Het is de schuld van alles, maar niet van jou, Martin
'Martin, ik ben het. Met mijn hoofd op je schouder. Je broer. c**k Jol. Martin, zeg maar niets. Ik fluister zachtjes in je oor. Het is allemaal de schuld van Johan Cruijff, Martin. De schuld van Cruijff. Jij doet alles goed, broer. Je hele leven al.'
'Perfect zou ik bijna zeggen Martin. Ze snappen hier nog niet dat ze alleen naar jou moet luisteren. Ik heb dat ook pas veel te laat geleerd. Ik dacht in het begin dat ik het helemaal alleen kon, Martin. Zonder jou. Ik heb dat werkelijk gedacht, dat ik op eigen kracht door het leven kon stappen.'
'Ik zat er zo naast, Martin. Net zoals jij mij nodig hebt, Martin, zo heb ik jou nodig. Snap je dat, broer? Ik kan me nu niet meer voorstellen dat ik alleen boodschappen deed en dat ik at wat ik zelf lekker vond. Zo egoïstisch, Martin.'
'Nu eten we al jaren wat jij lekker vindt en weet je wat: ik vind het heerlijk. Alles wat jij lekker vindt, vind ik ook lekker. Dat is toch prachtig. Daar ben je broers voor, om samen te genieten van mooie dingen, toch Martin?'
'Vind je het fijn als ik mijn hoofd zo op je borst leg, broer. Ja? Martin, jij kunt er niets aan doen. Het is de schuld van anderen. De schuld van Ajax. Jij wilt hun helpen, maar ze willen zich nog niet helemaal aan je overgeven, Martin, zoals ik mij aan jou heb overgegeven.'
'Ze willen zich niet laten helpen, Martin. En ze hoeven alleen maar naar mij te kijken. Kijk hoe jij mij helpt. Ik kan niks en ik werk bij Ajax. Ik weet niet eens wat mijn functie is, maar dat doet er niet toe. Ik ben fulltime jouw broer en dat is genoeg.'
'Jij hebt gewonnen afgelopen zondag Martin. Niet AZ. Jij hebt gewonnen en Ajax heeft verloren. Maar zo kijken zij nog niet, Martin. Ik wel. Ajax houdt niet zoveel van je als ik. Ik kijk naar je, 's avonds Martin, als je slaapt.'
'Dan denk ik: Wat zou er nu allemaal weer omgaan in dat rauwe, ruige hoofd van mijn broer? Andere mensen zouden dat gek vinden, Martin, dat je in een trainingspak slaapt met een wielrenpetje op je hoofd, maar ik vind het je juist heel goed staan. Had ik dat al gezegd? Dan zeg ik het je nog een keer. Ik vind je een prachtbroer, Martin.'
'Het komt allemaal door Danny Blind, Martin. Hij is geen broer van jou. Dat kan dus al nooit wat zijn. Jij kan alleen met broers werken. En ik ben je broer, Martin. Toch? Knik eens. Ik ben toch je broer? Ja, ik ben je broer en Danny Blind niet.'
'Danny Blind begrijpt jou niet, Martin. Ik zie het aan zijn houding. Hij is boos dat zijn zoon niet meer bij Ajax speelt. Hij laat familiegevoelens toe. En dat kan niet, in het betaalde voetbal, Martin. Behalve als je Jol heet. Bij ons is het anders. Wij zijn geen familie, wij zijn eigenlijk één lichaam. Het is allemaal de schuld van Danny Blind.'
'Oh, Martin, ik vond het zo erg, hoe je daar zat, na die 2-0, op de bank bij AZ. Ik voelde het zelf, de pijn. Als jij je hoofd naar de grond laat hangen, Martin, dan ben ik bang. Snap je dat, broer? Bang dat we alweer moeten verhuizen. Want je neemt me toch wel weer mee, Martin? Toch? Je neemt me toch wel weer mee, naar een nieuwe club. Dat staat in het contract, toch, dat ik ook weg mag als jij weg moet? Heb je dat er in laten zetten?'
'Ze doen heel aardig tegen me, bij Ajax. Iedereen houdt zijn mond als ik een ruimte binnenkom. Ze zijn bang voor me, Martin. Ze weten dat ik je iedere avond spreek. Dat we samen onze tanden poetsen. Dat weten ze, Martin. Zo doen we het altijd, broer.'
'En het werkt. Jij traint en ik loop zoveel mogelijk mensen voor de voeten, kijken of ze je wel lief genoeg vinden. En ze vinden je allemaal heel goed, Martin. Echt waar. Iedereen op de club zegt: Aan je broer ligt het niet. En dat is zo.'
'Het is de schuld van de spelers en van het weer, het gras, de tribune, de aanhang, de ringweg, de parkeergarage en de middenstip, maar niet van jou, Martin. Dat heb ik hier nog niemand horen zeggen.
Ik ging vanochtend je verse croissants halen, Martin, bij je favoriete bakker, en toen hoorde ik ze over je praten.'
'Dat je je langste tijd hier hebt gehad. Dat tegen Cruijff niet valt te vechten. Maar die mensen kennen jou niet, Martin. Ik ken je wel. Ik weet dat jij een eerlijke man bent. Jij maakt waar wat je zegt.'
'Ooit heb jij mij beloofd dat je me bij iedere club naar binnen zou lullen en dat maak je waar, lieve broer. Zonder jou stond ik nu gekookte worst in plastic zakken te proppen. En kijk eens Martin. Nu ben ik fulltime je broer.'
'Maak je geen zorgen, Martin. Het gaat goed. Jij kunt er niets aan doen. Het is de schuld van PSV. Daar winnen ze. Zo makkelijk allemaal. Zo vreselijk ordinair, gewoon je wedstrijden winnen. Fred Rutten heeft niet eens een broer bij de club, die hem helpt. Snap jij dat, Martin?'
'Kan jij je dat voorstellen, dat je ooit iets zonder je broer zou doen, Martin? Ik vraag je iets, Martin. Kan jij je dat voorstellen. Waarom zeg je nou niks, Martin? Martin? Houd je van me? Je hoeft alleen maar te knikken.'
