Als ik zelfmoord zou plegen, zou niemand het zelfs merken

[Sjors26]

Je bent nooit zo alleen als je je voelt. Dat is een feit.

Het verandert overigens pas als je zelf alles op alles zet om er verandering in te krijgen. Ook al voelt het als een soort fatalistisch lot.
Wat zou je in de meest ideale situatie willen voelen/ervaren?

 

[Steensteen]

Geen idee hoe ik bij jouw topic ben gekomen en waarom ik daarop reageer maar je bericht trekt wel mijn aandacht. Het eerste wat bij mij opkwam is dat ik denk dat jezelf te ondergeschikt stelt in dit leven.
Daarnaast denk ik dat de oplossing naar verlichting dichterbij is dan je denkt, namelijk je zelfbewustzijn.
Er is geen krechtigere wapen in dit leven dan zelfbewustzijn en daar naar kunnen handelen. Je moet alleen "even" daarin de juiste weg zien te vinden. Jezelf onder de mensen begeven helpt denk ik enorm maar dan niet in een gym maar op een teamsport.

Klik om te verkleinen...

Is persoonlijk, ik vind het juist fijn om alleen te liften en ergerde me eerder aan mensen op het voetbalveld.

 

[Ano_61292]

Je bent nooit zo alleen als je je voelt. Dat is een feit.

Het verandert overigens pas als je zelf alles op alles zet om er verandering in te krijgen. Ook al voelt het als een soort fatalistisch lot.
Wat zou je in de meest ideale situatie willen voelen/ervaren?

Klik om te verkleinen...

Gewoon mezelf al zijn, terug zelfvertrouwen hebben en niet zo zenuwachtig en paranoia zijn in sociale situaties.
Ook gewoon eens rust in mijn hoofd, en eens kunnen zitten ergens en genieten zonder constant te hoeven roken of met iets bezig te zijn.

 

[Big-T]

Pillen=rotzooi. En verandering ga je niet van de een op de andere dag merken, dat gaat stap voor stap met regelmatig een stap terug is mijn ervaring.
Ik zou sowieso enorm uitkijken met drugs en alcohol als ik jou was. Dronken worden om jezelf te kunnen zijn is onzin, en een verslaving ligt dan op de loer.

Sterkte iig

Klik om te verkleinen...

Ok... hij neemt medicatie en heeft er nog wat aan. Pillen kunnen wel degelijk helpen maar zijn natuurlijk geen wondermiddelen. Ik heb toevallig iemand in de familie die minstens zoveel psychische problemen heeft, we weten dat medicatie een deel van zijn probleem kan verhelpen maar hij wil op geen enkel vlak geholpen worden en zegt ook altijd dat alles rotzooi is. Hij zit nu al 10 jaar in dezelfde ellende...

@TS: ik bedoelde niet noodzakelijk dat je opgenomen moet worden of met professionals praat, maar contactgroepen waar je lotgenoten hebt, die misschien zelfs goede vrienden kunnen worden. Kan als een cliché klinken maar het werkt vaak wel.

 

[JoertjuH]

Zo voelt het op de moment ook, elke keer als mijn geest niet afgeleid is dan denk ik eraan.
Ik doe het ook niet omdat ik dan mijn ouders hun leven kapot zou maken.
Maar als ze er niet meer zouden zijn, dan denk ik wel dat ik die richting zal uitgaan...

Op de moment heb ik mezelf voor de zoveelste keer geïsoleerd, omdat het een soort rollercoaster is.
Het is niet dat ik nog nooit geprobeerd heb, maar ik herval altijd in depressies en isolatie.

Elke keer als ik me forceer om terug eraan te werken, herval ik terug omdat ik geen verschil in men gemoedstoestand krijg.
Ik heb al veel geprobeerd, en ik ga al meer dan 2 jaar bij een psychiater, ben al opgenomen geweest.
Ik ga ook bij een therapeut, heb al verschillende medicatie geprobeerd. Niets heeft echt geholpen, alleen sommige momenten toen ik bijvoorbeeld op reis was gegaan voelde ik me terug goed. Maar dan ook weer een beetje TE goed.

Ze dachten dat het eerst bipolaire stoornis was, maar na gewoon al ander halfjaar terug depressief te zijn is dat uitgesloten.

Probleem is dat ik ook veel te zelfbewust ben, en gecombineerd met paranoia en laag zelfvertrouwen is dit echt een slechte combinatie.

Zeker als ik mezelf probeer te verbeteren en naar de gym moet gaan, denk ik constant dat ik bekeken word of dat ik raar doe.

Ik kan hier nog veel meer typen, maar ik denk dat ik het hier bij ga laten.

Opzich, als ik niet buiten kom. Niemand vraagt zich af hoe het mij is of hoe het met me gaat. Ik kan morgen verdwijnen en geen haan die er naar kraait.

Klik om te verkleinen...

Dat heb ik ook ghehe. Als ik bijvoorbeeld buiten loop en dan vooral in mijn eentje heb ik het gevoel dat ik constant bekeken word, bang dat ik iets geks doe, hierdoor ben ik constant op mezelf aan het letten of ik wel recht loop, of ik geen rare stappen zet, of mijn rug wel recht is, of mijn schouders niet te ver naar voren hangen of mijn hoofd niet te ver naar voren staat enz. enz.. Kan zo nog wel door gaan, heb het met veel meer dingen, allemaal door onzekerheid. Fucking irritant, maar het moet af te leren zijn. Als je met alcohol wel normaal kan functioneren heb je een remming in je kop zitten, als dat met alcohol weg te halen is moet dat ook op een andere manier kunnen. (ik praat nu voor mezelf trouwens, weet niet of het bij jou ook zo is)

 

[Cobblepot]

Zoek een hobby, iets om voor te leven . Investeer bijvoorbeeld in een barbell, flink wat gewichten. Je doel 150kg deadlift, dan heb jij iets om voor te gaan. De rest komt dan vanzelf.

 

[Ano_61292]

Dat heb ik ook ghehe. Als ik bijvoorbeeld buiten loop en dan vooral in mijn eentje heb ik het gevoel dat ik constant bekeken word, bang dat ik iets geks doe, hierdoor ben ik constant op mezelf aan het letten of ik wel recht loop, of ik geen rare stappen zet, of mijn rug wel recht is, of mijn schouders niet te ver naar voren hangen of mijn hoofd niet te ver naar voren staat enz. enz.. Kan zo nog wel door gaan, heb het met veel meer dingen, allemaal door onzekerheid. Fucking irritant, maar het moet af te leren zijn. Als je met alcohol wel normaal kan functioneren heb je een remming in je kop zitten, als dat met alcohol weg te halen is moet dat ook op een andere manier kunnen. (ik praat nu voor mezelf trouwens, weet niet of het bij jou ook zo is)

Klik om te verkleinen...

Ja, ik zoek al een lange tijd naar iets. Probleem is als je het al zo lang doet is het moeilijk af te leren.
En met een maatschappij vol vooroordelen is het helemaal niet gemakkelijk.
Die dingen die je beschrijft heb ik ook allemaal, het ergste is dat ik zelfs soms alsof doe dat ik aan het bellen ben als ik voorbij groepjes mensen moet wandelen om er normaal uit te zien...

---------- Toegevoegd om 22:40 ---------- De post hierboven werd geplaatst om 22:38 ----------

Zoek een hobby, iets om voor te leven . Investeer bijvoorbeeld in een barbell, flink wat gewichten. Je doel 150kg deadlift, dan heb jij iets om voor te gaan. De rest komt dan vanzelf.

Klik om te verkleinen...

Ik probeer in de pro scéne bij een game dat ik speel te geraken, ik zit er toch al aardig dicht bij.
Gym was ook 1 van mijn doelen, ik zal het terug moeten opnemen. En ook van gym verranderen want die snobs in deze healthcity verpesten de sfeer, al is sauna en stoombad en en verzorgde gym wel aangenaam.

---------- Toegevoegd om 22:41 ---------- De post hierboven werd geplaatst om 22:40 ----------

Ok... hij neemt medicatie en heeft er nog wat aan. Pillen kunnen wel degelijk helpen maar zijn natuurlijk geen wondermiddelen. Ik heb toevallig iemand in de familie die minstens zoveel psychische problemen heeft, we weten dat medicatie een deel van zijn probleem kan verhelpen maar hij wil op geen enkel vlak geholpen worden en zegt ook altijd dat alles rotzooi is. Hij zit nu al 10 jaar in dezelfde ellende...

@TS: ik bedoelde niet noodzakelijk dat je opgenomen moet worden of met professionals praat, maar contactgroepen waar je lotgenoten hebt, die misschien zelfs goede vrienden kunnen worden. Kan als een cliché klinken maar het werkt vaak wel.

Klik om te verkleinen...

Het probleem is dat je met zon contactgroepen of mensen in cirkeltjes blijft draaien. Het is natuurlijk leuk als je een vriendin hebt die je begrijpt of luistert of een goede vriend. Maar mensen met dezelfde problemen kunnen elkaar snel omlaag trekken.

 

[JoertjuH]

http://nl.wikipedia.org/wiki/Sociale_fobie

Ja, ik zoek al een lange tijd naar iets. Probleem is als je het al zo lang doet is het moeilijk af te leren.
En met een maatschappij vol vooroordelen is het helemaal niet gemakkelijk.
Die dingen die je beschrijft heb ik ook allemaal, het ergste is dat ik zelfs soms alsof doe dat ik aan het bellen ben als ik voorbij groepjes mensen moet wandelen om er normaal uit te zien..

Klik om te verkleinen...

Herkenbaar Ik bel alleen niet maar pak wel altijd mijn telefoon, kijk er op, doe wat whatsapp berichten sturen naar mensen of blader gewoon zomaar wat om maar bezig te lijken.

 

[Ano_61292]

http://nl.wikipedia.org/wiki/Sociale_fobie





Herkenbaar Ik bel alleen niet maar pak wel altijd mijn telefoon, kijk er op, doe wat whatsapp berichten sturen naar mensen of blader gewoon zomaar wat om maar bezig te lijken.

Klik om te verkleinen...

Maar ik heb nooit echt sociale fobie gehad, ben altijd goed met mensen geweest en zelfs tegenover gestelde van sociale fobie. Net dat ik teveel prate, en altijd bij andere mensen zat.
Het heeft te maken met dat zelfbewustzijn, en dat zelfvertrouwen. Dat stemmetje in je hoofd dat je altijd afbreekt en je er aan doet herinneren dat er iets mis is wanneer het helemaal niet is.

 

[JoertjuH]

Sociale fobie betekend niet dat je contactgestoord bent

 

[Stunna]

Sociale fobie betekend niet dat je contactgestoord bent

Klik om te verkleinen...

Niet? Das in principe toch t zelfde?

 

[Pleurklaat]

Je kan bang zijn voor random sociale interactie zonder er per definitie slecht in te zijn.

 

[Ano_61292]

Je kan bang zijn voor random sociale interactie zonder er per definitie slecht in te zijn.

Klik om te verkleinen...

Ja ik denk dat het meer dat is, de angst om te falen en uitgelachen of geoordeeld te worden.

 

[HighonX]

Is dit langzamerhand gekomen? Of is er iets in je jeugd gebeurd?

Je moet gaan kijken hoe dit is ontstaan, ga naar de oorsprong van het probleem. Daar zit meestal ook de oplossing.

 

[Ano_61292]

Is dit langzamerhand gekomen? Of is er iets in je jeugd gebeurd?

Je moet gaan kijken hoe dit is ontstaan, ga naar de oorsprong van het probleem. Daar zit meestal ook de oplossing.

Klik om te verkleinen...

Zal morgen wel een antwoord geven hierop, ff geen zin meer om er over te praten.

 

[herkuul]

Mja zou wat minder proberen nadenken over alles, wat niet makkelijk is.
meer relaxen, muziek luisteren, films zien, dingen doen die je zelf blij maken, iets voor je zelf kopen...
ook onder de mensen komen, stap voor stap dan.
ook altijd proberen positief te blijven, iedereen moet al eens door mindere periodes.

 

[Pleurklaat]

4.5/10 troll had een voldoende kunnen zijn maar net iets te duidelijk

 

[Paulvri]

Die laatste zin in je openingsverhaal komt me héél bekend voor... en ja ik vraag het me ook dikwijls af waar het allemaal nog voor nodig is. Psychiater kan helpen, of gewoon eens iets anders doen dan je normaal doet, zoals reizen wat men eerder zei.

 

[tymboo]

@TS, ga serieus met mensen praten. Soms is t juist beter om dit met (een) totale buitenstaander(s) te doen omdat je dan zelf misschien minder remmingen en schaamte kent. Jouw problemen gaan niet opgelost worden door ze op te kroppen. Eerst praten dus, en misschien daarna medicatie.

 

[JoertjuH]

Ja ik denk dat het meer dat is, de angst om te falen en uitgelachen of geoordeeld te worden.

Klik om te verkleinen...

"Wie lijdt aan de sociale fobie, is overdreven bang voor beoordeling, voelt zich in de gaten gehouden en mogelijk vernederd door zijn/haar acties, gedrag of voorkomen."


Succes er mee verder