Fitness Seller

Fatique, intensiteit en volumemanagement

  • Topic Starter Topic Starter
  • #41
Nou wil ik écht niet lullig doen (uitkijken, als mensen dit zeggen gaan ze altijd wél lullig doen) maar is het niet een kwestie van man the f**k up en gewoon volume rammen en sterk worden. Ik moest pulse squats googlen, en ik train al ruim 20 jaar en coach er al 12 ofzo. Kan aan mij liggen natuurlijk. Vind t vervelend om te zeggen maar als ik iemand van jouw statuur zie squatten met 110 kilo dan ga ik echt niet meteen beginnen over RPE en RIR en fatigue management enzo. Ik weet dat mensen hier altijd een beetje boos om worden en natuurlijk respect voor iedereen en leeftijd enzo maar ben je niet wat te veel beren op de weg aan het zien / aan het theoretiseren?
En dank voor dit goedbedoelde advies.
 
RPE komt origineel van het subjectieve inschatten van hoe zwaar algemene exercise voelde en hoe dat overeen komt met de hartslag, hoeft geen omgekeerd synoniem voor RIR te zijn. Het ging origineel ook tot 20 maar dat is natuurlijk te hoge wiskunde voor wij krachttrainers.

Zo kan het ook gebruikt worden om de gehele inspanning over meerdere sets of zelfs een gehele training aan te duiden.

Dan is er natuurlijk de krachttraining RPE tot 10 als omgekeerde RIR. Ik vind dat eigenlijk geen Rate of Perceived Excertion meer mag heten, het is gewoon RIR, nouja beetje een pet peeve van mij. Ik vind het subjectieve ervan ook eigenlijk niet zo goed toepasbaar voor krachttraining, dat kan op te veel manieren varieren afhankelijk van rep range, oefening, stand van de maan, etc, en inderdaad om verschillende soorten fatigue gaan. Baseer het liever op waar feitelijk recent getest is dat failure ligt en dan RIR tellen.

--

Ik denk dat bij hoog %1RM (>80-85%1RM) trainen met 2-3 RIR en CAT uitvoering ook goed voor je snelheid is, i.t.t. (continu/te vaak) 0RIR/RPE10 grinden.
 
Laatst bewerkt:
tegenwoordig willen steeds meer mensen het laten lijken alsof het Rocket Science is, en maken alles veel te moeilijk.
RPE komt origineel van het subjectieve inschatten van hoe zwaar algemene exercise voelde en hoe dat overeen komt met de hartslag, hoeft geen omgekeerd synoniem voor RIR te zijn. Het ging origineel ook tot 20 maar dat is natuurlijk te hoge wiskunde voor wij krachttrainers.

Zo kan het ook gebruikt worden om de gehele inspanning over meerdere sets of zelfs een gehele training aan te duiden.

Dan is er natuurlijk de krachttraining RPE tot 10 als omgekeerde RIR. Ik vind dat eigenlijk geen Rate of Perceived Excertion meer mag heten, het is gewoon RIR, nouja beetje een pet peeve van mij. Ik vind het subjectieve ervan ook eigenlijk niet zo goed toepasbaar voor krachttraining, dat kan op te veel manieren varieren afhankelijk van rep range, oefening, stand van de maan, etc, en inderdaad om verschillende soorten fatigue gaan. Baseer het liever op waar feitelijk recent getest is dat failure ligt en dan RIR tellen.

--

Ik denk dat bij hoog %1RM (>80-85%1RM) trainen met 2-3 RIR en CAT uitvoering ook goed voor je snelheid is, i.t.t. (continu/te vaak) 0RIR/RPE10 grinden.
Het maakt niet uit of je het RPE7 of RIR3 noemt !
 
  • Like
Waarderingen: AK
Vind over het algemeen dat men tegenwoordig te moeilijk denkt en allerlei oefening doet wat geheel overbodig is. Men switched van oefeningen na paar weken wat ook gewoon dom is. Je lichaam weet totaal niet dat ie een v bar pulldown aan het doen is laat staan met welk gewicht en herkent alleen de stress die het veroorzaakt. Kies oefeningen die jij voelt in de spier die je wilt trainen en verleg je grenzen, meer is het niet.
 
Ik heb zelf nooit RPE of RIR gebruikt. Als je voor kracht gaat, kan RPE handig zijn, maar niet nódig.

Focus je eerst op je schema;

Hou dezelfde oefeningen aan elke week.
Hou dezelfde sets en reps aan (per week, niet alle trainingen hetzelfde) en deload per oefening, niet je gehele trainingen.

Sidenote; @tymboo is wel iemand die er veel verstand van heeft, maar zoals hij al zegt, moet je natuurlijk doen wat jij zelf wilt ;) Het is alleen wel zonde dat je hem zo aan de kant schuift.
 
Wekelijks reps toevoegen van 5 RIR tot 0 RIR heeft voor mij wel erg goed gewerkt. De reset terug naar 5 RIR voor het volgende gewicht geeft dan een deload.
 
Als het ook klopt dat je inderdaad van 1984 bent, dan ben je ook op de rijpe leeftijd aangekomen dat inspanning versus herstellend vermogen een ander curve zullen krijgen. (M.a.w. je wordt een ouwe lul en je dient daar naar te handelen ;))
Hier ben ik het niet mee eens.
Probeer zelf een beter voorbeeld te zijn, dan dat jij hebt gehad.
Leeftijd... Le bron James speelt straks de basketbal finale op de o.s. 39 jaar. Valverde, wielrenner won ook toen hij 39 jaar was van de rest van het peloton.
Zet een nieuw voorbeeld :thumb: want we eten beter, slapen beter dan vroeger.
 
Hier ben ik het niet mee eens.
Waar ben je het nu precies niet mee eens?
Het lijkt er op dat je hier wat zaken door elkaar haalt?

Probeer zelf een beter voorbeeld te zijn, dan dat jij hebt gehad.
Oh, maar dat doe ik al sinds mijn 14e, dus daar kan het niet aan liggen. ;)

Leeftijd... Le bron James speelt straks de basketbal finale op de o.s. 39 jaar. Valverde, wielrenner won ook toen hij 39 jaar was van de rest van het peloton.
Zet een nieuw voorbeeld :thumb: want we eten beter, slapen beter dan vroeger.
Kijk, ik zal nergens claimen dat iemand geen grote prestaties meer kan leveren op wat hogere leeftijd.
Omdat wijsheid -meestal- met de jaren komt, zullen mogelijk ook verstandigere keuzes worden gemaakt die dit beter faciliteren

Echter, het is een biologisch bepaald feit dat ons vermogen tot inspanning en herstel geleidelijk minder zal worden naarmate we ouder worden.
Dit gebeurt hoe dan ook, meestal significant merkbaar na -gemiddeld- het 40e levensjaar.
Je kunt het hier niet mee eens zijn en niet leuk vinden, maar het is onvermijdelijk hoe hard we dit ook proberen te ontkennen vanuit ons ego.

Het is natuurlijk wél zo dat we wel degelijk in staat kunnen zijn om nog heel goed te presteren als we rond de 40 zijn of ouder.
En inderdaad, dat zal des te nadrukkelijker zichtbaar zijn wanneer we VOOR die tijd voortdurend een zeer slechte leefstijl hebben gehanteerd.

Misschien een uitzondering, maar zelf ben ik het levende bewijs van iemand die eigenlijk altijd al een gezonde en regelmatige leefstijl heeft gehad.
Als ik dat dan afzet tegen de 40 jaar die ik inmiddels actief ben binnen krachtsport, dan zie je heel duidelijk dat mijn prestaties toch echt op hun top waren zo tussen mijn 25e en 35e levensjaar.

Ondanks het gegeven dat zelfs ik "wijzer" ben geworden na mijn 35e als het gaat om trainingsaanpak e.d., zie ik de afgelopen 20 jaar gewoon een geleidelijke vermindering van kracht, massa, werkcapaciteit, herstellend vermogen etc.
Hoe hard en slim ik het ook probeer, het gaat niet meer lukken om in de buurt te komen van wat ik ooit kon.
Ik heb geaccepteerd zoals het is en mijn trainingsstrategieën daar op aangepast als dit nodig bleek.
 
Laatst bewerkt:
Waar ben je het nu precies niet mee eens?
Het lijkt er op dat je hier wat zaken door elkaar haalt?


Oh, maar dat doe ik al sinds mijn 14e, dus daar kan het niet aan liggen. ;)


Kijk, ik zal nergens claimen dat iemand geen grote prestaties meer kan leveren op wat hogere leeftijd.
Omdat wijsheid -meestal- met de jaren komt, zullen mogelijk ook verstandigere keuzes worden gemaakt die dit beter faciliteren

Echter, het is een biologisch bepaald feit dat ons vermogen tot inspanning en herstel geleidelijk minder zal worden naarmate we ouder worden.
Dit gebeurt hoe dan ook, meestal significant merkbaar na -gemiddeld- het 40e levensjaar.
Je kunt het hier niet mee eens zijn en niet leuk vinden, maar het is onvermijdelijk hoe hard we dit ook proberen te ontkennen vanuit ons ego.

Het is natuurlijk wél zo dat we wel degelijk in staat kunnen zijn om nog heel goed te presteren als we rond de 40 zijn of ouder.
En inderdaad, dat zal des te nadrukkelijker zichtbaar zijn wanneer we VOOR die tijd voortdurend een zeer slechte leefstijl hebben gehanteerd.

Misschien een uitzondering, maar zelf ben ik het levende bewijs van iemand die eigenlijk altijd al een gezonde en regelmatige leefstijl heeft gehad.
Als ik dat dan afzet tegen de 40 jaar die ik inmiddels actief ben binnen krachtsport, dan zie je heel duidelijk dat mijn prestaties toch echt op hun top waren zo tussen mijn 25e en 35e levensjaar.

Ondanks het gegeven dat zelfs ik "wijzer" ben geworden na mijn 35e als het gaat om trainingsaanpak e.d., zie ik de afgelopen 20 jaar gewoon een geleidelijke vermindering van kracht, massa, werkcapaciteit, herstellend vermogen etc.
Hoe hard en slim ik het ook probeer, het gaat niet meer lukken om in de buurt te komen van wat ik ooit kon.
Ik heb geaccepteerd zoals het is en mijn trainingsstrategieën daar op aangepast als dit nodig bleek.
Ik ben 64 en weer ongeveer net zo sterk als 45 jaar geleden, herstel idem. Aerobe conditie is wel veel slechter geworden, vooral bij alledaagse inspanningen.
 
Ik heb zelf nooit RPE of RIR gebruikt. Als je voor kracht gaat, kan RPE handig zijn, maar niet nódig.

Focus je eerst op je schema;

Hou dezelfde oefeningen aan elke week.
Hou dezelfde sets en reps aan (per week, niet alle trainingen hetzelfde) en deload per oefening, niet je gehele trainingen.

Sidenote; @tymboo is wel iemand die er veel verstand van heeft, maar zoals hij al zegt, moet je natuurlijk doen wat jij zelf wilt ;) Het is alleen wel zonde dat je hem zo aan de kant schuift.
Ik had niet het idee dat de reactie van TS naar mij lullig bedoeld was hoor, maar bedankt.

Algemeen vind ik wel dat de basis altijd moet blijven om keihard te trainen. Ik voel en zie soms dat mensen die overdreven theoretisch bezig zijn dat ergens lijken te vergeten of kwijt zijn geraakt of überhaupt nooit gedaan hebben. Degenen die ik ook na járen trainen nog significant heb zien vooruit gaan, zonder doping, zijn de mensen die natuurlijk goed nadenken over de opbouw van hun trainingen, de oefeningen en dergelijke - of iemand hebben die dat samen met ze doet - maar die vooral ook over een héle lange tijd training na training, week na week, maand na maand, met plezier, gestructureerd en consistent kneiterhard tot het gaatje gaan en met intentie trainen. En dat betekent inderdaad dat je niet na een week alweer gaat veranderen van oefeningen of jezelf afvraagt waarom je het zo zwaar hebt maar dat je gewoon doorzet, de gewichten blijft verhogen, volume blijft draaien en met die hoge intentie blijft trainen. Zelf herken ik het natuurlijk ook wel, dat ik me de dag na een zware squat sessie bijvoorbeeld echt geradbraakt kan voelen, maar ik vind dat juist een heerlijk gevoel en één van de redenen dat ik het ook blijf doen. Makes you feel alive!
 
  • Topic Starter Topic Starter
  • #54
Allereerst hartelijk dank voor het meedenken allemaal.
Mijn vraag heeft een bredere discussie opgeleverd dan ik dacht.
Daardoor kan ik er ook meer mee, en daar ben ik blij mee.

Om te beginnen heb ik een idee van hoeveel volume normaal is bij een hoge effort.
Ook ben ik mezelf dankzij de discussie bewust geworden van dat Max Effort trainen ook wennen is.
Omdat hier zowel ub als lb aan te wennen een (te) pittige opgave voor me is ga ik het opsplitsen.
Eerst ga ik m’n lower body aan de max effort leren wennen en vervolgens m’n upper body.

Hiernaast ben ik mezelf ook weer even bewust geworden van het effect van volume en %1rm.
De fatigue van volume voelt voor mij heel anders (minder) dan van maximale kracht leveren.
Volume is iets waar ik, normaal gesproken, ook makkelijker van herstel.
Ik zeg normaal gesproken omdat het momenteel wat dat betreft sowieso belabberd gaat.
Linksom of rechtsom ga ik wat meer volume proberen te draaien op ub dagen.

Tevens is het onderwerp wisselen van oefeningen aan bod gekomen.
Het is zowel gegaan over (mogelijke) invloed op techniek als fatigue.
M.b.t. fatique houd ik de wisseling op lb tussen max effort en speedwork aan.
Deze zijn beide behulpzaam voor m’n doel, en speedwork is een aangename (lichte) afwisseling.
Verder breng ik even geen grote variaties aan, om fatigue door afwisseling te voorkomen.
M.b.t. m’n bench trainingen ga ik mezelf eerst even langere tijd op de (close grip) Spoto press concentreren.
 
  • Topic Starter Topic Starter
  • #55
Degenen die ik ook na járen trainen nog significant heb zien vooruit gaan, zonder doping, zijn de mensen die natuurlijk goed nadenken over de opbouw van hun trainingen, de oefeningen en dergelijke - of iemand hebben die dat samen met ze doet
Persoonlijk heb ik eerst vooral een hele hoop moeten leren en ben ik door proberen, schade en schande wijzer geworden.
Toen ik begon met trainen miste ik een stuk mobiliteit in m'n heupen, en in mijn beleving ook stabiliteit en kracht om goed te squatten. In het verlengde hiervan kon ik mijn linker been/knie nauwelijks gebruiken bij een diepe kniebuiging vanwege kniepijn.
Ook heb ik problemen met m'n schouder gekregen (door het trainen), lange tijd last m'n rug gehad (domme pech), en nadat ik met m'n hoofd tegen de grond ben geknald (onvoorzichtigheid) ben ik een jaar lang (ontzettend) duizelig geworden van zwa(a)r(der)e inspanning. Voor die duizeligheid, die er soms nog steeds is, mag ik morgen weer naar het ziekenhuis.
Het zijn allemaal dingen die me tegen hebben gehouden en terug hebben geworpen in m'n prestaties.
En nu heb ik een herstelprobleem, waarschijnlijk mede omdat ik te intensief en veel heb getraind in een te diepe cut.
Naast dat ik het merk in m'n energie heb ik ook plotseling uitslag op m'n huid bijvoorbeeld, iets wat ik nog nooit heb gehad.

Als ik naar de vordering van m'n prestaties kijk over de afgelopen jaren dan vind ik het ook echt wel bedroevend.
Ik heb absoluut niet bereikt wat ik voor ogen had, en qua kracht/spiermassa sta ik er slechter voor dan na m'n eerste jaar trainen.
Tegelijkertijd train ik nog steeds ondanks de tegenslagen en stel ik doelen, en dat kunnen lang niet alle mensen zeggen.
Ook heb ik veel geleerd, zoals hoe ik de mobiliteit, stabiliteit en kracht in de heupen goed kon ontwikkelen.
Waar ik eerst ternauwernood onder parallel kon komen, kan ik nu comfortabel pauzeren onderin een atg squat.
Hetzelfde geldt t.a.v. de bench, waarin ik nu goed in staat ben om niet alleen m'n schouders, maar ook m'n pecs gezond te houden.
Tot slot heb ik bijvoorbeeld geleerd over hoe ik emotioneel met trainen om moet gaan, en constructiever te trainen.

Voor alles wat ik wel heb bereikt, heb ik veel moeten onderzoeken en inderdaad veel na moeten denken.
T.a.v. (conjugate) leren periodiseren geldt ook dat ik nog wel een paar hordes heb te nemen voordat het goed gaat.
Dat maakt alleen niet dat de uitdaging voor mij ligt in hard of veel trainen.
Voor mij is het juist een uitdaging om mezelf in te houden en het verantwoord te doen, waaronder ook voor m'n herstel.

Edit: ik ben nog wel het e.e.a. vergeten, zoals dat ik kampte met anterior pelvic tilt en een overactieve tibialis in de squat. Zo ben ik nog wel meer vergeten denk ik, maar enfin. De squat is/voelt nu goed en de rugproblemen zijn weg.
 
Laatst bewerkt:
Als ik naar de vordering van m'n prestaties kijk over de afgelopen jaren dan vind ik het ook echt wel bedroevend.
Ik heb absoluut niet bereikt wat ik voor ogen had, en qua kracht/spiermassa sta ik er slechter voor dan na m'n eerste jaar trainen.
Deed je het eerst anders wat betreft fatigue, intensiteit, en volume?
 
  • Topic Starter Topic Starter
  • #57
  • Topic Starter Topic Starter
  • #58
Sidenote; tymboo is wel iemand die er veel verstand van heeft, maar zoals hij al zegt, moet je natuurlijk doen wat jij zelf wilt ;) Het is alleen wel zonde dat je hem zo aan de kant schuift.
Het is niet mijn bedoeling geweest om hem terzijde te schuiven, maar een gesprek aan gaan over rpe had volgens mij weinig opgeleverd.

Ik ben een blijf van mening dat 0RiR voor mij niet altijd als RPE10/een maximale inspanning voelt. In dit topic wordt er ook door anderen gediscussieerd over dat de ene het zwaarder vindt om tot 0RiR te trainen op herhalingen en de ander dat heeft op kracht. Dat betekent dat 0RiR niet altijd evenveel inspanning vergt. Als mensen besluiten om 0RiR toch altijd gelijk te stellen aan RPE 10 vind ik prima, maar mijn mening verandert er niet door.
 
Terug
Naar boven