Joop Kasteel
Cool Novice
- Lid geworden
- 22 apr 2012
- Berichten
- 57
- Waardering
- 12
- Lengte
- 1m88
Topsport is leuk…
Hoor ik nog steeds vaak, vooral van niet-topsporters. Begrijpelijk ook, die mensen zien alleen de mooie kanten van deze bijzondere manier van je geld verdienen. De tv in huize Kasteel is nog warm en de deceptie van Sven Kramer staat nog in mijn en ik denk ieders geheugen gegrift..wat een ramp. Hoewel ik me aan de overdreven nuchtere reactie van Mart Smeets ergerde, had ie in zekere zin nog gelijk ook; dit is topsport. Ik had ’t alleen wel anders geformuleerd, je hebt ’t tenslotte tegen een diep teleurgestelde natie.
Niet leuk dus. Met zo’n evenement, de Olympische spelen, denk je zelf stiekem ook nog wel eens aan een comeback, aan nog wat toevoegingen aan de mooie droom. Want dat is ’t geweest hoor, een topsportcarrière meemaken, nee beleven, is een droom. Er zijn, en dat vergeet men vaak, ontzettend veel momenten van pijn, verdriet en niet-meer-verder-willen. Ik spreek natuurlijk veel (ex)toppers, uit allerlei takken van sport en de geluiden zijn eigenlijk altijd ’t zelfde. Topsport is vaak niet leuk. Is erg zwaar en regelmatig zeer frustrerend. Ik ben er ook van overtuigd dat topsport niet gezond is. Je vergt natuurlijk altijd teveel van je lichaam. 2 of meer keren per dag trainen kan gewoon niet gezond zijn. Ikzelf ben nu 4 jaar geleden gestopt en word dagelijks geconfronteerd met de naweeën van mijn overigens prachtige carrière. Zo staan er een elleboog- en een kaakoperatie op ’t program, dit jaar nog dus ik weet weer even hoe ’t zit…
Ik hoop dat ik niet verbitterd klink want ik ben verre van dat! Het is zonder twijfel de mooiste periode van mijn leven geweest en ik zou ’t zonder enige twijfel zo weer over doen. Hooguit zou ik 10 jaar eerder beginnen met waarschijnlijk nog meer schade achteraf maar f…k it!! Ik denk dat ik juist door mijn topsport mentaliteit makkelijker met tegenslagen om kan gaan. Die operaties benader ik ook als topsporter. Geloof me, ik heb een Spartaans programma klaar liggen voor de revalidatie van de arm. Ik kijk er nog net niet naar uit maar ’t feit dat er weer een “strijd” aankomt, maakt me hongerig, echt waar. Natuurlijk kijk ik niet uit naar de pijn maar het “gevecht” om meerdere keren per dag je oefeningen, waarschijnlijk met 0.5 kg. in ’t begin, te doen en te werken aan iets wat op een comeback lijkt, geeft me vreemd genoeg een goede zin. Met de kaak ligt dat iets anders…wat moet je nou in vredesnaam voor oefeningen doen voor je kaak
Operatie? Goede zin? Maf hè…
JK.
Hoor ik nog steeds vaak, vooral van niet-topsporters. Begrijpelijk ook, die mensen zien alleen de mooie kanten van deze bijzondere manier van je geld verdienen. De tv in huize Kasteel is nog warm en de deceptie van Sven Kramer staat nog in mijn en ik denk ieders geheugen gegrift..wat een ramp. Hoewel ik me aan de overdreven nuchtere reactie van Mart Smeets ergerde, had ie in zekere zin nog gelijk ook; dit is topsport. Ik had ’t alleen wel anders geformuleerd, je hebt ’t tenslotte tegen een diep teleurgestelde natie.
Niet leuk dus. Met zo’n evenement, de Olympische spelen, denk je zelf stiekem ook nog wel eens aan een comeback, aan nog wat toevoegingen aan de mooie droom. Want dat is ’t geweest hoor, een topsportcarrière meemaken, nee beleven, is een droom. Er zijn, en dat vergeet men vaak, ontzettend veel momenten van pijn, verdriet en niet-meer-verder-willen. Ik spreek natuurlijk veel (ex)toppers, uit allerlei takken van sport en de geluiden zijn eigenlijk altijd ’t zelfde. Topsport is vaak niet leuk. Is erg zwaar en regelmatig zeer frustrerend. Ik ben er ook van overtuigd dat topsport niet gezond is. Je vergt natuurlijk altijd teveel van je lichaam. 2 of meer keren per dag trainen kan gewoon niet gezond zijn. Ikzelf ben nu 4 jaar geleden gestopt en word dagelijks geconfronteerd met de naweeën van mijn overigens prachtige carrière. Zo staan er een elleboog- en een kaakoperatie op ’t program, dit jaar nog dus ik weet weer even hoe ’t zit…
Ik hoop dat ik niet verbitterd klink want ik ben verre van dat! Het is zonder twijfel de mooiste periode van mijn leven geweest en ik zou ’t zonder enige twijfel zo weer over doen. Hooguit zou ik 10 jaar eerder beginnen met waarschijnlijk nog meer schade achteraf maar f…k it!! Ik denk dat ik juist door mijn topsport mentaliteit makkelijker met tegenslagen om kan gaan. Die operaties benader ik ook als topsporter. Geloof me, ik heb een Spartaans programma klaar liggen voor de revalidatie van de arm. Ik kijk er nog net niet naar uit maar ’t feit dat er weer een “strijd” aankomt, maakt me hongerig, echt waar. Natuurlijk kijk ik niet uit naar de pijn maar het “gevecht” om meerdere keren per dag je oefeningen, waarschijnlijk met 0.5 kg. in ’t begin, te doen en te werken aan iets wat op een comeback lijkt, geeft me vreemd genoeg een goede zin. Met de kaak ligt dat iets anders…wat moet je nou in vredesnaam voor oefeningen doen voor je kaak
Operatie? Goede zin? Maf hè…
JK.
Laatst bewerkt door een moderator: