Hallo, ik heb contact met iemand die borderline lijkt te hebben. Ik heb hier geen ervaring mee en weet niet goed hoe hierop te reageren en hoopte hier wat suggesties te krijgen van mensen die er meer verstand van hebben.
Ik probeer kort de situatie te schetsen: ikzelf ben een getrouwde man waarvan de vrouw in november een eerste kind gaat krijgen. Ons huwelijk staat echter op springen en na de bevalling gaan we uit elkaar (ik schaam me hier zelf over, dus hoop niet op een oordeel hierover). Voorlopig wonen we nog samen omwille van de zwangerschap. Begin juli heb ik een vrouw leren kennen, die na 9 jaar huwelijk net buiten gezet was door haar man, en ook al ging het al lang niet meer goed, ze had t er duidelijk heel moeilijk mee. De vonk tussen ons schiet over en we zien mekaar regelmatig. Ik weet echter dat ze heel wat bagage overgehouden heeft aan haar huwelijk door haar man die haar mentaal niet goed behandelde. Ze kon ook geen kinderen krijgen op een natuurlijke manier waar ze het heel lastig mee had. Alles gaat een maand of twee goed, ze hangt heel hard aan mij, we sturen de hele dag berichten naar elkaar etc maar ik woon wel nog steeds thuis...
Eind augustus verandert de toon plots en wordt ze heel afstandelijk. Ik probeer te weten te komen wat er scheelt maar slaag er niet in tot haar door te dringen. Uiteindelijk blijkt dat ze haar schuldig voelt naar mijn vrouw toe en daardoor heel hard in de knoop zit met zichzelf en mij op afstand houdt. Dat duurt ongeveer twee weken tot ze plots van de ene op de andere dag, na een babbel met een vriendin, omslaat, zegt dat ze me gemist heeft, voor mij gekozen heeft en we er samen wel doorkomen, ze zegt vanaf nu meer met mij te zullen praten als er nog eens iets aan de hand is en eist ook van mij dat ik haar alles vertel wat bij me thuis gebeurt.
Een maand lang gaat alles perfect, al valt het me twee keer op dat ze plots tranen heeft, wat mij ook onzeker maakt en het soms allemaal nogal "zwaar" maakt. Na die maand krijgt ze de sleutels van haar nieuwe appartement (ze woonde ergens tijdelijk). Onmiddelijk slaat ze aan het schilderen etc maar er is heel veel werk. Ze heeft n week verlof en werkt van smorgens tot savonds, wilt geen hulp en ik zie dat ze vol stress zit en moe is. In de loop van die week merk ik ook dat ze meer afstand van mij neemt... Ze stuurt nog wel lieve berichten, maar minder, ik zie dat ze online komt, dus naar andere mensen stuurt maar vaak niet naar mij... Net die week heb ik het thuis ook heel lastig en zoals beloofd vertel ik haar dat allemaal...
Maandag moet ze weer aan het werk, haar appartement is nog lang niet af dus echt veel zin heeft ze er niet in. En plots komt het naar boven: dat ze "op" is, rust nodig heeft, dat ze al een paar maanden haarzelf niet is en hulp gaat zoeken. Ze moet nu aan zichzelf werken en kan geen energie in een relatie steken. Van de ene op de andere dag leest ze mijn berichten nog wel maar antwoordt ze niet meer terwijl ze n goeie anderhalve week ervoor nog in men armen sprong als ze me zag en zei dat ze me zo ongelofelijk gemist had, dat ik haar kriebels in haar buik bezorgde etc. Ik merk dat ze wel nog naar andere mensen stuurt wat me ook onzeker maakt of er niemand anders is...
Ondertussen zijn we bijna twee weken verder... Ik heb haar nog berichten gestuurd omdat ik zelf in paniek sloeg, ik zie haar echt graag en wou perse helpen, dat ze met me praatte etc. Ik heb haar ook eens opgewacht aan haar appartement en gezegd hoe ik haar miste en dat ze me beloofd had me dit niet meer aan te doen etc maar ze leek helemaal haarzelf niet, is heel hard naar mij toe, keek amper in mn ogen etc, dus dit leverde niets op. Ze zei wel dat ze naar een psycholoog gaat nu.
Waarschijnlijk was mijn aanpak in die twee weken (het niet loslaten, mn hulp opdringen) compleet fout maar ik wist natuurlijk niet wat er aan de hand was en sloeg ook in paniek. Vandaag heb ik haar nog eens gestuurd dat dat fout van me was, ik begrip heb dat ze momenteel de relatie en mijn hulp niet aankan maar dat ik haar nooit zal laten vallen en afwacht tot ze op haar tempo weer contact met me wilt, al dan niet met een afstand ingebouwd en voorzichtig. Ik weet niet of ze het gelezen heeft of gewoon weggeklikt na de waterval van berichten die ik haar de laatste twee weken al gestuurd heb (dom...)
Nu zit ik met veel vragen: ik vermoed dat ik nu niet anders kan dan afwachten? Laat ik het initiatief compleet aan haar of is er nog iets dat ik kan doen, hoeveel tijd gaat ze nodig hebben, is dit effectief borderline, denken jullie dat ze nog terugkomt etc? Alvast bedankt!
