Brotoscience
Competitive Bodybuilder
- Lid sinds
- 4 jul 2013
- Berichten
- 2.753
- Waardering
- 114
- Lengte
- 1m74
- Massa
- 80kg
- Vetpercentage
- 12%
IS: nasleep
- Topic starter Bipolar
- Startdatum
- Recente activiteit Recente activiteit:
- Reacties 4.892
- Weergaven 175.471
- Volgers 93
virusje
Huge Freak
- Lid sinds
- 25 jun 2006
- Berichten
- 7.444
- Waardering
- 961
- Lid sinds
- 15 nov 2002
- Berichten
- 50.099
- Waardering
- 2.652
- Lengte
- 1m79
- Massa
- 96kg
- Vetpercentage
- 21%
Nee, is een mythe in de wereld gebracht door de Wall Street Journal waar een quote stond van een vrouwelijke Koerdische strijder.
Brotoscience
Competitive Bodybuilder
- Lid sinds
- 4 jul 2013
- Berichten
- 2.753
- Waardering
- 114
- Lengte
- 1m74
- Massa
- 80kg
- Vetpercentage
- 12%
http://www.bellingcat.com/news/mena/2014/08/24/tabqa-airbase-captured-by-the-islamic-state/
Islamic state en taqba airbase. Veel beter info dan die """"""ultramoderne wapens"""""" quote.
Islamic state en taqba airbase. Veel beter info dan die """"""ultramoderne wapens"""""" quote.
In een nieuwe gruwelijke video toont IS de onthoofding van de 47-jarige Britse hulpverlener Alan Henning. Maar wat is er over hem bekend? Een zachtaardige vader van twee tieners en moslimvriend met een missie om mensen te helpen: dat is de rode draad in alle lof over de Brit.
Volgens de Britse krant The Telegraph was de beslissing om anderen te helpen voor Henning snel gemaakt. Hij moest en zou kinderen die ten prooi gevallen waren aan de brutale burgeroorlog in Syri kledij, geneesmiddelen en voedsel brengen.
De taxibestuurder uit Manchester nam daarvoor onbetaald verlof n ging de boer op, zonder vrouw en tienerkinderen, vastberaden om zijn steentje bij te dragen aan het welzijn van de Syrische burgers. Markant feit is dat volgens vrienden Henning zich nooit uitliet over politiek noch religie.
Henning, die de bijnaam 'Gadget' of 'Gadge' droeg, omwille van zijn technische skills, werkte voor het bedrijf Mini Cabs in Manchester. Hij woonde met zijn vrouw Barbara (45) en zijn tienerdochter en -zoon in een rijwoning in het stadje Eccles.
Eerder deze week had Hennings vrouw Barbara nog een hartverscheurende oproep aan het adres van de IS-jihadisten gedaan: "toon berouw en laat mijn man vrij", klonkt het.
"We hebben Alan niet losgelaten", klonk het bij monde van Barbara. "Ik vraag Islamitische Staat: alstublieft laat hem vrij. We hebben hem hier thuis nodig. Sommigen zeggen: Alan was op de verkeerde plaats, op het verkeerde tijdstip. Maar niets is minder waar. Alan was vrijwilliger met zijn moslimvrienden om de Syrirs te helpen. Hij was op de juiste plaats, op het juiste moment."
Barbara's boodschap kreeg een ongeziene navolging van meer dan honderd Britse moslimleiders. Zij bevolen om de hulpwerker te bevrijden "of Islamitische Staat zou de ergst mogelijke zonde tegen de islam plegen".
De dag voordat Henning door IS-jihadisten gevangen werd, is hij nog gefilmd. Henning: "Dit zal het allemaal meer dan waard zijn wanneer je ziet dat alles wat noodzakelijk is effectief op zijn bestemming belandt." Alle offers die vrijwilligers zoals hem opbrachten was volgens Henning "klein bier" in vergelijking met wat de burgers van Syri "iedere dag" moesten doorstaan.
Henning was zo vastberaden om mensen te helpen dat hij hun smeekbedes van collega's, vrienden en lokale gidsen om de grens met Syri niet over te steken, in de wind sloeg.
In de woorden van een collega: "Alan zei dat hij wilde gaan en de mensen daar wilde helpen. Dat was het soort persoon die Henning ten voeten uit was, liefkozend en moedig. Zelfs toen we zeiden dat hij de enige 'blanke man' zou zijn, wilde hij maar niet luisteren. Niemand kon hem op andere gedachten brengen."
...
- Lid sinds
- 16 feb 2005
- Berichten
- 5.703
- Waardering
- 1.615
- Lengte
- 1m91
- Massa
- 40kg
- Vetpercentage
- 35%
Brotoscience
Competitive Bodybuilder
- Lid sinds
- 4 jul 2013
- Berichten
- 2.753
- Waardering
- 114
- Lengte
- 1m74
- Massa
- 80kg
- Vetpercentage
- 12%
Based brown moses:
Ongelooflijk wat je vanachter een bureau kan doen'
Een jonge Brit zonder diploma heeft zich vanachter zijn laptop ontpopt tot de meest gereputeerde verslaggever van de conflicten in het Midden-Oosten en Oekrane. Mensenrechtenorganisaties en inlichtingendiensten hangen aan zijn lippen. Meet Eliot Higgins. I just wanted a jolly time on my blog.
Eliot Higgings (35) staat me op te wachten voor een kantoorgebouw tussen het stadscentrum en de grote ringweg rond Leicester, een stad in hartje Engeland met ruwweg de omvang van Gent. Ik heb kleurrijke schoenen aan, heeft hij me vijf minuten eerder ge-smst, alsof hij niet zeker is dat ik hem zou herkennen. Als ik hem - anonieme donkere broek, dito trui, en blauwe afgetrapte sneakers - de hand schud en vraag hoe hij het stelt, wendt hij verlegen het hoofd af. Kom, volg me maar.
Het gaat de lift in - zwijgend, hij speelt met zijn gsm, ik dan ook maar - naar de derde verdieping. We wandelen de gang door. Hij zwaait een deur open. Dit zou je mijn kantoor kunnen noemen. We glimlachen allebei. In een kamertje van drie op drie staan een houten bureau en twee stoelen. Het tapijt oogt onfris. Een raam met weinig inspirerend uitzicht is half verduisterd met een rolgordijn. Op het bureau staat een leeg glas. Thats it.
Higgins haalt een laptop uit zijn tas, klapt hem open en plugt hem in het stopcontact. Pas als het scherm aanfloept, lijkt hij in zijn element te komen. Ik heb het erg druk vandaag. Die ochtend zijn de Verenigde Staten met hun eerste luchtaanvallen begonnen op stellingen van Islamitische Staat (IS) in Syri. Ik krijg een massa mails, omdat IS beweert dat het een Amerikaanse drone uit de lucht gehaald heeft. Klopt wellicht niets van, wellicht hebben ze beelden van een kapotte raket online gepleurd. Een spraakwaterval trekt zich op gang.
Onlangs kreeg hij een gelijkaardige stortvloed vragen over zich heen, toen IS een video online plaatste van de onthoofding van de gegijzelde Amerikaanse journalist Stephen Sotloff. Het filmpje stond tien minuten online, en ze vroegen me of ik al had uitgevist waar Sotloff precies onthoofd was. Zat ik net eens in mijn zetel, klaar voor een ontspannende avond, and then they cut someones head off. Ja, je kan wel zeggen dat ik onder grote druk sta. Iedereen lijkt te verwachten dat ik deliver. Nu, goed hoor.
Higgins is een fenomeen. Op zijn blog - tot 100.000 unieke bezoekers per dag - verslaat hij onder het pseudoniem Moses Brown al ruim twee jaar conflicten duizenden kilometers verder weg. Eerst enkel de oorlog in Syri, later kwamen daar Irak en Oekrane bij. Higgins doet alles vanachter zijn bureau. Eerst vanuit het huis in Leicester waar hij samen met zijn vrouw en peuter woont, sinds kort vanuit dit kantoor. Ik moet wat kunnen doorwerken. Het Midden-Oosten? Oost-Europa? Hij heeft er nooit een voet gezet, en toch is hij vandaag zowat de meest gereputeerde verslaggever over de conflicten in die gebieden.
Spreken voor Google
Peter Bouckaert van Human Rights Watch noemde hem een van de besten in wapenmonitoring in Syri. En ook nog een onmisbare bron. CJ Chivers, een gerenommeerde wapenexpert van The New York Times, zei dat journalisten eerlijker moeten zijn over wat ze aan Eliot Higgins verschuldigd zijn. In oktober vorig jaar zette Google hem op een vliegtuig naar New York. Hij mocht op een bijeenkomst van de denktank Google Ideas spreken over Conflicts in a Connected World. Maar ook de Britse overheid doet een beroep op zijn kennis. Net als verschillende inlichtingendiensten. Ik heb onlangs nog een paar vluchten gedaan. Maar zet niet in de krant wie die betaald heeft.
Allemaal zijn ze onder de indruk van de informatie die Higgins vanachter zijn laptop bij elkaar sprokkelde. Hij was de eerste die aanwijzingen vond dat rebellen in het zuiden van Syri van over de grens werden bevoorraad met wapens die Saudi-Arabi had betaald. The New York Times ging, met goedkeuring van Higgins, aan de slag met het verhaal en maakte er een staalhard voorpaginastuk van. Hij verzamelde bewijzen dat de Syrische dictator Bashar al-Assad wel degelijk een gifgasaanval op zijn volk uitvoerde. En onlangs ontdekte hij op basis van de videobeelden van de onthoofding van de Amerikaan James Foley op welke heuvel bij de Syrische stad Raqqa IS zijn gijzelaars onthoofdt.
De meest recente onthoofdingsvideo van IS werd opgenomen in een desolaat woestijnlandschap. Geen heuveltje te zien. Omdat Higgins hen op de hielen zat? Misschien, glimlacht hij. Maar dan nog: wat maakt het uit? Je kan de plaats van executie 24 uur later plat bombarderen, en dan? Higgins lokaliseerde ook al trainingskampen van IS in Syri aan de hand van fotos en filmpjes op YouTube. Die kan je wel gaan bombarderen. Dan denk ik dat het wel wat kan betekenen wat ik doe. Als je trainingskampen plat slaat, raak je hen hard. En je vermijdt burgerslachtoffers. Belangrijk, want met burgerslachtoffers gaat hun propagandamachine alleen maar harder draaien.
Vandaag zit Higgins de Russische president Vladimir Poetin op de hielen. Met zichtbaar plezier. Hij klikt een paar vensters op zijn computerscherm open om mij zijn werkwijze te tonen. Kijk, dat is de Russische raketlanceerder waarmee in juli vanuit Oekraens rebellengebied vlucht MH17 uit de lucht geschoten is. Ik ben het zeker. Rusland beweert tot vandaag niets met de aanslag te maken te hebben. Het internationale onderzoek naar het drama, waarbij ook Belgi betrokken is, loopt nog. Maar daar wil Higgins niet op wachten. Aan de hand van fotos en filmpjes op sociale media en allerhande websites heeft hij vandaag al een aantal conclusies klaar.
Deze foto bewijst dat een Russische raketlanceerder in de buurt was van de plaats waar MH17 is neergestort. Hij klikt voort. Deze foto bewijst dat de raketlanceerder kort daarvoor van Rusland naar Oekraens rebellengebied moet zijn getransporteerd. Het is een beeld van net dezelfde raketlanceerder als op de foto in Oekrane, dat bewijst het opschrift, maar dan van een maand eerder en gefotografeerd op een Russische weg die naar de Oekraense grens leidt. Is een opschrift wel voldoende bewijs? Geen onomstotelijk, geeft Higgins toe. Maar zie je die deuk in de carrosserie van de raketlanceerder? Aha! Die deuk was er ook in de carrosserie van de raketlanceerder op de foto van een maand voordien.
Maar Higgins wil nog meer bewijzen. Op basis van de beelden van de raketlanceerder en informatie op het internet kon ik afleiden tot welke brigade de lanceerder behoort. De volgende stap is: fotos van Russische soldaten die in de buurt gelegerd zijn van Instagram halen en die voorleggen aan de getuigen die de raketlanceerder in Oekrane hebben gezien. Die getuigen zijn er, de fotos ook. We moeten ze alleen nog samenbrengen. We? Ja, enkele Russische jongens. Ze ploeteren op dit moment door Instagram. Ze hebben zelfs al een lijst met verdachten.
Damesondergoed
Higgins naambekendheid begint vruchten af te werpen. Werkte hij in het begin nog alleen, dan dienen de helpende handen zich vandaag vanzelf aan. Uit alle hoeken van de wereld. En zonder dat ze er een cent voor willen worden betaald.
In juli heb ik een Kickstarter-campagne opgezet die me net geen 50.000 pond (64.000 euro) heeft opgeleverd. Eigenlijk was dat goede reclame. De financieringsronde liep tien dagen en toen werd MH17 uit de lucht geschoten. Dan heb ik de betaalmuur laten vallen - aanvankelijk was de bedoeling dat enkel wie financierde via Kickstarter volledige toegang had tot mijn blog - en dat heeft heel veel volk gelokt. Mensen die kwamen lezen, maar mensen die ook zelf mee wilden onderzoeken wat er precies gebeurd was.
En dan te bedenken dat Higgins begin 2013 nog een slecht betaalde administratief bediende was die bestellingen voor damesondergoed in spreadsheets zat in te voeren. Het zoveelste klusje in een reeks afstompende jobs die volgden na zijn afgebroken studies media. Ik ben hier gewoon in gesukkeld. Er was geen plan. Ik heb nooit een plan gehad. Het voordeel aan mijn job was dat ik heel veel tijd had om andere dingen te doen. Nieuwssites afschuimen op het internet, oeverloze discussies voeren op fora. Ik had de gewoonte er met een nogal grote stelligheid zaken te poneren. Op een dag zei iemand: Bewijs eens wat je zegt. En daar ben ik dan maar mee begonnen.
Higgins zette zichzelf op de kaart met zijn onderzoek naar de wapens die werden gebruikt in de oorlog in Syri, zowel door rebellen als door regeringstroepen. Op weg naar conclusies ploegde hij zich elke dag door uren YouTube-videos en ander online beeldmateriaal. Vaak een paar zoekopdrachten op Google verwijderd. Ik spreek geen Arabisch, dus moest ik het doen met wat ik zag. En wat je op het internet terugvindt, is enorm. Het is ongelooflijk van wat je achter een bureau kan doen. Voor een conflictgebied als Syri zijn kanalen als YouTube, Facebook en Twitter n onaangeboorde stroom informatie. Ik probeer daar wat orde in te brengen.
Hoe ik mezelf zou omschrijven? Ik ben geen journalist. Bij een journalist gaat het om de scoop, het verhaal. Die houdt alles voor zich. Ik doe het omgekeerde: ik geef alles weg. En dan gaat het niet enkel over informatie die Higgins deelt via zijn blog voor hij tot een verhaal komt, maar ook over de technieken om die stukjes bij elkaar te harken. Dat werkt erg goed. Ik geloof heel hard in het opensourceprincipe. Dat je veel meer kan bereiken als je met zo veel mogelijk mensen samenwerkt. Je kan vandaag trouwens perfect vanachter je bureau aan diepgaande oorlogsverslaggeving doen. Het is zeker veel productiever dan zonder ervaring een oorlogsgebied binnenwandelen en hopen dat je met een goed verhaal terugkomt. (lachje) Het is ook een stuk minder gevaarlijk.
Ik vraag of hij toch even wil antwoorden op de vraag wat hij nu eigenlijk is. Hij antwoordt opnieuw met wat hij niet is. Ik ben ook geen activist. Ik zou er geen probleem mee hebben als IS mede door mijn werk in gruzelementen gebombardeerd wordt, maar voor de rest heb ik weinig horses in the game. Noem me dan liever CSI Youtube. Of zoiets. Ik vind het onderzoek zelf het interessantst. Het is cool: je gereedschapskist opendoen en er een stuk gereedschap uithalen om een situatie tegen het licht te houden.
Niet met jullie
Vorig jaar gooide Higgins zich voltijds op zijn blogwerk. Hij kan ervan leven. Ik kan zes maanden voort. Met het geld van de Kickstarter-campagne, en een aantal donaties van verschillende partijen. Maar makkelijk is het niet. Ik heb me lang het hoofd gebroken over hoe ik er betaald werk van kon maken. Het was altijd maar a jolly time on my blog. Bij een denktank gaan werken? Dan moet je een andere aanloop nemen. Een diploma halen, in Washington rondlopen. Bij een krant? Ik wil vrij zijn. Dat ligt moeilijk, niet enkel voor kranten. Ik kon bij Vanguard, een privaat inlichtingenbedrijf, aan de slag als analist, maar dan moest ik mijn blog laten vallen. Verschillende organisaties vragen mij hoe we kunnen samenwerken. En dan antwoord ik: Ik wil niet met jullie werken, ik wil met iedereen werken.
Ik heb nog altijd geen plan, zegt hij glimlachend. Hij denkt na. Of toch. Eigenlijk wil ik een multinational bouwen. Er zijn heel veel mensen met ideen over hoe ze onderzoek kunnen doen. Ik wil hen samenbrengen. Ik werk met enkele mensen aan een testomgeving waarin we posts op sociale media kunnen rangschikken naar locatie en thema. Als dan een vliegtuig neergehaald wordt boven Raqqa, klik je op de kaart op Raqqa en krijg je alle posts die over dat onderwerp zijn geplaatst. We zijn de accounts van Syrische rebellengroepen aan het sorteren, zodat je makkelijk hun laatste tweets, Facebook-posts of YouTube-videos kan bekijken.
Er loopt een zijproject dat Checkdesk heet, waarmee we dingen gecheckt proberen te krijgen met behulp van iedereen die wil meewerken. Er wordt aan een nieuwsbrief gewerkt voor het conflict in Syri, zowel in het Engels als in het Arabisch. Ik zou een paar briljante mensen willen aannemen. Ik begin met klasjes in Londen waarin ik op regelmatige basis een dozijn mensen uit verschillende domeinen wil samenbrengen. Onderzoekers, journalisten. Van elkaar gaan ze leren hoe ze nog beter onderzoek kunnen doen. Er is financiering om iets gelijkaardigs op te zetten in New York. En dat model wil ik exporteren naar andere landen.
Hij vertelt het met vuur in de ogen, maar tegelijk met een opgewondenheid die ontzettend vermoeiend lijkt. Ik kan er niet voor kiezen nu even twee maanden niets te doen. Maar dat zit sowieso niet in mij. Im a nightmare to have around. Dit is mijn werk, n mijn hobby. Als ik even niet daarmee bezig ben, ben ik op zoek naar een bruikbaar wifi-signaal. Kijk, in twee jaar heb ik dit mezelf aangeleerd. Dan kan iedereen het. En als ik dan toch een bijzondere aanleg zou hebben, ben ik vast niet de enige. Dit is niet moeilijk. Maar het is nog te weinig bekend dat het kan. Daar wil ik iets aan doen. Ik wil niet een of andere dictator omverwerpen. Ik wil dat heel veel mensen gaan doen wat ik doe. Then well change the balance of power.
> Brown Moses op Twitter
Ongelooflijk wat je vanachter een bureau kan doen'
Een jonge Brit zonder diploma heeft zich vanachter zijn laptop ontpopt tot de meest gereputeerde verslaggever van de conflicten in het Midden-Oosten en Oekrane. Mensenrechtenorganisaties en inlichtingendiensten hangen aan zijn lippen. Meet Eliot Higgins. I just wanted a jolly time on my blog.
Eliot Higgings (35) staat me op te wachten voor een kantoorgebouw tussen het stadscentrum en de grote ringweg rond Leicester, een stad in hartje Engeland met ruwweg de omvang van Gent. Ik heb kleurrijke schoenen aan, heeft hij me vijf minuten eerder ge-smst, alsof hij niet zeker is dat ik hem zou herkennen. Als ik hem - anonieme donkere broek, dito trui, en blauwe afgetrapte sneakers - de hand schud en vraag hoe hij het stelt, wendt hij verlegen het hoofd af. Kom, volg me maar.
Het gaat de lift in - zwijgend, hij speelt met zijn gsm, ik dan ook maar - naar de derde verdieping. We wandelen de gang door. Hij zwaait een deur open. Dit zou je mijn kantoor kunnen noemen. We glimlachen allebei. In een kamertje van drie op drie staan een houten bureau en twee stoelen. Het tapijt oogt onfris. Een raam met weinig inspirerend uitzicht is half verduisterd met een rolgordijn. Op het bureau staat een leeg glas. Thats it.
Higgins haalt een laptop uit zijn tas, klapt hem open en plugt hem in het stopcontact. Pas als het scherm aanfloept, lijkt hij in zijn element te komen. Ik heb het erg druk vandaag. Die ochtend zijn de Verenigde Staten met hun eerste luchtaanvallen begonnen op stellingen van Islamitische Staat (IS) in Syri. Ik krijg een massa mails, omdat IS beweert dat het een Amerikaanse drone uit de lucht gehaald heeft. Klopt wellicht niets van, wellicht hebben ze beelden van een kapotte raket online gepleurd. Een spraakwaterval trekt zich op gang.
Onlangs kreeg hij een gelijkaardige stortvloed vragen over zich heen, toen IS een video online plaatste van de onthoofding van de gegijzelde Amerikaanse journalist Stephen Sotloff. Het filmpje stond tien minuten online, en ze vroegen me of ik al had uitgevist waar Sotloff precies onthoofd was. Zat ik net eens in mijn zetel, klaar voor een ontspannende avond, and then they cut someones head off. Ja, je kan wel zeggen dat ik onder grote druk sta. Iedereen lijkt te verwachten dat ik deliver. Nu, goed hoor.
Higgins is een fenomeen. Op zijn blog - tot 100.000 unieke bezoekers per dag - verslaat hij onder het pseudoniem Moses Brown al ruim twee jaar conflicten duizenden kilometers verder weg. Eerst enkel de oorlog in Syri, later kwamen daar Irak en Oekrane bij. Higgins doet alles vanachter zijn bureau. Eerst vanuit het huis in Leicester waar hij samen met zijn vrouw en peuter woont, sinds kort vanuit dit kantoor. Ik moet wat kunnen doorwerken. Het Midden-Oosten? Oost-Europa? Hij heeft er nooit een voet gezet, en toch is hij vandaag zowat de meest gereputeerde verslaggever over de conflicten in die gebieden.
Spreken voor Google
Peter Bouckaert van Human Rights Watch noemde hem een van de besten in wapenmonitoring in Syri. En ook nog een onmisbare bron. CJ Chivers, een gerenommeerde wapenexpert van The New York Times, zei dat journalisten eerlijker moeten zijn over wat ze aan Eliot Higgins verschuldigd zijn. In oktober vorig jaar zette Google hem op een vliegtuig naar New York. Hij mocht op een bijeenkomst van de denktank Google Ideas spreken over Conflicts in a Connected World. Maar ook de Britse overheid doet een beroep op zijn kennis. Net als verschillende inlichtingendiensten. Ik heb onlangs nog een paar vluchten gedaan. Maar zet niet in de krant wie die betaald heeft.
Allemaal zijn ze onder de indruk van de informatie die Higgins vanachter zijn laptop bij elkaar sprokkelde. Hij was de eerste die aanwijzingen vond dat rebellen in het zuiden van Syri van over de grens werden bevoorraad met wapens die Saudi-Arabi had betaald. The New York Times ging, met goedkeuring van Higgins, aan de slag met het verhaal en maakte er een staalhard voorpaginastuk van. Hij verzamelde bewijzen dat de Syrische dictator Bashar al-Assad wel degelijk een gifgasaanval op zijn volk uitvoerde. En onlangs ontdekte hij op basis van de videobeelden van de onthoofding van de Amerikaan James Foley op welke heuvel bij de Syrische stad Raqqa IS zijn gijzelaars onthoofdt.
De meest recente onthoofdingsvideo van IS werd opgenomen in een desolaat woestijnlandschap. Geen heuveltje te zien. Omdat Higgins hen op de hielen zat? Misschien, glimlacht hij. Maar dan nog: wat maakt het uit? Je kan de plaats van executie 24 uur later plat bombarderen, en dan? Higgins lokaliseerde ook al trainingskampen van IS in Syri aan de hand van fotos en filmpjes op YouTube. Die kan je wel gaan bombarderen. Dan denk ik dat het wel wat kan betekenen wat ik doe. Als je trainingskampen plat slaat, raak je hen hard. En je vermijdt burgerslachtoffers. Belangrijk, want met burgerslachtoffers gaat hun propagandamachine alleen maar harder draaien.
Vandaag zit Higgins de Russische president Vladimir Poetin op de hielen. Met zichtbaar plezier. Hij klikt een paar vensters op zijn computerscherm open om mij zijn werkwijze te tonen. Kijk, dat is de Russische raketlanceerder waarmee in juli vanuit Oekraens rebellengebied vlucht MH17 uit de lucht geschoten is. Ik ben het zeker. Rusland beweert tot vandaag niets met de aanslag te maken te hebben. Het internationale onderzoek naar het drama, waarbij ook Belgi betrokken is, loopt nog. Maar daar wil Higgins niet op wachten. Aan de hand van fotos en filmpjes op sociale media en allerhande websites heeft hij vandaag al een aantal conclusies klaar.
Deze foto bewijst dat een Russische raketlanceerder in de buurt was van de plaats waar MH17 is neergestort. Hij klikt voort. Deze foto bewijst dat de raketlanceerder kort daarvoor van Rusland naar Oekraens rebellengebied moet zijn getransporteerd. Het is een beeld van net dezelfde raketlanceerder als op de foto in Oekrane, dat bewijst het opschrift, maar dan van een maand eerder en gefotografeerd op een Russische weg die naar de Oekraense grens leidt. Is een opschrift wel voldoende bewijs? Geen onomstotelijk, geeft Higgins toe. Maar zie je die deuk in de carrosserie van de raketlanceerder? Aha! Die deuk was er ook in de carrosserie van de raketlanceerder op de foto van een maand voordien.
Maar Higgins wil nog meer bewijzen. Op basis van de beelden van de raketlanceerder en informatie op het internet kon ik afleiden tot welke brigade de lanceerder behoort. De volgende stap is: fotos van Russische soldaten die in de buurt gelegerd zijn van Instagram halen en die voorleggen aan de getuigen die de raketlanceerder in Oekrane hebben gezien. Die getuigen zijn er, de fotos ook. We moeten ze alleen nog samenbrengen. We? Ja, enkele Russische jongens. Ze ploeteren op dit moment door Instagram. Ze hebben zelfs al een lijst met verdachten.
Damesondergoed
Higgins naambekendheid begint vruchten af te werpen. Werkte hij in het begin nog alleen, dan dienen de helpende handen zich vandaag vanzelf aan. Uit alle hoeken van de wereld. En zonder dat ze er een cent voor willen worden betaald.
In juli heb ik een Kickstarter-campagne opgezet die me net geen 50.000 pond (64.000 euro) heeft opgeleverd. Eigenlijk was dat goede reclame. De financieringsronde liep tien dagen en toen werd MH17 uit de lucht geschoten. Dan heb ik de betaalmuur laten vallen - aanvankelijk was de bedoeling dat enkel wie financierde via Kickstarter volledige toegang had tot mijn blog - en dat heeft heel veel volk gelokt. Mensen die kwamen lezen, maar mensen die ook zelf mee wilden onderzoeken wat er precies gebeurd was.
En dan te bedenken dat Higgins begin 2013 nog een slecht betaalde administratief bediende was die bestellingen voor damesondergoed in spreadsheets zat in te voeren. Het zoveelste klusje in een reeks afstompende jobs die volgden na zijn afgebroken studies media. Ik ben hier gewoon in gesukkeld. Er was geen plan. Ik heb nooit een plan gehad. Het voordeel aan mijn job was dat ik heel veel tijd had om andere dingen te doen. Nieuwssites afschuimen op het internet, oeverloze discussies voeren op fora. Ik had de gewoonte er met een nogal grote stelligheid zaken te poneren. Op een dag zei iemand: Bewijs eens wat je zegt. En daar ben ik dan maar mee begonnen.
Higgins zette zichzelf op de kaart met zijn onderzoek naar de wapens die werden gebruikt in de oorlog in Syri, zowel door rebellen als door regeringstroepen. Op weg naar conclusies ploegde hij zich elke dag door uren YouTube-videos en ander online beeldmateriaal. Vaak een paar zoekopdrachten op Google verwijderd. Ik spreek geen Arabisch, dus moest ik het doen met wat ik zag. En wat je op het internet terugvindt, is enorm. Het is ongelooflijk van wat je achter een bureau kan doen. Voor een conflictgebied als Syri zijn kanalen als YouTube, Facebook en Twitter n onaangeboorde stroom informatie. Ik probeer daar wat orde in te brengen.
Hoe ik mezelf zou omschrijven? Ik ben geen journalist. Bij een journalist gaat het om de scoop, het verhaal. Die houdt alles voor zich. Ik doe het omgekeerde: ik geef alles weg. En dan gaat het niet enkel over informatie die Higgins deelt via zijn blog voor hij tot een verhaal komt, maar ook over de technieken om die stukjes bij elkaar te harken. Dat werkt erg goed. Ik geloof heel hard in het opensourceprincipe. Dat je veel meer kan bereiken als je met zo veel mogelijk mensen samenwerkt. Je kan vandaag trouwens perfect vanachter je bureau aan diepgaande oorlogsverslaggeving doen. Het is zeker veel productiever dan zonder ervaring een oorlogsgebied binnenwandelen en hopen dat je met een goed verhaal terugkomt. (lachje) Het is ook een stuk minder gevaarlijk.
Ik vraag of hij toch even wil antwoorden op de vraag wat hij nu eigenlijk is. Hij antwoordt opnieuw met wat hij niet is. Ik ben ook geen activist. Ik zou er geen probleem mee hebben als IS mede door mijn werk in gruzelementen gebombardeerd wordt, maar voor de rest heb ik weinig horses in the game. Noem me dan liever CSI Youtube. Of zoiets. Ik vind het onderzoek zelf het interessantst. Het is cool: je gereedschapskist opendoen en er een stuk gereedschap uithalen om een situatie tegen het licht te houden.
Niet met jullie
Vorig jaar gooide Higgins zich voltijds op zijn blogwerk. Hij kan ervan leven. Ik kan zes maanden voort. Met het geld van de Kickstarter-campagne, en een aantal donaties van verschillende partijen. Maar makkelijk is het niet. Ik heb me lang het hoofd gebroken over hoe ik er betaald werk van kon maken. Het was altijd maar a jolly time on my blog. Bij een denktank gaan werken? Dan moet je een andere aanloop nemen. Een diploma halen, in Washington rondlopen. Bij een krant? Ik wil vrij zijn. Dat ligt moeilijk, niet enkel voor kranten. Ik kon bij Vanguard, een privaat inlichtingenbedrijf, aan de slag als analist, maar dan moest ik mijn blog laten vallen. Verschillende organisaties vragen mij hoe we kunnen samenwerken. En dan antwoord ik: Ik wil niet met jullie werken, ik wil met iedereen werken.
Ik heb nog altijd geen plan, zegt hij glimlachend. Hij denkt na. Of toch. Eigenlijk wil ik een multinational bouwen. Er zijn heel veel mensen met ideen over hoe ze onderzoek kunnen doen. Ik wil hen samenbrengen. Ik werk met enkele mensen aan een testomgeving waarin we posts op sociale media kunnen rangschikken naar locatie en thema. Als dan een vliegtuig neergehaald wordt boven Raqqa, klik je op de kaart op Raqqa en krijg je alle posts die over dat onderwerp zijn geplaatst. We zijn de accounts van Syrische rebellengroepen aan het sorteren, zodat je makkelijk hun laatste tweets, Facebook-posts of YouTube-videos kan bekijken.
Er loopt een zijproject dat Checkdesk heet, waarmee we dingen gecheckt proberen te krijgen met behulp van iedereen die wil meewerken. Er wordt aan een nieuwsbrief gewerkt voor het conflict in Syri, zowel in het Engels als in het Arabisch. Ik zou een paar briljante mensen willen aannemen. Ik begin met klasjes in Londen waarin ik op regelmatige basis een dozijn mensen uit verschillende domeinen wil samenbrengen. Onderzoekers, journalisten. Van elkaar gaan ze leren hoe ze nog beter onderzoek kunnen doen. Er is financiering om iets gelijkaardigs op te zetten in New York. En dat model wil ik exporteren naar andere landen.
Hij vertelt het met vuur in de ogen, maar tegelijk met een opgewondenheid die ontzettend vermoeiend lijkt. Ik kan er niet voor kiezen nu even twee maanden niets te doen. Maar dat zit sowieso niet in mij. Im a nightmare to have around. Dit is mijn werk, n mijn hobby. Als ik even niet daarmee bezig ben, ben ik op zoek naar een bruikbaar wifi-signaal. Kijk, in twee jaar heb ik dit mezelf aangeleerd. Dan kan iedereen het. En als ik dan toch een bijzondere aanleg zou hebben, ben ik vast niet de enige. Dit is niet moeilijk. Maar het is nog te weinig bekend dat het kan. Daar wil ik iets aan doen. Ik wil niet een of andere dictator omverwerpen. Ik wil dat heel veel mensen gaan doen wat ik doe. Then well change the balance of power.
> Brown Moses op Twitter
virusje
Huge Freak
- Lid sinds
- 25 jun 2006
- Berichten
- 7.444
- Waardering
- 961
- Lid sinds
- 16 okt 2002
- Berichten
- 28.231
- Waardering
- 5.498
- Lengte
- 1m80
- Massa
- 84kg
- Vetpercentage
- 15%
Wordt tijd dat we eens door de schilderswijk gaan en daar een clubje isis aanhangers mee nemen. Dat type met een megafoon en isis vlag in de hand. Volgende keer als er een onthoofdingsvideo van isis online komt posten we een mooie compilatie terug van hoe er 100 'broeders' uit NL onthoofd worden. Your move isis. Wij plukken eenvoudig wat van die knakkers van de straten. Voor iedere westerling die isis onthoofd ontleden wij er 100 in het westen. Benieuwd hoe lang dat grapje dan nog door gaat.
Bobby10
Freaky Bodybuilder
- Lid sinds
- 23 jul 2010
- Berichten
- 5.785
- Waardering
- 1.199
- Lengte
- 1m96
- Massa
- 107kg
- Vetpercentage
- 13%
doe dan phaggot
Snielz
Competitive Bodybuilder
- Lid sinds
- 12 nov 2002
- Berichten
- 1.962
- Waardering
- 136
Brotoscience
Competitive Bodybuilder
- Lid sinds
- 4 jul 2013
- Berichten
- 2.753
- Waardering
- 114
- Lengte
- 1m74
- Massa
- 80kg
- Vetpercentage
- 12%
Pas op dat je niet verandert tot iets wat je zelf zo veracht.
---------- Toegevoegd om 02:16 ---------- De post hierboven werd geplaatst om 02:14 ----------
Iwj rekt
---------- Toegevoegd om 03:31 ---------- De post hierboven werd geplaatst om 02:16 ----------
Nwt video gezien van allens obthoofding op bestgore. Erg kort filmpje dit keer plus locatie is veranderd.
Van alle 4 onthoofdingen vond ik het meest zielig voor allen. Die was een genuine helper in syrie en in ruil wordt zn hoofd afgehakt. That aint right yo.
Jihadi john redeneert van: gij doet onze mensen dood, dus doden wij den uwen.
Fail logics, maar kan er wel als mens inkomen, maar als ge perse wraak wilt op anderen, dood dan at least geen ultra brave mensen. Allen was zo ene, een 'ultra braven'
- Lid sinds
- 28 okt 2005
- Berichten
- 13.316
- Waardering
- 7.449
- Lid sinds
- 2 okt 2009
- Berichten
- 5.435
- Waardering
- 964
- Lengte
- 1m80
- Massa
- 85kg
virusje
Huge Freak
- Lid sinds
- 25 jun 2006
- Berichten
- 7.444
- Waardering
- 961
Heb het ''onthoofding'' filmpje ook bekeken, maar ik zie weer geen onthoofding?
Wat is de reden waarom je bij al deze ''propaganda'' filmpjes geen daadwerkelijke onthoofding ziet?
- Lid sinds
- 15 nov 2002
- Berichten
- 50.099
- Waardering
- 2.652
- Lengte
- 1m79
- Massa
- 96kg
- Vetpercentage
- 21%
Vraag het op Twitter aan ze. Maar je ziet het hoofd toch daarna of denk je dat ze daarvoor een stage prop hebben gebruikt?
Tonen van onthoofdingen hebben ze op zich geen moeite mee lijkt het maar alles wat direct door de top van IS wordt geproduceerd moet blijkbaar aan bepaalde voorwaarden voldoen. Gore-filmpjes maken is waarschijnlijk voorbehouden aan de onderknuppels binnen IS.
Soortgelijke topics
