Volg de onderstaande video samen om te zien hoe u onze site kunt installeren als een web-app op uw startscherm.
Notitie: Deze functie is mogelijk niet beschikbaar in sommige browsers.
Volg het forum via Google Nieuws
Ik denk dat Fysio, huisartsen etc,. vooral zorgen dat mensen NIET op een punt dat het echt duur wordt in de zorg terecht komen.
Lijkt me ook inderdaad.
Ahoewel huisartsen van mij wel eens iets harder aangepakt mogen worden. Stelletje overbetaalde analfabeten zijn het.
Moet jij vandaag niet posters plakken voor je clubje randdebielen?
OT:
De moeilijkheid van de zorgsector/branche is het vaak kunstmatig hooghouden van prijzen voor apparatuur en medicatie.
Als je kijkt naar de omzetcijfers van grote farmaceuten dan loopt dat in de miljarden.
Het één hangt nauw samen met het ander wat het een complex vraagstuk maakt.
Het verhogen van het eigen risico zal een doodsteek zijn voor het huidige zorgstelsel wat de vraag doet rijzen of we niet terug moeten naar het oude Ziekenfonds en Particulier stelsel.
Het opengooien van de markt heeft nog niet geleid tot betere klantenbehandeling en transparatie.
In tegenstelling tot ceasartherapie, mensendieck en psychotherapie die wel gewoon in de basisverzekering zitten?
Ik denk dat Fysio, huisartsen etc,. vooral zorgen dat mensen NIET op een punt dat het echt duur wordt in de zorg terecht komen.
Dat is ook ronduit belachelijk, volgens mij is dat gewoon kwakzalverij. En zo wordt er wel meer kwakzalverij vergoed.
Nee, ik bedoel meer in het algemeen. Fysiotherapie heeft een bepaald elan, waarvan ik me echt afvraag in hoeverre dat verdiend is. Sure, ik zou willen dat de gemiddelde verpleegkunde student (inc. mijzelf) de anatomische kennis op het gebied van het bewegingsapparaat heeft van een fysio, maar dat lijkt me een onmogelijkheid. Maar kennis wil niet zeggen dat iets effectief is. Ik heb al eens een beetje op Pubmed lopen neuzen. Kon weinig vinden. Nu ben ik geen expert op fysio gebied. Ik stél dus niet, maar vraag me af. Where's the evidence?
Denken is mooi. Bewijs is beter. Wat betreft huisartsen is die poortwachters functie expliciet. Het gebeuren rondom fysio is de laatste jaren veranderd (zijn in de eerste lijn terecht gekomen e.d.) maar in hoeverre hun poortwachtersfunctie effectief is durf ik niet te zeggen. Een vereiste daarvan lijkt me dat je zélf effectieve behandelmethoden hebt, of kunt aantonen dat je fout-positieve diagnosen van patiënten zelf kunt weerleggen, waardoor ze geen dure en nutteloze zorg krijgen.
Vroeger had ik zo'n SP arts van het Medisch Centrum van de SP. Goedkope arts (modaal partij salaris), veel kennis, veel persoonlijke aandacht en vooral effectief.
Nu niet meer...nu heb ik er een die denkt dat de wereld om hem draait en die MIJ vraagt wat ik denk dat ik heb Want dat is natuurlijk logisch...ik weet natuurlijk wat ik heb, daarom ga ik ook naar de huisarts...
Keep on going beginnerbb en builderB, als er iets is waar mijn kennis goed aan schort (en die ik wil verbeteren) is het wel de zorgsector.
Ik vraag eigenlijk ook altijd aan mensen wat ze denken dat ze hebben. Geeft een goed inzicht in hun eigen ziektebeeld.
Vooral bij klachten van biopsychosiociale aard
Ik denk dat je je sterk vergist in het "elan" dat de fysio heeft of verdient.
Nergens in de eerste lijn is het nieuwe zorgstelsel zo hard aangekomen als bij de fysiotherapie. Waar de vergoeding eerst gewoon 100% was heb je nou vaak niet meer dan 6-9 behandelingen per jáár, dus niet per klacht, nee per jaar. Dus ik weet niet of we het verdienen, maar we zien er dan belachelijk weinig voor terug in ieder geval.
Maar echter, dit heeft zijn vruchten afgeworpen, de fysiotherapeut is efficiënter gaan werken, we zijn gaan zoeken naar behandelmethoden die wel werkzaam zijn in plaats van de ultrageluid- en kortegolfapparaten. In plaats van patiënten 2-3 maal per week te zien wordt er sneller overgeschakeld naar 1 maal per 1-2 weken.
Als verpleegkundige moet je ook niet wíllen dat je evenveel anatomische kennis hebt als de fysiotherapeut, dit is voor jouw vak onbelangrijk.
Maar ook huisartsen zouden moeten beseffen dat ze over niet genoeg kennis beschikken om mensen met klachten aan hun houdings-bewegingsapparaat juist te behandelen. En elke keer dat iemand met acute rugklachten aankomt maar gelijk met diclofenac gaan gooien lijkt me niet de ideale manier om zo iemand te helpen. Ik durf zelfs te beweren dat je door dat soort behandelingen mensen de chroniciteit in helpt.
Als het om bewijs gaat vraag ik mij af hoe je pubmed gebruikt hebt? Want het woord "fysiotherapeut" zal in weinig onderzoeken genoemd zijn ja. Maar dat neemt niet weg dat er genoeg behandelmethodes, gebruikt door fysiotherapeuten, onderzocht en getest worden.
"Evidence based medicine" is een tijd erg hot geweest onder de fysiotherapeuten, maar thank god dat er nu voor een gedeelte vanaf gestapt wordt en dat er meer gekeken wordt naar "practice based medicine".
Wat ik uiteindelijk wil zeggen met dit betoog is dat de fysiotherapeut wel degelijk aan de weg aan het timmeren is (misschien wel meer dan andere stromingen binnen de zorgsector) en dat daar wel eens naar gekeken en gehandeld mag worden. Want elke keer het verhaal dat de fysiotherapeut zo duur is komt me eigenlijk de spuigaten uit.
Laten we er nou eindelijk eens een keer een goede kosten-baten analyse op loslaten en vervolgens kijken waar er eventueel nog wat te winnen valt.
Wat houden effectieve behandelmethoden in? Kunnen we na jaren fysiotherapie niet concluderen dat het wel degelijk effect heeft?
Om even een voorbeeld te noemen: Bij een subacromiaal impingement zal een orthopeed snel overschakelijk op een behandelmethode, Neer-plastiek genoemd. Dit is een operatie waarbij ze een stuk van het schouderdak weg snijden, zodat er meer ruimte komt om te bewegen. Bewijs laat echter niet zien dat deze invasieve methode beter werkt dan conservatieve behandelmethoden.
Dit is één voorbeeld, maar er zijn ongetwijfeld meer mensen met aandoeningen die beter eerst langs de fysiotherapeut kunnen. Neem bijvoorbeeld een hernia of een meniscuslaesie.
Vooral bij klachten van biopsychosiociale aard
Maakt niet veel uit voor mij. Ik heb de indruk dat BuilderB zich geen vragen stelt om de grote geldsom die de farmaceutische industrie verdient. Ik wel, maar mijn kennis daarin is ook bijzonder zwak, dus ik hoop van BuilderB daarin een en ander wat te leren.
@ Builderb: Ik las dat 65% van de leden van de comité die de DSM opstellen betaald worden door de farmacetische industrie. Dus die mensen stellen, via een werkgroep van 150+ leden, welke psychische stoornissen er bestaan en maken onderzoeken (ook gefinancierd door farmaceutische bedrijven) die de stoornissen puur cerebraal plaatsen.
Het lijkt me dat dit allemaal verbazend goed uitkomt voor farmaceutische bedrijven die via hun pillen gewoon inspelen op je neurotransmitters.
Maar is dit gevoel van mij gegrond ? Werkt dit ook zo in andere disciplines ?
Ik vroeg me af of de farmaceutische industrie ook prominent aanwezig is in andere gebieden, en of dit de normale gang van zaken zijn.Results: Of the
170 DSM panel members 95 (56%) had one or more fi -
nancial associations with companies in the pharmaceutical
industry. One hundred percent of the members of the
panels on ‘Mood Disorders’ and ‘Schizophrenia and Other
Psychotic Disorders’ had fi nancial ties to drug companies.
The leading categories of fi nancial interest held by
panel members were research funding (42%), consultancies (22%) and speakers bureau (16%). Conclusions: Our
inquiry into the relationships between DSM panel members
and the pharmaceutical industry demonstrates that
there are strong fi nancial ties between the industry and
those who are responsible for developing and modifying
the diagnostic criteria for mental illness. The connections
are especially strong in those diagnostic areas
where drugs are the fi rst line of treatment for mental disorders.
Full disclosure by DSM panel members of their
fi nancial relationships with for-profi t entities that manufacture
drugs used in the treatment of mental illness is
recommended.
Nou ja, dat is imho vaak het probleem bij artsen, dat ze diagnoses willen stellen, waar ze eigenlijk niet toe in staat zijn. Dit kan je dus ook niet echt van ze vragen als je het mij vraagt.Perhaps...maar ik denk niet dat je daarna zegt: "nou...dan gaan we deze onderzoeken doen." Maar het is wel een goed punt dat je maakt...zo had ik er nog niet naar gekeken.
Voor mij geldt dat ik het bij symptomen hou. Ik ben geen arts. Ik zoek wel dingen op, maar als ik naar de arts ga wil ik dat hij een diagnose stelt.
Dat is dus ook mijn vraag
Op het moment dat dit ter sprake kwam behandelde het grootste gedeelte van de fysiotherapie nog met middeleeuwse praktijken. De fysiotherapie heeft de laatste 10-15 jaar een enorme wetenschappelijke groei doorgemaakt. Maar het kost jaren om een degelijke wetenschappelijke fundering te bouwen.Met goede evidence zijn dat soort zaken te kenteren. In het geval van fysiotherapie, met diens steevaste plek in bijv. revalidatieprogramma's moet dat imo mogelijk zijn.
Exact. De fysiotherapie is gewoon een specialist op het houdings- en bewegingsapparaat. Er zijn geen disciplines die hier meer vanaf weten dan zij.Dat laatste zou ik sterk willen tegenspreken. Maar natuurlijk is het wel zo dat gezien het feit dat anatomische kennis over een breder vlak moet worden gezocht in de verpleegkunde deze kennis niet zo diepgravend kan zijn.
Dat zeg ik ook niet. Wat ik hiermee wilde zeggen is dat er vaak lukraak medicijnen worden voorgeschreven, terwijl dit vaak niet nodig is. Verschillende eerste lijns zorg zal er voor kunnen zorgen dat het medicijngebruik zal worden terug gebracht, maar het zijn de heilige huisjes die daar niet aan willen.Ik ken de richtlijnen op dat vlak niet. Zou heel prima kunnen dat die verbetering behoeven. Maar het falen van een discipline is geen evidence voor een andere discipline. Dat is wat ik graag wil zien:
Tsja, dat is er wel. Maar over de efficacy van fysiotherapie an sich kan je weinig vinden, zoals ik al aangaf. Ik kan je zo een dozijn auteurs geven werkzaam als fysio-/manueeltherapeuten die onderzoek hebben gedaan naar de werkzaamheed van fysiotherapeutische interventies. Maar ik ben bang dat je ook hier niet erg tevreden mee zal zijn. Aangezien de meta-analyses niet aan een boom groeien en het vaak RCT's zijn die je vindt.Zijn er overzichten van evidence aangaande de effectiviteit van fysiotherapeutische interventies? De Cochrane library komt niet echt heel positief over: kleine trials, inconclusive, etc.
Volledig mee eens. Maar trek dat dan inderdaad door naar alle zorgverleners. Trek het dan ook door naar alle eerste lijns zorg, ook door naar medici en ook door naar de farmaceutische ingrepen. IMO is fysiotherapie al ver uitgekleed en zal er dus minder te halen zijn dan bij andere zorgverleners.Ik wil niemand het brood uit de mond stoten hoor Maar ik denk ook dat de drang tot 'doen' of 'behandelen' soms wat ver gaat, ook als er geen bewijs is dat we met iets effectiefs bezig zijn. Gezien de schaarste in de zorg ben ik van mening dat iedere beroepsgroep zelf duidelijk inhoudelijk moet maken wat zinvol en zinloos is. (of waarvan dat nog gezegd kan worden)
Hoezo? Dat is gewoon een evolutie in de medische wetenschap waar jij en ik weinig aan kunnen doen.Dat vind ik een stompzinnige bewering.
Ja, die kosten zijn allemaal leuk en aardig. Maar er dient ook gekeken te worden naar wat het opbrengt en daar hoor je niemand over. Als A meer oplevert dan B, dan zal je daar in moeten investeren.Daar hebben we kost-effectiviteits analyses voor. Als je wil 'behandelen', dan moet je laten zien dat je behandelt. Effectief en als het even kan aantonen dat een tientje beter aan A dan aan B besteed kan worden.
Dat lijkt me eerder een taak voor de overheid of de zorgverzekeraars. De beroepsgroep fysiotherapie kan dit niet, omdat ze daar simpelweg niet de middelen voor hebben.Precies. En dat is aan fysiotherapeutisch Nederland (en daar buiten).
Zoals ik al eerder zei is het ondoenlijk om enkel te behandelen op de manier die bewezen is.Ja hallo. Wat houden effectieve behandelmethoden in? Daar heeft het vak zelf de antwoorden op. En nee, zonder goede evidence kunnen we niet na jaren concluderen dat het werkt. Zo werkt het niet. Dat een vakgebied overstapt op 'practice based evidence' stemt wat dat betreft niet gerust.
Dat was mijn punt niet.Bewijs voor niet-A is geen bewijs voor A.
Wat voor richtlijn?Kan je me een richtlijn bieden op dat vlak?
Elke klacht heeft natuurlijk een biopsychosociaal aspect, simpelweg omdat elke mens verschillend is.En dat zijn er nogal wat.
Het is geboren uit het feit dat het een onhoudbare stelling is om enkel en alleen te behandelen wat bewezen is.
Kan je dit verduidelijken ?
Op vlak van medicatie kan ik me niet voorstellen dat het zoiets toegelaten wordt, maar een of ander fysiotherapie of psychotherapie zullen ze vaker een oogje dichtknijpen omdat het mogelijk niet al teveel schadelijke gevolgen zal hebben voor de patient. Maar in tijden waar geld tekort is, lijkt me toch een goed idee om alle 'non-evidenced' therapien op te schorten.
Nee ?