- Lid sinds
- 14 jun 2012
- Berichten
- 1.227
- Waardering
- 115
- Lengte
- 1m77
- Massa
- 75kg
bro - tip:
Word lid van de fan pagina 'in het spoor van rudi Vranckx' goeie en correcte info over de toestand en wt er gebeurt.
Voor de mensen die het niet weten, dat is een persoon die jounalistiek beoefent in oorlogsgebieden.
Stukjé samenvattende text met het 'waarom' die troep daar allemaal gebeurt (van die fan pagina):
Word lid van de fan pagina 'in het spoor van rudi Vranckx' goeie en correcte info over de toestand en wt er gebeurt.
Voor de mensen die het niet weten, dat is een persoon die jounalistiek beoefent in oorlogsgebieden.
Stukjé samenvattende text met het 'waarom' die troep daar allemaal gebeurt (van die fan pagina):
Veel bezoekers vroegen ons om een min of meer samenhangend overzicht van de geschiedenis van het conflict om Gaza. Hieronder een poging. We gaan niet terug naar de oertijd, we hebben het niet over religieuze issues, we beperken ons tot de factoren die in het huidige conflict relevant zijn, en we beweren niet volledig te zijn.
Gaza behoorde na de eerste wereldoorlog net als Israël tot het Britse mandaatgebied Palestina. Tijdens de Israëlische onafhankelijkheidsoorlog van 1948 veroverde Egypte het. Vanaf dat moment werd Gaza ook een opvangoord voor Palestijnen die Israël ontvlucht waren, of eruit verjaagd. In de zesdaagse oorlog van 1967 werd het, net zoals de Westelijke Jordaanoever en de Golanhoogten in het noorden, bezet door Israël. Een belangrijke reden voor de bezetting was dat Israël een buffergebied wilde tussen zijn hartland en de vijandige buurstaten. Deze bezetting is internationaal nooit erkend. 22 jaar lang bleef de situatie ongewijzigd. De houding van Israël tegenover de bezette gebieden veranderde wel: vooral de Westelijke Jordaanoever werd door steeds meer nationalistische joden omschreven als integraal deel van wat zij als het “historische” Israël zagen. Er kwamen dan ook meer en meer nederzettingen in bezet gebied.
In 1989 barstte dan de eerste intifada los: een aanvankelijk vreedzame, maar al snel gewelddadige opstand van de Palestijnen in de bezette gebieden. Gaza was één van de centra van de opstand, en dat had zware economische gevolgen: steeds vaker sloot Israël de bezette gebieden af, en de economie in Gaza was doorheen de decennia totaal afhankelijk geworden van Israël. In die periode groeide het beeld van Gaza als overbevolkte openluchtgevangenis.
In 1993 tekenden Israël en het Palestijnse Bevrijdingsfront (PLO) van Yasser Arafat de Oslo-akkoorden. De Palestijnen kregen zelfbestuur in Gaza en de Westelijke Jordaanoever.
Ongeveer op hetzelfde moment begonnen lange jaren van terreuraanslagen in Israël waarvan het grootste deel werd opgeëist door Hamas, een organisatie die het bestaan van Israël niet erkent. Omgekeerd trad Israël hardhandig op tegen terreurcellen in de bezette gebieden, in operaties waar ook talrijke onschuldige slachtoffers vielen. De situatie verziekte totaal.
In 2005 trok Israël zich terug uit Gaza. Daarop kwamen er in januari 2006 verkiezingen die tot ieders verrassing door Hamas werden gewonnen. Er ontstonden gevechten tussen Hamas en de rivaliserende Fatah (die op de Westelijke Jordaanoever de lakens uitdeelt), en in 2007 werd Fatah uit Gaza verdreven. Israël reageerde op de verkiezingsoverwinning van Hamas met een economische blokkade die de al verpauperde economie van Gaza zwaar trof. De werkloosheid ligt er momenteel op 45%, en 4 op de 5 inwoners zijn op één of andere manier van hulp afhankelijk. Sinds 2010 is de blokkade enigszins verlicht en mogen beperkt goederen binnen.
In 2007 en 2008 piekte het aantal raketaanvallen op Israël vanuit Gaza. Israël reageerde eind 2008 met Operatie Gegoten Lood: Gaza werd zwaar gebombardeerd en er kwam een invasie. Er vielen 1400 doden.
Gaza behoorde na de eerste wereldoorlog net als Israël tot het Britse mandaatgebied Palestina. Tijdens de Israëlische onafhankelijkheidsoorlog van 1948 veroverde Egypte het. Vanaf dat moment werd Gaza ook een opvangoord voor Palestijnen die Israël ontvlucht waren, of eruit verjaagd. In de zesdaagse oorlog van 1967 werd het, net zoals de Westelijke Jordaanoever en de Golanhoogten in het noorden, bezet door Israël. Een belangrijke reden voor de bezetting was dat Israël een buffergebied wilde tussen zijn hartland en de vijandige buurstaten. Deze bezetting is internationaal nooit erkend. 22 jaar lang bleef de situatie ongewijzigd. De houding van Israël tegenover de bezette gebieden veranderde wel: vooral de Westelijke Jordaanoever werd door steeds meer nationalistische joden omschreven als integraal deel van wat zij als het “historische” Israël zagen. Er kwamen dan ook meer en meer nederzettingen in bezet gebied.
In 1989 barstte dan de eerste intifada los: een aanvankelijk vreedzame, maar al snel gewelddadige opstand van de Palestijnen in de bezette gebieden. Gaza was één van de centra van de opstand, en dat had zware economische gevolgen: steeds vaker sloot Israël de bezette gebieden af, en de economie in Gaza was doorheen de decennia totaal afhankelijk geworden van Israël. In die periode groeide het beeld van Gaza als overbevolkte openluchtgevangenis.
In 1993 tekenden Israël en het Palestijnse Bevrijdingsfront (PLO) van Yasser Arafat de Oslo-akkoorden. De Palestijnen kregen zelfbestuur in Gaza en de Westelijke Jordaanoever.
Ongeveer op hetzelfde moment begonnen lange jaren van terreuraanslagen in Israël waarvan het grootste deel werd opgeëist door Hamas, een organisatie die het bestaan van Israël niet erkent. Omgekeerd trad Israël hardhandig op tegen terreurcellen in de bezette gebieden, in operaties waar ook talrijke onschuldige slachtoffers vielen. De situatie verziekte totaal.
In 2005 trok Israël zich terug uit Gaza. Daarop kwamen er in januari 2006 verkiezingen die tot ieders verrassing door Hamas werden gewonnen. Er ontstonden gevechten tussen Hamas en de rivaliserende Fatah (die op de Westelijke Jordaanoever de lakens uitdeelt), en in 2007 werd Fatah uit Gaza verdreven. Israël reageerde op de verkiezingsoverwinning van Hamas met een economische blokkade die de al verpauperde economie van Gaza zwaar trof. De werkloosheid ligt er momenteel op 45%, en 4 op de 5 inwoners zijn op één of andere manier van hulp afhankelijk. Sinds 2010 is de blokkade enigszins verlicht en mogen beperkt goederen binnen.
In 2007 en 2008 piekte het aantal raketaanvallen op Israël vanuit Gaza. Israël reageerde eind 2008 met Operatie Gegoten Lood: Gaza werd zwaar gebombardeerd en er kwam een invasie. Er vielen 1400 doden.
