volgens mij groeit je ziel ook wel, het is volgens mij een ''bewust'' stuk natuur... volgens mij kunnen dieren zoals vossen/eekhoorntjes etc. niet echt nadenken (behalve olifanten/honden die slimme dieren etc.)
maar net als ''de tijd dat je niet geboren was'' merk je er niets van het is iets onbewusts... net als die holbewoners van vroeger die konden ook niet nadenken volgens mij...
ze voelen honger, doden een hert/mamoet etc. en eten ze, denken niet aan morgen of gister of ''die ene mooie stok waarmee ik dat dier dode'' (zoals wij nu met dikke spieren/auto/huis etc)
dus volgens mij is de dood heel onbewust... een soort verlossing waarschijnlijk. tenzij je van een flat afspringt en bekijkt wanneer je dood valt dat lijkt me egt vreselijk....
en ergens heb ik ook een gevoel als je geluk heb dat je dwaalt over de aarde en dat je je levens verhaal over en over kan doen... (of juist pech hebt

)
want je hebt welles van die fragmenten op t.v. (en zelf meegemaakt) dat er iemand op een gruwelijke wijzen bijna dood is gegaan en dat je ze nog kan horen huilen en roepen naar hulp.
in mij geval was er iemand bijna dood gereden door een trein, sloeg met een steen tegen de rails om geluid te maken, om hulp... maar tervegeeft...
ik was op vakantie lekker gefeest etc. en hoorde ook zacht een stem met de wind mee fluisteren en zag ook kleine vonkjes van een stuk verlaten verroeste rails afkomen... was niet eng maar heel droevig...
dus jah nog 2 kanten hoe ik de dood bekijk