Snowwhite on the move

[Drangonky]

Ik snap het evolutionair belang van hardlopen ook niet; je ‘bouwt’ niets op, je raakt alleen maar spiermassa kwijt. Nee, geef mij dan maar de buffel of de fitgirl.

Evolutie: die hardlopers rennen enkel om weg te rennen voor de krachtpatsers (lees: ons)

Hebben jullie ook klachtjes? En wat doen jullie eraan?

Ik ga sinds kerst van nieuwe kwaal naar oude kwaal, daarvoor eigenlijk nooit ergens last van gehad. Tactisch trainen is het motto, de aangedane spier zoveel mogelijk met rust laten en na verloop van tijd heel langzaam, vanaf 0, opbouwen.

Met die decline bench press kwam er toch weer een ongemakkelijke situatie, want je ligt achterover, met je hoofd in zijn kruis. Ik weet niet, hoor, jongens….die oefening.

dat denk ik ook telkens

En elke maandag begin ik weer met goed eten en elke maandagmiddag heb ik stress, alweer chocola gegeten en het alweer verprutst voor de hele week (het 'what the hell'-effect).

Zolang je elke maandag weer vooraan staat voor goede motivatie is er hoop! Volgens mij log je je eten toch? Is het zo dramatisch dat je je hele week kcal tekort wegwerkt (letterlijk en figuurlijk)? Ik zorg bijv dat ik veel eten in de avond prop omdat ik dan vol ga zitten voordat ik een 'eetbui' krijg en als het wel gebeurd is het vaak niet heel dramatisch. Vrijdag is voor mij een belangrijke dag omdat ik dan vaak geneigd ben wat extra te pakken, lekker voor de tv, gaat dat goed dan is de week redelijk geslaagd. Ik probeer dus op die dag een volle maaltijd te maken met veel groenten.
Kop op, je kunt het!

 

[sneeuwwitje]

Evolutie: die hardlopers rennen enkel om weg te rennen voor de krachtpatsers (lees: ons)

Ik ga sinds kerst van nieuwe kwaal naar oude kwaal, daarvoor eigenlijk nooit ergens last van gehad. Tactisch trainen is het motto, de aangedane spier zoveel mogelijk met rust laten en na verloop van tijd heel langzaam, vanaf 0, opbouwen.

dat denk ik ook telkens

Zolang je elke maandag weer vooraan staat voor goede motivatie is er hoop! Volgens mij log je je eten toch? Is het zo dramatisch dat je je hele week kcal tekort wegwerkt (letterlijk en figuurlijk)? Ik zorg bijv dat ik veel eten in de avond prop omdat ik dan vol ga zitten voordat ik een 'eetbui' krijg en als het wel gebeurd is het vaak niet heel dramatisch. Vrijdag is voor mij een belangrijke dag omdat ik dan vaak geneigd ben wat extra te pakken, lekker voor de tv, gaat dat goed dan is de week redelijk geslaagd. Ik probeer dus op die dag een volle maaltijd te maken met veel groenten.
Kop op, je kunt het!

Ben dus gestopt met het loggen van eten; zolang het nergens in zwart-wit staat, is het niet gebeurd he . Maar ik begin maandag weer .....

 

[sneeuwwitje]

Deze week zit ik in Estland voor werk. Op reis heeft de bodybuilder twee knelpunten; 1. waar kan ik trainen? 2. krijg ik genoeg eiwitten in de mik? Ik heb ook overwogen om niet te trainen, omdat Mario voorstelde een week rust te nemen, zodat ik daarna weer full power aan het ijzer kan. Maar ook op reis heeft de bodybuilder houvast aan trainen.

Ad 1. Het hotel heeft een 'gym'. Aangezien het hier oostblokkerig is, is de gym dat ook. Aan de muur hangen platen van vrouwen in gympakjes waar tepels doorheen komen en mannen in ballenknijper-wielrenbroekjes. Er zijn roestige dumbbells en er is een rammelend bankdrukbankje. Maar ik ben dankbaar, dankbaar voor deze gym, want anders moet ik hardlopen. Vandaag kwam er een echte Rus (Boris?Aleksandr?) trainen. Hij was superbreed, lang en kwam compleet met riem om even serieus wat gewicht verplaatsen. En dat was het moment dat ik me weer thuis voelde. Ik zette mijn iPod een stukje harder en had een fantastische training. Ik voelde me weer een beetje thuis, zoals bij de buffels in mijn ongezellige sportschool met te harde muziek. Ik kwam laatst Joey (de man van de muziek in mijn vorige sportschool) tegen, hij vroeg; "wat moet je daar toch bij die Benny's in die ongezellige sportschool?". Die Benny's zijn mijn leven, Joey! Snap dat!
Het valt me op dat alle bodybuilders over de hele wereld hetzelfde zijn; lui. Sloffen van oefening naar oefening. Ik denk dat deze ook om de hoek woont, maar toch met de auto naar de gym komt en hem het liefste zo dichtbij mogelijk parkeert, om vervolgens met de lift naar de gym te gaan. You lazy asses! Maar; met zo'n lichaam, mag dat.

Ad 2. Ik heb keurig boterhamzakjes gemaakt met afgemeten banaan-toffee whey. Gecombineerd met Estlands water smaakt het echter naar oorsmeer met banaan. We eten hier drie keer per dag warm. Dus zit je 's ochtends al aan de slijmerige te kort gebakken zalm en ander ongedefinieerd vlees. Gisteren deden we een 2 uur durende stadswandeling in de stromende regen bij 3 graden met een erg langdradige gids. Daarna hadden we een middeleeuws diner met varkenspoten, linzen en andere bruine brei. Ik heb vanavond het avondeten maar even overgeslagen.

Hoe doen jullie dat op vakantie?

 

[marina1975]

Klinkt wel als een aardige ervaring! zo een gym daar. Maar wel lekker dat je toch even het ijzer in kon!

Op vakantie is eten altijd lastiger. In mijn geval met een aantal allergieën nog lastiger...Ik zorg gewoon dat ik altijd een pot eiwitten mee heb. Gewoon om zeker te weten dat ik genoeg eiwitten binnenkrijg. 3 shakes per dag en de rest zien we wel. Nu kan ik wel aardig wat hebben.. ik ben juist degene die gewoon 2 weken lang full cooked breakfast eet met alles erop en eraan... bacon, gebakken eieren, bloedworst tot en met gebakken vis en witte bonen in tomatensaus om maar even een voorbeeld te noemen. ik ben op dat punt denk ik wel makkelijk met dat ik gewoon mee eet met wat er staat en me vooral concentreer op vlees en vis ...ook in de ochtend.
Ik vind 3 x per dag warm eten dus wel prima. Maar dat is ook smaken verschillen.
Als je toch wat meer gehecht bent aan je eigen soort eten... gooi een pak havermout en eiwitten in je koffer. Heb je een makkelijke basis.

 

[SP1988]

Dit jaar Turkije allyoucaneat 8 dagen dus ik ga denk ik niets meenemen. Gelukkig kan ik 3 x per dag warm eten, ben helemaal geen Brood eter eigenlijk. Als het warm eten maar warm is, want ik eet nu standaard koude pasta met kip op werk. Dat is het enige wat ik koelkast koud nog weg krijg

Ik ben ook heel benieuwd hoe die sportschool daar eruit ziet. Met minstens 1 halter en schijven ben ik al blij, maar ik vrees dat ze dat niet eens hebben (wel een seated cable row zag ik op het filmpje).

 

[Ironmind]

Wat marina zegt: whey mee!!
En je hebt altijd wel iets van magere kwark / Griekse yoghurt

 

[sneeuwwitje]

Eigenlijk heb ik me best wel vermaakt in de gym in Estland. Het was er alleen zo bloody hot, terwijl het in Estland zelf heel koud is. Ik zag iedereen zweten, maar verder klaagde niemand, dus ik dacht; suck it up. Na de workout op donderdag ging ik na het trainen onder de zonnebank. Lekker goedkoop daar. 10 minuten. Glijden van het zweet en de ventilator vol aan. Toen ik 's nachts ging slapen prikte mijn huid al een beetje. Met het omdraaien dacht ik: het schuurt. En warm dat ik het had! Toen ik de volgende ochtend wakker werd was ik gegrild: voor en achterkant. Je kon zelfs de koortjes van mijn oordopjes geprint op mijn lichaam zien. En een pijn dat het deed! Dus ik de spijkerbroek aan (au), beha aan (au) en de rest van de kleren (warm). Ik dacht; ik zeg tegen niemand iets, ik lijd in stilte. Anders krijg je weer judgement, so much judgement. Maar ik brandde de tent uit en ervaarde lijdensdruk, dus ik zei het toch tegen het Italiaanse meisje naast me. Voor ik het wist had ik mijn trui opgetild en stond er een groepje met open mond voor me. 's Avonds toch sporten in de snikhete gym, want; je bent een bikkel. Maar alles deed pijn. Alles. Dus ik ben vroegtijdig gestopt (L van loser op voorhoofd).

Toen ik weer in Nederland was en de pijn een beetje afgezakt was, ging ik weer naar de ongezellige sportschool met te harde muziek en bovendien ook onaardig personeel. Met uitzondering van 1: een Turkse jongen die enorm sociaal is en me altijd een 'tip' geeft. "Probeer die oefening eens te doen en dan 3 seconden langzaam naar beneden en weer langzaam omhoog, voel je hem?". En hij is aardig tegen iedereen, niet alleen tegen mij, ik heb wederom niet het gevoel dat hij sjanst. En hij blijft niet lang kletsen, dat waardeer ik. Laatst kwam hij vragen of ik een lesje spinning wilde doen. Die les loopt van geen kant, ik zie vaak in de instructrice met hooguit twee man in de zaal lesgeven. Nee, ik wilde geen spinning doen. Waarom niet? "zadelpijn" zei ik. Hij moest lachen en gaf me een vriendschappelijk tikje op mijn bovenarm. Laatst kwam er ook al een ongezellig meisje dat ook werkt bij de ongezellig sportschool met te harde muziek en onaardig personeel aan me vragen hoe lang ik al sportte. Ik was een beetje verward. Moeilijke vraag. Dus ik dacht; ik steek hem breed in en zei: "Hier nog maar een paar maanden, maar ik sport al 7 jaar". Nee, dat bedoelde ze niet. Ze bedoelde hoe lang ik vandaag al bezig was met trainen. "Oh! Een kwartiertje". Of ik dan mee wilde doen met een crossfit training? Nee.

Inmiddels ben ik bevriend op Facebook met de enige aardige man van de ongezellige sportschool. En nu zie ik foto's van hem op zijn profiel, van toen hij heel dik wasen hoe hij nu is; afgetraind, superdroog, enorm gespierd. Ik kijk de volgende keer heel anders tegen hem aan. Respect jonguh!

*Boks*

 

[Jason91]

Zijn je verbrande plekken nu al weer weggetrokken of nog steeds last van?

 

[sneeuwwitje]

Woensdag had ik een conflict met een collega op mijn werk gehad en ik was boos. Met mijn kop op 'aan de kant of in de krant' ging ik naar de sportschool. Want; bij emoties (welke dan ook)--> sporten. Muziek in, snoeihard, en gaan. Ben ik bijna klaar met de training, doe ik alleen nog een setje bicep curls, word ik aangesproken door een korte Turkse man met bril en behaarde borst en rug (maar wel geschoren, dat moet prikken als je hem knuffelt (niet aan denken)). Eerst heb ik niet door dat hij het tegen mij heeft. Ik sta niet open voor contact, de woede brandt in mijn biceps, just minding my business. Maar volgens mij was het de vriend van de man die me hielp toen ik de bench press bar niet in het rekje kreeg, en I owe him one....Ik doe geïrriteerd mijn oordopje uit, krijg ik te horen dat mijn techniek niet goed is. Het moet helemaal anders. Ik moet de armen meer uit elkaar halen en als ik naar beneden ga moet ik alles aanspannen, want dan train je de forceps ook. Forceps? denk ik. Zo heet de tang, waarmee we tangverlossingen doen bij zwangeren die gaan bevallen. Is dat een spier? Die kwam niet voorbij in de anatomie les. Ook vond hij mijn gewicht veel te zwaar (20 kg), dat deed hij niet eens. Hij drukte me een 15 kg in de handen en toen moest ik nog een aantal keer curlen terwijl hij aan me zat en me coachte. Ik zei: "kijk, ik heb toch al best triceps', 'Nee, nog niet zei hij'. Potverdorie, kerel, ik zie toch echt een vork op mijn arm. Ook vond hij dat alles wat ik deed met cables, onzin was. 80% van je training moest en zou uit dumbbells bestaan. Hij zegt ook nog dat hij me heeft zien bench pressen en mijn techniek was ook daar niet goed. 'Kom, we gaan even bench pressen.' Dit was mijn grens; nee. Ik ga nu naar huis. Jammer want ik was nog woedender dan dat ik er kwam. Mijn happy place was een angry place.

Eerst denk je; laat die kerel mooi lullen. Ik ben sterker dan dat; ik negeer zijn opmerkingen. En dan toch ga je dan twijfelen aan je techniek. En voor je het weet zit je tutorials te lezen over benchpressen en bicepcurls en te youtuben. En is je zelfvertrouwen weer een paar tandjes gedaald.

Een collega van mij is powerlifter, ook best een goede, 6e geworden op een nationale wedstrijd. Hij is enorm aardig en rustig, stil. Meestal sport hij op andere tijden dan ik, maar afgelopen zaterdag was hij er ook. Hij vertelde dat tijdens een wedstrijd, hij ook twee kerels tegen elkaar hoorden praten over zijn techniek: 'zoals hij het doet, zou ik het nooit aangeleerd hebben'. Terwijl later de man hem op de rug klopte, van 'goed gedaan man, mooie techniek'. Wat een façade ook. Anyway, mijn powerlift-collega, zou wel even meekijken met mijn techniek op de bench press. Schouders moesten onder mijn rug, borst moest bol, benen moesten onder mijn kont en je adem inhouden gedurende de hele set. Onderin pauze 3 seconden en langzaam weer terug. Hooguit 3-5 reps in 1 set, hele tijd adem in houden. Hoewel er alweer een training naar de tyfus was met meer kletsen dan doen, was ik hem wel een beetje dankbaar. Het is wel een heel andere manier van bench pressen, ergens wel jammer, want ik vond dat je met de bench press altijd zo fijn kon liggen. Maar ik weet wel; deze is beter. Misschien had de korte Turkse man met stoppelhaar toch gelijk?

Toch voel ik dat de muren alweer op me afkomen. Er zijn alweer te veel mensen die me tips geven, teveel mensen met wie ik een praatje moet maken. En aangezien het morgen gratis sporten is op mijn ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige mensen, komt de kleine morgen sporten ('Kom je ook?'). En de huppel in de wei vriendin ook ('Kom je ook?'). Ik denk dat ik maar een dagje over sla. Weer een training naar de tyfus.

 

[marina1975]

Ik vind het altijd een genot te lezen hoe jij erin staat. Knallen en niet zeuren. Je ding doen. Even terug in je eigen wereldje.
Agressie kwijtraken in het trainen maar dan ook geen gezeik van anderen. Ik merk zelf ook dat wanneer ik mijn oordopjes in heb de concentratie veel beter is. Even tijd om gewoon te knallen zonder gezeik aan mijn kop.. even alles uitzetten en je ding doen.

Wel lekker dat je ook iemand hebt die je techniek kan bekijken. En dan ook iemand met ervaring!
Weet je.. misschien morgen wel gaan trainen.. blik op onweer en muziek hard op en rest op negeer.. Kan soms best goed doen.

Keep on going! zegt je sig.. en je doet het ook! Top hoor!

 

[sneeuwwitje]

Ben toch even geweest dank voor de aanmoediging!!

 

[marina1975]

Hahaha. hier ook hoor.. ook al was het een mierennest...
Maar het voelt toch wel lekker even wat gedaan te hebben toch?

 

[sneeuwwitje]

Al een tijdje voel ik me ongelukkig op mijn werk. Trage collega's. Teveel werk. Afwachtende leidinggevende. Ik werd er ongelukkig van in mijn hele leven. Ik sliep slecht, en at alles waar ik zin in had. Ik zal opsommen wat ik afgelopen donderdag heb gegeten:

Ontbijt: cola light, twee witte bolletjes met roomboter en hagelslag
Lunch: een pakje bokkenpootjes (een collega heeft er nog 2 gehad denk ik) en 5 Bastogne koeken
Tussendoor: een caramelplak met chocola eromheen
Avond: Chocolade reep

Echt, er lag op mijn bureau keurig twee abrikozen, een banaan, kwark met eiwitrijke muesli en een eiwitshake. Onaangeroerd

En wel gewoon sporten, dat wel. 5 keer in de week een uur kracht.

Maar ondertussen merkte ik ook wel dat mijn benen op een steeds groter oppervlakte elkaar aanraakten. En ik had ook al een tijde mijn 'dikke broeken' aan (broeken die ik aanheb als ik dik ben) en ik was ook al uit een 'dunne broek' gescheurd (zo hard getrokken aan het riem-haakje, dat ie afbrak en bij het kruis uitgescheurd) (kwam ik heel laat achter)(best groot gat).

Mijn vriend was deze week thuis. Als hij naar de wc gaat, ik snel chocola eten. Ja, ik ben een secret eater. Zodat ik kan zeggen: "ik weet ook niet hoe het komt dat ik zoveel aan ben gekomen". Terwijl ik dat heel goed weet....In bed vroeg hij waar de snoepjes uit de snoeppot waren gebleven. Ik wees naar mijn buik; 'die zitten nu hier'. We hebben een lang gesprek gehad over waarom ik zo slecht eet. En dat ik inderdaad wat dikker ben geworden (confronterend), dat vond hij ook. En waarom ik zoveel stress heb en daarvan zoveel moet eten. En of ik niet gewoon niets kan kopen. Maar daar ben ik dan heel creatief mee; dan lepel ik zo de nutella-pot leeg of ik eet die vieze snickers van mijn vriend op die ik helemaal niet lekker vind.

Ik voerde al heel lang geen eetlijstjes meer in. Rekende al heel lang geen macro's meer uit en stond al weken niet meer op de weegschaal. Nu vond ik dat ik weer moest. Komt ie: 70 kg! Ik heb nog nooit 70 kg gewogen. Ik schrok me de tyfus!

Dus ik ben de vrijdag erop weer begonnen met beter eten. En ik voelde me gelijk iets beter over mezelf. Sliep ook iets beter. 70 kg, mensen. 70 kg....

En ik heb geprobeerd de bron aan te pakken; ik ging solliciteren. Bij één baan niet eens door de brievenselectie gekomen. Bij één baan aangenomen, maar afgeslagen en bij de laatste baan door naar het tweede gesprek. Maar aangezien ik het eerste gesprek echt onprettig vond, ga ik het tweede gesprek ook afzeggen. Nu heb ik besloten dat ik een dag minder in de week ga werken en heb ik een gesprek met mijn leidinggevende en collega's om de werkverdeling te bespreken. En ik ga promoveren. Ook nog een dingetje...

Ik moet telkens denken aan zo'n gezegde; de sterkte van de man is gemeten aan de kracht waarmee hij weer overeind komt na een tegenslag.

Peace, love, out

 

[Jason91]

Goed van je dat je het eten toch weer oppak na een tijdje. en succes met promoveren

 

[marina1975]

Je bent in ieder geval heel eerlijk naar jezelf. Dat siert je. Er zijn velen die het niet erkennen naar zichzelf dat ze secret eaters zijn.
Pas als je dat erkent kan je er wat aan doen en dat doe je ook. Stap 1 is gezet en stap 2 ben je mee bezig. Dat doe je goed! Echt een compliment!

Met je werk is lastig joh...Maar ga je dan werken en promoveren? Das ook wel een drukte. Ik hoop dat je dat een beetje in kan regelen allemaal.

Weet je... je valt en je staat op en loopt verder.. elke keer struikel je even en pak je het weer op. Je eet wat je wil.
Rome is niet in één dag gebouwd. Dus doorzetten en volhouden... en bij elke tegenslag even terugdenken.. jij staat elke keer weer op en dat is wat telt!
Ga ervoor!

 

[HillR]

Afvallen, sporten.. eigenlijk alles in het leven is met vallen en opstaan.
Je weet nu waar het aan schort dus kun je er gericht aan werken.

Je moet je realiseren wat je zelf het allerliefste wilt. Is dat stiekem chocolaatjes naar binnen stoppen of wil je een lijf waar je mee kunt shinen voor jezelf in de spiegel en wellicht op het strand of waar je maar wilt?

Het blijft moeilijk. Je zult regelmatig periodes hebben waarin je toch weer grijpt naar comfortfood. God wat heb ik dat toch ook vaak.

Maar zolang je het niet graag genoeg wilt, kom je daar ook niet uit.
Je hoeft je niet al het eten te ontzeggen, maar je hoeft je ook niet dagenlang vol te stoppen met voeding waar je lichaam niets aan heeft, maar gewoon omdat het kan en omdat je het lekker vindt.

Probeer een tussenweg te vinden, één waar je je goed bij voelt en één waarmee je je doel kunt bereiken. Doorzetten!

 

[sneeuwwitje]

Ik heb een hele grappige en goede tandarts. Ze is Turkse, ik denk ongeveer 28 jaar. Ze is klein en heeft iets eczeem in de mondhoeken. ZE stuurt me ook af en toe een berichtje op Facebook, met "het is leuk om je in mijn praktijk te hebben". Dit doet altijd 1 wenkbrauw bij mij rijzen. Ze heeft drie jaar geleden mijn hele gebit gerepareerd, nadat ik een fors aantal jaren niet naar de tandarts was geweest. Ze legde me toen uit dat ik beter 1 reep chocola in 1 keer kon eten, dan elke 10 minuten 1 blokje. Nu was ik voor controle en zag ze weer twee gaatjes. Ze draaide zich om van de foto en vroeg me: "Hoe kan dat?". Toen biechtte ik op dat ik last had van emotie-eten en dat ik veel stress had op mijn werk. Ze begreep het ook wel en had er eigenlijk niets goeds over te zeggen. Toen ik afgelopen donderdag geboord werd en ze ook nog zei dat ik eigenlijk twee kronen moest (a 1300 euro), wist ik dat dat emotie-eten van mij ook weerslag heeft op andere gebieden en dat ik er &^^%%#!#)( iets aan moet gaan doen. Want praatjes.....vullen geen gaatjes!

Het goede nieuws is dat ik een coach in de arm heb genomen. Een job coach, geen sport coach. Op aanraden van mijn buurvrouw. Volgens mijn buurvrouw was hij wel een beetje zweverig. Dus toen ik binnenkwam, zie ik gelijk: "Ah, Erik, die wierookstokjes hoeven van mij niet zo, hoor, kunnen die uit?" En hoppa, de toon was gezet! De coach raadt aan me bewust te beslissen; ik kan wel 'ja' zeggen op veel te veel dingen, als ik maar 'ja' zeg omdat ik daar gelukkig van word, niet omdat mijn baas het zo graag wil. Mijn baas dacht daar echter anders over; ik mocht niet alleen maar 'ja' zeggen tegen 'leuke' dingen, ik moest ook kloten dingen doen.

Toen had ik de snoepla open kunnen trekken, maar ik deed het niet. Ik heb nu al twee weken de snoepla gecontroleerd opengetrokken. En ik ben als resultaat al 2 kilo kwijt. En ik wil doorgaan.

Toen ik afgelopen weekend mijn broertje en zijn zwangere vriendin hielp met verhuizen, wist ik waarom. Zij is gymjuf, altijd actief, op hoog niveau turnen. Maar nu ze zwanger is, heeft ze alles laten gaan; niet meer sporten, teveel eten. En ze is ook heel zwaar geworden. Het was warm gisteren. En ze zat op een bankje, met alle drukte, dozen, spullen om haar heen. En ze keek heel ongelukkig. Ik vroeg of ze al gehuild had: Ja, al twee keer. Ik herkende het gevoel, al heb ik dan geen zwangerschapshormonen, van het ongelukkig zijn in je vel, te warm, te dik, te alles. Op een gegeven moment moet je jezelf herpakken. Dat ben ik aan het doen. En ik hoop dat zij dat ook doet. Dan voel je je zoveel beter om jezelf.

De wereld, de stress van alle dag en het hele circus trekt elke dag weer om je heen. Ik probeer mijn hoofd koel te houden en bewuste keuzes te maken. Ik heb nu besloten geen televisie in de slaapkamer meer te kijken en na het avondeten geen zoetigheid meer te eten. Dat gaat redelijk goed. Ookal zijn het lullige dingen, het is een nobele poging...

Afgelopen weekend ben ik bij mijn vriendin geweest in Zwitserland, mijn enige sportmaatje die ik heb gehad, die niet zoveel kletste en hetzelfde doel heeft als ik. Ik mis haar. Ze had in haar auto 3 paar schoenen liggen: crossfit schoenen (who needs those fuckers?), lifting schoenen en hardloopschoenen. Ik hield ze omhoog en verbaasde me erover hoe lelijk ze waren. Toen ik er later over ging lezen, snapte ik wel dat je niet goed kunt squatten op hardloopschoenen, zoals ik deed. En nu heb ik ook van die lelijke bowlingschoenen gekocht...Met zo'n zielig klitteband-dingetje. Paars met geel en blauw. Mensen bedekken hun ogen als ik voorbij kom. En het wekt ook de illusie dat ik een professional ben; nou, die knoopt er straks even 100 kg op. Wrong! Maar ik doe ze gewoon aan. Want dat hoort ook bij het nieuwe denken: "Care less, you'll be happier".

Krijg net een berichtje van mijn schoonzus: het gaat alweer.

Alles komt uiteindelijk goed, anders is het nog niet het einde.

Stay strong warriors! Bedankt voor jullie steun, het helpt me enorm!

 

[Hoody]

Wat kan jij heerlijk schrijven

 

[SP1988]

"Care less, you'll be happier".
Helemaal waar!!

 

[sneeuwwitje]

Dus afgelopen week voor het eerst met de bowling powerlift schoentjes met lullig klittenbandje naar de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige mensen. Ik ging eens even professioneel squatten. Toen kwam er een stelletje jonge jongens aan(waarvan je vermoed dat die over 2 jaar een vriendin krijgen en stoppen met trainen), die aan me vroegen of ze mochten pull-uppen aan de stang bovenaan het squatrek (nog nooit gezien dat daar een stang hing)(maar hij was wel mooi dun die stang, ik begreep waarom ze die wilden gebruiken), terwijl ik een squatset deed. Nou, ik had kunnen weigeren, maar spineless chicken als ik ben, vond ik dat niet sociaal, dus 'natuurlijk geen probleem'. Dan ben je me een partij opgefokt aan het squatten kan ik je zeggen. Het ging voor geen meter. Dus toen de bowlingschoenen een tijdje aan de wilgen gehangen.

Voor korte tijd, want afgelopen weekend was mijn oude trainingsmaatje uit Zwitserland, de oude crossfitter, weer in Nederland en we gingen weer ouderwets in mijn ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige mensen samen trainen. Ze vroeg of haar zusje ook mee mocht. Dus ik de bowlingschoenen met lullig klittenbandje weer uit de kast. Ik zou die crossfitters wel eens een mooie squat laten zien. Ik had mijn oude trainingsmaatje gevraagd of ze me de overhead squat (superdooper k*t oefening, want je hebt de neiging de knieën naar voren te steken, maar dat mag niet) en de frontsquat kon leren (doet pijn aan je keel). En bovendien nog de goodmorning, a.k.a. de 'nekhernia' en de sumo-deadlift (die ik makkelijker vond dan de reguliere deadlift, want die bar hoef je niet zo ver omhoog te trekken. En ik voelde hem beter in mijn kont)(dus die ga ik vaker doen)(wel even je bowling schoentjes uitdoen, want de crossfitter doet de deadlift op sokken)(sorry voor alle haakjes). Daarna gingen de zusjes een WOD doen. Voor crossfit-maagden; dat is een 'workout of the day', het is meer een soort HIIT, waarschijnlijk heel erg effectief, maar heel irritant.

Gisteren heb ik mezelf geladen. Ik ga verdomme door dat psychologische plafond van de bench press. Omdat ik hem 1 keer niet in het rekje krijg, ga ik verdomme toch niet blijven hangen op een laag gewicht. Dus ik ging. Eerst de decline gedaan, daar ben ik goed in en kan je meer gewicht duwen. Daarna de flat bench. Schijfjes eraan. Nog even leunen tegen het rekje. Om je heen kijken. Gaan zitten. Even op mijn hartslagmeter kijken. 120. Hij kan weer. En gaan. En ik was er doorheen. Zonder hulp.

Vraagje: doen jullie wel eens een overhead squat of een decline bench press?

Stay strong, people. You may see me struggle, but you will never see me quit.