzorgen of door een tijdelijke blessure.. Niet te sturen met je hoofd en ook niet op te lossen met "doorzetten maar"..
Misschien klinkt dit raar, naïef voor veel mensen? Voor mij is het toch iets nieuws: Het gaat echt niet.. Het is wat het is.. Het is niet meer "maakbaar"..

Chronische pijn ook.. Zenuwpijn, kun je ook niks voor nemen tenzij meds als Lyrica of redomex.. Dat werkt niet meteen, maar is op te bouwen en dan hopen dat het aanslaat na een week of zes.. ja.. wat?? En zo suf als monroe in het begin.. Maar nu gaat dat beter

Ik ga om de twee dagen naar de fitness. Revalidatie verlamming en ook wat doen wat ik zelf ook leuk vind.. Ik las hier dat er nog mensen waren met discopathie die zich ook beter voelen wanneer ze blijven bewegen..

Soit, Waarom vertel ik dit nu? Misschien heb je der wat aan? Misschien ook niet?
Ik heb geen antwoorden voor je, geen oplossingen.. Ik denk dat je die zelf wel hebt. Ben der eigenlijk wel zeker van..

Ik hoop in elk geval dat je wijs "met je maar ene lijf dat je krijgt in dit leven" omgaat. Geeft geen garantie zoals we wel weten.. Maar de wijsheid om dat te kunnen geeft wel een extra ruggesteun voor als het wat minder gaat..

Liefs,

Rhea

 

[zodroog]

Hey mariss!

Een tijd niet meer gekeken hier, maar zie dat jij ook al een aardig logje hebt lopen hierzo!

Wat goed dat je al zoveel bent aangekomen, je kunt nu vast een stuk intensiever trainen dan voorheen, of niet?

 

[Ano_80_1]

Als toevoeging op het verhaal van Rhea: is het een optie om per dag te noteren wat je hebt gegeten? Niet om te tellen, maar gewoon om te kijken of het je lukt te eten wat je moet eten. Als je wilt kun je het iemand laten zien ter beoordeling?
Als steuntje in de rug zeg maar.

 

[Ymir]

het is een kwestie van style maar je bent wel streng en recht voor de raap Rhea. En ik ben het met Mariss eens, je trekt erg snelle conclusies over iemand die je niet kent. Mariss is op haar manier er opbouwend mee bezig. Wie weet houd ze soms zichzelf en ons voor de gek met eetschema's die ze zou willen halen maar in de praktijk niet doet.

Als dat zo is dat weet ze zelf dondersgoed dat ze dit doet. Maar wie ben ik, misschien ben ik wel te goedgelovig. Het is mijn style in elk geval niet zoals Rhea te reageren. Ik kom hier in deze log om met interesse dingen te volgen en wat bemoedigend te zeggen. Eten, sporten, school, vrijwilligers werk. Rome is ook niet op 1 dag gebouwd......
Gewoon zo doorgaan Mariss en meenemen die punten waar Rhea misschien toch een beetje gelijk heeft?

Op welke punten heeft ze gelijk met haar recht voor de raap aanpak en wijst ze op de zere plek?

 

[Stuiterbal75]

het is een kwestie van style maar je bent wel streng en recht voor de raap Rhea. En ik ben het met Mariss eens, je trekt erg snelle conclusies over iemand die je niet kent. Mariss is op haar manier er opbouwend mee bezig. Wie weet houd ze soms zichzelf en ons voor de gek met eetschema's die ze zou willen halen maar in de praktijk niet doet.

Als dat zo is dat weet ze zelf dondersgoed dat ze dit doet. Maar wie ben ik, misschien ben ik wel te goedgelovig. Het is mijn style in elk geval niet zoals Rhea te reageren. Ik kom hier in deze log om met interesse dingen te volgen en wat bemoedigend te zeggen. Eten, sporten, school, vrijwilligers werk. Rome is ook niet op 1 dag gebouwd......
Gewoon zo doorgaan Mariss en meenemen die punten waar Rhea misschien toch een beetje gelijk heeft?

Op welke punten heeft ze gelijk met haar recht voor de raap aanpak en wijst ze op de zere plek?

Klik om te verkleinen...

Ik ben het met deze stelling niet helemaal eens.
Het is juist goed om iemand een spiegel voor te houden.
Zo wordt iemand wakker geschud en die persoon kan zelfstandig beslissen of hij/zij er wat mee gaat doen.
Ik word juist moe van iedereen die meepraat en niet zegt waar het op staat.
Dat is juist het voordeel van een Forum.

Los van deze discussie, vind ik dat Marris heel goed bezig is en goed nadenkt wat goed bij haar (kan) past. Goed bezig.

 

[Ymir]

Ik ben het met deze stelling niet helemaal eens.
Het is juist goed om iemand een spiegel voor te houden.
Zo wordt iemand wakker geschud en die persoon kan zelfstandig beslissen of hij/zij er wat mee gaat doen.
Ik word juist moe van iedereen die meepraat en niet zegt waar het op staat.
Dat is juist het voordeel van een Forum.

Los van deze discussie, vind ik dat Marris heel goed bezig is en goed nadenkt wat goed bij haar (kan) past. Goed bezig.

Klik om te verkleinen...

Ik ben er dubbel over en dat blijkt ook wel uit mijn tekst denk ik. De wakkerschud manier heeft zeker voordelen en daarvan kan ik nog wel wat leren omdat ik zelf niet snel op die manier reageer. Aan de andere kant, wie op een forum kent Mariss nu werkelijk, ik ben dan zelf voorzichtig in mijn conclusies. Maar goed we houden nu een discussie over de discussie. Zullen we maar terug gaan naar de log van Marris voor het zo OT wordt?

 

[Mariss]

Pfff,, nou.. even lezen allemaal hoor.

@ Rhea
Ik kan me beter vinden in verschillende stadium ja, al ben ik nog steeds van mening dat iedereen het op een andere manier kan hebben.
Ik was zelf echt een buitenvaller in mijn behandel groep, en heb daar ook veel verschillen en natuurlijk heel veel overeenkomsten gezien bij mensen.

Mijn vrijwilligerswerk is met verstandelijk gehandicapten creatieve activiteiten doen, dat sluit mooi aan op het beroep wat ik later uit wil gaan oefenen. Alleen dan met een andere doelgroep wellicht, dat is namelijk aardig breed.

Zo te lezen heb je veel geleerd van de situaties waarin je je verkeerd hebt, blesures, verplichte rust.. dingen waar je geen controle over had toen die tijd en die je moet accepteren. tsja lastig, t is achteraf dus goed voor je geweest, in de zin van veel te hebben geleerd. dat is mooi.

Met mijn knie gaat het vrij bagger, zit geen vooruitgang in en is nog steeds opgezwollen.
Donderdag weer controle.. nou ben benieuwd of de dokter nu meer dan 5 minuten aan me wil besteden!

@zodroog
Ja ik kan zeker wat intensiever trainen! =) Vind het ook leuker dan voorheen en neem meer de rust tussendoor, ook ga ik niet stug door als mijn pezen akelig beginnen te voelen. Ik kan nu 10 max 11 kg curlen met 1 arm. ben ooit eens met 3 begonnen :')
haha

@dwarvenwarrior
Is een heel goed idee wat ik toevallig laatst weer heb gedaan. heb t zelf voorgesteld aan mijn begeleider die het volgende week even nakijken zal. laatste dagen is het verbazend goed gegaan trouwens,, met eten. nou ja, kan nog wel minder snaaien. maar dat is niks extreems, maakt het enkel zo onoverzichtelijk.
Ik denk er nog even over na om het hier ook te posten, omdat het dan voelt of ik iets moet bewijzen ofzo.

@Ymir
Dankjewel =) en rome is niet in 1 dag gebouwd nee, zou mooi zijn als ik alles in 1 dag klaargespeeld kon hebben.
Maar ja, welke gebieden voor mij een zere plek zijn? beetje lastig,, haar hele eerste post sloeg me aan omdat ik me beschuldigd voelde waar ik vrij gevoelig voor ben, ik heb van mezelf vaak het idee niet goed genoeg te zijn waardoor ik veel twijfel bij mezelf.
Dus veel van wat ze schreef ging door m'n kop spoken.
Ik lees haar post later nog even na en zal nog terugkomen op die vraag.
En inderdaad,, wie op dit forum kent mij nou? :') Wie mij kent (en ik heb t uit onzekerheid nagevraagd) zegt mij dat ik erg goed bezig ben en iemand ben met veel karakter en een sterke eigen mening.
Maar ik snap dat je een bepaald beeld kan vormen van iemand als je er amper meer van weet dan dat diegene een eetstoornis heeft.

@stuiterbal75
Leuke naam =P
En een harde aanpak is ook zeker iets waar ik een voorstander van ben, mij is de spiegel ook zeker voorgehouden. en dat heeft me veel geholpen, (soms ook juist niet). maar daarmee bedoel ik niet zozeer de posts, maar wat mijn familie en vrienden mij vertelden toen het nog heel verkeerd ging. want dat zijn toch de mensen die me kennen, en dat maakt de meeste indruk.
En bedankt voor je compliment! deze week is het ook aardig wat beter gegaan, zondag met een vriendin/oud groepslid een leuke motiverende dag gehad, heeft aardig geholpen!

 

[Ano_80_1]

Je hoeft natuurlijk niet hier open en bloot neer te zetten wat je eet (geldt ook voor foto's trouwens), maar als je van anderen een mening wil hebben over je eetpatroon, dan denk ik dat je dat best via PM kan regelen.
Bewijzen hoef je hier niks, jij kwam hier met vragen en kon wat advies gebruiken en dat kun je hier krijgen. Soms nogal direct, soms wat meer opbeurend - allemaal wel om je te helpen

 

[Ymir]

@Ymir
Dankjewel =) en rome is niet in 1 dag gebouwd nee, zou mooi zijn als ik alles in 1 dag klaargespeeld kon hebben.
Maar ja, welke gebieden voor mij een zere plek zijn? beetje lastig,, haar hele eerste post sloeg me aan omdat ik me beschuldigd voelde waar ik vrij gevoelig voor ben, ik heb van mezelf vaak het idee niet goed genoeg te zijn waardoor ik veel twijfel bij mezelf.
Dus veel van wat ze schreef ging door m'n kop spoken.
Ik lees haar post later nog even na en zal nog terugkomen op die vraag.
En inderdaad,, wie op dit forum kent mij nou? :') Wie mij kent (en ik heb t uit onzekerheid nagevraagd) zegt mij dat ik erg goed bezig ben en iemand ben met veel karakter en een sterke eigen mening.
Maar ik snap dat je een bepaald beeld kan vormen van iemand als je er amper meer van weet dan dat diegene een eetstoornis heeft.

Klik om te verkleinen...

Mooi verwoord, tja wie kent jou? Je kent jezelf denk ik vrij goed als ik het zo lees en je kan zaken goed verwoorden.
En ik denk dat DWQ een goede tips heeft over ziel en zaligheid blootleggen op een openbaar forum

Maar dat werk met verstandelijk gehandicapten, wat doe je precies en waar houd je van de dagbesteding of de zorg? Ik heb namelijk voor een groep verstandelijk gehandicapten gewerkt maar dat was een woongroep. Ik deed opstaan wassen aankleden eten en naar bed brengen zo ongeveer en voor de dagbesteding bracht ik ze naar het dagcentrum. Werk jij op zo'n plek? Ik heb dagbesteding met demente ouderen gedaan (niet verstandelijk gehandicapt) ik heb dus geen opleiding in spelletjes doen, vond het best moeilijk dat creatief bezig zijn ik verzorg liever. Wat voor doelgroep werk je nu precies en wat wil je later gaan doen? Zie maar of je zin hebt in mijn oftopic vraag, ben gewoon benieuwd.

 

[Mariss]

Ik werk inderdaad bij een dagcentrum, daar ga ik dan eens in de week een dag met de mensen creatief doen
Ze vinden het leuk om nieuwe dingen te leren en te doen, dus verzin ik dingen om te maken en leer ze simpele manieren om dat te doen.
Er zijn bij het dagcentrum mensen met verschillende handicaps, (als ik dat zo goed zeg) het syndroom van down bijvoorbeeld en autisme.

Ik hoop later creatief therapeut te worden, lijkt me erg leuk en dankbaar werk.
Nog bezig met m'n mbo en daarna naar het hbo dus. het vrijwilligerswerk is een mooi opstapje dacht ik zo.

Lijkt me ook wel leuk maar ook lastig om in een woongroep te werken, moet je wel karakter voor hebben verzorgen lijkt mij juist lastiger.
Wil je later met deze doelgroep werken of verschillende?

 

[Ymir]

moet je wel karakter voor hebben verzorgen lijkt mij juist lastiger. Wil je later met deze doelgroep werken of verschillende?

Klik om te verkleinen...

Verzorgen is zwaar vooral als cliënten echt niet meer kunnen staan of zelfstandig zitten. Ik ben er op mijn 31e pas begonnen in de zorg na een heel andere studie. Had nog nooit iemand gewassen en verschoond zelfs een baby niet, de eerste keer is een vrouw douchen en verschonen behoorlijk wennen maar nu was ik vele mensen per dag. Maar verzorgen is ook lekker druk bezig zijn, doorknallen en dan zit je werktijd er heel snel op en kan je moe en voldaan naar huis want mensen zijn erg blij met je. Vooral omdat ik het niet kan laten extra aandacht voor gesprekken te geven en niet alleen maar door te knallen.

Ik praat graag met mensen, ben erg ingesteld op zo communiceren. Als verstandelijk gehandicapten echt een heel laag niveau hebben (of bijvoorbeeld syndroom van down + erg dementerend) dan kan ik mondeling niks meer duidelijk maken en vind ik hen begrijpen erg lastig. Dan is het naast het echte verzorgen handje vasthouden, babyboekjes voorlezen, babyspeelgoed.....En nee dat kan ik niet goed. Daar heb ik het karakter niet voor. Verder vond ik verstandelijk gehandicapten erg leuk en vooral ook lekker kleinschalig. Ik zit nu op een verpleeghuis met 28 bedden. Mijn toekomstvisie was de psychiatrie maar dat valt me niet zo mee heb ik gemerkt.

Ik kan het goed vinden met ouderen heb ik gemerkt, vooral dementerende liggen me wel. Ik ben heel geduldig en kan goed inspelen op gekke zaken in hun gedrag maar het is niet zo hectisch als een psychiatrisch patiënt die over de rooie gaat zoals ik met mensen in een separeercel gezien heb. Doelgroepen waarmee ik wil werken; ik denk ouderen, dementen en verstandelijk gehandicapten. En ik zou graag wat bijleren over creatieve therapie en dagbesteding omdat ik echt ervaren heb dat ik in dagbestedingssituaties gewoon te weinig weet wat en hoe te doen. Neem de levensboeken van demente ouderen of verstandelijk gehandicapten, die creatief maken en later het samen met cliënt lezen daarvan. Ik kan dat weer niet zo goed.

Wat ik ook heel leuk vind is het bewegen met de doelgroep zoals de fysio en ergotherapeut doen en zoals jij misschien hebt met beweegspelletjes (ballonen overgooien, zwemmen) Heb jij dat ook als sporter dat je bewegen met de doelgroep leuk vind?

Maar het is nu wel een lang verhaal en eigenlijk is het jou log over voeding en sporten......Ik houd maar op. Een ding dan nog; as zaterdag is het landelijke open dag van de zorg. Kijk hier eens. Kan je eens ergens anders rondkijken als je eigen werkplek.

 

[Mariss]

Verzorgen lijkt me ook zeker zwaar ja, en wat je zegt, aan het wassen en veschonen van mensen zul je zeker moeten wennen.
Ik zou zeker dankbaar zijn als iemand mij later aandacht en zorg zou bieden,, al hoop ik dat t nooit zo ver hoeft te komen natuurlijk :')

Ik merk zelf ook in het dagcentrum dat ik er veel moeite mee heb sommige mensen te begrijpen. de niveau's verschillen best veel, ze weten bijna allemaal wel wat ze willen doen en nodig hebben, maar wanneer het praten moeilijk is kan het me wel wat frustreren.
Ze willen dan ergens hulp bij.. maar dan kan ik na 5 keer nog niet begrijpen wat, gelukkig ben ik wel geduldig =) en daar zal ik ook veel van leren.

Dus je denkt eraan om meer te gaan leren over de dagbesteding, dat zou wel een leuke uitbreiden wezen lijkt me
Doe je dat bewegen met je doelgroepen ook? of was dat slechts een voorbeeld?
lijkt mij namelijk ook wel wat hebben, maar houd het toch maar bij creatieve bezigheden en leuke praatjes voor nu.

 

[Mariss]

Hallo beste mensen,
een kleine update want het is alweer een poos geleden.
Helaas gaat het niet echt lekker.
sinds kort weet ik dat ik de ziekte van pfeiffer heb, aangezien ik al een langere tijd de vermoeidheid heb is het waarschijnlijk zo dat ik al een aardige tijd pfeiffer heb.

hierdoor is het trainen weer een vervelend verhaal geworden, het gevoel van moeten is door de vermoeidheid sterker. om dingen als trainen en werk door de te komen slik ik veel cafeine pillen, ik denk dat dit erg ongezond is maar zonder lukt het niet.
ik vraag me af of door de cafeine mijn pfeiffer langer aanhoud, ik ben hier wel bang voor.

waar ik me op het moment mee bezig houd is 2 dagen per week therapie, 1 dag vrijwilligerswerk en 1-2 dagen school (mocht die laatste dag lukken)
dit valt me allemaal erg zwaar, maar aangezien ik in september een nieuwe opleiding ga doen heb ik ook niet het gevoel het een of ander te kunnen laten vallen.
De plaats waar ik mijn vrijwilligerswerk doe word namelijk mijn stage volgens schooljaar!
waar ik erg blij mee ben, en zij ook met mij.

heeft iemand misschien ervaring en of goede tips ivm pfeiffer?

verder zit ik nog met een depressie en hangt die eetstoornis nog lekker rond. Alleen is het daarmee nu het geval dat ik te veel ben gaan eten. Een omgekeerde wereld, heus niet fijn.
Jammer van die weggehaalde prive albums, mijn spieren zijn volgens anderen er al weer best op vooruit gegaan. helaas zie ik dat zelf niet goed.

Maar ja, ik hoop dat na deze langdurige periode van elendigheid ik snel reden heb om hier weer eens een leuke update te posten!

 

[Ano_80_1]

Pfeiffer = rust houden. Punt.
Je bent je lijf nu aan het uitputten, en dat is niet goed.
Waarom denk je eigenlijk dat je door moet? Mag jij niet ziek zijn?

 

[Mariss]

ik heb wel sterk het gevoel niet ziek te mogen zijn, en dat er niemand is om echt op terug te kunnen vallen. mijn ouders werken bijna alleen maar en ben thuis vaak alleen.
het is zo lastig om hen te belasten met al mijn problemen of niet te gaan werken wanneer ze mijn hulp willen op de zaak.

Zopas heb ik nog aangegeven dat ik meer zou moeten rusten, dat het op deze manier niet beter maar alleen maar erger word.. en niemand die wat zegt.
Behalve de vraag van m´n zusje, waarom ga je zo dan trainen?
die snapt na al die tijd nog niet dat dat nou eenmaal moet, ook al wil ik niet.

Maar goed, ik ga morgen op school maar even praten met het eerste opperhoofd dat ik vinden kan en zeggen dat ik nog minder naar school ga :')

 

[Ymir]

Dat is lang geleden, update? Hoe gaat het met je Mariss?

 

[Mariss]

Hello Everyone,
Dat is inderdaad lang geleden.
Het gaat goed! het gaat zeker goed en alsmaar beter, veel nieuwe dingen gedaan, aan het doen of in de planning.
Mijn pfeiffer is over, begin morgen aan m'n nieuwe opleiding, (volwassenen zorg en welzijn), verkoop kunst en maak in opdracht werk, begin een sociaal leven op te bouwen ^^" Ga nu 2x in de week naar de sportschool met een vriend van mij en train 1x thuis, de Dwang voor sporten is grotendeels overwonnen en vind de sportschool dan ook veel leuker. owww ja, en ik ben zoekende naar een baantje wat bij mij past.. wat niet meevalt.

en ja.. zoveel dingen, ben een ander mens.
ik kan me beter opnieuw voorstellen en een nieuw topic aanmaken ;D

 

[Ymir]

Volwassenen zorg en welzijn.....we worden soort van vakgenoten dus. Hoe gaat het nu, het is een eeuw geleden dat ik in dit topic was.

Helemaal top dat je je een ander mens voelt. Moet je echt eens doen jezelf opnieuw voorstellen.