- Lid sinds
- 20 mrt 2011
- Berichten
- 11.963
- Waardering
- 3.662
- Massa
- 100kg
Maak je geen zorgen. Cobra zal ook dit weten te verklaren.
Een religieus iemand staat niet open voor rationele tegenargumenten;
Wel kan men een zaadje twijfel zaaien en dat kan dan in de toekomst leiden tot het verwerpen van het juk van religie. Maar vaak ook niet.
---------- Toegevoegd om 11:13 ---------- De post hierboven werd geplaatst om 11:06 ----------
Black Cobra heeft nooit gehoord van platentektoniek denk ik.
"Platentektoniek, plaattektoniek of schollentektoniek is de wetenschappelijke theorie die zowel de geografische ligging van continenten, oceanen, gebergten en andere structuren in het aardoppervlak verklaart als de geologische structuren in de aardkorst en de plek waar aardbevingen en vulkanisme voorkomen. Volgens de theorie is de lithosfeer (de buitenste, gemiddeld ongeveer 100 km dikke laag in de Aarde) verdeeld in tektonische platen of "schollen", die onafhankelijk van elkaar over het aardoppervlak bewegen. De beweging wordt aangedreven door stromingen in de onderliggende asthenosfeer. Hoewel de asthenosfeer niet vloeibaar is, heeft ze een relatief lage schuifsterkte, waardoor ze op geologische tijdschaal als een vloeistof kan stromen.[1]
Er bestaan twee typen lithosfeer, oceanische en continentale lithosfeer. Continentale lithosfeer is gemiddeld zo'n 150 km dik, oceanische lithosfeer hooguit 25 km. Oceanische lithosfeer heeft ook een hogere gemiddelde dichtheid dan continentale lithosfeer. Sommige platen bestaan uit continentale lithosfeer, sommige bestaan uit oceanische lithosfeer en er zijn platen die bestaan uit beide.
Er zijn op Aarde ongeveer zes grote en tien kleine platen, afhankelijk van de gehanteerde definitie. De platen bewegen relatief ten opzichte van elkaar (gemiddeld 5 tot 85 mm per jaar) bij de onderlinge plaatgrenzen. Er zijn drie typen grenzen: convergente (waar platen naar elkaar toe bewegen), divergente (waar platen van elkaar af bewegen) en transforme (waar platen langs elkaar bewegen).[2] Bij een divergente plaatgrens wordt door stolling van magma nieuwe lithosfeer gevormd, dit proces wordt oceanische spreiding genoemd. Bij een convergente plaatgrens zal een van beide platen onder de andere schuiven (subductie). Vanwege de lage dichtheid zal continentale korst in de praktijk niet goed subduceren. Meestal bestaat de subducerende plaat daarom uit oceanische korst. Als twee continenten naar elkaar toe bewegen zal geen van beide platen subduceren, er zal dan een gebergte vormen. Omdat de beweging in de lithosfeer geconcentreerd is langs deze grenzen vinden hier aardbevingen, vulkanisme en de vorming van gebergten en oceanische troggen plaats.
De theorie van platentektoniek werd ontwikkeld in de jaren '60 van de vorige eeuw als opvolger voor de hypothese van continentverschuivingen van Alfred Wegener. In tegenstelling tot Wegeners hypothese raakte platentektoniek al snel algemeen aanvaard in de wetenschappelijke gemeenschap."
?
