- Lid geworden
- 8 okt 2010
- Berichten
- 33.541
- Waardering
- 22.297
- Lengte
- 1m96
- Massa
- 102kg
- Vetpercentage
- 11%
-
Volg het forum via Google Nieuws
Snowwhite on the move
- Topic starter sneeuwwitje
- Startdatum
- Reacties 310
- Weergaven 40K
- Volgers 50
Bezoekers in dit topic
- Lid geworden
- 12 aug 2010
- Berichten
- 20.331
- Waardering
- 4.832
- Lengte
- 1m77
- Massa
- 83kg
- Vetpercentage
- 10%
Je postte een tijdje terug dat jij je snel ergert aan mensen. (kan me nog iets herinneren over pratende mensen in een bioscoop, misschien dat er nu een lampje brandt bij je).
Laatst bewerkt:
OP
- Lid geworden
- 1 feb 2010
- Berichten
- 172
- Waardering
- 336
- Lengte
- 1m70
- Massa
- 66kg
- Vetpercentage
- 30%
- Topic Starter
- #223
Ik ben ook wel aan het zeiken, of nie? Heerlijk. Uit onderzoek is -serieus- gebleken dat zeiken helpt.
Nu ga ik vertellen hoe ik laatst versierd werd in de ongezellige sportschool. On a happier note.
Zo stond ik een beetje gedachteloos te leunen op een steuntje van een kabelstationnetje. Beetje uit te rusten tussen een set, beetje zappen naar een goed nummer, just minding my own business. En ik had wel door dat er een gast links van mij zat niets te doen, maar vroeg me er verder niets bij af. Maar, plots zei hij iets. Oordopje uit…what the fuck you want-blik. Of ik nog lang bezig was? Hij wilde ook met dit kabeltje (terwijl er nog andere kabelstationnetjes vrij waren). Dus ik stelde hem voor dat ik mijn sets even afmaakte en dat hij dan ondertussen even iets anders ging doen. Nee, hij wachtte wel. Krijg je dus een enorm gestresste set van, waarbij er ook nog eens aandachtig op je wordt gelet. Thunder arelaxt. Set afgemaakt onder toeziend oog van de medesporter. Na de set opende hij de conversatie;
“Werk jij bij de woningbouwvereniging?” (ook zoiets...)
“Nee”
“Oh, dan lijk jij enorm op iemand die ik ken, waar werk je dan?”
“Op de soa poli”
“Ik ga binnenkort beginnen als fietsenmaker”
“Oh”
“Je bent sterk, sport je al lang?”
“Ongeveer 8 jaar”
“Wat vind je vriend daarvan? Of ben je getrouwd?”
“Vriend”
“Oke, trainze nog!”
And he’s gone.
Het is altijd leuk om sjans te hebben. Maar het is ook een inbreuk op je tijd. Je gaat daarna je toch weer dingen afvragen als: “Goh, als hij dan nu toch niet werkt, waarom gaat hij dan niet overdag trainen” in plaats van gym-dingen. En het is weer iemand die ik moet begroeten, daar raak ik inmiddels ook gestresst van.
Ik val echter toch meer op de rustige, dedicated en stil ploeterende types. Misschien komt dat ook omdat ik zelf hysterisch theatraal en schreeuwerig ben (buiten de sportschool). Voorbeeld: soms als er een bekende cliënt op de poli is, en de verpleegkundige belt of ik even wil komen kijken, gooi ik de deur open en zing ik: “Here, I’ve come to save the daaaaaaaay!” Ik bedoel maar. Heb er zelf overigens ook enorm veel lol aan om zo te zijn. Maar soms schaam ik me ook voor mezelf. Maar dat slijt vaak weer. Ik mocht laatst voor 300 studenten praten over seks. Geef mij een mike en ik klets die tijd wel vol met de nodige grappen.
Mijn vriend heb ik 5? 6? jaar geleden leren kennen in de sportschool. Hij was rustig, ik hoorde dat hij handig was met klussen en ik vond dat hij mooie pecs en delts had. Serieus. Dat was de reden. Daarnaast had hij een hele gespierde schreeuwerige ex-vriendin en ik dacht; als hij haar aan kan (en mooi vindt), kan hij mij ook aan.
Inmiddels traint hij niet meer en heeft hij een muffintop gekregen. En hij haat klussen in huis. Dan hoor ik hem vloeken en zuchten, dat ik het meestal maar doe. Maar oh, wat hou ik van hem. Hij is integer, consistent, stabiel, werkt hard en zeurt weinig.
Mijn vriendin uit Zwitserland, mijn ouwe trainingsmaatje, is ook zo’n stille. Ze had afgelopen zaterdag een gewichthef-wedstrijd (in Nederland) en ik kwam natuurlijk kijken. Ik mocht haar filmen en je hoort me op de achtergrond: “KOM OP KOM OP KOM OP JAAAAAAAAA EEEEEEEEAAAAAAAAAAASY!”. Ik bedoel maar weer.
De rustige medemens traint in stilte, gooit niet met gewichten en maakt nauwelijks grunting noises. Doet hij dat wel, dan heeft hij echt pijn. De stille medemens gaat je geruisloos voorbij, terwijl je helemaal niet door had dat hij in je buurt zat. Hij heeft ook tegenslagen, maar ploegt gewoon door, staat er niet te lang bij stil. Hij lijdt en draagt in stilte, zonder er teveel mensen bij te betrekken. Hij is niet hip (er zit er eentje in mijn sportschool, die draagt een bril, een bodybuilder met een bril, ik vind fantastisch!!!) en heeft nauwelijks complimenten nodig.
Dus deze post is voor de stille medemens. Jullie worden gezien, gewaardeerd en jullie gaan er uiteindelijk vandoor met de leukste partner, de gaafste baan en het comfortabelste leven…trust me.
“Keep to yourself, you’ll have less problems”
“The number of times I think “I do not give a shit” while people are talking to me is really getting out of hand”
“Train in silence, let success be your noise” (ouwe, maar toepasselijk)
“She swore she likes your husky body, but she calls you a fat fuck when y’all argue”
Nu ga ik vertellen hoe ik laatst versierd werd in de ongezellige sportschool. On a happier note.
Zo stond ik een beetje gedachteloos te leunen op een steuntje van een kabelstationnetje. Beetje uit te rusten tussen een set, beetje zappen naar een goed nummer, just minding my own business. En ik had wel door dat er een gast links van mij zat niets te doen, maar vroeg me er verder niets bij af. Maar, plots zei hij iets. Oordopje uit…what the fuck you want-blik. Of ik nog lang bezig was? Hij wilde ook met dit kabeltje (terwijl er nog andere kabelstationnetjes vrij waren). Dus ik stelde hem voor dat ik mijn sets even afmaakte en dat hij dan ondertussen even iets anders ging doen. Nee, hij wachtte wel. Krijg je dus een enorm gestresste set van, waarbij er ook nog eens aandachtig op je wordt gelet. Thunder arelaxt. Set afgemaakt onder toeziend oog van de medesporter. Na de set opende hij de conversatie;
“Werk jij bij de woningbouwvereniging?” (ook zoiets...)
“Nee”
“Oh, dan lijk jij enorm op iemand die ik ken, waar werk je dan?”
“Op de soa poli”
“Ik ga binnenkort beginnen als fietsenmaker”
“Oh”
“Je bent sterk, sport je al lang?”
“Ongeveer 8 jaar”
“Wat vind je vriend daarvan? Of ben je getrouwd?”
“Vriend”
“Oke, trainze nog!”
And he’s gone.
Het is altijd leuk om sjans te hebben. Maar het is ook een inbreuk op je tijd. Je gaat daarna je toch weer dingen afvragen als: “Goh, als hij dan nu toch niet werkt, waarom gaat hij dan niet overdag trainen” in plaats van gym-dingen. En het is weer iemand die ik moet begroeten, daar raak ik inmiddels ook gestresst van.
Ik val echter toch meer op de rustige, dedicated en stil ploeterende types. Misschien komt dat ook omdat ik zelf hysterisch theatraal en schreeuwerig ben (buiten de sportschool). Voorbeeld: soms als er een bekende cliënt op de poli is, en de verpleegkundige belt of ik even wil komen kijken, gooi ik de deur open en zing ik: “Here, I’ve come to save the daaaaaaaay!” Ik bedoel maar. Heb er zelf overigens ook enorm veel lol aan om zo te zijn. Maar soms schaam ik me ook voor mezelf. Maar dat slijt vaak weer. Ik mocht laatst voor 300 studenten praten over seks. Geef mij een mike en ik klets die tijd wel vol met de nodige grappen.
Mijn vriend heb ik 5? 6? jaar geleden leren kennen in de sportschool. Hij was rustig, ik hoorde dat hij handig was met klussen en ik vond dat hij mooie pecs en delts had. Serieus. Dat was de reden. Daarnaast had hij een hele gespierde schreeuwerige ex-vriendin en ik dacht; als hij haar aan kan (en mooi vindt), kan hij mij ook aan.
Inmiddels traint hij niet meer en heeft hij een muffintop gekregen. En hij haat klussen in huis. Dan hoor ik hem vloeken en zuchten, dat ik het meestal maar doe. Maar oh, wat hou ik van hem. Hij is integer, consistent, stabiel, werkt hard en zeurt weinig.
Mijn vriendin uit Zwitserland, mijn ouwe trainingsmaatje, is ook zo’n stille. Ze had afgelopen zaterdag een gewichthef-wedstrijd (in Nederland) en ik kwam natuurlijk kijken. Ik mocht haar filmen en je hoort me op de achtergrond: “KOM OP KOM OP KOM OP JAAAAAAAAA EEEEEEEEAAAAAAAAAAASY!”. Ik bedoel maar weer.
De rustige medemens traint in stilte, gooit niet met gewichten en maakt nauwelijks grunting noises. Doet hij dat wel, dan heeft hij echt pijn. De stille medemens gaat je geruisloos voorbij, terwijl je helemaal niet door had dat hij in je buurt zat. Hij heeft ook tegenslagen, maar ploegt gewoon door, staat er niet te lang bij stil. Hij lijdt en draagt in stilte, zonder er teveel mensen bij te betrekken. Hij is niet hip (er zit er eentje in mijn sportschool, die draagt een bril, een bodybuilder met een bril, ik vind fantastisch!!!) en heeft nauwelijks complimenten nodig.
Dus deze post is voor de stille medemens. Jullie worden gezien, gewaardeerd en jullie gaan er uiteindelijk vandoor met de leukste partner, de gaafste baan en het comfortabelste leven…trust me.
“Keep to yourself, you’ll have less problems”
“The number of times I think “I do not give a shit” while people are talking to me is really getting out of hand”
“Train in silence, let success be your noise” (ouwe, maar toepasselijk)
“She swore she likes your husky body, but she calls you a fat fuck when y’all argue”
OP
- Lid geworden
- 1 feb 2010
- Berichten
- 172
- Waardering
- 336
- Lengte
- 1m70
- Massa
- 66kg
- Vetpercentage
- 30%
- Topic Starter
- #224
Ik kwam laatst via het vrijwilligerswerk terecht bij een intervisieavond met het thema NLP (don’t ask) en we moesten een persoonlijk probleem aandragen. Heb je even? Ik natuurlijk mijn dagelijkse grove schending van het caloriebudget inbrengen. En het was een goede sessie, want ik ben de bron van mijn overeten op het spoor gekomen, denk ik. Ik zal het kort uitleggen;
Mensen kwetsen/oordelen/overvragen/doen asociaal/gaan over je grenzen/willen een keer samen sporten/ruimen gewichten niet op --> er niets van zeggen --> ongelukkig voelen --> thuis zitten met de middelvinger omhoog --> vreten.
Logisch wel.
En als je dan het inzicht hebt in het denken, moet je gaan oefenen met gedrag, dan wordt het beter zeggen ze.
Dus in een vergadering zat iemand te zuchten, telkens als ik iets zei. Ik zat me daar weer op te winden. Dus in de pauze kreeg de zuchtster hem voor haar kanis: “ik heb het gevoel dat je je aan me irriteert, klopt dat?”. Het hele antwoord maakte me niet uit, want ik voelde de woede uit me wegzakken.
’s Avonds 3 spekjes gegeten in plaats van 26.
Ik zat me ook op te winden over een vergadering die ik had in mijn vrije tijd van 19:00-21:30. Gelijk bij de opening knalde ik hem er in: “Ik wil even zeggen dat ik 2,5 uur vergaderen veel te lang vind, half tien vind ik echt te laat, lig al bijna in bed normaal man. Vinden jullie dat ook *kijkt de tafel rond*?” Nee, verder vond niemand dat. En de vergadering was eigenlijk ook wel 2,5 uur lang nuttig. Beetje lullig. Maar dat maakt niet uit, want ik had het gezegd en ik was daardoor minder pissig.
Tijdens de vergadering daarom winegums gegeten in plaats van die vieze verpakte koekjes. Je bent toch telkens teleurgesteld als je het koekje uitpakt en terugleggen kan ook niet. Vond ik ook al winst?
Nog een voorbeeld. Vervelende buurvrouw op de app: “Zin om deze week af te spreken?” “Nee, ik kan niet”. Ik kon wel, maar ik wilde gewoon niet afspreken, helemaal niet met haar. En ook zonder verantwoording of verklaring he…dat vond ik des te krachtiger van mezelf.
Als beloning chocola gegeten.
Het is een leersituatie he. Screw’er uppen mag.
In de sportschool ben ik wat minder overtuigend. Voorvalletje:
Op een maandagavond zag ik zowaar twee squatracks vrij, dus ik snel er naartoe en installeer me bij één ervan. Komt er een meisje naar me toe die zegt dat zij en haar vriend beide squatracken gingen gebruiken. Dus ik taaide af en zei niets. Later zag ik haar squatten met NUL kg op de stang (maar met pussy pad en sissy mittens), gespot door haar lame ass vriend.
Ook waren er vier meisjes om 1 barbell aan het hangen, af en toe deed er eentje van hen een deadliftje met een 5 kilogrammetje er aan geknoopt. Liepen zo weg en ruimden de barbell niet op.
Je kan ook niet overal iets van zeggen he? Je kiest datgene uit wat je het meest naaiend irritant vindt (because there are only so many fucks to give). En je voedt ook niet iedereen op he? Je selecteert daarnaast wat het meeste effect sorteert (bij jezelf en soms bij een ander). Ik bedoel, assholes will be assholes. En die meisjes die squatracken reserveren en hun barbelletje niet opruimen stoppen toch met sporten en worden dik. Karma is en blijft een bitch.
“Train your mind to be calm in every negative situation”
“Hey sorry, I can’t hang out, I don’t want to”
“I’d be a terrible superhero. I’d see a signal calling in the sky from home and be like “I literally just sat down…””
Mensen kwetsen/oordelen/overvragen/doen asociaal/gaan over je grenzen/willen een keer samen sporten/ruimen gewichten niet op --> er niets van zeggen --> ongelukkig voelen --> thuis zitten met de middelvinger omhoog --> vreten.
Logisch wel.
En als je dan het inzicht hebt in het denken, moet je gaan oefenen met gedrag, dan wordt het beter zeggen ze.
Dus in een vergadering zat iemand te zuchten, telkens als ik iets zei. Ik zat me daar weer op te winden. Dus in de pauze kreeg de zuchtster hem voor haar kanis: “ik heb het gevoel dat je je aan me irriteert, klopt dat?”. Het hele antwoord maakte me niet uit, want ik voelde de woede uit me wegzakken.
’s Avonds 3 spekjes gegeten in plaats van 26.
Ik zat me ook op te winden over een vergadering die ik had in mijn vrije tijd van 19:00-21:30. Gelijk bij de opening knalde ik hem er in: “Ik wil even zeggen dat ik 2,5 uur vergaderen veel te lang vind, half tien vind ik echt te laat, lig al bijna in bed normaal man. Vinden jullie dat ook *kijkt de tafel rond*?” Nee, verder vond niemand dat. En de vergadering was eigenlijk ook wel 2,5 uur lang nuttig. Beetje lullig. Maar dat maakt niet uit, want ik had het gezegd en ik was daardoor minder pissig.
Tijdens de vergadering daarom winegums gegeten in plaats van die vieze verpakte koekjes. Je bent toch telkens teleurgesteld als je het koekje uitpakt en terugleggen kan ook niet. Vond ik ook al winst?
Nog een voorbeeld. Vervelende buurvrouw op de app: “Zin om deze week af te spreken?” “Nee, ik kan niet”. Ik kon wel, maar ik wilde gewoon niet afspreken, helemaal niet met haar. En ook zonder verantwoording of verklaring he…dat vond ik des te krachtiger van mezelf.
Als beloning chocola gegeten.
Het is een leersituatie he. Screw’er uppen mag.
In de sportschool ben ik wat minder overtuigend. Voorvalletje:
Op een maandagavond zag ik zowaar twee squatracks vrij, dus ik snel er naartoe en installeer me bij één ervan. Komt er een meisje naar me toe die zegt dat zij en haar vriend beide squatracken gingen gebruiken. Dus ik taaide af en zei niets. Later zag ik haar squatten met NUL kg op de stang (maar met pussy pad en sissy mittens), gespot door haar lame ass vriend.
Ook waren er vier meisjes om 1 barbell aan het hangen, af en toe deed er eentje van hen een deadliftje met een 5 kilogrammetje er aan geknoopt. Liepen zo weg en ruimden de barbell niet op.
Je kan ook niet overal iets van zeggen he? Je kiest datgene uit wat je het meest naaiend irritant vindt (because there are only so many fucks to give). En je voedt ook niet iedereen op he? Je selecteert daarnaast wat het meeste effect sorteert (bij jezelf en soms bij een ander). Ik bedoel, assholes will be assholes. En die meisjes die squatracken reserveren en hun barbelletje niet opruimen stoppen toch met sporten en worden dik. Karma is en blijft een bitch.
“Train your mind to be calm in every negative situation”
“Hey sorry, I can’t hang out, I don’t want to”
“I’d be a terrible superhero. I’d see a signal calling in the sky from home and be like “I literally just sat down…””
OP
- Lid geworden
- 1 feb 2010
- Berichten
- 172
- Waardering
- 336
- Lengte
- 1m70
- Massa
- 66kg
- Vetpercentage
- 30%
- Topic Starter
- #225
De mooiste avond van de week is vrijdag. Dan is het weekend, het is dan al donker ‘s avonds en het is rustig in de gym. En ineens stond daar een bekende gast uit de Truus-Annie-Gerda sportschool. He gatverdamme…Dat is als avondeten met ananas erdoor of lange laarzen in de zomer. Hij was dunner geworden, want hij was van bodybuilding naar crossfit gegaan en had daarvoor in de ongezellige sportschool met te harde muziek meer mogelijkheden. Hij vroeg waarom ik weg was gegaan bij de andere sportschool en ik zei dat ik graag alleen train. Toen stelde hij een merkwaardige vraag:
“Hou je van paarden?”
“Nee”
Nu weet ik dat hij psycholoog is en hij een bedoeling had met de vraag, maar ik ben er niet op doorgegaan. In plaats daarvan raakten we verwikkeld in de bodybuilding-crossfit discussie en kwamen we tot de conclusie dat ik van mannen houd die niet-naturel zijn en dat ik hem dus te dun vond (which was a burn).
Daar wil ik nog even iets over zeggen; ik zag laatst Generation Iron 2 en die kerels zoals Kai Greene, Phil Heath en zelfs Calum von Moger, vind ik weer een beetje doorgeschoten. Kikvorsmannetjes, noemt trainer C ze. Ik houd meer van de normale sportschool-man die voor de hobby gebruikt.
Bij vrouwen vind ik het overigens eerder averechts werken; Iris Kyle. Just sayin’
Een week later zat ik op een congres waar een psycholoog sprak over het verschil tussen mannen en vrouwen. Hier even een lesje: vrouwen reageren veel heftiger dan mannen op stress, krijgen ook eerder psychische stoornissen dan mannen en zijn bovendien veel gevoeliger voor wat de omgeving van hen denkt. Mannen niet. Die kan het niets rotten wat men denkt over hen.
Toen vertelde ze dat autistische meisjes een hobby nemen die enigszins normaal is (omdat ze belangrijk vinden wat de omgeving van hen denkt) en dan vaak gaan paardrijden, terwijl autistische jongens gewoon naar de wasmachine kijken of autootjes op kleuren leggen.
Hij denkt dat ik een autist ben.
Is ook wel een beetje zo eigenlijk. En beetje theatraal ben ik ook wel. Ach, we hebben allemaal wel iets toch?
Weer een week later kwam ik aan de praat met die gast die ooit zei dat ik geen tricepsen had. Dat heeft gezorgd voor het agressief trainen van mijn triceps en ze zijn er nu hoor! Hij moest dan ook toegeven dat ik veranderd was. Eerst was ik heel dun, zei hij, en nu niet meer. Ik zei dat ik nog veel gespierder wilde worden. Toen hurkte hij neer naast me (ik lag in de leg press) en noemde allemaal termen die ik even niet kon plaatsen en vroeg of hij dat voor me moest regelen? Ooooh, anabolen, realiseerde ik me. “Nee dank je”, zei ik. “Nou, dan spreek ik je over 10 jaar wel weer”. En weg was ie…
Ik voelde toch een soort van trots dat ik nu officieel anabolen aangeboden had gekregen. Behoor ik nu tot de incrowd? Zijn dit mijn peeps? Is dit mijn possy?
Mensen…ze zijn grappig, bizar, aardig, onaardig, anders, irritant, maar ook heel vaak heel leuk. En ze hebben bijna allemaal en boeiend verhaal.
“That awkward moment when you’re wearing Nikes and you can’t do it”
“Never trade respect for attention”
“Do babies named Karen exist or do they just appear one day with 3 kids and wanna speak to the manager?”
“Hou je van paarden?”
“Nee”
Nu weet ik dat hij psycholoog is en hij een bedoeling had met de vraag, maar ik ben er niet op doorgegaan. In plaats daarvan raakten we verwikkeld in de bodybuilding-crossfit discussie en kwamen we tot de conclusie dat ik van mannen houd die niet-naturel zijn en dat ik hem dus te dun vond (which was a burn).
Daar wil ik nog even iets over zeggen; ik zag laatst Generation Iron 2 en die kerels zoals Kai Greene, Phil Heath en zelfs Calum von Moger, vind ik weer een beetje doorgeschoten. Kikvorsmannetjes, noemt trainer C ze. Ik houd meer van de normale sportschool-man die voor de hobby gebruikt.
Bij vrouwen vind ik het overigens eerder averechts werken; Iris Kyle. Just sayin’
Een week later zat ik op een congres waar een psycholoog sprak over het verschil tussen mannen en vrouwen. Hier even een lesje: vrouwen reageren veel heftiger dan mannen op stress, krijgen ook eerder psychische stoornissen dan mannen en zijn bovendien veel gevoeliger voor wat de omgeving van hen denkt. Mannen niet. Die kan het niets rotten wat men denkt over hen.
Toen vertelde ze dat autistische meisjes een hobby nemen die enigszins normaal is (omdat ze belangrijk vinden wat de omgeving van hen denkt) en dan vaak gaan paardrijden, terwijl autistische jongens gewoon naar de wasmachine kijken of autootjes op kleuren leggen.
Hij denkt dat ik een autist ben.
Is ook wel een beetje zo eigenlijk. En beetje theatraal ben ik ook wel. Ach, we hebben allemaal wel iets toch?
Weer een week later kwam ik aan de praat met die gast die ooit zei dat ik geen tricepsen had. Dat heeft gezorgd voor het agressief trainen van mijn triceps en ze zijn er nu hoor! Hij moest dan ook toegeven dat ik veranderd was. Eerst was ik heel dun, zei hij, en nu niet meer. Ik zei dat ik nog veel gespierder wilde worden. Toen hurkte hij neer naast me (ik lag in de leg press) en noemde allemaal termen die ik even niet kon plaatsen en vroeg of hij dat voor me moest regelen? Ooooh, anabolen, realiseerde ik me. “Nee dank je”, zei ik. “Nou, dan spreek ik je over 10 jaar wel weer”. En weg was ie…
Ik voelde toch een soort van trots dat ik nu officieel anabolen aangeboden had gekregen. Behoor ik nu tot de incrowd? Zijn dit mijn peeps? Is dit mijn possy?
Mensen…ze zijn grappig, bizar, aardig, onaardig, anders, irritant, maar ook heel vaak heel leuk. En ze hebben bijna allemaal en boeiend verhaal.
“That awkward moment when you’re wearing Nikes and you can’t do it”
“Never trade respect for attention”
“Do babies named Karen exist or do they just appear one day with 3 kids and wanna speak to the manager?”
- Lid geworden
- 3 okt 2008
- Berichten
- 35.890
- Waardering
- 35.617
- Lengte
- 1m85
- Massa
- 108kg
- Vetpercentage
- 10%
Meeste mensen zijn gewoon irritant, dom, onwetend, achterlijk, vervelend of een combinatie ervan. En de mensen met een bijzonder verhaal, ze schijnen er allemaal een te hebben, maar dan moeten ze wel pienter, interessant, charmant of gewoon leuk genoeg zijn om het over te kunnen brengen..
Nee, mensen zijn over het algemeen gewoon vervelende levende stukjes organismen
Nee, mensen zijn over het algemeen gewoon vervelende levende stukjes organismen
- Lid geworden
- 24 okt 2016
- Berichten
- 3.660
- Waardering
- 2.616
- Lengte
- 1m80
- Massa
- 50kg
- Vetpercentage
- 35%
Gaat geweldig hier .
.
grenzlooz
Advanced Bodybuilder
- Lid geworden
- 21 feb 2014
- Berichten
- 1.052
- Waardering
- 551
- Lengte
- 1m82
- Massa
- 90kg
- Vetpercentage
- 15%
Jezus even globaal doorgelezen maar wat een positiviteit in dit logje
Nee je moet je scheermesjes even buiten handbereik leggen als je dit leest
Roy020
Cool Novice
- Lid geworden
- 7 nov 2016
- Berichten
- 151
- Waardering
- 104
- Lengte
- 1m89
- Massa
- 88kg
Nee je moet je scheermesjes even buiten handbereik leggen als je dit leest
Haha mooie opmerking dit
OP
- Lid geworden
- 1 feb 2010
- Berichten
- 172
- Waardering
- 336
- Lengte
- 1m70
- Massa
- 66kg
- Vetpercentage
- 30%
- Topic Starter
- #232
Gisteren heb ik op de weegschaal gestaan. 71 kg. Een absoluut zwaarte-record. Mijn benen raken elkaar over een groter geworden oppervlakte aan en mijn broeken zitten te strak. Ik heb overwogen een huispak te kopen. Maar dat vond ik wel heel erg op de helling… Ik was zo zat van die te strakke broeken, dat ik op zaterdag om 9:30, toen de winkel open ging, gelijk 8 nieuwe fat pants heb gekocht. Is natuurlijk intriest wat er gebeurt.
Vorig weekend ging ik een weekendje weg met oude vriendinnen in een huisje met sauna en hottub. Ik had al rap besloten dat ik niet te water ging. Dus ik zat als enige binnen televisie te kijken, terwijl de rest met wijn en chips in de hottub zat en ik hoorde ze plezier hebben. Eigen schuld. Ik ben te dik. Het schrijnende was dat dit het weekend zou moeten zijn dat ik mijn afgetrainde lichaam wilde laten zien. Want ik heb nu 1,5 jaar PBP erop zitten. En dan zou ik me toch een partijtje strak in bikini tevoorschijn komen. Helemaal niets van waar gemaakt. Dus nu zat ik dik te zijn op die nepleren plakkerige bank in een tochterig huisje ergens op de Veluwe.
Zelfs die knakker die me in de ongezellige sportschool ooit anabolen aanbood, vroeg of ik niet eens een fatburner wilde gebruiken. Daar smolt mijn vet van weg, zei hij. Als je dan op zo’n dieptepunt zit, is dat verleidelijk. Maar ik ben ook nog eens een Pussy met de hoofdletter P, dus ik heb bedankt.
Het heeft te maken met een totale ongeïnspireerdheid en ongemotiveerdheid. Ik ben murw van het zoveelste personal body plan fitgirlschema (ookal had ik gekozen voor 'spieropbouw'). En ik kreeg een nasty spierknoop naast mijn linker schouderblad. Ik werd er kranky van. Ik kon niet draaien in bed, niet diep inademen en kon niet goed trainen. Ik was ongelukkig, dik, ongemotiveerd en dof. I dulled my freakin’shine…En het was geheel en allemaal mijn eigen dikke vette papperige overgewichterige schuld.
Dus dan kom je op het punt waarop elke te dikke bodybuilder komt: je wordt powerlifter. Sorry, dat was oneerbiedig. Maar voor mij wel een klein beetje waar.
Eerst met de spierknoop naar de fysiotherapeut. Gespierde schoudergordel had ik, dat wel, maar een abominabele schoudermobiliteit. Dat kwam door een jaren oude schouderblessure. Wat deed ik voor warming up? Niet. Ik begin gewoon. Dat was erg slecht. Ik kreeg oefeningetjes mee (die ik nooit heb gedaan) en een vervolgafspraak. Bij de tweede afspraak begon ik over powerliften. Dan wist hij wel een goeie sportschool.
Dus daar stond ik dan. In zo’n kouwe bunker met metalen roestige tetanus-toestellen op een ruwe betonvloer samen met een blije trainer te warming uppen. Er was geen muziek. En er waren weinig mensen. En de mensen die er waren, waren heel aardig.
We hebben alle lifts doorgenomen. Ik heb zelfs een belt om gehad (voelde me vet stoer). Nog even en ik trek die bowling-lift schoenen weer uit de kast…
Ik deed veel niet goed. Met bankdrukken bijvoorbeeld plofte ik gewoon neer op het bankje. Lekker even lrelaxt iggen. Maar nu heb ik van alles geleerd over leg drives, bracen, archen en ademen. De benchpress zal nooit meer hetzelfde zijn. En met deadliften trok ik gewoon dat gewicht van de vloer. Fout. Zo hoort het: knieën van slot, met rechte rug voorover buigen tot je je hamstrings voelt, dan door de knieën om de stang pakken, schouders naar de billen, buik tegen de riem, bar tot de knieën omhoog trekken, daarna knieën en heup strekken. Oh en nog je adem inhouden. Ik had moeite…Maar ook ENORM veel lol. En inspiratie en motivatie. Heb daarna gelijk gezond gekookt. En nu ga ik vrijdag weer.
Ik zit nu wel in een loyaliteitsconflict. Het is alsof je ouders gaan scheiden en je weet niet met wie je mee moet. Het komt denk ik toch uit op een co-ouderschap: bodybuilden en powerliften. Ik kan die ongezellige sportschool met te harde muziek toch niet missen. Ook die anabolen-knakker die vernoemd is naar een zoon van Saddam Hoessein niet. De gespierde tweeling niet. En zelfs enkele onaardige medewerkers niet.
Waar het om gaat is dat er weer wind onder de vleugels is. Iemand om trots te maken, namelijk de blije trainer van de powerlift-sportschool. Erkenning te krijgen. En weer te zorgen dat het oppervlakte waar mijn benen elkaar aanraken weer kleiner wordt.
“It’s almost 2018 and: lost no weight, didn’t learn anything, saved no money, still ugly”
“Don’t blame the holidays. You were fat in august”
“I personally love to over analyze everything and suffer”
Vorig weekend ging ik een weekendje weg met oude vriendinnen in een huisje met sauna en hottub. Ik had al rap besloten dat ik niet te water ging. Dus ik zat als enige binnen televisie te kijken, terwijl de rest met wijn en chips in de hottub zat en ik hoorde ze plezier hebben. Eigen schuld. Ik ben te dik. Het schrijnende was dat dit het weekend zou moeten zijn dat ik mijn afgetrainde lichaam wilde laten zien. Want ik heb nu 1,5 jaar PBP erop zitten. En dan zou ik me toch een partijtje strak in bikini tevoorschijn komen. Helemaal niets van waar gemaakt. Dus nu zat ik dik te zijn op die nepleren plakkerige bank in een tochterig huisje ergens op de Veluwe.
Zelfs die knakker die me in de ongezellige sportschool ooit anabolen aanbood, vroeg of ik niet eens een fatburner wilde gebruiken. Daar smolt mijn vet van weg, zei hij. Als je dan op zo’n dieptepunt zit, is dat verleidelijk. Maar ik ben ook nog eens een Pussy met de hoofdletter P, dus ik heb bedankt.
Het heeft te maken met een totale ongeïnspireerdheid en ongemotiveerdheid. Ik ben murw van het zoveelste personal body plan fitgirlschema (ookal had ik gekozen voor 'spieropbouw'). En ik kreeg een nasty spierknoop naast mijn linker schouderblad. Ik werd er kranky van. Ik kon niet draaien in bed, niet diep inademen en kon niet goed trainen. Ik was ongelukkig, dik, ongemotiveerd en dof. I dulled my freakin’shine…En het was geheel en allemaal mijn eigen dikke vette papperige overgewichterige schuld.
Dus dan kom je op het punt waarop elke te dikke bodybuilder komt: je wordt powerlifter. Sorry, dat was oneerbiedig. Maar voor mij wel een klein beetje waar.
Eerst met de spierknoop naar de fysiotherapeut. Gespierde schoudergordel had ik, dat wel, maar een abominabele schoudermobiliteit. Dat kwam door een jaren oude schouderblessure. Wat deed ik voor warming up? Niet. Ik begin gewoon. Dat was erg slecht. Ik kreeg oefeningetjes mee (die ik nooit heb gedaan) en een vervolgafspraak. Bij de tweede afspraak begon ik over powerliften. Dan wist hij wel een goeie sportschool.
Dus daar stond ik dan. In zo’n kouwe bunker met metalen roestige tetanus-toestellen op een ruwe betonvloer samen met een blije trainer te warming uppen. Er was geen muziek. En er waren weinig mensen. En de mensen die er waren, waren heel aardig.
We hebben alle lifts doorgenomen. Ik heb zelfs een belt om gehad (voelde me vet stoer). Nog even en ik trek die bowling-lift schoenen weer uit de kast…
Ik deed veel niet goed. Met bankdrukken bijvoorbeeld plofte ik gewoon neer op het bankje. Lekker even lrelaxt iggen. Maar nu heb ik van alles geleerd over leg drives, bracen, archen en ademen. De benchpress zal nooit meer hetzelfde zijn. En met deadliften trok ik gewoon dat gewicht van de vloer. Fout. Zo hoort het: knieën van slot, met rechte rug voorover buigen tot je je hamstrings voelt, dan door de knieën om de stang pakken, schouders naar de billen, buik tegen de riem, bar tot de knieën omhoog trekken, daarna knieën en heup strekken. Oh en nog je adem inhouden. Ik had moeite…Maar ook ENORM veel lol. En inspiratie en motivatie. Heb daarna gelijk gezond gekookt. En nu ga ik vrijdag weer.
Ik zit nu wel in een loyaliteitsconflict. Het is alsof je ouders gaan scheiden en je weet niet met wie je mee moet. Het komt denk ik toch uit op een co-ouderschap: bodybuilden en powerliften. Ik kan die ongezellige sportschool met te harde muziek toch niet missen. Ook die anabolen-knakker die vernoemd is naar een zoon van Saddam Hoessein niet. De gespierde tweeling niet. En zelfs enkele onaardige medewerkers niet.
Waar het om gaat is dat er weer wind onder de vleugels is. Iemand om trots te maken, namelijk de blije trainer van de powerlift-sportschool. Erkenning te krijgen. En weer te zorgen dat het oppervlakte waar mijn benen elkaar aanraken weer kleiner wordt.
“It’s almost 2018 and: lost no weight, didn’t learn anything, saved no money, still ugly”
“Don’t blame the holidays. You were fat in august”
“I personally love to over analyze everything and suffer”
- Lid geworden
- 3 okt 2008
- Berichten
- 35.890
- Waardering
- 35.617
- Lengte
- 1m85
- Massa
- 108kg
- Vetpercentage
- 10%
OP
- Lid geworden
- 1 feb 2010
- Berichten
- 172
- Waardering
- 336
- Lengte
- 1m70
- Massa
- 66kg
- Vetpercentage
- 30%
- Topic Starter
- #235
Nu een paar weken full blown aan het powerliften. Dikke lol. Ook vaker dan ooit, vast gezeten onder de bar, niet omhoog kunnen komen met de bar of juist de bar niet van de grond gekregen. De 1RM viel toch ook wat tegen (BP 55, DL 90, SQ 75). Dan dacht je dat je goed bezig was met – in ieder geval - het trainen, ook al was je te dik als bodybuilder…
De powerlift-instructeur vindt dat de echte 1RM hoger ligt, en heeft een schema gemaakt met wat hogere gewichten.
Volgens mij ben ik verliefd op de powerlift-instructeur. Terwijl hij helemaal niet lang is en er op de ongezellig sportschool bredere en knappere kerels rondlopen (en ik een vriend heb en hij een vriendin en baby). Hij heeft iets autoritairs, waardoor ik mij opstel als een nerdy schoolmeisje die op date is met de knapste jongen van de klas. “Nee, zo pak je de bar niet vast, andersom”. “Ik wil niet dat je kijkt als je de bar weg legt”. “Niet praten”. “Wat ben je nu vergeten? Ademen”. “Ik wil dat je voor elke oefening de RPE invult”.
Vooral “niet praten” is lastig.
Er zitten twee andere serieuze PL-vrouwen op die sportschool en 1 minder serieuze. Eentje heeft meegedaan aan het NK en deed het goed. Ze is ook nog eens heel aardig. En elke vrijdagavond trainen we in dat groepje. Dat is leuk. Heb voor het eerst magnesium op mijn handen gehad, lekker uitgeklopt op mijn broek. Zag er vet stoer uit. En het werkte ook nog, de bar glibberde niet gelijk uit mijn klauwen.
Maar ik heb nog meer lol aan trainen met mijn PL-schemaatje in de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige medewerkers. Want dat is thuis. Daar zijn mijn homeboys en fitgirls weer. En die muziek die snoeihard door de muziek van mijn MP3 knalt. En niemand die me groet als ik binnenkom. Heerlijk. Ik hou oprecht van die plek op aarde. Moet nu alleen veel meer meenemen de zaal in: riem, bowlingschoentjes, knee sleeves, schema, pen, handdoek, telefoon + standaard. Het lijkt heel professioneel. Is het niet. Die dikke riem zit ook niet heel fijn, maar het werkt wel. Idem voor de bowlingschoentjes.
Aan het schema moet ik wat wennen, maar is te doen. Ik hang veel in de ringen tegenwoordig. Dips, pull ups, ring rows en andere ring-shit. Is allemaal goed. Ik moet ook dingen filmen en naar de instructeur posten. En elke week bij onze 1 op 1 training (jaja) bespreken we het schema en gooit hij er weer een aantal kg’s bij op.
En toch he…hoeveel lol ik er nu aan heb…bodybuilden is leuker. Ik zou ook eerder aan een BB wedstrijd mee doen, dan aan een PL wedstrijd. Ook is mijn motief om te powerliften niet heel solid; ik wilde eens wat anders. Volgens mijn oude trainingsmaatje heb ik geen interesse in sterk zijn, ik wil gewoon gespierd zijn. True that. En dat is bodybuilden. Ondertussen denk ik dat het geen kwaad kan goede technieken aan te leren. En de instructeur is ook een soothing sight for sore eyes.
Maar soms loop ik langs de leg press en dan denk ik: zal ik even? En ik lees nog steeds heel veel over BB. En ik mis soms zelfs een dumbbelletje in mijn knuistjes. En een kabeltje links en rechts. En een machine.
We zullen zien hoe ver we komen…
“Might go to jail, so I can focus on gym properly”
“Find 3 hobbies: one to make you money, one to keep you in shape and one to keep you creative”
“Once my skin clears up, I lose 10 pounds, shave my legs, learn how to properly do my eyeshadow, get a whole new wardrobe, comb my hair, and become mentally stable, it’s over for you hoes”
De powerlift-instructeur vindt dat de echte 1RM hoger ligt, en heeft een schema gemaakt met wat hogere gewichten.
Volgens mij ben ik verliefd op de powerlift-instructeur. Terwijl hij helemaal niet lang is en er op de ongezellig sportschool bredere en knappere kerels rondlopen (en ik een vriend heb en hij een vriendin en baby). Hij heeft iets autoritairs, waardoor ik mij opstel als een nerdy schoolmeisje die op date is met de knapste jongen van de klas. “Nee, zo pak je de bar niet vast, andersom”. “Ik wil niet dat je kijkt als je de bar weg legt”. “Niet praten”. “Wat ben je nu vergeten? Ademen”. “Ik wil dat je voor elke oefening de RPE invult”.
Vooral “niet praten” is lastig.
Er zitten twee andere serieuze PL-vrouwen op die sportschool en 1 minder serieuze. Eentje heeft meegedaan aan het NK en deed het goed. Ze is ook nog eens heel aardig. En elke vrijdagavond trainen we in dat groepje. Dat is leuk. Heb voor het eerst magnesium op mijn handen gehad, lekker uitgeklopt op mijn broek. Zag er vet stoer uit. En het werkte ook nog, de bar glibberde niet gelijk uit mijn klauwen.
Maar ik heb nog meer lol aan trainen met mijn PL-schemaatje in de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige medewerkers. Want dat is thuis. Daar zijn mijn homeboys en fitgirls weer. En die muziek die snoeihard door de muziek van mijn MP3 knalt. En niemand die me groet als ik binnenkom. Heerlijk. Ik hou oprecht van die plek op aarde. Moet nu alleen veel meer meenemen de zaal in: riem, bowlingschoentjes, knee sleeves, schema, pen, handdoek, telefoon + standaard. Het lijkt heel professioneel. Is het niet. Die dikke riem zit ook niet heel fijn, maar het werkt wel. Idem voor de bowlingschoentjes.
Aan het schema moet ik wat wennen, maar is te doen. Ik hang veel in de ringen tegenwoordig. Dips, pull ups, ring rows en andere ring-shit. Is allemaal goed. Ik moet ook dingen filmen en naar de instructeur posten. En elke week bij onze 1 op 1 training (jaja) bespreken we het schema en gooit hij er weer een aantal kg’s bij op.
En toch he…hoeveel lol ik er nu aan heb…bodybuilden is leuker. Ik zou ook eerder aan een BB wedstrijd mee doen, dan aan een PL wedstrijd. Ook is mijn motief om te powerliften niet heel solid; ik wilde eens wat anders. Volgens mijn oude trainingsmaatje heb ik geen interesse in sterk zijn, ik wil gewoon gespierd zijn. True that. En dat is bodybuilden. Ondertussen denk ik dat het geen kwaad kan goede technieken aan te leren. En de instructeur is ook een soothing sight for sore eyes.
Maar soms loop ik langs de leg press en dan denk ik: zal ik even? En ik lees nog steeds heel veel over BB. En ik mis soms zelfs een dumbbelletje in mijn knuistjes. En een kabeltje links en rechts. En een machine.
We zullen zien hoe ver we komen…
“Might go to jail, so I can focus on gym properly”
“Find 3 hobbies: one to make you money, one to keep you in shape and one to keep you creative”
“Once my skin clears up, I lose 10 pounds, shave my legs, learn how to properly do my eyeshadow, get a whole new wardrobe, comb my hair, and become mentally stable, it’s over for you hoes”
OP
- Lid geworden
- 1 feb 2010
- Berichten
- 172
- Waardering
- 336
- Lengte
- 1m70
- Massa
- 66kg
- Vetpercentage
- 30%
- Topic Starter
- #236
I had a rough week. In de PL-sportschool zit er een vervelende vent op mijn nek. In een besloten groep posten de leden die gedeeltelijk op afstand trainen (ik dus) filmpjes van sommige oefeningen. Dus ik: make up op, buik in, spiffy outfit aan en filmen maaaaarrrrr…(knappe PL-instructeur he). N.a.v. dit filmpje kreeg ik een burn;
“Alles oké?”
“Nou, alles is een beetje veel he. Is bij jou alles oké?”
“Ja, denk het wel.”
“Nou, als ik je filmpjes zie, denk ik: die is lang niet oké”.
Hele training naar de tering.
En zo is het elke keer als ik daar trainde raak geweest. Werd ik de ene keer afgebrand omdat ik niet meedeed aan de maxdag (“zwak, heel zwak”), kreeg ik de volgende keer een vragenvuur over hoe ik in godsnaam terecht was gekomen bij ‘hun’ gym.
Elke gym heeft een zelf verkozen big kahuna he. Dit was ‘em en hij had me bij kop en poten.
En ik werd me pissig. Ik wil gewoon alleen trainen, met mijn eigen muziek, ik hoef dat sociale gehuppel niet, en ik wil mijn eigen tijd indelen, en ik hoef toch verdorie me niet te omringen met vervelende ventjes in mijn vrije tijd, blablabla.
Dus ik vertelde de knappe PL instructeur resoluut dat ik helemaal op afstand wilde trainen. Nee, dat was niet de bedoeling, zei hij. Dus toen heb ik uit onderhandeld dat ik alleen op vrijdag kom powerliften, maar dan met muziek in, zodat ik met niemand hoef te praten. Vond ik goede deal.
En toen was het maandag. En ik wist dat de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige medewerkers STAMPERS vol zou zitten met nieuwjaarssporters, fitgirls en prettyboys. En ik bedacht me wat de kans was dat de vervelende vent er ook zou zijn, als ik GELIJK uit werk naar de PL gym zou snellen. Klein, dacht ik.
Dus daar stond ik om 17:30 op een maandagavond in mijn spiffy pakje. Kom ik verdorie tegelijkertijd aan met die vervelende vent. Maar ineens deed hij aardig, maakte een grapje gaf me een compliment (“jij kan goed squatten, waar heb je dat geleerd?”). En de knappe PL instructeur vond het heel goed dat ik er op maandag ook was (hoewel ik me voelde als het sneutje van de groep, die aan de leraar had verteld gepest te worden in de klas).
Dus toen zat ik op woensdagavond bij een college over ‘geluk’ (don’t ask). En we moesten een succesje aan elkaar vertellen. Dus ik vertelde dat ik naar de PL sportschool was gegaan, ook al zat er een vervelende vent op mijn nek.
En ik kwam blij thuis van die avond joh! Rol de mat naar het leven maar uit, wees dankbaar en weet ik veel wat nog meer voor een crap. Maar het werkte. En de volgende ochtend stond ik op, nog volledig geïnspireerd en blij. Fiets ik naar de sportschool, toetert er een auto naar me, gaat een raampje naar beneden, krijg ik de middelvinger en wordt er uit het raampje geschreeuwd of ik mijn hand niet uit kon steken. En ik HAD MIJN HAND WEL UITGESTOKEN.
Op de terugweg werd ik bijna aangereden door een auto, en zei iemand dat ik chagrijnig keek.
Weet je jongens. Zak er dan ook maar in. Ik zie jullie volgende week weer terug.
Dus toen heb ik een doos negerzoenen gekocht (dat woord mag niet meer, sorry, weet eigenlijk niet meer wat de correcte term is) en heb ik er 9 van de 12 opgegeten. En later de andere 3.
En wie had ik daarmee?
Juist. Mezelf.
“Don’t wait until your deathbed to tell people how you feel, tell them to fuck off right now”
“Do you ever look back on old photos when you thought you were fat but you really weren’t and now you actually are fat and wishing you were fat like back then”
“Hitting the gym to release stress is not nearly as effective as hitting the people that caused the stress to begin with”
“Alles oké?”
“Nou, alles is een beetje veel he. Is bij jou alles oké?”
“Ja, denk het wel.”
“Nou, als ik je filmpjes zie, denk ik: die is lang niet oké”.
Hele training naar de tering.
En zo is het elke keer als ik daar trainde raak geweest. Werd ik de ene keer afgebrand omdat ik niet meedeed aan de maxdag (“zwak, heel zwak”), kreeg ik de volgende keer een vragenvuur over hoe ik in godsnaam terecht was gekomen bij ‘hun’ gym.
Elke gym heeft een zelf verkozen big kahuna he. Dit was ‘em en hij had me bij kop en poten.
En ik werd me pissig. Ik wil gewoon alleen trainen, met mijn eigen muziek, ik hoef dat sociale gehuppel niet, en ik wil mijn eigen tijd indelen, en ik hoef toch verdorie me niet te omringen met vervelende ventjes in mijn vrije tijd, blablabla.
Dus ik vertelde de knappe PL instructeur resoluut dat ik helemaal op afstand wilde trainen. Nee, dat was niet de bedoeling, zei hij. Dus toen heb ik uit onderhandeld dat ik alleen op vrijdag kom powerliften, maar dan met muziek in, zodat ik met niemand hoef te praten. Vond ik goede deal.
En toen was het maandag. En ik wist dat de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige medewerkers STAMPERS vol zou zitten met nieuwjaarssporters, fitgirls en prettyboys. En ik bedacht me wat de kans was dat de vervelende vent er ook zou zijn, als ik GELIJK uit werk naar de PL gym zou snellen. Klein, dacht ik.
Dus daar stond ik om 17:30 op een maandagavond in mijn spiffy pakje. Kom ik verdorie tegelijkertijd aan met die vervelende vent. Maar ineens deed hij aardig, maakte een grapje gaf me een compliment (“jij kan goed squatten, waar heb je dat geleerd?”). En de knappe PL instructeur vond het heel goed dat ik er op maandag ook was (hoewel ik me voelde als het sneutje van de groep, die aan de leraar had verteld gepest te worden in de klas).
Dus toen zat ik op woensdagavond bij een college over ‘geluk’ (don’t ask). En we moesten een succesje aan elkaar vertellen. Dus ik vertelde dat ik naar de PL sportschool was gegaan, ook al zat er een vervelende vent op mijn nek.
En ik kwam blij thuis van die avond joh! Rol de mat naar het leven maar uit, wees dankbaar en weet ik veel wat nog meer voor een crap. Maar het werkte. En de volgende ochtend stond ik op, nog volledig geïnspireerd en blij. Fiets ik naar de sportschool, toetert er een auto naar me, gaat een raampje naar beneden, krijg ik de middelvinger en wordt er uit het raampje geschreeuwd of ik mijn hand niet uit kon steken. En ik HAD MIJN HAND WEL UITGESTOKEN.
Op de terugweg werd ik bijna aangereden door een auto, en zei iemand dat ik chagrijnig keek.
Weet je jongens. Zak er dan ook maar in. Ik zie jullie volgende week weer terug.
Dus toen heb ik een doos negerzoenen gekocht (dat woord mag niet meer, sorry, weet eigenlijk niet meer wat de correcte term is) en heb ik er 9 van de 12 opgegeten. En later de andere 3.
En wie had ik daarmee?
Juist. Mezelf.
“Don’t wait until your deathbed to tell people how you feel, tell them to fuck off right now”
“Do you ever look back on old photos when you thought you were fat but you really weren’t and now you actually are fat and wishing you were fat like back then”
“Hitting the gym to release stress is not nearly as effective as hitting the people that caused the stress to begin with”
- Lid geworden
- 19 jul 2010
- Berichten
- 2.907
- Waardering
- 2.891
- Lengte
- 1m75
- Massa
- 80kg
OP
- Lid geworden
- 1 feb 2010
- Berichten
- 172
- Waardering
- 336
- Lengte
- 1m70
- Massa
- 66kg
- Vetpercentage
- 30%
- Topic Starter
- #239
Nu twee cycles powerliften en twee weken deloaden erop zitten. Heb meer fysieke pijn doorstaan dan ooit met bodybuilden. Zo heb ik mijn ringvinger tussen twee schijven van 20 kg geparkeerd. Ik deed of er niets aan de hand was, bleef vriendelijk op de sociale PL-sportschool, maar kon wel kotsen van de pijn. Ook had ik de GHD niet goed vastgezet (hij maakte geen ‘klik’) en vloog het apparaat naar voren bij de eerst kniebuiging en verstuikte ik mijn pink (don’t ask). Verder heb ik bij een weightlifting lesje 5 blauwe plekken ter grootte van een tennisbal op mijn lichaam gecreëerd op beide schouders, beide bovenbenen en het sleutelbeen. Ik heb twee keer mijn nek verrekt links en rechts, zere knie, zere heup en recent heb ik pijn in mijn linker ass. God knows how. Leuke sport hoor. Echt.
Maar ook schade aan de ziel. Ten eerste van al die lullige gesprekjes over he-le-maal niets op de sociale PL-sportschool. Ten tweede van alle mensen met een mening, een tip, een advies of een oordeel. Breek me verder de bek niet los over het irritante ventje, die laatst zonder aankondiging een vraag stelde: “heb jij zelfspot?” Pure oorkanker dit. En lastigvallerij. Had ook geen gevat, goed antwoord. Die komt altijd pas later he, als je thuis op de bank zit. Verdorie.
Met de vrouwen van het PL-lesje is het gezellig, maar dat is meer kleppen en zeuren dan echt onder het ijzer. I don’t get the job done op de sociale PL-sportschool. En dat is a-relaxt.
Dus soms ga ik stiekem naar de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige medewerkers. Het gevoel van euforie overspoelt me daar. Ik ben weer thuis. Dan zie ik weer de bodybuildtweeling, die redelijk scheel kijken, zodat ik nooit weet of ze mij groeten of die gast naast me. Met mijn oude trainer C die weer een volledig eenzijdig gesprek tegen me voert over haar nieuwe aankomende wedstrijd (jaaaaa, we gaan er weer voor, hoor!). Maar ook met een huisvrouw die naast mijn bench stond en zei dat je rug zo buigen niet goed voor je is, hoor. Maar dat komt niet heel vaak voor, dus I’ll take it anytime.
Verdere schade aan mijn ziel werd toegebracht toen de knappe PL-instructeur na 2 cycles vond dat het tijd was mijn 1 RM te testen. Dacht dat ik stierf. Ik zag er al weken tegenop. We konden wat mij betreft na de bench gewoon weer naar huis, van een 1RM van 55 nu 62,5 gedrukt. Prima. De bench is ook de enige exercitie die ik gaaf vind, waarschijnlijk omdat hij me herinnert aan mijn goeie ouwe bodybuild-tijd. De squat ging van 75 naar 85. Alleen de deadlif bleef over en die oefening mag van mij een speciaal plekje in de hel krijgen. 'Wat zit er in je schema?', vroeg het irritante ventje, die meekeek en elke lift voorzag van commentaar. '7x3x90kg', zei ik. 'Oooh', zei hij, 'als je 1x100kg niet lukt, dan zeg maar gelijk je lidmaatschap op.'
En het lukte niet. 5x geprobeerd. Didn’t move an inch.
Dus ik zei mijn lidmaatschap op.
Nee grapje. Maar ik zit er wel over na te denken. Ik vraag me meer dan eens af of ik wel cut out ben voor deze sport en deze sociale PL-sportschool op de tweede plaats. Ik heb vier trainingen in de week, zie er altijd tegenop. Slaat nooit over. Ik lig er soms zelfs wakker van. Zit vaak boven de 9RPE en ben veel te lang bezig met trainen. Ik heb volgens mij niet de wilskracht, het doorzettingsvermogen en het lef voor deze sport.
Maar als het helemaal gaat crashen, dat PL- en van mij, dan heb ik in ieder geval een goede techniek aangemeten gekregen, ik heb een stoere riem in mijn sport-arsenaal en ik heb aan mogen kijken tegen mijn knappe PL-instructeur, who is a nice sight for sore eyes.
Ik ga er nog even hard over nadenken wat ik ga doen; doorgaan of stoppen met PL-en. Wat vinden jullie (advies nu toegestaan :-) )?
“If you have gone through two consecutive training blocks in which load progressed each week and you added 10kg to your total each block, then you are probably due for a block in which progress stalls. In that case, don’t force progression. Rather, be disciplined and understand that the strategies laid out will still work, but that it’s a long-term game. Don’t let frustration get the better of you. Consistent effort will lead to consistent progress, even if that progress isn’t every single week.” Greg Nuckols
“The things we do are not normal. Most people will never adjust the height of their rings. Most people will never have to bail out of a power snatch. Most people don’t really know what their physical limit actually feels like. But those that do, those that visit that place regularly, know more about themselves. They know what they’re capable of. Inside of the gym and out. You can call it crazy; we call it living up to our potential as humans” Rich Froning
“I have a ‘why am I like this’ at least five times a day”
“Sometimes I just agree with people just so they can stop talking”
Maar ook schade aan de ziel. Ten eerste van al die lullige gesprekjes over he-le-maal niets op de sociale PL-sportschool. Ten tweede van alle mensen met een mening, een tip, een advies of een oordeel. Breek me verder de bek niet los over het irritante ventje, die laatst zonder aankondiging een vraag stelde: “heb jij zelfspot?” Pure oorkanker dit. En lastigvallerij. Had ook geen gevat, goed antwoord. Die komt altijd pas later he, als je thuis op de bank zit. Verdorie.
Met de vrouwen van het PL-lesje is het gezellig, maar dat is meer kleppen en zeuren dan echt onder het ijzer. I don’t get the job done op de sociale PL-sportschool. En dat is a-relaxt.
Dus soms ga ik stiekem naar de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige medewerkers. Het gevoel van euforie overspoelt me daar. Ik ben weer thuis. Dan zie ik weer de bodybuildtweeling, die redelijk scheel kijken, zodat ik nooit weet of ze mij groeten of die gast naast me. Met mijn oude trainer C die weer een volledig eenzijdig gesprek tegen me voert over haar nieuwe aankomende wedstrijd (jaaaaa, we gaan er weer voor, hoor!). Maar ook met een huisvrouw die naast mijn bench stond en zei dat je rug zo buigen niet goed voor je is, hoor. Maar dat komt niet heel vaak voor, dus I’ll take it anytime.
Verdere schade aan mijn ziel werd toegebracht toen de knappe PL-instructeur na 2 cycles vond dat het tijd was mijn 1 RM te testen. Dacht dat ik stierf. Ik zag er al weken tegenop. We konden wat mij betreft na de bench gewoon weer naar huis, van een 1RM van 55 nu 62,5 gedrukt. Prima. De bench is ook de enige exercitie die ik gaaf vind, waarschijnlijk omdat hij me herinnert aan mijn goeie ouwe bodybuild-tijd. De squat ging van 75 naar 85. Alleen de deadlif bleef over en die oefening mag van mij een speciaal plekje in de hel krijgen. 'Wat zit er in je schema?', vroeg het irritante ventje, die meekeek en elke lift voorzag van commentaar. '7x3x90kg', zei ik. 'Oooh', zei hij, 'als je 1x100kg niet lukt, dan zeg maar gelijk je lidmaatschap op.'
En het lukte niet. 5x geprobeerd. Didn’t move an inch.
Dus ik zei mijn lidmaatschap op.
Nee grapje. Maar ik zit er wel over na te denken. Ik vraag me meer dan eens af of ik wel cut out ben voor deze sport en deze sociale PL-sportschool op de tweede plaats. Ik heb vier trainingen in de week, zie er altijd tegenop. Slaat nooit over. Ik lig er soms zelfs wakker van. Zit vaak boven de 9RPE en ben veel te lang bezig met trainen. Ik heb volgens mij niet de wilskracht, het doorzettingsvermogen en het lef voor deze sport.
Maar als het helemaal gaat crashen, dat PL- en van mij, dan heb ik in ieder geval een goede techniek aangemeten gekregen, ik heb een stoere riem in mijn sport-arsenaal en ik heb aan mogen kijken tegen mijn knappe PL-instructeur, who is a nice sight for sore eyes.
Ik ga er nog even hard over nadenken wat ik ga doen; doorgaan of stoppen met PL-en. Wat vinden jullie (advies nu toegestaan :-) )?
“If you have gone through two consecutive training blocks in which load progressed each week and you added 10kg to your total each block, then you are probably due for a block in which progress stalls. In that case, don’t force progression. Rather, be disciplined and understand that the strategies laid out will still work, but that it’s a long-term game. Don’t let frustration get the better of you. Consistent effort will lead to consistent progress, even if that progress isn’t every single week.” Greg Nuckols
“The things we do are not normal. Most people will never adjust the height of their rings. Most people will never have to bail out of a power snatch. Most people don’t really know what their physical limit actually feels like. But those that do, those that visit that place regularly, know more about themselves. They know what they’re capable of. Inside of the gym and out. You can call it crazy; we call it living up to our potential as humans” Rich Froning
“I have a ‘why am I like this’ at least five times a day”
“Sometimes I just agree with people just so they can stop talking”
- Lid geworden
- 9 nov 2016
- Berichten
- 196
- Waardering
- 229
- Lengte
- 1m87
- Massa
- 74kg
- Vetpercentage
- 14%
Als je enigszins misantropisch ingesteld bent, is het altijd een genot om hier rond te hangen. Schrijf alsjeblieft door wat dan doe je wel heel leuk...
