SPADE VI's Last Journal

[SPADE VI]

thanks, achja ik ga zien in welke banen deze zaak terechtkomt en in welke richting ik het nog uitsturen kan.

 

[NoSurrender]

He Spade, ik schrijf dit vanuit het ziekenhuis. Ik wordt momenteel zelf behandeld aan leukemie. De eerste kuur zit er inmiddels op. Deze duurde een week lang 24u per dag. Als je ooit eens wil praten dan hoor ik het wel. Alhoewel je wel stevig op je benen staat als ik het zo lees. Zelf ga ik hier ook een logje bijhouden.

 

[EricR]

He Spade, ik schrijf dit vanuit het ziekenhuis. Ik wordt momenteel zelf behandeld aan leukemie. De eerste kuur zit er inmiddels op. Deze duurde een week lang 24u per dag. Als je ooit eens wil praten dan hoor ik het wel. Alhoewel je wel stevig op je benen staat als ik het zo lees. Zelf ga ik hier ook een logje bijhouden.

Klik om te verkleinen...

Sterkte kerel.

 

[DualDevil]

**** gasten,

Gezond als we allemaal zijn vergeten we soms dat het ook helemaal anders kan zijn. Diep diep respect voor het gevecht dat jullie moeten leveren. Ik ben er stil van, en ik ben niet vaak stil.

Door verhalen als dit moeten alle mensen die wel gezond zijn er even bij stil staan dat het niet vanzelfsprekend is.

Je lichaam wordt misschien keer op keer op de proef gesteld en zal dit uiteindelijk verliezen, je geest is van jou en die kan deze ziekte niet en niemand je afnemen!

Is er iets dat er vanuit dit forum gedaan kan worden, of zijn er al initiatieven misschien voor verhalen als dit.

Go Hard

 

[Anoniem36295]

Lees dit hele topic voor het eerst maar wow, wordt er echt stil van..

Heel veel respect hoe je hier mee omgaat, betwijfel of ik dat zelf zo gedaan zou hebben in dezelfde situatie. De echte belangrijke dingen in je leven komen in zulke tijden pas naar boven, familie, vrienden en lol maken.

Heb zelf mijn vader verloren toen ik 2 was, een hartstilstand, ik heb hem nooit gekend en daarom is jouw geval in een bepaald opzicht ook 'positief'; je weet wat je hebt, wat je echt wil en wie je liefhebt. Nogmaals heel veel respect en make every day count bro, maar dat doe je waarschijnlijk al

 

[Tymen]

hoe gaattie spade?

 

[SPADE VI]

**** gasten,

Gezond als we allemaal zijn vergeten we soms dat het ook helemaal anders kan zijn. Diep diep respect voor het gevecht dat jullie moeten leveren. Ik ben er stil van, en ik ben niet vaak stil.

Door verhalen als dit moeten alle mensen die wel gezond zijn er even bij stil staan dat het niet vanzelfsprekend is.

Je lichaam wordt misschien keer op keer op de proef gesteld en zal dit uiteindelijk verliezen, je geest is van jou en die kan deze ziekte niet en niemand je afnemen!

Is er iets dat er vanuit dit forum gedaan kan worden, of zijn er al initiatieven misschien voor verhalen als dit.

Go Hard

Klik om te verkleinen...

Bedankt kerel. Mja ik hoorde vroeger ook bij de mensen die gezondheid zo'n beetje vanzelfsprekend nam. Vond het altijd wel erg voor de mensen die ziek raakte maar stond nooit echt stil dat het mezelf zou kunnen treffen. Je hele wereld is kaduuk als je eenmaal merkt dat jezelf ziek bent geworden.

Helaas vergen de meeste kankers enorm veel van je en zal je in het grote deel ook uiteindelijk het onderspit moeten delven en moeten bezwijken. Maar inderdaad de mindpower maakt veel uit. Helaas heeft mijn verstand en hart al veel moeten lijden maar ik houd me sterk, dag na dag, blijf ik volhouden. Niet alleen voor mezelf, maar ook m'n moeder, daar ik enig kind ben.

---------- Toegevoegd om 14:54 ---------- De post hierboven werd geplaatst om 14:51 ----------

Lees dit hele topic voor het eerst maar wow, wordt er echt stil van..

Heel veel respect hoe je hier mee omgaat, betwijfel of ik dat zelf zo gedaan zou hebben in dezelfde situatie. De echte belangrijke dingen in je leven komen in zulke tijden pas naar boven, familie, vrienden en lol maken.

Heb zelf mijn vader verloren toen ik 2 was, een hartstilstand, ik heb hem nooit gekend en daarom is jouw geval in een bepaald opzicht ook 'positief'; je weet wat je hebt, wat je echt wil en wie je liefhebt. Nogmaals heel veel respect en make every day count bro, maar dat doe je waarschijnlijk al

Klik om te verkleinen...

Bedankt en wat jammer van je vader. Ja de echte waarden lijk je pas te zien als je er eenmaal moet aan geloven of in de richting gaat jegens dat pad. Ik geniet van elke dag dat ik nog krijg en blijf verder gaan voor zoveel mogelijk tijd erbij te krijgen.

Het is wel moeilijk sommige zaken te grijpen die je echt wil omdat je weet dat je met anderen ook moet rekening houden en je niet zomaar alles aan je laars moet lappen. Maar ik ben blij en geniet van de zaken die kunnen zijn.

---------- Toegevoegd om 15:04 ---------- De post hierboven werd geplaatst om 14:54 ----------

hoe gaattie spade?

Klik om te verkleinen...

Yo, ik leef nog, godzijdank

Volgende maand volgen nieuwe scans om te zien of ik nog stabiel ben gebleven aan de hand van de experimentele medicatie. Toekomst is en blijft een twijfelgevalletje eh. Maar zoals ik al eerder verklaard heb blijf ik niet bij de pakken zitten. Heb me ingeschreven en volg effectief les voor een certificaat in bedrijfsbeheer. Ik houd me verder ook nog steeds bezig met de dames van plezier.

Verder wil ik ook mijn stempel zetten. Ik wil mezelf uitdrukken in een soort van kunstige vorm en dat doe(probeer) ik aan de hand van tekenen...

Verder ben ik ook sinds gisteren begonnen aan boek, over mijn levenswandel en zaken die altijd een grote rol gespeeld hebben: Mijn jeugd, mijn begin van vrees voor vrouwen en diepgeworteld feit van verlies van zelfvertrouwen en hoe zich dat door m'n leven heeft verder getrokken, hoe ik ziek werd, mijn lijden in het ziekenhuis, hoe ik weer beter werd en positief over m'n tweede kans stond, m'n liefdesdepressie die me uiteindelijk zou gaan veranderen in een mens die ik niet wilde zijn maar nu toch ben, en die me zou laten hervallen in kanker en het doomscenario dat ik nu steeds achter me heb, mijn gevangenis in de louche coïtuswereld en hoe ik mijn toevlucht zoek tot betaalde coïtus tussen de lakens, Mijn kijk op het leven en analyseren van dergelijk zaken zoals "wat nu?", wat met "mijn geloof".....

Het werk zal de titel "beautyful martyr" dragen ofwel Mooie martelaar.. en misschien als het ooit goed genoeg is, zijn weg zoeken naar de uitgeverijen, moest het ooit zover komen uiteraard. Beautfyl martyr slaat eigenlijk op mezelf. Als kind van de disneygeneratie die opgroeide met juiste waarden en normen maar die zich langzaam verliest door gebrek aan zelfvertrouwen en afgewezen liefde en worstelt met de dood....en zo uiteindelijk niet meer de pracht van zichzelf ziet zowel uiterlijk als innerlijk en ontsnapt in zondigheid en walging

 

[Tymen]

ik zou graag je boek lezen bro

keep living!

 

[Mistral8]

Yo Spade

Heb momenteel examens en ben via wat omwegen op deze site terechtgekomen en later op jouw blog. Heb er wat in doorgelezen en dayumn dude! Heavy shit!

Maar immens veel respect voor de manier waarop je het aanpakt!

Btw je moet sowieso aan dat boek beginnen, je schrijft wel goed vind ik en het zou zeker interessant zijn.

Bonne chance met alles nog!

Mét wat geluk zit je hier binnen 30j nog!

 

[TRAINERT]

Je hebt talent voor schrijven, ik zat al helemaal in je boek in je laatste post haha

 

[SPADE VI]

thanks fellas

 

[franckylanssens]

idd, in die post lees je dat je talent hebt om je verhaal te brengen
"de mooie martelaar" zou idd een prachtige en goed passende titel zijn, vooral omdat we weten dat het meest slaat op je "innerlijke schoonheid", je hebt gelijk door je levensloop de laatste jaren is die innerlijke schoonheid van jou, k zou niet durven zenggen aangetast, maar toch wel enigszins veranderd

 

[SPADE VI]

idd, in die post lees je dat je talent hebt om je verhaal te brengen
"de mooie martelaar" zou idd een prachtige en goed passende titel zijn, vooral omdat we weten dat het meest slaat op je "innerlijke schoonheid", je hebt gelijk door je levensloop de laatste jaren is die innerlijke schoonheid van jou, k zou niet durven zenggen aangetast, maar toch wel enigszins veranderd

Klik om te verkleinen...

Nouja ik ga zien hoe ik het brengen kan, maar de spellingsregels ben ik echter al lang vergeten dus moest het werk ooit af geraken en z'n weg vinden naar een publisher dan hoop ik dat er mensen zijn die dat nalezen op spellingfouten want anders

 

[bigboy25]

Daarvoor hebben ze tekstverwerkers met spellingscontrole zijn de meeste fouten er wel uit.

 

[Ymir]

m'n liefdesdepressie die me uiteindelijk zou gaan veranderen in een mens die ik niet wilde zijn maar nu toch ben.....mijn gevangenis in de louche coïtuswereld en hoe ik mijn toevlucht zoek tot betaalde coïtus tussen de lakens, Mijn kijk op het leven en analyseren van dergelijk zaken zoals "wat nu?".....

Klik om te verkleinen...

Erg herkenbaar dit stuk! Maar ben je wel veranderd in een ander mens? Wat je zocht lijkt me heel legitiem gezien de beperkte tijd die je hebt. Maar voor mij gold ook de voordeur van die coïtuswereld is zo laagdrempelig dat ik onnadenkend binnengestapt ben ooit. Tot je herkent hoe zaken daar werken. Nu ik van dichtbij zie hoe het met mensen verloopt die in die wereld werken voel ik schaamte dat ik net zo'n hoerenloper was/ben. Mensen die ik inmiddels verafschuw maar aan de andere kant dat iemand als jij gaat met die ziekte en zo weinig tijd en zoveel mooie vrouwen, dat snap ik dan wel iets maar dat je geen hoerenloper wil zijn is uiterst herkenbaar!!

Succes en sterkte verder. Ik blijf deze log volgen ook al reageer ik niet veel.

 

[SPADE VI]

Thanks ymir....mja ik ben beginnen te veranderen in 2008, de constante confrontatie met het meisje tweemaal in de week, de constante tekens aan de muur die naar haar verwezen (op den duur werd het echt freaky, het lot leek constant in haar richting te wijzen, zelfs na anderhalf jaar nog), de minderwaardigheid die dankzij andere factoren versterkt werd en tot uiteindelijk het eerste hoerenbezoekje waarbij je die kant van jezelf die van haar hield probeert te mollen door rauwe zakelijke coïtus met een totaal onbekende schoonheid

 

[Mistral8]

Thanks ymir....mja ik ben beginnen te veranderen in 2008, de constante confrontatie met het meisje tweemaal in de week, de constante tekens aan de muur die naar haar verwezen (op den duur werd het echt freaky, het lot leek constant in haar richting te wijzen, zelfs na anderhalf jaar nog), de minderwaardigheid die dankzij andere factoren versterkt werd en tot uiteindelijk het eerste hoerenbezoekje waarbij je die kant van jezelf die van haar hield probeert te mollen door rauwe zakelijke coïtus met een totaal onbekende schoonheid

Klik om te verkleinen...

Ben je niet bang wanneer bvb je ouders het boek later te lezen krijgen? Je geeft ze namelijk toch een inzicht in je diepste geheimen en minder leuke kanten (coïtusuele).

Btw wat is het verhaal achter het meisje? Wist ze dat jij verliefd was op haar?

 

[SPADE VI]

Ben je niet bang wanneer bvb je ouders het boek later te lezen krijgen? Je geeft ze namelijk toch een inzicht in je diepste geheimen en minder leuke kanten (coïtusuele).

Btw wat is het verhaal achter het meisje? Wist ze dat jij verliefd was op haar?

Klik om te verkleinen...

Nee ben ik niet bang voor. Iedereen weet dat ik een straight up kinda guy ben dus weten ze al dat ik wekelijks ga "wandelen". Ik noem het gewoon "een broodje eten"....

Verhaal achter het meisje: Oh boy, heb je even? Want deze tekst is anything but short. Ik was vroeger al een vrij verlegen kerel en jaren gekloot worden op een school hielp niet echt om dat te verhelpen. Echter paar vuistslagen en een grote bek gaven me meer vertrouwen maar op vlak van meisjes bleef ik een leek. Ik leerde een meisje kennen op een kamp...Ik voelde een vreemde maar enorm krachtige aantrekkingskracht (niet alleen lichamelijk, maar voor één of andere reden werd m'n lichaam en verstand gewoon gelukzalig als zij in de buurt was en enorm neerslachtig vanaf de moment we er wegreden en zij uit het zicht verdween). De voorbije dagen erna kon ik haar echter niet uit m'n hoofd krijgen en bleef ze maar door mijn gedachten dwalen. Toen deed ik iets wat ik nog nooit had gedaan en raapte m'n ballen bijeen voor ze uit te vragen naar de film....Dat gebeurde dan ook, maar aangezien ik nog nooit gedate had en geen vaderfiguur had die me zulke zaken ooit uitlegde, ging ik maar ten rade bij vrienden en het internet,,,alleman vertelde uiteenlopende zaken dat het gewoon allemaal enorm verwarrend werd. Radeloos reed ik maar op m'n motor naar de bloemenzaak en kocht daar 27 rozen. Ik sleepte m'n toen nog ietwat dikke harses in een mooi outfit en ging ubernerveus op m'n fiets naar het station waar zij wachtte. Ik wist me geen raad en wist van "oh god, dit gaat zo falen en toch moet het want het maakt me kapot als ik niet bij haar kan zijn".

Eenmaal daar wist al niet goed wat zeggen maar op de trein was er toch nog conversatie, ook op wandel naar de film zelf....Echter tijdens de film begon ik hem te nijpen. Ik begon me erg misselijk te voelen van de zenuwen omdat ik wist dat ik het binnen een uur in het restaurant zou moeten gaan vertellen wat me zo zwaar viel de laatste dagen....op de terugweg kon ik amper wat uitbrengen en de weg naar het restaurant was ook maar stil,,,ze vroeg wel of er iets was maar ik kon het moeilijk op de baan uitleggen....

Eenmaal in het restaurant voelde ik me ietsje minder nerveus maar toen we gingen zitten kreeg ik het al. Ik zei "kijk, het zit zo, ik moet je wat bekennen"....en toen ik het wou zeggen kreeg ik het gewoon niet over m'n lippen...Vijf ice-tea's later kreeg ik het dan eindelijk uit mijn mond en was ze verrast en vond ze het wel eerlijk dat ik dat in haar gezicht zei. Maar ze vertelde me dat ze al in relatie was (weliswaar met een kl***zak die niet naar haar luisterde en haar totaal niet respecteerde en al een aanvaring met de wet had gehad)...Ik was vanbinnen gewoon kapot en enorm teleurgesteld, waarom koos ze nou zo'n kl***zak over mij (ik had toen nog geen idee dat ze nogal een vrij materialistisch type was dat eigenlijk een high roller met deep pockets en goeie looks en muzikaliteit wou)....

Toen men ons eten kwam brengen kon ik geen hap door m'n keel krijgen, ik stopte meteen na de tweede schep. Teneer geslagen excuseerde ik me even en ging naar het toilet. Daar keek ik in de spiegel eens goed naar m'n loser-tronie en wist het al "de volgende periode ging niet aangenaam worden". IK keerde terug naar de tafel en daar hebben we nog een goed uurtje gepraat. Ik vroeg haar of ze dan toch mijn kleine attentie wou aannemen en gaf de 27 rozen aan haar. Dat vond ze dan wel enorm lief en bij het afscheid gaf ze me buiten nog drie zoenen zoals je die bij nieuwjaar of verjaardag geeft...Ze vroeg me of ik nog even naar het café kwam en ik repliceerde "ja das goed"...Ik stapte m'n fiets op en voelde alweer die stekende pijn in m'n hart en verstand toen ik weer verder van haar ging...Terwijl ik de avond tegemoet reed stroomden de tranen al van m'n gezicht en wist ik het wederom "God, dit gaat pijn doen"...De I don't care attitude van mij en dat ik kanker op z'n bek had gegeven en altijd superblij was no matter what was verdwenen....Ik voelde me leeg, nutteloos, totaal niet meer goed in m'n vel. Net voor ik thuis kwam droogde ik m'n tranen en kwam ik met een smile binnen. M'n ma en haar vriend vroegen "EN ?" hoe was het ?? Ik knikte zonder een woord te uitten en ging naar boven mijn motorkleren aandoen. Eenmaal op de motor reed ik meteen naar dat café. Daar dronk ik snel wat en zat ik bij haar groepje, ze zei tegen haar ma "kijk mam, das die jongen van die bloemen"...de mama lachtte vriendelijk en ik kon maar één ding denken...God wat doet het pijn..Die avond ben ik tweemal teruggekeerd naar dat café omdat het me teveel zeer deed...De periode de erna zou volgen zou me uiteindelijk nekken en wederom in verval stortten op kanker niveau

De eerste weken ging het moeilijk,,,de hele groep had gehoord van mijn move naar haar en vroeg me al plagend "en hoe was het met....." en ik werd meteen bitsig en gebood hen hun bek te houden eer het me echt teveel werd. Ik voelde steeds pijn dat ik haar zag en als ik wist dat ik haar ging zien, kwam m'n eten er steevast uit (ik kotste het uit in het nabije toiletje)..Ook kon ik gewoon niet slapen in de nacht en viel ik soms overdag in slaap voor eventjes maar nooit lang. Ik kon haar niet aankijken en negeerde haar maar. Zij wou vrienden blijven maar begreep niet dat het me zo een enorme pijn gaf telkens ik haar zag...Ik respecteerde het wel...maar het deed pijn want ik hield van haar.3 weken na de faaldate raakte het af met haar vriendje maar ik moest haar steeds onder ogen komen in onze jeugdbeweging. Voor twee keren per week kreeg ik onuitstaanbare pijn en twijfel en onzekerheid over me heen. 3 maand lang hield ik dat patroon vol toen ik overdag tijdens m'n zovele dagdromen naar haar het niet meer kon houden door haar te vertellen waarom ik haar negeerde...."het spijt me, maar ik houd van jou, ik negeer je omdat ik niet anders kan. Het is te pijnlijk voor me om in je buurt te zijn wetende dat het niet meer kan worden. (de rest ben ik jammer genoeg vergeten). Zij zweeg in alle talen de volgende weken erna en tijdens een eetfestijn van onze groep kwam haar moeder mijn moeder tegen...Die zei "heb je dat mooie berichtje gelezen?, spijtig dat er langs haar kant geen gevoelens kunnen zijn....Ik hoorde dat en was wederom teneergeslagen...waarom stuurde ze me dat niet gewoon of zei ze dat niet meteen aan de eettafel zoveel maanden terug tijdens die faaldate

En vanaf dan begint de echte miserie....Ergere slapeloosheid, Drankmisbruik, aggressie, fitness, het lot dat me bleef kloten (er waren constant verwijzingen naar haar waar duidelijk haar naam in was verweven, ze heeft een nogal aparte naam en dus zou het wel heel toevallig zijn als dat steeds bovenkomt, maar dat houd ik allemaal voor mijn boek)...we zijn nu ongeveer een jaar na de faaldate...weer eens dronken over de straat dweilde ruzie zoekend met alles wat maar beweegt (ik had een breed lichaam opgebouwd omwille van mijn gevoel van imperfectie en laag zelfbeeld op vlak van vrouwen en voelde me al een monster opzichzelf) besefte ik dat ik al die tijd nergens naartoe kon met mijn probleem...Mijn maten wisten wel dat het me dwarszat maar er was geen ene die zei van "vergeet dat wijf, we gaan lekker uit en zetten je eens voor echte chicks" of dergelijke...Nee, al wat ik te horen kreeg was vergeet die k*t"....

Toen ik me weer in Leuven aanmelde voor een onderzoek, kreeg ik het onmogelijke verdict, de kanker was wedergekeerd en al wat ik mezelf dacht was "ik wist het wel, ik wist het" (had gelezen dat alcohol misbruik en constante slapeloosheid en stress niet goed zijn als je kanker wil weghouden,,,zeker niet voor een expatient). Terwijl de maanden voorbij gingen kon men die uitzaaïng verwijderen maar er kwam er weer één bij,,ook die kon men wegnemen,,,maar er kwam er weer één bij,,,ook die kon weggenomen worden..Het was pas later duidelijk dat er een proces in actie was geschoten waarbij de kanker gewoon onvernietigbaar was geworden en zich al in m'n bekkenbot had genesteld en verder uitzaaïngen had bezorgd in mijn kaak...nouja alles wat ik in m'n last journal topic opnoem...

Vorig jaar in Mei was ik al danig zo veranderd van die eerlijke goedlachse jongen in een aggressieve hervallen kloot die enkel maar om één ding gaf. Die vreselijke gevoelens die me bleven kwellen kwijtspelen,,,en ik weet nog dat ik steeds voor de grap zei "ach ik ga wel naar de h**ren"...en de rest is algemeen geweten

PS: Holy **** dit was lang...als je gek genoeg was dit door te lezen weet ik nu al dat je wel zal reageren van "domme kloot waarom heb je het zo aangepakt en waarom zo'n zwakke mentaliteit"....Bedenk, niet alle levens zijn hetzelfde en kunnen opgelost worden door wat je zogezegd nu denkt te typen op mijn zielige en ja foute domme verhaal..Al wat ik weet is dat mijn gevoelens echt waren en ik haar altijd had gerespecteerd...Ik ben er nu sinds een halfjaartje over en kan haar onder ogen komen zonder dat ik er al teveel bij voel...Plus wat ik hierboven verteld heb, is niet het hele verhaal maar in grote lijnen wat er was gebeurd en dus het verhaal achter dat meisje....De volledige meuk en miserie komt wel in het boek...

 

[Tymen]

nooit geweten dat iemand zo in de ban kan zijn van een griet. een griet die geen reet om je geeft, hoe hard het ook klinkt.

ik lees nog maar net mee. maar loop je bij ene psycholoog/psychiater? zo niet, raad ik het je echt aan!

 

[andy88]

Herkenbaar, die klotetoestand van gevoelens.
Meningenophoudstatus: actief.