Per toeval ben ik op deze topic gestoten en ik zal ook mijn bevindingen met roaccutaneeens vertellen.
Zo op mijn 14de begon ik last te krijgen van puistjes. Eerst weinig, maar het werden er al snel meer en meer en ook zo van die rode puntjes. Gedurende 2,5 jaar heb ik bijna alle zalfjes + lotions uitgeprobeerd die de dermatologe mij voorschreef. Heb ook eens antibiotica geprobeerd, maar het heeft eigenlijk allemaal niet veel geholpen. Ik had wel geen last van de erge acné die je soms ziet op afbeelding op internet, maar had toch wel veel last van puistjes.
Toen ik 16,5 was ben ik dan begonnen met roaccutane. De dermatologe waarschuwde me wel dat er kans is dat het zou terugkomen aangezien ik er jong aan begon.
De eerste 2 maanden nam ik 20mg en daarna altijd 30mg. Ik heb het zo'n 6 a 7 maanden genomen (tot midden juli 2007). Ik had last van droge ogen, droge lippen + huid, bloedneus, hoofdpijn, slaperigheid, soms hevige spierpijnen, maar het resultaat was prachtig. Weg was die acné, terug een gladde, puistvrije huid zoals vroeger. Ik had natuurlijk wel een paar acnélittekens van vroeger, maar daar kon ik mee leven en enkele rode puntjes.
Toen ik gestopt was, had ik wel enorm veel last van rugpijn waardoor sporten soms onmogelijk was. Na 2 maanden was de ergste pijn over (na een paar minuten zitten begon de pijn al).
Ik dus superblij natuurlijk, maar het verkeerde begin november. Ineens kreeg ik terug last van een puistje hier en eentje daar. Niet erg dacht ik, "die gaan wel weer weg", maar dat was niet en er kwamen er nog een paar bij.
De acné was wel veel minder dan voor de kuur roaccutane, maar toch had ik er weer last van, 3 maanden na de kuur)...
Ik heb eerst weer zalfjes geprobeerd, maar dat hielp niet veel. Uiteindelijk heb ik besloten om begin maart terug met roaccutane te beginnen tot grote ergernis van mijn moeder.
Ook was het moeilijk om de dermatologe te overtuigen, maar we hebben dan samen besloten dat ik 'slechts' 20mg pak (ik weeg er 65kg voor 1.78m).
Zo ben ik dus aan mijn 2de kuur begonnen en we zijn ondertussen een dikke 4 maanden ver.
Af en toe heb ik spierpijn (de competitie ligt nu wel stil dus dat is goed), sneller moe, soms hoofdpijn, rugpijn, droge huid (vooral de wangen dan) en lippen en ogen. In deze 4 maanden is mijn moeder ook gestorven in een verkeersongeval.
Vandaar (en door die roaccutane) dat er (vaak) momenten zijn dat ik mentaal heel diep zit, alsof het lijkt alsof ik een depressie heb en dat ik soms aan zelfmoord denk.
En hoe is het ondertussen met mijn 'acné'. Ikzelf merk eigenlijk niet veel vooruitgang. De ene dag heb ik een opflakkering, dan weer niet, heb nog steeds last van rode vlekjes van vroegere puistjes en heb nog steeds geen puistvrij gezicht wat ik wel had na mijn 1ste kuur.
De weg is nog lang, zeker met zo'n lage dosis (ik denk nog een half jaar), maar ik blijf of probeer tenminste vol te houden en ik hoop dat ik er dan eindelijk vanaf ben want ik begin er stilletjesaan wel moedeloos van te worden.
Maar het mij aantrekken doe ik niet meer.