Maar zo slecht vind ik mijn leven niet, ik ben niet depressief. Ik zou juist angstig worden als ik een ander leven zou krijgen. Pretmomentjes zijn voor mij inderdaad dbb maar ook bijvoorbeeld een nieuwe pornoset of een game die uitkomt of als mijn moeder lekker eten meenemt. Ik voel me gewoon het best op mijn kamer met mijn tv, computer en trainingsmateriaal. Ik ga van de zomer wel serieus beginnen met 3 keer compound per week en cardio in de gym en weer supplementen, geen bodybuilding dus maar meer om mijn lichaam te versterken.
In ieder geval, ik ben blij met kleine dingetjes dus. Misschien dat een 'normaal' persoon mijn leven niet zou kunnen leiden en zich gevangen zou voelen. Maar dat gevangenis gevoel betekent voor mij juist een prettig en veilig gevoel en dat zal ook niet meer veranderen. Ik zou dus met gemak voor de rest van mijn leven thuis kunnen zitten met een uitkering en veel slapen, tv kijken en computeren zonder dat ik doordraai. Als ik dan behoefte heb aan frisse lucht maak ik in de nacht een wandeling door de stad.
Na mijn studie aan de universiteit zal ik waarschijnlijk eindigen in de archieven en doen waar ik goed in ben op mijn werk en daarna veilig naar huis. Een baan dus met een soortgelijke omgeving als mijn slaapkamer. Vroeger fantaseerde ik over een studie economie en daarna als topmanager aan de slag, maar dat zit er gewoon niet in. Ik ben al 20 en heb niet de motivatie om mezelf te veranderen en ik denk dat het ook al te laat is. In ieder geval ben ik niet dom en kan ik wel een baan op niveau krijgen alleen dan wel in een beperkte sector, waarschijnlijk iets als archivaris. Met vrouwen en meisjes zit ik dan ook in de problemen door mijn levenswijze, het is voor mij onmogelijk een relatie te beginnen en tot nu toe heb ik alleen maar coïtus gehad met prostituees. Als ik rond mijn 30e nog steeds geen partner heb ben ik van plan een vrouw te halen uit Thailand of de Fillipijnen. Ook omdat ik niet kan dealen met liberale geamancipeerde vrouwen. Echte vrienden heb ik ook niet maar eenzaam ben ik niet, ik denk eigenlijk de hele dag in mijn hoofd en voer hele gesprekken met mensen die ik ken maar er op dat moment niet zijn. Het is dus nooit stil in mijn hoofd, net zoals er nu muziek afspeelt. Maar chillen doe ik wel met mensen van school want dat is het probleem nooit geweest. Alleen van een schoolvriend een vaste vriend maken en dus een relatie hebben is voor mij niet weggelegd. Ik had ook een ander leven verwacht en mijn moeder natuurlijk ook maar ik zie de toekomst positief in en ben blij met de kleine dingetjes en dat maakt me niet ongelukkig en geeft acceptatie voor mijn leven.
In ieder geval, ik ben blij met kleine dingetjes dus. Misschien dat een 'normaal' persoon mijn leven niet zou kunnen leiden en zich gevangen zou voelen. Maar dat gevangenis gevoel betekent voor mij juist een prettig en veilig gevoel en dat zal ook niet meer veranderen. Ik zou dus met gemak voor de rest van mijn leven thuis kunnen zitten met een uitkering en veel slapen, tv kijken en computeren zonder dat ik doordraai. Als ik dan behoefte heb aan frisse lucht maak ik in de nacht een wandeling door de stad.
Na mijn studie aan de universiteit zal ik waarschijnlijk eindigen in de archieven en doen waar ik goed in ben op mijn werk en daarna veilig naar huis. Een baan dus met een soortgelijke omgeving als mijn slaapkamer. Vroeger fantaseerde ik over een studie economie en daarna als topmanager aan de slag, maar dat zit er gewoon niet in. Ik ben al 20 en heb niet de motivatie om mezelf te veranderen en ik denk dat het ook al te laat is. In ieder geval ben ik niet dom en kan ik wel een baan op niveau krijgen alleen dan wel in een beperkte sector, waarschijnlijk iets als archivaris. Met vrouwen en meisjes zit ik dan ook in de problemen door mijn levenswijze, het is voor mij onmogelijk een relatie te beginnen en tot nu toe heb ik alleen maar coïtus gehad met prostituees. Als ik rond mijn 30e nog steeds geen partner heb ben ik van plan een vrouw te halen uit Thailand of de Fillipijnen. Ook omdat ik niet kan dealen met liberale geamancipeerde vrouwen. Echte vrienden heb ik ook niet maar eenzaam ben ik niet, ik denk eigenlijk de hele dag in mijn hoofd en voer hele gesprekken met mensen die ik ken maar er op dat moment niet zijn. Het is dus nooit stil in mijn hoofd, net zoals er nu muziek afspeelt. Maar chillen doe ik wel met mensen van school want dat is het probleem nooit geweest. Alleen van een schoolvriend een vaste vriend maken en dus een relatie hebben is voor mij niet weggelegd. Ik had ook een ander leven verwacht en mijn moeder natuurlijk ook maar ik zie de toekomst positief in en ben blij met de kleine dingetjes en dat maakt me niet ongelukkig en geeft acceptatie voor mijn leven.
(die in thailand moet je ook nog een vliegticket voor betalen)
