XXL Nutrition

zijn jullie bang voor de dood?

He Marky hoe is die ketamine nou? Verslavend? Relaxed? Moeilijk te doseren?

Ik kreeg het zaterdag aangeboden maar heb het geweigerd omdat ik nog moest autorijden. Vind jij het de moeite waard?
 
gewoon 2 hele dozen niet nader genoemde pillen in 1 keer naar binnen gespeeld.
toen ik begon te beven en mijn hart tilt sloeg begon ik te pannikeren en heb ik ouders en dokter verwittigd.
ik had er ook veel te lang mee rondgelopen, ze waren te laat om mijn maag nog leeg te pompen, alles zat al in het bloed.
de momenten naar de hartstilstand toe waren wel pijnlijk en beanstigend.
ik heb uren liggen schudden, beven en klappertanden met een ongekend hoge hartslag. ik kreeg nog iets in mijn mond gestopt omdat ik mijn tong niet zou afbijten.

ik weet het : het is maar een paar minuten dat ik er niet meer was en da's niet hetzelfde als helemaal niet terugkomen, maar voor mij was het een gevoel waarbij ik alle levensenergie voelde wegstromen en terechtkwam in een soort van donkere, onbegrensde ruimte waar het enorm rustig was... iets in die zin. sindsdien ben ik er gewoon van overtuigd dat er niets is na de dood, maar da's ook maar mijn mening erover.
ik hoop echt dat er niets meer nakomt, 1 leven is mooi genoeg geweest.
ben al blij dat ik in dit werelddeel geboren ben en ben blij dat ik van dit al bij al toch leuke leven mogen proeven heb.

Impressive!
 
De laatste tijd is het één en al ellende in mijn familie/vriendenkring. Ziektes, auto-ongelukken,
maar ook ouderdom, nu ja, ouderdom... slecht ouder worden zeg maar. Jezelf niet meer kunnen
behelpen. Tijdens de vele ziekenhuizen bezoeken van de laatste tijd, zie ik nog meer ziektes,
nog meer mensen die 'slecht' ouder worden.

En ergens hoop je dat zo'n toekomst eigenlijk niet voor jou is weggelegd. Maar als je het ziet
gebeuren in je eigen familie, lijkt er haast geen ontkomen aan. En stiekem begin je al te denken:
ik heb niet goed voor mijn lichaam gezorgd vroeger, en ik ga ook zo worden. Ofwel: het is
familie, loopt in de genen, dus ik heb het mss ook.

Dus ja, ben ik bang om dood te gaan? Ik denk eerlijk gezegd dat de dood voor vele mensen
eerder een verlossing is dan een ramp. Het enige waar ik schrik voor heb is ziek worden,
'slecht' oud worden.
 
Ketamine heeft de transfer van leven naar dood die ik uiteindelijk zal moeten ondergaan enorm verlicht. De dood zelf is net als voordat ik geboren was. Daar is niets 'iets' aan.

Maar m'n laatste gedachten terwijl ik me bewustzijn nog nèt had terwijl ik dacht dat ik daarna voor eeuwig 'shut down' zou zijn omdat m'n ademhaling ermee ophield, heb ik mogen praktiseren met Ketamine. Dus wanneer me dat overkomt weet ik dat alles wat ik hoef te doen, is te ontspannen, gedachten neutraal en mezelf volledig uit handen geven aan de transfer richting de dood zelf. Wat dat ook mag wezen.

IMO zouden mensen elkaar niet door religeuze invloeden anderen moet opleggen wat de dood zelf is. Maar de transfer van leven naar dood voor elkaar rustend en ondersteunend maken. Het is aan de persoon zelf om te bepalen wat hij of zij aanneemt als zijnde gestorven zijn.

Met Bungeejumpen had ik vlak voordat m'n lichaam met volle snelheid (ogen traande v/d wind) boven de grond weer omhoog ging exact een dezelfde vlaag van ultieme vrijheid. Soort flash tussen tweevoud in. Was helaas tekort om het echt in m'n bewustzijn te laten doordringen.

Dit is de gedachtengang van Reiki.
 
nee, de dood is bang van chuck norris!
 
ik ben bang van flowergrrl :bang:
 
gewoon 2 hele dozen niet nader genoemde pillen in 1 keer naar binnen gespeeld.
toen ik begon te beven en mijn hart tilt sloeg begon ik te pannikeren en heb ik ouders en dokter verwittigd.
ik had er ook veel te lang mee rondgelopen, ze waren te laat om mijn maag nog leeg te pompen, alles zat al in het bloed.
de momenten naar de hartstilstand toe waren wel pijnlijk en beanstigend.
ik heb uren liggen schudden, beven en klappertanden met een ongekend hoge hartslag. ik kreeg nog iets in mijn mond gestopt omdat ik mijn tong niet zou afbijten.

ik weet het : het is maar een paar minuten dat ik er niet meer was en da's niet hetzelfde als helemaal niet terugkomen, maar voor mij was het een gevoel waarbij ik alle levensenergie voelde wegstromen en terechtkwam in een soort van donkere, onbegrensde ruimte waar het enorm rustig was... iets in die zin. sindsdien ben ik er gewoon van overtuigd dat er niets is na de dood, maar da's ook maar mijn mening erover.
ik hoop echt dat er niets meer nakomt, 1 leven is mooi genoeg geweest.
ben al blij dat ik in dit werelddeel geboren ben en ben blij dat ik van dit al bij al toch leuke leven mogen proeven heb.


zulke dingen heb ik ook welles van gehoord.

ook met mensen die in coma hebben gelegen of bijna dood ervaring hebben gehad...
die vertelde dan over de hemel poort die ze voor hun zagen enzo. (waren christenen allemaal).

wat jij nu vertelt ''was een onbegrenste donkere ruimte waar het heel rustig was''. kan best zijn, want ik denk als je dood bent dwaal je eeuwig door je fantasie... dat is wat ik denk, blijkbaar denkte je alleen maar aan dood gaan toen ? dat je mischien alleen dat zag. en christenen tjsa... die denken alleen maar aan die ''onzin'' dus dromen daar snel over...

maar als je slaapt merk je er ook weinig van :S behalve als je wakker word, mischien is de dood net zo...
 
Kan me geen **** schelen, want mijn leven is toch een groot ellende.
Alleen, de overgang is wel pijnlijk :(
 
zulke dingen heb ik ook welles van gehoord.

ook met mensen die in coma hebben gelegen of bijna dood ervaring hebben gehad...
die vertelde dan over de hemel poort die ze voor hun zagen enzo. (waren christenen allemaal).

wat jij nu vertelt ''was een onbegrenste donkere ruimte waar het heel rustig was''. kan best zijn, want ik denk als je dood bent dwaal je eeuwig door je fantasie... dat is wat ik denk, blijkbaar denkte je alleen maar aan dood gaan toen ? dat je mischien alleen dat zag. en christenen tjsa... die denken alleen maar aan die ''onzin'' dus dromen daar snel over...

maar als je slaapt merk je er ook weinig van :S behalve als je wakker word, mischien is de dood net zo...

En waar ben je dan voor je geboren wordt? En: is je 'ziel' iets dat niet groeit dan? Iets dat bij de geboorte is opgesloten in een babylichaam?
Je denkt het, maar waarom? Gewoon omdat het lekker klinkt of zo?
 
Nee, ik ben niet bang voor de dood.
Ik ben nl. nogal optimistisch.
Ik ben er nogal gerust in dat ik nooit zal sterven.

Voordat je me voor gek verklaart, misschien toch even wat meer lezen over wat top wetenschappers daar tegenwoordig zoal over te zeggen hebben:

[Link niet meer beschikbaar]
KurzweilAI.net

:eek:

Haha die Kurzweil is een maf mannetje. Leeft op een dieet van pillen, om z'n leven zo lang mogelijk te rekken en daarmee de toekomst van de computers af te wachten :D
 
Haha die Kurzweil is een maf mannetje. Leeft op een dieet van pillen, om z'n leven zo lang mogelijk te rekken en daarmee de toekomst van de computers af te wachten :D

hij is idd erg wazig, maar ik heb diep respect voor die kerel, het overwinnen van de dood zou een triomf zijn voor de mensheid :D using his nature to overcome nature.
 
Doodgaan is k*t als de religies gelijk hebben, dan prefereer ik liever hier een paar jaar de slaaf uit te hangen dan in de hete vuur van hel te branden :(
 
Terug
Naar boven