Part 1 – The day before.
Maandag 3 december 2012, de dag na de spectaculaire 2e Flexcup. Ik voel me goed, ik voel me sterk, en een positief gevoel raast door mijn lijf. Met heel veel plezier kijk ik terug op een spectaculaire wedstrijddag en meer. Speciaal voor de mensen die er niet bij waren, onderstaand verslag:
In feite begon het hele gebeuren al op zaterdagavond rond de klok van 18:00. Daar was ik getuige van de laatste stoelen en planten die op hun plek werden gezet en de laatste pallets die verschoven werden. Wat een gigantische zaal, was het eerste wat ik dacht. Exact 1350 stoelen stonden netjes in gelijke rijen achter elkaar. De eerste drie rijen voor de sponsoren en VIP’s, de laatste rijen speciaal voor de coaches. In het midden een grote stellage voor licht en geluid en op het podium stonden naast de banners de prijzen te blinken onder de felle lampen.
Er hingen 4 grote schermen waar non-stop promotie filmpjes op gedraaid werden voor de flex challenge 2013 en VNM-TV. Regelmatig werden de diepe dubstep beats dus onderbroken door een ‘special’ waarbij Marvin Nagelbloem onder toezicht van Kevin Levrone netjes de trash can vol kotste.
Om 18:30 druppelden de eerste deelnemers en toeschouwers binnen om getuige te zijn van een knusse seminar. Zo’n 150 man waren getuige van deze bijeenkomst. Harry de Jonge nam als eerste het woord en vertelde op fanatieke en gepassioneerde manier wat bodybuilding nu precies in hield, maar aangezien de meeste hier dat wel weten schuif ik meteen door naar het praatje van Berry de Mey. Berry wilde de seminar eens op een andere manier aanpakken door een persoonlijk verhaal te vertellen.
Hij vertelde hoe hij in zijn vroege tienerjaren het streven had om bij de commando’s te willen. Om zich lichamelijk voor te bereiden beoefende hij veel verschillende (vecht-)sporten, maar belangrijker nog: hij verzon zijn eigen manieren van trainen. Door de bossen rennen met zware bepakking, tijgeren door de akkers met aardappelen in zijn zakken, zich optrekken aan een parasol welke hij ophing in de garage etc. Tijdens dit verhaal passeerden veel privé foto’s uit zijn tienerjaren de revue. Waar Berry later achter kwam was dat niet zo zeer de commando’s halen zijn doel was, maar dat hij de manier van trainen zo leuk vond. Tot het uiterste gaan, verder en zwaarder gaan, een sterk fysiek creëren.
Toen hij op een dag samen met zijn vader en broertje door het bos liep en zijn vader over een oud stuk ijzer viel, begon hij hier oefeningen mee te doen en was hij verkocht. Hij besloot zich in te schrijven bij een sportschool en zijn nieuwe doel was het fysiek creëren dat hij op de posters om zich heen zag. Dat waren natuurlijk de oude bodybuilding legendes zoals Frank Zane. Als afsluiter nam een grote doping autoriteit het woord, wat ik helaas heb moeten missen omdat ik moest gaan eten.
Na mijn maaltijd (biefstuk met friet) kwam ik terug en was de weging begonnen. Een stuk of 100 man had zich verzameld rondom een rij tafels waar je op volgorde kon inschrijven en betalen voor de bond, kon wegen en werd ingedeeld in de juiste klasse, je podiumnummer kreeg, je muziek kon inleveren, inschrijfgeld kon betalen en je coachkaart kon kopen.
Het was grappig om zo nu en dan iemand plotseling uit de kleren te zien gaan midden in het publiek. Grappig en interessant. Een hoop mensen die zich hadden ingeschreven voor een bepaalde klasse kwamen niet uit in die klasse. Een aantal D-atleten werd zelfs geadviseerd om mee te doen in de C-klasse. Prachtig! Dat betekent dat je jezelf lager in schatte dan je eigenlijk bent. Zo was ik getuige hoe Jelmer werd verteld dat hij geen D- maar een C-atleet was. “gefeliciteerd, je bent gepromoveerd” kreeg hij te horen, en een terechte trotse glimlach verscheen op zijn gezicht! Er stonden vele goede fysieke bij, en ik denk dat iedereen die een grote dunk van zichzelf had even hard met zijn neus op de feiten werd gedrukt: You’re not the only one with a good looking body!
De weging ging nog even door en om en om kwamen we ook voor het spray tan gedeelte aan de beurt. In een tentje of om een hoekje mocht je in iets wat kleiner dan je poseer slip was klaar gaan staan. “Kleiner dan je poseer slip” dacht ik? “Hoe is dat mogelijk?” Er zat kennelijk niets anders op dan de string van mijn vriendin aan te trekken, maar hier keek de aardige mw. van bodytan helemaal niet van op.
Het tannen was zo gebeurd! Twee dagen van te voren dien je jezelf goed te scrubben, op de dag zelf moet je na 11:00 uur ’s ochtends niet meer scheren, en na de eerste laag dien je 8 uur lang niet meer nat te worden. De volgende ochtend kun je gewoon douchen en vlak voor de wedstrijd wordt de tweede laag aangebracht.
Wat een heerlijk gevoel dacht ik. Ik ben getand, heb mijn muziek ingeleverd, alles betaald en ik ben gewogen. Ik trek me lekker terug op mijn hotelkamer, zet mijn telefoon op stil en duik er eens vroeg in. Voor het slapen gaan nog even mijn routine doornemen en mijn spulletjes voor de volgende dag klaar zetten. Ik stap mijn bed in en vol verwachting klopt mijn hard. Zenuwen? Nee! Enthousiasme! Laat die Flexcup maar komen, ik heb er zin in!