MuscleMeat

Snowwhite on the move (1 bezoeker)

Bezoekers in dit topic

Het eerste weeg- en meetmoment was daar, na 4 weken toch wel redelijk easy going programmaatje. 2,7 kg kwijt. Fijn is dat. Motiveert. Centimeters met name weg bij de heupen. En dat mocht ook wel.
Mooie vooruitgang! Lijkt me toch redelijk veel op zo'n korte tijd...

Over 2 weken weer wegen en meten. Ik heb na 4 weken ook een nieuw trainingsschema gekregen: vooral de stronglifts (behalve de benchpress, nou net mijn succesnummer). Wel een beetje pussy vind ik nog. Zo mag ik met de deadlift de bar op een verhoging leggen. Ik zie daar het nut niet van in. Waarom trek ik hem niet gewoon vanaf de grond? Ook doe ik nog heel veel oefeningen na het verplichte schema. Maar dat is nu juist leuk, want dat is extra en dan doe ik alleen oefeningen die ik erg leuk vind (pak ik natuurlijk alleen de borst op 6 manieren).
Het moet duidelijk ook altijd meer voor jou zijn niet? :) Als je aanvoelt dat je de bar van de grond kan pakken en je je daar beter bij voelt doe je dat toch gewoon?

De redelijk gespierde groepslesinstructrice heeft inmiddels de SAP cup achter de rug. Volgens trainer C ging ze het niet redden en was ze nog te dik. Ik zelf vond haar er prachtig uit zien. Uiteindelijk is ze vierde geworden. Ik vroeg aan trainer C of ze dat ook een goed resultaat vond, waarna haar lippen naar voren krulden en ze toch enigszins maligne zei: “ja, vierde van de vijf”. Oke, dat doet wat afbreuk aan het geheel. Toch de venijnigheid tussen de dames verbaast me. Correct me if I am wrong, ik vind dat toch ook een intelligentie-dingetje.
Vrouwen... :roflol:

Jongens. Ik ga vol stoom vooruit. Ik ga die zes maanden afmaken. This time…
Succes!!
 
Het kerstdiner van mijn Italiaanse schoonfamilie weer doorgekomen. Lasagna met bechamelsaus, kaas, gehakt en andere ellende als een voorgesneden baksteen op je bord. Oud en nieuw ging ook prima; 400 kcal teveel gegeten (ja ik voer nog steeds alles in!!), de volgende dag 700kcal te weinig als compensatie. En zo heb ik een balans. En vanochtend op de weegschaal: -0,6 kg in 4 weken en overal 1 cm kwijt en 0,6% vet minder. Niet heel blij, ook niet heel verdrietig, gewoon gematigd nuchter. Gewoon maar weer doorgaan he….


Onlangs werd ik ook aangesproken (nou, eerder ‘aangezwaaid’, want ik hoorde haar niet met mijn muziek in) door een medesportster. Ze is best aardig, ze doet altijd van die springoefeningen, zoals mountainclimbers, high knees en jumping jacks (jammer toch van je tijd denk ik dan). Ze zei dat ze al echt kon zien dat ik minder vet had. Ging het niet te snel?


Even mijn visie op vrouwen. Vrouwen….vrouwen onderling zijn niet zo chique. Als er twee vrouwen mot hebben is de enige reden: jaloezie. We trainen ook niet om er goed uit te zien voor mannen. Nee, we trainen voor vrouwen onderling! Dat vrouwen zeggen: kijk haar! En vet jaloers worden. Tenminste, ik wel.


Want, hoezo 'gaat het te snel'?! Kan me niet snel genoeg gaan joh. Daarna stelde ze voor dat ik eens een week of twee niets zou doen. Gewoon, helemaal rust. Dat ik daarna een krachtimpuls zou krijgen. Kan wel zijn. Maar wat doe ik met mijn leven als ik niet train? Het GGZ busje kan me gelijk komen halen. Ik raak gelijk aan lager wal. Dus bedankt voor de tip, muziek weer demonstratief in en gewoon maar weer doorgaan he. Vrouwen…


Toen ik onlangs weer bij de Jamin was (I know I know), zag ik dat make up meisje (mooi van een afstand, lelijk van dichtbij) die altijd met haar vriend samen klitte in de sportschool. “Ik heb je al een tijdje niet gezien” zei ik. Nee, dat klopte wel, ze had het druk. En then it hit me. Ik had die knakker van haar ook al een tijdje niet gezien. “Of heb je het uit met de relatie?” vroeg ik. “Ja dat ook” zei ze. Dat ook? Dat ook? Dat is de primaire reden waarom je niet meer met zijn waterflesje een bankje bezet zit te houden en naar hem staat te loeren!

Later in de week zag ik opeens die knakker weer. Zag er goed uit. Nog wel steeds aandachttrekkerig met de gewichten gooien en stinken naar zweet. Maar wel gespierd op zich. En ja hoor, ik zie haar ineens ook lopen, beetje te recreëren. Dat zijn eerste rij kaartjes voor drama, mensen. Ze spraken geen woord met elkaar, maar loerden wel de hele tijd. Oh, het ongemak. Waarschijnlijk is één van de twee klaar met de ander, maar wil de ander de ene toch weer terug. Ben zo blij dat ik dat niet meer heb. Kan je flink naar van zijn.


Ik heb ook weer een nieuw trainingsschema gekregen. Jammer, want ik was wel gewend aan die stronglifts. Vooral de deadlift ging ineens met sprongen vooruit. Ik dacht al: wat is ie ineens zwaar. Bleek dat ik in plaats van 20 kg schijven, er 25 kg schijven op had gedaan (kloten om op de stang te krijgen overigens). En vandaaruit maar weer omhoog gegaan met het gewicht. Blij!

Ik heb nu het schema ‘kracht vrouw’ gekregen, inclusief glute bridges en step ups. Gelijk gevraagd of ik niet een kettlebell in mijn klauwen mag nemen met die step ups en van die glute bridges maak ik een barbell hip thrust. Het stoort me mateloos, die toevoeging ‘vrouw’. Waarom mag ik niet het schema ‘kracht man’?


“Yeah yeah yeah happy new year….now go lift some shit”



“The best revenge is always to just happily move on and let karma do the rest”



“Why do balls equate to toughness and pussy equate to weakness, when even the slightest flick to the nuts sends a guy to his knees and vaginas push out an entire human being?
 
Die opmerking vat ik ook niet helemaal, maar inderdaad vaak jaloezie:p

Gaan je kcal deze maand omlaag?
 
Die opmerking vat ik ook niet helemaal, maar inderdaad vaak jaloezie:p

Gaan je kcal deze maand omlaag?

Nee, blijft 1700 trainingsdagen en 1600 niet training. En daar houd ik me redelijk aan, alhoewel ik de grammen van eten lastig in vind te schatten als ik bijvoorbeeld buiten de deur eet. Dat kan me wel genekt hebben. Ik vind 1700 ook wel oke hoor, minder vind ik een te strak dieet (onderhoud ongeveer 2200). Jij dan?
 
Nee, blijft 1700 trainingsdagen en 1600 niet training. En daar houd ik me redelijk aan, alhoewel ik de grammen van eten lastig in vind te schatten als ik bijvoorbeeld buiten de deur eet. Dat kan me wel genekt hebben. Ik vind 1700 ook wel oke hoor, minder vind ik een te strak dieet (onderhoud ongeveer 2200). Jij dan?
Dat is al niet heel veel inderdaad (al is alles in mijn ogen weinig:p). Ik moet nu teren op 2600 kcal en dat is zeer weinig voor mijn doen.
 
Het kerstdiner van mijn Italiaanse schoonfamilie weer doorgekomen. Lasagna met bechamelsaus, kaas, gehakt en andere ellende als een voorgesneden baksteen op je bord.
Dat noem jij ellende?? :meal:


Ik heb nu het schema ‘kracht vrouw’ gekregen, inclusief glute bridges en step ups. Gelijk gevraagd of ik niet een kettlebell in mijn klauwen mag nemen met die step ups en van die glute bridges maak ik een barbell hip thrust. Het stoort me mateloos, die toevoeging ‘vrouw’. Waarom mag ik niet het schema ‘kracht man’?
Bij het schema kracht vrouw mag je de roze barbells gebruiken die een lekker geurtje hebben...

Goed bezig!
 
Had dinsdagavond 800 kcal teveel gegeten. Zonder reden. Had niet eens emoties of zo. Gewoon uit verveling en omdat ik chocola in huis had (dát is echt een dealbreaker heb ik inmiddels geleerd, ik bedoel, ik eet me echt niet lens in die gore pepsels of crackers…dan maar niets…). Toen kreeg ik bericht van mijn coach: “ik zie dat je het caloriebudget lichtjes bent overschreden, is daar een reden voor?”. Lichtjes…? Ik antwoordde dat ik het nogal fors vond en dat ik voorstelde de komende dag 200 kcal minder te eten dan het ‘budget’ (jeukwoord, het gaat toch niet over geld of wel?). Vond de coach geen goed idee: was mezelf straffen. Dat is ook zo, maar toch heb ik het gedaan, anders was de hele week verkloot.


Ik had diep van binnen wel emoties, want we hebben een nieuwe kitten sinds 3 weken. Een echte raskat a 600 euro. Had wormen, vlooien en nu heeft ze een oorontsteking. Maar dat terzijde.


Op de sportschool alles paletti. Al kreeg ik wel weer ‘een tip’. En wel weer van die redelijk gespierde groepslesinstructrice. Je bent je van geen kwaad bewust. Je ligt gewoon op die hamstring (leg) curl met een goed muziekje een PR te verbreken. Opeens een hand op mijn kont. Niet fijn. “Je tilt je kont op, til eens met je benen”. Je schrikt je de tyfus, kijkt opzij, zat zij naast me gehurkt. Hurkende mensen. Ik weet niet. Ik oortje uit doen. “Oh, heb wel het gevoel dat ik mijn heupen op de bank heb”. Ik voel toch echt mijn kruis connecten met het bankje. “Nee, dat heb je niet meisje, probeer nog eens”. Meisje? Ze wil dat ik met mijn bovenbenen van het bankje afkom. Dat lijkt me anatomisch niet mogelijk. Maar zij vond het al veul beter. En dan voel je je zo’n kneus die hulp nodig had. Terwijl ik prat ga op techniek, deze oefening met trainer C vaak heb gedaan en nooit een opmerking kreeg. De deadlift en squat kunnen technisch zeker beter, maar NIET DE HAMSTRING CURL. En dan word je ook nog een beetje pissig. Weet je wat het is met ongevraagd advies; dat is vervelend. Als het terecht is moet je je ego even opzij zetten, als het onterecht is dan steek je die inwendige middelvinger op. Maar het is altijd kut.


Gisteren was er open dag op de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige medewerkers. Ik kwam binnen om 19:30 op een maandagavond. Is al fout zonder open dag. Maar met open dag zag het er zwart van de mensen. Allemaal jonge jongens. Alle gewichten door elkaar, dumbbells uit het rekje, apparaten bezet (zelfs de assisted pull up had werk). In paniek zocht ik naar een bekend gezicht en zag daar Mario, de oude personal trainer. Hij ging naar huis, hij vond het te druk. Het was 'onze' sportschool niet meer. Gek he, die territoriumdrift? Ik hoop dat niemand lid wordt.


Het allerbeste train ik op vrijdagavond. Dan is het rustig. Dan heb ik ook rust in mijn hoofd. En dan is daar altijd die enorm gespierde donkere man met dat rastahaar tot op zijn heupen die ik niet goed kan verstaan. Daar wissel ik soms twee zinnen mee uit ("sorry, wat zeg je?"). En dat soort gesprekjes vind ik wel even leuk, want ik heb tijd op vrijdagavond. Ook is daar op vrijdag, naar mijn mening ‘de knapste man van de sportschool’ en daar loer ik altijd even naar. Hij is lang, heeft een kort getrimde baard, heeft een tintje en is enorm gespierd. Op een zomerdag bukte hij voorover en zag ik zijn spieren onder een dun laagje zweet. Prachtig. Onlangs hoorde ik dat hij politieagent was en nu vind ik hem nog mooier. Maar hij is alleen mooi om naar te kijken, ik hoef niet met hem te praten. Ik ben nog steeds zo blij met mijn iets te dikke vriend. Al dat uiterlijke praal is toch niet houdbaar.


“Life is 10% what happens to us and 90% how we react to it”



“Do sharks complain about Monday? No. They’re up early, biting stuff, chasing shit, being scary, reminding everyone they are a shark”



“And just like that *poof* calories for today gone”
 
Vorige week was er weegmoment nummer 3 na 3 maanden, zit nu op 62 kg, nog nooit zo weinig gewogen. Mijn buik is ook een stuk platter. Alleen die benen he…die zijn nog ‘massive’. Van die stevige Twentse doorstap-stengels. Geduld geduld geduld en ‘consistency is key’. Dan doen we dat maar… Wel is het verleidelijk de dag na de meting even flink te gaan bunkeren, want hey, het volgende meetmoment is toch pas over 4 weken. Eigenlijk is de hele week om die reden een beetje aanklooien, maar daarna komt het besef: te zonde om nu weer te dwalen, en pak je het weer op.



Sommige oefeningen staan me zo tegen dat ik ze over sla. Die ellendige glute bridge komt telkens weer terug. Men, die oefening doet niets voor me en ziet er ook nog eens nasty uit. Ik moet er 5x5 doen, en deed er gewoon 25 achter elkaar, and done with it. Didn’t even break a sweat. Zo zijn er bij elk trainingsprogramma weer een paar van die pussy oefeningen die ik beschouw als een WOMT (waste of my time). Nu heb ik een trainigsprogramma gekregen waarbij ik vier oefeningen doe (total body) in 5 sets met de volgende herhalingen: 10-8-6-15-15. Dan ben ik dus met de hele training binnen 20 minuten klaar. Moet natuurlijk nog wel WUP’en (warming uppen) en CD’en (cooling downen) en inderdaad, nog foamrollen, maar dat doe ik niet. Ook WOMTjes naar mijn mening. Die arme coach van mij…



Ik krijg ook nog steeds redelijk veel aandacht van de redelijk gespierde groepslesinstructrice (die inmiddels toch echt weer dikker is geworden, zonde), die sinds SAP-cup floreert met haar personal training bedrijfje. Onlangs maakte ik me klaar voor een squat. Concentratie. En opeens, pats, een tik op mijn billen. Wat is dat toch dat ik telkens aangeraakt moet worden. Liever niet zeg maar. En je schrikt ook nog. Je denkt WTF en kijkt wat pissig achterom. Daar is ze weeeeeer! Stomzinnig praatje en weer opnieuw beginnen met de concentratie.

Ik zag haar laatst in de weer met een man die niet kon squatten. Ik kan dat ook niet goed, overigens, ik vind dat een technisch lastige beweging (maar geen WOMT!). Toen moest hij schijven onder zijn hakken doen, maar zulke dikke schijven dat hij op zijn tenen stond. Dat leek me pijnlijk. Ook bleef hij nog steeds hangen met zijn kont een eindje boven zijn knieen, waarop zij hem telkens naar beneden drukte. Ik weet niet. Ik had zelf toch een andere personal trainer uitgekozen. Ook niet de oude personal trainer Mario, want die kletst te veel.



Ik kreeg trouwens bericht van trainer C dat ze mee gaat doen op met de enercup. Heb het hele weekend al in mijn agenda geblockt! Geweldig leuk. I am still cheering you on, girl!



“The only thing that stands between you and what you want in life, is the will to try and faith to believe it’s possible.”



“Even the nicest people have their limits”



“Have you ever looked at yourself and been like ‘nope’”



“This world is full of idiots distributed strategically so you can meet at least one per day”
 
Mijn vriend en ik hadden afgelopen week vakantie, en omdat mijn vriend een Italiaan is, leek het ons leuk, om naar Milaan te gaan. Ik dat vinkje 'fitness' aanzetten bij het reserveren van een hotel en boeken maar. Zo kwam het dat ik in Milaan op een rustige namiddag/avond besloot hem er tussen uit te peren en even een uurtje te sporten met mijn Italiaanse medemens. Ik kwam en het was donker in de fitness en er was geen Italiaanse medemens te bekennen. Gelukkig stonden er nog lampen voor de fitness die naar binnen schenen, dus ik alle knopjes op de muur proberen; ramen automatisch open gezet, airco aangezet en ik hoorde nog veel meer zoemen, maar geen lampen. What is a girl to do? Toch maar sporten. Allemaal cardio apparaten. Eén dumbbell. Eentje. Ik bedoel, schaf er dan op zijn minst 2 aan. En 3 kracht machines: overhead press, lat pull down en chest press. Heel treurig 3 rondjes van 3 sets gedaan op de 3 apparaten. Men, dit moet de meest treurige workout zijn geweest die ik ooit heb gedaan. Natuurlijk, ik had nog kunnen push uppen, planken en allerlei andere bodyweight oefeningen kunnen doen, maar de vloer zag eruit alsof ik er Hepatitis A van zou kunnen krijgen, geef mijn portie maar aan Fikkie.

Toen ik weer thuis was en ik die asociale ongezellige sportschool met onaardige lui achter de balie weer binnenging, was het weer zo fijn. Toen ook nog een enorm gespierde donkere man (de mooisten vind ik dat!) 'goodmorning' zei, was ik helemaal zo gelukkig als een kind. Laat mij toch lekker thuis zijn, aanklooien met mijn whey poedertjes en vitamientjes en lekker kneuteren in de sportschool. Dan ben ik op mijn best. Rare Italianen.

Dan heb ik onlangs enkele observaties gedaan over wat men draagt in de sportschool. Elke zondag is daar een donkere man die standaard legerkistjes draagt (??) en daarboven een enorm strakke legging en altijd een riem. Toen ik net begon met gewichten snapte ik die riem niet; is ie voor de sier? Ik tikte in de Truzen-Gerda-Annie sportschool een bodybuilder die ik enigszins kende op de schouder en vroeg waarvoor die riem was. Ik mocht hem prompt zelf even om en een deadliftje met riem proberen. Sindsdien heb ik ontzag voor de riem en er zelfs eentje voor mezelf aangeschaft (met roze). Nooit om gedaan echter. Ik vind dat je serieus zwaar moet kunnen tillen, dan pas doe ik die riem om. Zolang ik nog onder de drie getallen in gewicht blijf; geen riem.
Ik had laatst beenwarmers aan, omdat ik niet wilde dat ik van het fietsen naar de sportschool zo'n rode huid kreeg op het stukje waar de legging ophoudt en mijn enkelsok start, toen het zo vroor. Vond het zelf prima kunnen? Toch vind ik enkelsokjes bij mannen wel een dingetje moet ik zeggen. Van die hoog opgetrokken badstoffen sokken trouwens ook. Wit. Is ook een dingetje.

Ook werd ik onlangs geblockt in de spiegel door een gespierde/vadsige/kleine tiener/begin twintiger. Hij had een spaghetti topje aan, waarbij de decolleté liep tot onder zijn middenrif en de spaghetti bandjes als dunne strengetjes over zijn tepels liepen. Geen gezicht vond ik het. Hij deed een beetje stoer naar zijn buddies. Ik vond de tiener een lul, en daardoor dat spaghetti topje nog belachelijker dan wanneer een niet-lul hem aan zou hebben. Hij wilde natuurlijk dat ik naar hem ging kijken, maar dat deed ik JUIST niet, wendde mijn hoofd bewust af (was nog best een klusje, want hij liep de hele tijd door mijn beeld en probeerde me aan te kijken).

Ik stelde me zo voor dat hij eigenlijk niet echt aansloot bij de meisjes, hij is klein, niet echt grappig en intellectueel ook niet echt iets te bieden, dan maar bodybuilden. Dit soort jongens krijgen ook een 'leeg' meisje, op jonge leeftijd een paar kinderen, een crappy job (if any) en vroegtijdig weer met ruzie uit elkaar. Oooohooo wat een judgement, so much judgement, maar ik vond het gewoon echt een lul. Dat moge duidelijk zijn.
Toen dacht ik aan mijn eigen vriend: beetje te dik, ietwat kalend, niet bijster sociaal, maar gewoon een rustige, betrouwbare jongen met een beetje humor en relativeringsvermogen, wat een mooie tegenpool is voor mijn hyper-persoon. Mijn vriend was ook zo'n jongen die niet opviel bij de meisjes. En toch zijn die betrouwbare, grappige, slimmige jongens, de jongens die er met de leukste meisje vandoor gaan (niet dat ik zo leuk ben, daar is ie mooi ingetrapt). The universe takes care of its people...

Ik doe dus vrijwilligerswerk met een 12-jarig meisje die redelijk kansloos is, elke week iets leuks doen. Haar zeg ik ook: "zoek geen lul uit als vriend". "Hoe weet ik dan wie een lul is?" "Dat weet je wel. En als je er later pas achter komt dat hij een lul is, heb je dat eigenlijk ook altijd wel geweten". Volgens mij leek ze het te snappen?

"When you realize mid-set that you're alpha as fuck in the gym, but outside the gym you just your average broke and ugly adult"

"When you can sleep in peace, cuz bae a gymrat and not out there hoeing at a club"

"Associate yourself with people of good quality, for it is better to be alone than in bad company"
 
Sommige kennis vind ik wel weer wat achterhaald, zoals:
-Geen zuivelproducten, daar hou je vet van vast (daar gaat je havermoutje)
-Geen aspartaam (dus ook geen cola light, lap ik een klein beetje aan mijn laars)
-Binnen een half uur na de training een eiwitshake en BCAA’s innemen (oké, dat doe ik wel)
-Na 20:00 niet meer eten
Beetje oude post, geen idee hoe ik hier terecht ben gekomen verder, maar dat is geeneens achterhaald. Dat is altijd al onzin geweest :roflol: M.u.v. de 'anabolic window'.
 
Leuk tekst alweer! Met een glimlach gelezen :)
 
Dus ik gisteren naar de JBC. Ik kwam speciaal voor Jan Willem, omdat ik hem wel een keertje in het echt wilde zien, prachtige man vind ik het namelijk, met wat verstand in de harses. Ik las op facebook dat de JBC van 12-15 uur was (kon verder nergens een programma vinden). Dus ik stond om 11:45 keurig voor de deur te wachten met de rest van de punctuelen. Het bekende volk weer, alle instagrammers en snap chatters present. Ik had mijn dienst geruild voor de JBC, maar moest uiterlijk 14:00 weg. Pomtiedomptiedom, zat ik dan te wachten. Gefrusteerder met de minuut natuurlijk. Toen er om 13:30 nog steeds geen bikini of boardshort/slip te zien was (wel allemaal lui die over het podium liepen, maar niets deden, jaaaaaa, we zien je hoor! Je bent heul belangrijk!), ben ik hem afgenokt. Screw that. Op en neer naar Apeldoorn gekacheld en Jan Willem niet eens gezien. Hoe heeft ie het gedaan?


Het is wel een wereldje hoor, jongens. Allemaal uiterlijk vertoon. Hierna moet je weer ontwennen en wat doen aan je innerlijke wereld. En dat doe ik met het boek: The subtle art of not giving a fuck (because there are only so many fucks to give). Echt, aanrader. De man heeft het ook over met wie je je meet. Kijk, als ik mij zou meten met de dames op het podium, is dat niet goed voor mijn zelfvertrouwen. Dus ik heb besloten me te meten met mezelf en anderen gewoon te bewonderen. In het boek heeft hij het erover dat mensen die echt van ‘the grind and hardship of the process’ houden uiteindelijk succesvol blijken. Daar houd ik me dan maar aan vast, want dat doe ik.


Om het over mijn eigen meetresultaten te hebben; drie weken geleden was weegmoment nummer 4. Resultaat: hetzelfde. Hetzelfde gewicht, zelfde centimeters (maar wel een lager vet% en hoger spier%, maar dat is onbetrouwbaar). Dat demotiveerde me toch wel een beetje. Dus toen heb ik 2 weken aangeklooid. Niet heel stevig aangeklooid, maar toch wel haastig getraind (2 losse trainingen aan elkaar plakken, schiet tenminste op) en slordig gegeten (1700 kcal bijna geheel ingevuld met koolhydraten). Toen maar weer begonnen met netjes trainen en eten. The grind mensen, you gotta love the grind.


In de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige medewerkers zag ik laatst een gast die me bekend voorkwam. Ik kon hem niet plaatsen, maar ineens wist ik het; het was de kleine, van de kleine en de stille! Natuurlijk kwam hij (lang!) kletsen. Hij was een half jaar lang niet naar de sportschool gegaan (hij leek ook niet breder geworden), hij had geen zin meer gehad. De stille had telkens blessures en zei af (het nut van jezelf aanleren alleen te trainen, maar de kleine komt meer om te lull’n dan om te trainen, doesn’t really love the grind). Hij had een los-vast vriendin en een tijdelijke baan. Hij had ook een baardje laten groeien. Hij had ruzie gekregen met de big friendly guy en kwam nu hier sporten (NEEEEEEEEEEE!!). Maar ik heb nu besloten; i don’t give a fuck….kijken hoe lang ik dat volhoud…

Enkele lange quotes uit het boek;

“Everything worthwhile in life is won through surmounting the associated negative experience. Any attempt to escape the negative, to avoid it or quash it or silence it, only backfires. The avoidance of suffering is a form of suffering. The avoidance of struggle is a struggle. The denial of failure is a failure. Hiding what is shameful is itself a form of shame. Pain is an inextricable thread in the fabric of life, and to tear it out is not only impossible, but destructive: attempting to tear it out unravels everything else with it. To try to avoid pain is to give too many fucks about pain. In contrast, if you’re able to not give a fuck about the pain, you become unstoppable."



“Because when we give too many fucks, when we choose to give a fuck about everything, then we feel as though we are perpetually entitled to feel comfortable and happy at all times, that’s when life fucks us.”



“You and everyone you know are going to be dead soon. And in the short amount of time between here and there, you have a limited amount of fucks to give. Very few, in fact. And if you go around giving a fuck about everything and everyone without conscious thought or choice—well, then you’re going to get fucked.”
 
Nog maar 2 weken personal body plan, dan heb ik er 6 maanden op zitten! Ik heb het plan met een half jaar verlengd en heb om een andere coach gevraagd, niet omdat deze slecht is, helemaal niet. Maar omdat ik benieuwd ben wat ik kan leren van een ander. Ik zoek hem/haar niet zelf uit, maar laat het lot beslissen….we zullen zien.


Ondertussen is de progressie matig. Ik blijf stabiel, val niet verder af, en daar ben ik geheel en alleen de schuldige van. Eet toch niet altijd heel netjes. Ook niet te veel, maar wel een beetje de kantjes eraf, zeg maar. Maar ik blijf stabiel en dat vind ik al mooi.

Toch werd ik even geconfronteerd met mijn status door de redelijk gespierde groepslesinstructrice. Ze kneep me in de arm en zei: “Verlies jij spiermassa? Ik heb je wel eens scherper gezien” en vervolgens “of ik een schop onder de kont nodig had”. Ik hou er niet zo van als mensen aan me zitten, ik vind dat een directe invasie van mijn persoonlijke entiteit zeg maar. Hoewel de redelijk gespierde groepslesinstructrice er zelf ook al weer enige kilo’s aan heeft zitten, en ik ‘de pot verwijt de ketel’ had kunnen opvoeren, waren haar opmerkingen genoeg om me in een dip te helpen. Volgens mijn coach was het pure mindfuck. Well put. Laten we het daar op houden.


Ook trainer C heb ik regelmatig gesproken, nou ja, zij praat tegen mij en ik hum terug. Heeft grote plannen. Verhuizen, gecoacht worden door die en die….Als ik 1 ding heb geleerd van haar zijn praten en doen twee hele verschillende dingen. Toch respect voor haar discipline, want zij is na de wedstrijd NIET kilo’s aangekomen!


Weet je waar ik een hekel aan heb? Successen van anderen die aan jou opgedrongen worden. Onlangs kwam ik een collega tegen die vertelde dat ze al 10 kilo kwijt was. Dat ze er he-le-maal geen moeite mee had om goed te eten. Want ze nam in de ochtend Skyr. Skyr. Kende ik dat? Dan deed ze tussen de middag een cracker met kipfilet en een banaan. En dan ’s avonds at ze vlees en groenten. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik ben dan al afgehaakt en wil zo snel mogelijk mezelf verwijderen van de situatie. Maar dan komt het trainingsaspect nog even; de trainingen met Tom de trainer zijn zo zwaar, ze moet heel lang tegen de muur zitten en heel lang fietsen. Dan kan ze echt niet meer, maar dan zegt Tom dat ze toch door moet gaan en dan doet ze dat en dan voelt ze zich zo fijn. En daarna heeft ze spierpijn joh! Ze ging naar het invalidentoilet, zodat ze zich vast kon houden aan de beugels, zodat ze kon plassen. Maar leuk dat ze het vond! Ze ging nog minstens 10 kg afvallen door. Nee hoor, geen moeite, niet één keer chocola of chips gegeten, gewoon taart afslaan op verjaardagen, geen punt.


Toen ik mezelf losgewrikt had van deze immens intrieste eenzijdig conversatie, vroeg ik mezelf af wat me nou precies zo irriteerde. En dat is dat de situatie zoals zij hem vertelt niet reëel is en boven al niet houdbaar is. Er komt een moment dat je niet wilt trainen, er komt een moment dat je teveel eet. En te pretenderen dat je daar totaal geen moeite mee hebt, vind ik arrogant en mateloos storend. Of ik ben gewoon jaloers. Ik weet het niet.


Uiteindelijk zie je wel, geen uitzondering daar gelaten, dat iedereen weer terugvalt op hetzelfde te zware gewicht. Geef het een half jaar. De trainer werd te duur. Het werd kerst of haar dochter ging trouwen, het ‘what the hell’ effect kwam om de hoek kijken en je staat weer op de helling.


Ik denk dat je voor succes 2 dingen nodig hebt:

-Een sport kiezen die je echt leuk vindt om te doen. Er zijn volgens mij maar weinig mensen die sport echt leuk vinden. En als je sporten niet leuk vindt, moet je dat inbouwen in een sociale omgeving, zodat dat je prikkel is om te gaan. Volgens mij maakt het niet bijster veel uit welke sport je doet, als je maar iets doet.

-Accepteren dat je terug gaat vallen in slecht eten, maar dat je jezelf leert herpakken. En voor de emotie-eters, zoals ik, is het mooi als je kan matigen met alles was niet per se heel gezond is.


Maar hey…wie vraagt mij wat?


"When someone judges you, it isn't actually about you. It's about them and their own insecurities, limitations and needs'

"Throw your chocolate in the bush. If you have to hunt and gather it, it's paleo"
 
Ik denk dat je voor succes 2 dingen nodig hebt:

-Een sport kiezen die je echt leuk vindt om te doen. Er zijn volgens mij maar weinig mensen die sport echt leuk vinden. En als je sporten niet leuk vindt, moet je dat inbouwen in een sociale omgeving, zodat dat je prikkel is om te gaan. Volgens mij maakt het niet bijster veel uit welke sport je doet, als je maar iets doet.

-Accepteren dat je terug gaat vallen in slecht eten, maar dat je jezelf leert herpakken. En voor de emotie-eters, zoals ik, is het mooi als je kan matigen met alles was niet per se heel gezond is.
Wijze woorden en weer leuk om te lezen met al je sarcasme ;)
 
Jeutje, het is al weer een tijdje geleden dat ik schreef. Dat komt omdat ik me diep moet schamen en niet wilde own uppen to the problem naar jullie. Heb het eerste half jaar personal body plan afgesloten, met ook een eindmeting: 2 kilo zwaarder en meer centimeters. Bam.

Mijn oude trainingsmaatje uit Zwitserland, de crossfitter, was in Nederland. Ze hielp me er aan herinneren dat ik had gezegd dat 2016 mijn jaar werd. We zitten nu in 2017 en je bent nog steeds dik, hoorde ik haar denken. Vervolgens raakten we verstrengeld in een discussie over wanneer je een bodybuilder bent. Ook al ben ik dikkig, ik vind dat ik een bodybuilder ben; ik lees er veel over, ik train er naar, ik identificeer mij met bodybuilders, dat is mijn mening. Zij vond dat je pas een bodybuilder bent als je op het podium bent geweest of daar naartoe werkt. Wat zijn al die buffels hier in deze asociale ongezellige gym dan? Dat waren volgens haar gewoon sporters. Ik werd er niet sip van hoor. Ik blijf bij mijn mening. Ondertussen kon ik meer bench pressen dan zij. Just saying…


Op mijn werk zei een collega: “je bent nu al een tijdje bezig, wanneer zien we dan iets”. Voordat ik het zelf door had, rolde ik mijn mouw op om mijn spieren te laten zien. Heel sneu natuurlijk, moet je ook niet doen, maar ik heb het gevoel verantwoording naar de omgeving af te moeten leggen. Terwijl ik dat voor mezelf helemaal niet per se hoef. Al duurt het jaren, ik kom er wel, dat geloof ik. En ook al kom ik er niet, dan heb ik lol gehad.


Nu heb ik een nieuwe coach van personal body plan, een vrouw. Hoewel ze enigszins gespierd is, is het wel een fitgirl. Het lijkt me ook echt iemand die van gezond eten houdt. Ik, daarentegen, moet het hebben van elke avond witte bonen in tomatensaus, eiwitrepen, eiwitshakes en regelmatig afglijden met repen chocola en/of koekjes. Ze zit dan ook heel erg op mijn eetschema. Maar laten we eerlijk zijn, daar zit ook de bottleneck, dus het is wel terecht…

Ook zijn mijn schema’s weer doordrenkt met fitgirl oefeningen, van die lichaamsgewicht waste of my timepjes. Als ik ze lees proest ik mijn cola light uit op het beeldscherm. Hoe bedenken ze het. Die vervang ik allemaal gelijk stelselmatig met de zwaardere oefeningen met ijzer. Dat vindt ze gelukkig prima. Nu heb ik een schema met waveloading en tabata’s, 3 stuks in 1 training. Men, wat boring. Ik ben een firm believer van ‘no cardio’, maar met mijn vetpens is het misschien niet verkeerd een beetje cardio toe te voegen.


Op de ongezellige sportschool met superonaardige medewerkers gaat alles z’n gangetje. Elke keer als een onaardige medewerker me een vriendschapsverzoek stuurt op facebook, denk ik: er zijn toch warme gevoelens. Maar als ik de deur uitloop en toch vrij hard met hand in de lucht ‘doeg!’ roep, komt er niets terug. Laatst zei een random dude aan de bar dan maar gedag terug. Ook treurig. Maar tegelijk: prima zo.


“My life is a struggle of constantly wanting to go out and have fun with people, but also avoiding human contact & regretting leaving my house”



“I wish more gyms were hardcore instead of the polite-ass, soft music playing, ladies day care shit”



“Two things I like; 1. Weightlifting, 2. Not running”
 
Laatst bewerkt:
Facebook is warmte...
Gewoon doorgaan en enkel naar jezelf kijken!
 
Ik haat de zomer.


Ik haat de bacteriegroei in warmte en de bijkomende zweetlucht die er hangt in de sportschool. De verstikkende vochtige zware lucht die er gevangen zit (ook op koele dagen), die zo dik is dat je hem bijna vast kan pakken. Het zweet in alle lichaamsplooien na het maken van 1 kniebuiging. De jongens en meisjes die ineens komen sporten, die nog snel even een summerbody willen kweken. Vooral die meisjes met een topje en blote buik. Ik bedoel, wie wil er nu buikhuidcontact met gymattributen?


Voor de gevestigde orde van buffels en gespierde dames is de zomer natuurlijk bij uitstek de gelegenheid om het harde werk te showen. Ik bedoel, met zo’n lichaam liep ik ook de hele zomer met mijn shirt uit te paraderen bij elke dorps BBQ die er was. Als fitgirl zou ik dan het zwembad uitkomen met aangespannen buikspieren en heel langzaam naar mijn handdoek toelopen. Nu sprak ik trainer C onlangs die vertelde dat de zomer juist lastig voor haar was, omdat mensen haar spieren dan zien en ze opmerkingen en blikken krijgt.


Dat snap ik niet goed. Tuurlijk, we trainen voor onszelf en niet voor een ander. Maar we zijn toch ook trots op het resultaat en het kan mij toch niets schelen als iemand, die ik niet goed ken, daar een oordeel over heeft? Wij geloven toch dat het lichaam maakbaar is en dat we het zo hebben gemaakt dat het naar onze liking is? Misschien is ze bang voor opmerkingen dat ze anabolen spuit. Maar hey, dat doet ze ook, dus laten we elkaar geen mietje noemen. Of is het een geveinsde angst van haar? Dat de boodschap achter haar verhaal eigenlijk is: in de zomer krijg ik vet veel aandacht, want ik ben heel gespierd en dat valt op. Je weet het niet he…


Maar niet alleen heb ik een hekel aan sporten in de zomer. Ik haat ook het gevoel van zonder sokken in schoenen te zitten en die sokjes schieten je schoen in. Of de huid tussen je benen dat elkaar aanraakt. Ik haat het geluid dat hakken maken als ze loskomen van de slipper, alsof ze vastgeplakt zaten. De muggen, wespen en fruitvliegjes in huis. Het slapen onder een lakentje. Wakker worden om 5:00 omdat het al licht is. Stinkende afvalbakken. De buurtkinderen te gillen in de tuin en mijn chocola dat smelt.


Ik voel me denk ik in de zomer een outsider, omdat ik steevast baal in de zomer. Het gevoel ‘niet mee te doen’. Ik voel me opgesloten zitten in de brandende hel en ik kan niet ontsnappen. In het verleden schoot ik er regelmatig van in een zomerdip. Nu heb ik gewoon een professionele split-airco laten installeren a 2000 euro en zit ik de hele dag in de waairichting van dat ding. Daar bovenop een verduisterend rolgordijnen a 450 euro, slaap ik in een pikkedonkere koele kamer. Onder een dik dekbed. How’s that working for ya?


Nee, dan de winter. Geef mij maar de vriezende krakende kou, ijzel en sneeuw. Koude lucht in mijn longen. Vingers zo koud dat ze wit zijn. In de winter is het hoofd koel en kunnen we goed nadenken. Kan ik mijn dikke Northface jas met nepbont weer aan met allemaal handige vakjes. Als we het koud hebben nemen we een warme douche en kruipen we onder een dik zwaar dekbed met Netflix. We kunnen goed slapen. Allemaal lichtjes in de straat. Lekker warm eten. En in de sportschool alleen die bikkels die door de vriezende kou zijn gekomen om stil te werken aan een goed sterk lichaam. But most importantly; de chocola smelt niet.


“This generation is so insecure. It’s okay to think you’re the shit. Stop letting society make you uncomfortable in your body. You the shit.”



“October, November and December are the months I wait for all year”



“Komt een cowboy terug van de kapper. Pony weg”
 
Back
Naar boven