Hulp gevraagd, Train ik teveel?

[Naomi1987]

Ik zou het ook als een grote uitdaging zien. Als je volhoudt om 6weken niet te sporten zul je uiteindelijk zien dat er niet veel verandert is. Dit kan je helpen om verkeerde denkbeelden uit je hoofd te krijgen!

 

[Beaudien]

Vind ik geen goed advies.
Ten eerste is die verhoogde verbranding maar marginaal, ten tweede wordt dat juist dwangmatig.
Lijf heeft rust en herstel nodig - ook belangrijk!

Klik om te verkleinen...

Is zo. Maar dan is het voor haar misschien makkelijker ermee dealen, dacht ik.
Dat ze tóch wat doet, zonder haar geblesseerde knie te belasten.
Voor mij zou dat beter werken dan me 6 weken zitten opvreten.

 

[Ano_80_1]

Is zo. Maar dan is het voor haar misschien makkelijker ermee dealen, dacht ik.
Dat ze tóch wat doet, zonder haar geblesseerde knie te belasten.
Voor mij zou dat beter werken dan me 6 weken zitten opvreten.

Klik om te verkleinen...

Zit een flinke valkuil tussen 'er mee dealen' en dwangmatigheid in stand houden. Plus dat het voor je lijf nauwelijks iets uitmaakt.
En je leert een hoop als je je zit op te vreten, vooral over jezelf. (heb ik zelf ook ervaring mee)

 

[Beaudien]

Zit een flinke valkuil tussen 'er mee dealen' en dwangmatigheid in stand houden. )

Klik om te verkleinen...

Uhu.....das waar. Maar ik zou er zelf ook echt moeite mee hebben, moet er niet aan denken. Maar ik denk de meesten van ons niet, natuurlijk.

 

[groter is beter]

denk als jij je voeding "clean" houd je niet gruwelijk veel terug zult vallen. + daarbij komt nog eens het feit dat spieren een geheugen hebben, dus sneller terug zijn op oud niveau!...
succes en sterkte met het niet trainen.. ik zou het niet kunnen voor z'n lange tijd. Maarja wat moet, moet!

 

[Mariss]

Zo dat zijn vele meningen zeg.
Ik zal heel eerlijk zijn, ik trek het nog geen 3 dagen niet te trainen.
Het gaat per direct op m'n eten zitten, en daarbij is een stap terug sneller gemaakt dan een stap vooruit.

Vandaag heb ik nog getraint, werd al paniekerig van de gedachte dat ik morgen zou falen.
Maar het is nog wat te doen, al moet ik veel oefeningen laten.
Ik zal mijn best doen tevreden te zijn met wat ik kan en niet veel meer te gaan doen dan goed voor me is.
Misschien dat ik over een poosje met 2x in de week trainen kan.

Het is wel goed te weten dat spieren gauw op oud niveau terug zijn.
Maar helaas zal die gedachte niet genoeg zijn om m'n voeding wat in stand te houden.
Echt te veel gedachtes.
Woensdag heb ik een gesprek met m'n begeleider, misschien dat ze me wat extra hulp kunnen bieden voor de komende tijd.

Ik hou jullie op de hoogte en bedankt voor het met me meedenken!

 

[Beaudien]

Succes!

 

[Mariss]

Hey beste mensen,
Nou donderdag was ik bij het ziekenhuis geweest voor controle.
Het ziet ernaar uit dat 4 weken een spalk voldoende kan zijn en vervolgens fisio.
Blijkbaar zijn mijn beide knieën laks, wat inhoud dat ze erg bewegelijk zijn en met een klein tikje zo uit de kom kunnen gaan. Geen fijne gedachte.
Nu moet ik dus van die man de spieren langs mijn knieën gaan trainen Hij zij niet hoe..

Nu vroeg ik mij 2 dingen af.
Hebben jullie een idee welke spiergroep hiermee bedoeld word zodat ik oefeningen opzoeken kan.

En de 2e gaat over mijn kleine eetbuien, meer een snaai bui, ging een tijd goed maar het word weer erger en ik wil er zo graag vanaf.
Het is alsof je even de controlle er over verliest, ik zit er nogal mee.
( ik grijp niet naar chocola en dergelijke )

Alvast bedankt!

 

[jacky den bels]

zover ik weet wat ze er mee gaan bedoelen (eigen ervaring knie kapot) geen squats geen deadlifts geen extensions....en bij de rest van de beenoefeningen op gevoel trainen dwz pijn is dan niet goed.

 

[Mariss]

Zo,, dus mijn standaart beenoefeningen mag ik niet meer doen voorlopig..
Dat vind ik wel erg jammer. ken ook verder geen oefeningen die ik thuis kan doen, naja.. of calves moeten helpen, wat me erg stug lijkt.

Maar mag je nu wel weer die oefeningen doen jacky?

 

[justbart]

Volgens mij kun je gewoon extensions doen en zo alleen heel erg licht trainen. Squat beweging maken met alleen een bezemsteel of zo. Bij pijn direct stoppen, zul je zelf allemaal even uit moeten vogelen.

Eetbuien daar weet ik alles vanaf, its all in your mind. Zijn geen trucs voor, gewoon sterk blijven in je hoofd, blijven denken waarvoor je al die uren traint en dat je dat met vreetbuien allemaal naar de klote helpt. Afleiding zoeken, niet voor de tv gaan hangen maar bezig blijven, niet te veel alleen zijn. Dat soort dingetjes helpen mij er doorheen.

 

[tigercatty]

Vraag anders aan de fysio welke krachttrainingen je kan doen om de spieren rondom je knieen te versterken.

 

[Ano_80_1]

Mbt eetbuien: zou kunnen zijn dat je (zeker gezien je inspanningen) te weinig eet, en dat je lijf roept om meer / vaker eten. Wat mij in het begin heeft geholpen (ik was een echte snoeper) om high-density voedsel te eten (broccoli bijvoorbeeld met blikje tonijn en wat ketchup), want dat vult flink (en niet gruwelijk veel kcals) - dat soort dingen. Oh, en na een maaltijd een kopje espresso (we hebben geen gewoon koffiezetapparaat thuis) met een blokje pure (86% cacao) chocolade. Heb je toch iets zoetigs, en niet veel.

 

[Naomi1987]

Ik heb ook lakse gewrichten...kan soms lastig zijn. Bij mij is alles te los, alle vingers etc. en zelfs mn rug. Waardoor ik ook we vaker bij de chiropractor ben beland omdat alles niet meer helemaal netjes in een lijn stond haha...maarja dat krijg je als je klappen krijgt met thaiboksen. Het is wel belangrijk om je spieren te blijven trainen, dus bijvoorbeeld zoals gezegd lichte squats etc te doen, omdat dit stevigheid biedt waardoor het er minder snel uit zal schieten.

 

[Mariss]

bedankt voor jullie tips dames en heren =)
Hier kan ik zeker wat mee.
Ik ga even expirimenteren met afleiding en high-density voedsel voor de eetbuien.
En het trainen voor de benen zal nog even moeten wachten maar ik begrijp dat ik lichter zal moeten trainen om ongevalletjes te voorkomen.

 

[Naomi1987]

Uiteindelijk als je er genoeg vertrouwen in hebt en je banden etc weer helemaal hersteld zijn van de klap zul je wel weer zwaarder kunnen trainen. Van de knieen heb ik overigens nooit last gehad, maar ik heb vroeger altijd volleybal gespeeld en misschien heb ik toen door het vele springen die spieren wel allemaal goed getraind.

Bij het thaiboksen heb ik ook wel eens dat ik bij de directe stoten ineens mn arm overstrek en de elleboog zeg maar de verkeerde kant op gaat...is niet lekker!

 

[Rhea]

Goh, als ik dit allemaal zo lees..

Pff... maja, ik ben zelf terug beginnen eten door aan krachtsport te gaan doen... dus ja..
Maw. Het ging van 4 jaar AN naar 12 jaar BN .. en dat sporten maakte wel dat ik toch nog iets of wat had om trots op te zijn voor mezelf.. en ook de angsten wat kanaliseerde..

Nu 18 jaar later kan ik zeggen dat ik er volledig vanaf ben sinds 2 jaar. Wat ook wil zeggen dat ik nog enkel ga sporten voor de fun en niet omdat het moet.. Want zolang je een eetstoornis hebt, dan moet het.. ja.. iemand die mij wat anders zegt.. !!
bewegingsdrang, controle over het gewicht.. enzo.. hoort er ook bij..

Ik geloof je dus geen ene moer wanneer je hier je eetschema neerzet.. Ik ken geen eetgestoorden die eerlijk zijn over wat ze eten.. Anders zouden ze ook niet eetgestoord zijn...

Ik denk dat het in de praktijk wel wat anders uitziet.. Maar goed.. Je moet ergens beginnen en het is er waarschijnlijk al op vooruit gegaan..

Ondanks dat het me vele jaren heeft gekost ben ik er uiteindelijk ook echt uit geraakt ook dankzij de krachtsport.. en vooral door in te zien wat er loos is wanneer je het door omstandigheden niet kan doen..
Dan weet je dat het niet goed zit.. En je de ene verlaving inruilde voor de andere.
Minder erg? Neen, niet echt, want extremen en knoeien met eten bij eetgestoorden zitten der zo weer in. Dus wel erg voor een eetgestoorde.

Ik ken jammerlijk heel wat mensen met een chronische eetstoornis.. die er niet meer uitraken..
Die gestorven zijn ook..

Een eetstoornis is mijns ervaring ook niet meer dan een manier om met gevoelens om te gaan. Voelen - niet voelen allemaal te reguleren.. met een eetstoornis..

Sporten was een middel om meer te durven, een sterke facade naar buiten toe op te bouwen.. Dat ik heb aangegrepen om mezelf op vele andere vlakken verder te ontwikkelen en mezelf te leren kennen.. Niet helemaal slecht dus ! als dat andere ook maar aanwezig blijft.. of der tenminste ooit bijkomt dan..
Je moet echt niet denken dat het probleem is opgelost omdat de weegschaal het juiste cijfertje aangeeft en je een lijf hebt dat oké is maar toch nooit genoeg oké..

Er komt waarschijnlijk een dag dat je niet meer kan sporten.. en dan? Dan moet je wat anders hebben om op te kunnen terugvallen. Probeer het dus eerder als een middel te zien en niet als een doel ansich.

Je wordt hier langs alle kanten aangemoedigd.. Ja.. fijn, geweldig hé.. je hebt aanzien.. Ik hoop enkel dat je voor meer gaat dan "een lijf" alleen om zelfwaardering, zelfzekerheid te creeëren , om sociale vaardig te worden en toch jezelf te kunnen blijven, om gevoelens te kunnen herkennen bij jezelf en er wat mee te kunnen of ze te laten zijn, om je eigen cognitieve associaties te herkennen en te toetsen aan de realiteit.. etc.. Kortom .. om een persoonlijkheid te ontwikkelen..

Een stevige basis waardoor je niet omvalt bij het minste windje..

Het is een enorme vrijheid om verlost te zijn van dat monster dat alles in je leven stukmaakt. Dus zeker wat om naar uit te kijken, kan ik je wel zeggen.. :-)

Lange weg te gaan nog.. nooit opgeven ! hoe ellendig je je ook voelt.. Zo snel mogelijk de draad weer oppikken en vechten.. Nou neen, eigenlijk is het "loslaten" maar het was wel vaak een hels gevecht om te kunnen loslaten.. laat ik het dan zo stellen misschien..

Hoop dat je snel herstelt van je blessure.. ;-)

Rhea

 

[Mariss]

Dankjewel voor je reactie Rhea,
Ik moet zeggen dat het wel wat met me doet. Heel veel zelfs.
Ik voel me betrapt maar ook een beetje beledigd, dat je geen ene moer gelooft dat ik eerlijk ben over mijn eten, hier post voor "aanzien" of dat ik geen persoonlijkheid heb ontwikkeld..

dat eerste en laatste kan ik goed begrijpen,, maar dat zijn juist dingen waar ik erg sterk op vooruit ben gegaan na 9 maanden intensieve therapie, en ben nog steeds hard vechtend om mijn leven op te bouwen naar iets wat meer is dan een lijf alleen.

Helaas moet ik het nu een poos alleen doen voor ik in een nieuwe wat gevorderde groep kan starten. (Ik geef echt niet op)
ik heb het schema gemaakt als richtlijn en doel, het is me een poosje ook gelukt.
Maar inderdaad, in de praktijk valt het vies tegen. de laatste 4 weken vallen me zwaarder, dit komt doordat mijn angsten ( vooral onderliggende angsten, niet puur lichaams gerelateert) toenemen, waardoor ik veel dingen niet durf, gevolg is onder andere eenzaamheid.. en ga zo maar door.
een voorbeeld is flauwvallen, een angst die er ook juist in sociale situaties voor zorgt dat ik ontzettend snel zenuwachtig, teruggetrokken en bang word.
(ga ik ook altijd meer door eten waardoor mijn schema inderdaad niet klopt)

Ik weet dat ik er nog niet ben Rhea, maar ik wil echt wel van die eetstoornis af.
Ken zelf ook veel mensen die tegen die eetstoornis vechten,, het is niet makkelijk en je kan het je hele leven houden ja.
Het is vooral in de tijd dat ik het even zonder veel hulp moet doen dat ik me staande houd door Krachttraining.

Nogmaals bedankt voor je eerlijkheid en het delen van je ervaring.
Vind het erg knap dat je jou eetstoornis hebt overwonnen.
ik hoop dat ik die vrijheid ook mag ervaren.

 

[Rhea]

Hoi,

Bedankt voor je eerlijkheid.. Das goed.
Dat je je beledigd voelt.. Ja.. kan ik inkomen.. Zou ik ook hebben.. ja hoor !
Je hebt vermoed ik wel al hard gewerkt aan jezelf.. en dat kan ik enkel maar toejuichen. Blijven doen, beledigd of niet.. ;-)

Betrapt.. ja.. tja.. het is niet de bedoeling om je te betrappen. Wel dat je je bewust blijft dat je gedrag en je woorden twee verschillende dingen zijn.
De bedoeling is uiteindelijk om die wat meer samen te laten lopen. Dus je dient om te beginnen wel eerlijk te blijven.
Het is heel normaal dat je derover liegt.. schaamte, mislukking etc..
Niks om mee te koop te lopen toch !


Als er wat niet lukt dan lukt het niet. En der alleen mee blijven zitten, zal niet helpen. Dat dingen niet lukken is ook niet abnormaal. Vraag en kijk maar rond.. en kijk eens wat dieper.. hoeveel keer mensen op hun bek gaan eer ze .. Dat hoort er gewoon bij.
Ook voor jou. Je bent ook gewoon mens. Niet superwomen. Dus verwacht dat ook niet van jezelf. Het is zeer onrealistisch.

Toch even een opmerking.. je post hier niet bewust voor aandacht.. maar het is wel een bijkomstigheid .. wat als positief ervaren kan worden..
Ware het niet dat je gedrag omtrent en je posts hemelsbreed uit elkaar liggen.

Dat maakt dat je je diep vanbinnen niet goed voelt hierbij. Een eetgestoorde is niet dom.. ook al maak je jezelf nog zoveel wijs. Je weet het zelf wel en daar hou je geen goed gevoel aan over. Weer een keer het gevoel van "falen"..
En dan zijn we weer vertrokken in de cirkel..

Het idee dat je jezelf heel streng dingen moet opleggen om wat te betekenen om wat te bereiken is de grootste valkuil ..

Probeer je aandacht te verdelen over meerdere deelgebieden in je leven. School? werk, sociaal, zelfzorg, gevoelens, vaardigheden, talenten, etc.. niet enkel sport om voldoening en aanzien te hebben..
Ik vermoed dat je dat ook wel probeert en daar bij geholpen wordt.. Leren durven doen, ook al loopt het in het honderd.. yep.. en met jezelf kunnen lachen om je capsones.. Heel belangrijk.

Eerlijk gezegd hoe strenger ik was.. hoe erger het werd op den duur.. Verlang niet van jezelf dat je je strikt aan dat schema houdt.. Dat kan je gewoon weg niet.. ( anders was er geen probleem ) en verder.. denk je nou dat iemand zonder ES zich steeds in complete discipline dag in dag uit zich kan houden aan zoiets?

Ook niet.. ;-) Das heel normaal.. Wat jij ervaart is ook heel normaal.
De boog kan niet steeds gespannen staan. Voor niemand niet.. en zeker voor een eetgestoorde niet mbt beweging en eten. Daar zit gewoon iets niet goed wat het nog moeilijker maakt dan voor anderen.
Hoe dat dit komt.. ze geven je handvaten in therapie om der mee om te gaan en trachten de bomen door het bos te zien..

Je zal uit je ES moeten groeien, en das met vallen en opstaan. Niet abrupt dus, helaas, tja..

Het enige wat je kan doen op dit moment is zien dat je op gewicht blijft. Eetbuien desnoods plant op een vast tijdstip en niet te pas en te onpas door de dwang. Das al heel wat..

Ik weet niet of je ook braakt of laxeert? En/ of je daar al vorderingen in hebt gemaakt?

Braken is goed om je stemmingen helemaal overhoop te helpen. Laxeren ja.. dat slaat ook nergens op.. Ik vermoed dat je dit al wel weet?

Kijk, je weet dat je keigoed bent in afvallen. Dat hoef je dus echt niet meer te leren. Als het echt niet gaat heb je steeds dat nog.. Daar mag je 100% zeker van zijn. De kwestie is, of je nou met die zekerheid en veiligheid ook eens wat anders kan aanvangen..

Wil en discipline heb je genoeg. Das nou gewoonlijk het probleem bij een eetgestoorde. Teveel van het goede en het wordt aangewend voor de verkeerde doelen en redenen. Je mag dus prat gaan op je ijzeren wil. Elk ander zou die lijdensweg allang een halt hebben toegeroepen.. De eetgestoorde niet, die blijft maar doorgaan, hoe groot de ellende ook is..

Als je der nou in slaagt, om je ijzeren wil te gebruiken voor andere gebieden in je leven, dan komt het dik in orde. Das eigenlijk de grote uitdaging. Ben je niet benieuwd naar wie je bent zonder eetstoornis?

Persoonlijk valt dat heel goed mee. Nou ja, bleek ik wel heel wat mindere kantjes te hebben ook. lol* Maar eigenlijk is dat best wel leuk, om niet perfect te zijn.
Ja, eigenlijk wel.. En uiteindelijk heeft die imperfectie gemaakt dat ik veel meer bereikt heb dan dat ik voor mogelijk hield. En nog steeds gaat dat verder.

Uit die kramp, dat krampachtig vasthouden..

Een spier die verkrampt is kan niet krachtig samentrekken. ;-)

Dus meis, eerlijk blijven! en der niet alleen mee blijven zitten.. Wees assertief en vraag hulp. Dat is een vaardigheid, geen teken van zwakte.. Niemand kan het alleen hoor.

liefs

Rhea

 

[Ano_80_1]

Wow... ik ben er stil van.


Voor de bemoedigende woorden en adviezen kun je trouwens nog steeds op me rekenen Mariss - want die heb je ook nodig