Ik hoorde vandaag mijn vrouw aan de telefoon huilen toen ze met een vriendin / collega praatte over wat er vandaag op school was gebeurd. Mijn vrouw is schooljuf en ons dochtertje zit bij een collega van haar in de klas in het vierde leerjaar.
Wat is er gebeurd: Mijn dochtertje (9 jaar) had haar nieuwe jas op de leuning van haar stoel gehangen zoals veel kinderen hadden gedaan. De juf had een vraag gesteld, en mijn dochtertje stak haar vinger op om te antwoorden. De juf keek naar haar, en zag haar, en merkte toen de jas op de leuning. Heel snel ging ze naar mijn dochter, trok de jas van de leuning en gooide deze achteraan in de klas vanop een afstand op de grond. Mijn dochtertje, geschrokken dat haar nieuwe jas op de grond lag, stelde zich recht om deze op te rapen. De juf maakte zich heel kwaad en duwde mijn dochter heel hard, via de keel, op haar stoel;
Mijn dochtertje was zeer geschrokken door dit geweld. Nooit heeft een volwassene haar op deze manier pijn gedaan. Ze huilde op de trein en tram op weg naar huis en vertelde het pas dan aan haar ma.
Ik heb het dus per toeval gehoord want ze wouden me het niet vertellen. Omdat ze weten dat ik niet goed reageer op zoiets.
Nu is de vraag, hoe ga ik hier mee om; Morgen zal mijn vrouw haar al eens aanspreken maar het probleem is ook dat als we hier heftig op reageren, ze mijn dochtertje het hele jaar subtiel kan pesten.
dat noemen ze een prijs winnen...
