Verslag reis Nepal (per dag)

[EricR]

idd, maybe beetje stom geformuleerd, maar lijkt me toch dat dat niet echt makkelijk gaat alles noteren etc etc

Ik maak het verslag nu pas, de rest van de reisgenoten overigens maakten hun verslag wel direct (in de etenstent met tafel en stoelen). Maar ik heb gelukkig nog een goed geheugen dus haal ik alles zo terug. Nu kan ik er ook beter tegen aankijken, als ik toen het verslag had geschreven was het meer vloeken geweest op de reisorganisator dan een echt verslag.

 

[Moen]

Eindelijk eens een leuke niet breezer-thread in deze sectie !

Word (uiteraard) niet zoveel gelezen weliswaar

Bedankt om je ervaringen te delen eric, het was aangenaam lezen en zoiets zou ik zelf ook nog wel ooit eens willen doen.

Lekker afzien op vakantie he

 

[EricR]

Dag 13 Khare – Khote



’s ochtends is het wakker worden in een witte wereld. De bergpaden zien er nog niet al te wit uit maar er is zeker genoeg sneeuw gevallen om de afdaling een extra dimensie te geven. Het eerste stuk valt nog mee en ik hoop dat er onderweg niet hele paden vol liggen met sneeuw, maar dat is ijdele hoop. Ondanks goed opletten ga ik wel een keer onderuit op een steil gedeelte, iets wat bijna niet te voorkomen is.

Nadat we over de eerste helling zijn gekomen hebben we goed zicht op de rest van het pad en dat ligt toch behoorlijk vol met sneeuw. Zeker het eerste gedeelte is steil, hetzelfde steile gedeelte dat richting Khare de lucht echt uit mijn longen perstte. Porters zien we dan ook hier en daar naar beneden rollen. Ik probeer stap voor stap mijn ritme te vinden wat op zich goed lukt. Pas bij Dig Kharka komt de eerste echt gevaarlijk hindernis, de rivieroversteek over besneeuwde en met ijsbedekte rotsen. Eerst probeer ik via een grote gladde rots naar een volgende rots te springen, maar dat ziet er niet al te aantrekkelijk uit. Dan zien we een pad door het water heen waarbij we ongeveer zo’n 3 cm in het water komen te staan, ik spring terug naar de vorige rots en neem dus dat pad. Een aantal van de groep loopt toch door en moet zo’n honderd meter verder over veel gladdere rotsen een weg vinden, maar gelukkig gaat dit zonder uitglijden.

De rest van het pad ziet er van een afstand niet al te besneeuwd uit, maar de schijn bedriegt. Aangekomen bij de afdaling naar Tangnag blijkt ook dit pad zeer glad te zijn, mede omdat er redelijk veel over gelopen is die ochtend en er dus ook gesmolten sneeuw ligt op het pad. Zeer gecontreerd baan ik me dan ook een weg over het pad, onderweg veel porters tegenkomend van andere groepen. Ik ga opzij voor ze, waarbij je dan het risico loopt dat je aan de zijkant van het pad op te gladde stukken komt te staan. Maar ja die porters hebben het een stuk lastiger met hun zware bepakking en slechtere schoeisel.

Er gaan die dag nog behoorlijk wat groepen omhoog, een niet al te benijdenswaardige positie. De kampen boven zullen ingesneeuwd zijn en ook de paden worden nu steeds gevaarlijker. Wat dat betreft hebben wij geluk dat we al op de terugweg zijn. Het sneeuwt die ochtend ook niet en ik hoop dat het zo blijft, maar in de Himalaya is meestal sneeuw een voorbode van nog meer sneeuw dus veel hoop een makkelijke terugkomst is er niet.

Het pad naar Tangnag is verder met goed opletten goed te doen ook al is er op het laatst wel nog een stuk met losliggend steen waar je constant glijdend de afdaling inzet. Ook dat stuk komen we allemaal zonder kleerscheuren door en we arriveren vrij vroeg al in Tangnag. Hier hebben we dan een half uurtje rust, zeer welkom na het geconcentreerde afdalen. We betalen gelijk voor onze sneeuwankers, ook al begrijpt niet iedereen hoe je 10 euro verdeelt over 5 personen J

Na een half uur weer onderweg, zo te zien over paden zonder sneeuw. Ik weet nog van de week er voor dat zeker het eerste gedeelte goed te doen is, niet te steil omlaag en ook niet al te veel stenen op het pad. Het enige is dat mijn pijnstiller is uitgewerkt en ik loop dus het eerste uur met redelijk wat pijn over de paden. Bij de Gompa aangekomen neem ik een nieuwe pijnstiller.

Het is dan nog circa 30 minuten lopen naar de lunchplaats. Dat stuk is ook niet al te moeilijk en we komen bij een betrekkende hemel aan. Die grijze lucht gepaard met een dichttrekkend wolkendek direct boven ons voorspelt weinig goeds. Binnen tien minuten begint het dan ook te sneeuwen, eerst nog licht en dan steeds heviger. Gelukkig is er nog een hutje in de buurt waar we kunnen schuilen en onze lunch kunnen nuttigen. In dat hutje wonen in dit seizoen een moeder met haar zoon, ook proberend een graantje mee te pikken van de vele trekkers op de Mera Peaktrek.

Het hutje ligt veel met naaldboomtakken en zo doet het hele tafereel een beetje aan als een kersttal. De hut is voorzien van een dak dat gelukkig redelijk open is, anders heb je al een koolmonoxide vergiftiging te pakken van het verbrande hout in de hut. Duidelijk is dat het leven hier niet al te gezond is voor de luchtwegen. Buiten sneeuwt het duidelijk te zien steeds harder en harder, de terugweg zal dus lastig worden vandaag.

Na een half uur maar onderweg naar Kote. Het eerste stuk is nog weiden en wederom niet al te lastig. Hoe dichter we bij de rivierbedding komen des te gladder wordt het pad door de vers gevallen sneeuw, ook komen we hier grote stukken tegen waarbij we moeten springen over grote stenen, deze keer bedekt met een vers laagje sneeuw.

Aangekomen vlak boven de rivierbedding is 1 van de gevaarlijkere stukken op de route van vandaag. Kolossale stenen die zijn bedekt met sneeuw en daar moeten dus naar beneden. Het hoogteverschil per steen is zeker minimaal 1 meter en soms nog een stuk meer, zaak om je langzaam te laten zakken en goed op te letten. Hier komen we ook weer goed door en nu is het nog een uurtje lopen naar Kote over de rivierbedding. Ik zweet omdat ik mijn donsjas aan heb inmiddels behoorlijk, maar met deze sneeuwval is die jas beter dan mijn dunnere windstopperjas.

Het stuk over de rivierbedding kent wel wat obstakels die vrij lastig zijn, maar we kunnen toch stevig doorlopen naar het volgende kamp en we komen daar nog vrij snel aan. Het kamp in Kote is nog niet zwaar besneeuwd en we proberen hetzelfde stukje grond te vinden waar onze tent een week eerder stond. Helaas lukt dat niet en we staan nu veel ongelijker dan de week er voor. Dat wordt dus weer een onrustige nacht.

Tegen de avond begint het weer fors te sneeuwen, iets wat het verder de hele nacht zal doen. De komende dagen worden dus zo goed als zeker een terugtocht over besneeuwde en modderige paden.

 

[EricR]

Dag 15 Thuli Kharka – Lukla (laatste dag van de trekking)

’s Ochtends al vroeg wakker, dat ritme zit er wel goed in. Ik draai me om half zes dus nog maar een keer om, tot het half zeven is en de thee wordt gebracht. De hele nacht heeft het gesneeuwd en er ligt nu zeker 35 tot 40 cm sneeuw op de paden. Ook zien we dat vele groepen volledig zijn ingesneeuwd in hun tentjes, die zijn eerst een kwartier bezig om zich uit de tent te graven.

Ik voel me wel een stuk beter dan de dag er voor, een nacht wat betere slaap kan een wereld van verschil betekenen. Bij het ontbijt nog wat laatste energie inslaan voor de laatste dag, die gelet op de vele sneeuwval moeilijk genoeg zal zijn.

We vertrekken als eerste groep uit Thuli Kharka, dat wordt dus echt het pad banen voor de volgende groepen. Het eerste stuk is zo’n 350 meter omhoog richting de eerste pas, achteraf eigenlijk het beste stuk omdat je dan tenminste niet glijdend en glibberend hoeft af te dalen. We zien nog de afdrukken van een poot van een roofdier, duidelijk een groot roofdier te zien aan de grootte van de afdruk.

De eerste pas is ook van de andere kant nog niet beklommen, dus 1 van onze sherpa’s baant nu als eerste het pad in de verse sneeuw. Knap aangezien je niet meer het originele pad kan zien, dat is hier bedekt met nog meer sneeuw dan in Thuli Kharka. Soms tot reikend tot aan je knieen. Mijn favoriete hobby zal afdalen nooit worden en ik laat de meeste porters voor gaan voordat ik zelf de afdaling inzet. Nu is het pad tenminste een stuk meer gebaand.

De volgende pas heeft een nog gevaarlijkere afdaling en hier roep ik maar weer hulp in van 1 van de hoogtesherpa’s. Het heeft weinig nut om nu nog door een valpartij mijn terugtocht onmogelijk te maken. En een helicopter kan hier niet landen. Ook deze pas kom ik goed over en nu is het op weg naar de laatste steile pas. Zeker het gedeelte omhoog naar de pas toe is een echt obstakel en er vormt zich dan ook een file van porters vlak voor die pas, ook omdat er van de andere kant nu porters omlaag komen. We halen allemaal zonder kleurscheuren de top van de pas en vanaf hier (4600 meter) is het dan 1800 meter omlaag naar Lukla.

Het eerste stuk is zeer steil en door de sneeuw helemaal lastig. Ik doe het ook hier weer rustig aan, iets wat verder op het pad een te rustig tempo blijkt. Een aantal porters hebben namelijk met hun bagage het hele pad van sneeuw ontdaan, nu is het pad i.p.v. 30 cm sneeuw een ijsglijbaan geworden. Gelukkig is de hoogtesherpa die samen met mij afdaalt zeer goed in het banen van nieuwe paden, maar dat is behoorlijk zwaar in de stukken naast het pad. Daar ligt zeker 40 centimeter sneeuw en soms zelfs nog meer. We banen ons zigzaggend een nieuw pad naar beneden, daar kunnen ook de porters achter ons goed gebruik van maken.

Ik kom als laatste van onze groep aan op de lunchplaats. Ik koop wederom een colaatje daar, ook nu heb ik weer behoefte aan simpele suikers en niet te veel zware kost. Ik sla dan ook het meeste van de lunch over, alleen wat groenten en wat sap werk ik naar binnen. Ik zie nog het Australische gezin afdalen, de dochter nog behoorlijk fit maar haar vader en moeder lopen echt op hun laatste benen. Daarbij vergeleken zie ik er nog fit uit.

Na 30 minuten tijd voor het laatste stuk, maar niet eerst nadat we met de hoofdsherpa een discussie hebben gehad over de aankomstplaats. Hij wil namelijk alleen naar Chutanga, zo’n 700 meter lager, terwijl wij toch echt naar Lukla willen. Dat kan een probleem zijn qua tijd legt hij uit, aangezien je daar voor 5 uur moet binnen zijn. Het is dan vlak voor 1 uur in de middag. Wij zeggen dat we toch allemaal wel binnen 4 uur dat moeten redden, tenminste als de afdaling redelijk goed te doen is. Dus besluiten we om naar Lukla te gaan, ook omdat ik echt niet nog een nacht in een tent ga slapen. Die tenten zijn inmiddels zo nat dat je net zo goed in de open lucht kan slapen.

De afdaling is zeker de eerste 500 hoogtemeters omlaag een behoorlijke gevaarlijke bezigheid, maar toch lukt het ook hier om zonder kleurscheuren beneden te komen. De laatste 200 meter omlaag naar Chutanga ligt er nog amper sneeuw en ik daal samen met de hoogtesherpa zeer snel af. Ik kom dan ook bijna net zo snel aan in Chutanga als de rest van de groep. Gelukkig hebben we de keuze gemaakt om naar Lukla te gaan, Chutanga is namelijk 1 grote modderpoel nu en het zou geen prettige ervaring zijn om hier de nacht door te brengen.

De hoofdsherpa maant ons om door te lopen, ook omdat de hele groep toch echt voor vijf uur binnen moet zijn. Kom je later binnen dan stuurt het leger je gewoon terug. Wij rekenen even uit hoe lang we nog hebben en weten dat we Lukla ruim op tijd zullen halen. Het is dan namelijk namelijk rond kwart over twee dus hebben we nog 2:45 uur de tijd.

Het laatste stuk naar Lukla nog wel 4 keer een rivieroversteek maar die vormen geen problemen meer. Ook de aardverschuivingspassage waarbij je hangt aan een bamboestokje lijkt nu makkelijker, ook al staat dat stokje inmiddels echt op breken.

Ik loop gestaag door en vlak voor Lukla ga ik samenlopen met de porters. Die zingend richting Lukla gaan. Zij zijn natuurlijk ook blij dat ze ruim op schema terug naar huis kunnen. Het schema was namelijk 15 tot 16 dagen en de hele trekking hebben wij nu in 13 dagen gedaan. 14 dagen als je de eerste dag meerekent die wij niet konden lopen door achtergebleven bagage.

Het is een opluchting om de bewoonde wereld weer in te lopen. Ondanks de rugpijn en vermoeidheid heb ik zonder verdere averij toch Lukla redelijk snel gehaald. Ik heb samen met mijn tentmaat besloten om niet in de guesthouse te slapen die de organisatie ons aanbied maar om een hotel te zoeken. Die kosten toch amper wat in Lukla. En voor die 1,5 euro per persoon slaap je tenminste wat luxer dan de guesthouse die ons wordt aangeboden.

’s Avonds zorgt het verblijf in een ander hotel nog wel voor een probleem. Het leger heeft ingesteld dat je na half zeven niet meer op straat mag en wij gaan precies om half zeven naar het hotel. Gelukkig hebben we 1 van de sherpa’s bij ons en die loodst ons langs alle legerposten. Ook al is dat nog wel een hachelijke onderneming in een donker Lukla dat bezaaid ligt met rollen prikkeldraad.

In het hotel eindelijk weer eens douchen en verfrist geniet ik ’s avonds van een biertje in het restaurant van het hotel. Dat sluit helaas al om negen uur dus dan maar weer naar bed. Het zit er op, het echte avontuur is voorbij.

 

[Koning Eenoog]

Sow he, ik heb alles gelezen, echt tof om te lezen bro!

Wel een redelijk gevaarlijke tocht als ik dat zo lees. Maarja, een paar bijna-dood-ervaringen heeft een mens nooi kwaad gedaan he Ik vind het wel knap van je dat je het zo lang vol houdt, ik was al lang afgehaakt bij het horen van mishandelingen door Mao-isten! Respect daar voor! Maaruh, ontdanks al dat afzien, pijn leiden en schijten op een steen bij -15 graden omringd door uitwerpselen van eerdere bezoekers, is het wel voor herhaling vatbaar?

Misschien is het leuk om wat foto's te posten bij je verhaal, ik ben iig wel benieuwd hoe het r daar allemaal uit zag!

 

[EricR]

Sow he, ik heb alles gelezen, echt tof om te lezen bro!

Wel een redelijk gevaarlijke tocht als ik dat zo lees. Maarja, een paar bijna-dood-ervaringen heeft een mens nooi kwaad gedaan he Ik vind het wel knap van je dat je het zo lang vol houdt, ik was al lang afgehaakt bij het horen van mishandelingen door Mao-isten! Respect daar voor! Maaruh, ontdanks al dat afzien, pijn leiden en schijten op een steen bij -15 graden omringd door uitwerpselen van eerdere bezoekers, is het wel voor herhaling vatbaar?

Misschien is het leuk om wat foto's te posten bij je verhaal, ik ben iig wel benieuwd hoe het r daar allemaal uit zag!

Thnx bro

De tocht zoals ik het nu heb gedaan niet echt voor herhaling vatbaar. Als ik nog een berg wil beklimmen dan zorg ik er voor dat ik het meeste ook echt in de hand heb. Van vluchtschema tot matjes en tentjes. Dat was verzorgd door de organisatie hier in Nederland en heeft toch wel een gedeelte van mijn vakantie-ervaring verpest. In Nepal had ik nog echt zoiets van, dit echt nooit meer, maar nu terug in Nederland heb ik nog wel plannen voor of de Aconcagua of een andere vergelijkbare berg. Wel pas over enkele jaren, de kosten die alles met zich meebrengt maken het ook geen tochten die je ieder jaar moet doen.

Foto's zal ik dit weekend even op mijn website zetten. Het zijn er lang niet zoveel als vorig jaar, maar er komen als het goed is nog meer foto's aan van mijn reisgenoten.

 

[Koning Eenoog]

Jah het is vaak zo dat je op het moment daar nog niet goed beseft wat voor levenservaring je rijker wordt. En dan pas als je weer thuis bent, gewassen en uitgerust en al er achter komt dat het toch wel erg tof was

Maaruh, wat kost zo'n reisje nou ongeveer als ik het vragen mag...?

 

[EricR]

Maaruh, wat kost zo'n reisje nou ongeveer als ik het vragen mag...?

Alles bij elkaar met de gear die ik al had en dit jaar heb aangeschaft kom je al gauw op zo'n 4000 euro en dan heb je nog geen dubbeltje uitgegeven in Nepal. Totaal zit ik op bijna 4500 euro dan als je dat ook nog meerekent.

Reis is 2150 euro
Gear is zeker 1850 euro
Verblijfskosten in Kathmandu en wat souvenirs ook nog eens zo'n 500 euro

En dan heb je alleen maar Mera Peak, stel dat je het echte werk wilt doen boven de 7000 meter dan kan je rekenen op 7000 euro en meer. Een 8000-er is nog duurder, reken dan maar op 15000 euro, vooral omdat de permits verschrikkelijk duur zijn.

Duur grapje dus, vooral als je een goede uitrusting wilt hebben. Maar dat is dan gelukkig wel een eenmalige aanschaf. Een volgende keer ben ik alleen de reissom kwijt.

 

[Koning Eenoog]

Pffff, damn, neej ik hou het dan wel bij de ardennen

Maaruh, kon je eigenlijk geen stackers/ephidrine of zo mee nemen om het allemaal wat dragelijker te maken?

 

[The Rock]

lache man, cool dat je dit hebt gedaan!

 

[Dani]

Respect!

 

[EricR]

http://www.manaslu.net/coppermine/thumbnails.php?album=7

De eerste foto's online, rest van de groep moet mij de foto's nog mailen. Dit zijn mijn eigen foto's van de trekking en nog wat foto's in Kathmandu en Nagarkot.

Commentaar voeg ik later nog toe

 

[FireStarter]

Wow respect!

Hoelang doe je nu al an bergbeklimmen?

Lijkt me super avontuurlijk. Tijdens het lezen van je verhaal zag ik die reclame van de landmacht voor me

V Geschikt
Ongeschikt



Ik merk ook dat dit niet je allereerste verslag is dat je geschreven hebt. Het leest wel lekker.

Ben pas 19, maar ik zie er al naar uit om over een jaar of 10/15 een paar mooie lange avontuurlijke reizen te maken.

 

[EricR]

Wow respect!

Hoelang doe je nu al an bergbeklimmen?

Lijkt me super avontuurlijk. Tijdens het lezen van je verhaal zag ik die reclame van de landmacht voor me

V Geschikt
Ongeschikt



Ik merk ook dat dit niet je allereerste verslag is dat je geschreven hebt. Het leest wel lekker.

Ben pas 19, maar ik zie er al naar uit om over een jaar of 10/15 een paar mooie lange avontuurlijke reizen te maken.

Thnx, ik beklim zo nu en dan een bergje sinds 1997. Maar echt veel heb ik het ook niet gedaan, heb tussendoor veel andersoortige vakanties gedaan.

Het echte klimwerk wil ik nog wel eens gaan doen, maar dan ga ik eerst wat cursussen volgen in Zwitserland of Oostenrijk. Ik merkte nu dat ik met mijn normale klimervaring in de gevaarlijkere situaties nog te weinig ervaring heb. Maar goed op een stuk ijs lopen met een hellingshoek van 40 graden of meer is ook iets wat je niet zonder stijgijzer moet doen, iets wat wij wel deden in Nepal. Mede omdat de dagen er voor het stuk omhoog goed besneeuwd was en je dus niet direct op het ijs liep.

Dit is trouwens wel mijn eerste echte verslag, vorig jaar ben ik gekomen tot een aantal dagen maar omdat ik tijdens die tocht minder had meegemaakt ben ik gestopt met verder schrijven.

Met een wat beperkter budget kan je trouwens nog steeds binnen enkele jaren al soortgelijke reizen maken. Ook al moet je dan nog steeds rekenen op circa 2000 euro totaal voor een reis van 3 tot 4 weken. Voor die prijs loop je het Annapurna Circuit bijvoorbeeld, een aanrader. En voor die 2000 euro is dat inclusief de uitrusting die je vaker kan gebruiken.

 

[EricR]

Zie dat ik dag 14 vergeten ben te plaatsen, die zal ik er vanavond nog even bij plaatsen.