AndroidHealthClinic

Sticky Films Kritiek & Review Topic

Bezoekers in dit topic

Volgens mij hebben Freeman en Poitier nog nooit horen huilebalken over Oscars
Denzel ook niet. (vroeger toch niet althans)

De Oscars zijn sowieso niet serieus te nemen. Daar zijn voorbeelden genoeg van. Al Pacino won er geen enkele in de jaren 70. Ze hadden hem er gemakkelijk 2-3 kunnen geven.

1. The Godfather II
2. Serpico (en/of Dog Day Afternoon?)

Serpico is misschien wel z'n beste prestatie. :thinking:


Hij had moeten zeggen: I'm a cop, you idiot!
 
Steven Spielberg wil voorkomen dat Netflix nog kans maakt op de Oscars
Steven Spielberg (72) is geen fan van streamingdiensten zoals Netflix en Hulu. De regisseur vindt het oneerlijk dat zulke giganten kans maken op de Oscars. Hij wil nu dat de regels daarrond verstrengd worden. De organisatie achter de Oscars zegt over het thema in gesprek te willen gaan met de regisseur.

Het is niet de eerste keer dat de aanwezigheid van streamingdiensten op de Oscars in vraag wordt getrokken. De Oscars hebben namelijk strikte regels en die zijn voor bedrijven als Netflix vaak moeilijk om na te leven. Vooraleer een film kans maakt op een Oscar moet de prent minstens één week in de bioscoopzalen te zien zijn. “Steven Spielberg vindt dat er een verschil is tussen bioscoopfilms en films op een streamingplatform”, verduidelijkt een woordvoerder van de beroemde regisseur.

Nochtans volgde Netflix-film ‘Roma’ wel de regels van de Oscars. De film werd ook enkele weken aangeboden in de bioscopen, waardoor het kans maakte op een beeldje. Toch heeft Steven Spielberg problemen met de film, onder andere omdat het budget voor de prent zo hoog lag. Om ‘Roma’ te produceren werd er ongeveer 44 miljoen euro vrijgemaakt. ‘Green Book’, de film die ‘Roma’ versloeg in de categorie ‘Beste film’, moest het met zo’n 4 miljoen euro doen.
Spielberg die gaat klagen over een te groot verschil in budgetten...

i8ewwKs.jpg
 
Een Joker film zonder Batman kan ik alleen maar toejuichen.
 
HHeb jij Mr. Nobody (2009) al gezien, @Corleoné?

Gedeeltelijk (45 - 60 min ofzo). Kwam hem vorige maand toevallig tegen op m'n werk en de titel sprak mij in elk geval enorm aan.. Ben daarna begonnen met kijken ernaar, maar de film zelf sprak mij eerlijk gezegd
niet erg aan, mss voor een stuk omdat ik iets volledig anders had verwacht van verhaal/thema. Is het zo'n aanrader? Ben wel bereid om hem nog eens een kans te geven.
 
Toch één van de weinige films die mij aan het denken heeft gezet.

Elke keuze die we maken zorgt ervoor dat we een compleet ander leven hadden kunnen hebben. Het ligt voor de hand, maar als je de verschillende levens van Nemo ziet is het best confronterend.

Echter zegt hij aan het einde van de film dat elk pad het juist pad is. Ik weet niet of ik het daar mee eens ben.


 

Altijd kilometers kippenvel als ik deze scène zie, waarom worden er geen films meer zoals deze gemaakt?
 
Ben zelf niet zo'n fan van oorlogsfilms. 'k Vraag me af of het überhaupt mogelijk is om een realistische oorlogsfilm te maken. In Amerikaanse films zit er ook teveel melodrama. Saving Private Ryan is een verschrikking op dat vlak. (eigenlijk op elk vlak)

Deze 18 seconden waren oké:


"...ending up with an uncoordinated group, got together by good leadership, improvising weapons, to save a bridge from an SS Panzer Division. It was preposperous!"
 
Toch één van de weinige films die mij aan het denken heeft gezet.
Elke keuze die we maken zorgt ervoor dat we een compleet ander leven hadden kunnen hebben. Het ligt voor de hand, maar als je de verschillende levens van Nemo ziet is het best confronterend.
Kiezen wie je wilt zijn wetende dat niet kiezen geen leven is en betekenis buiten jezelf zoeken is zo'n beetje het fundamentele probleem in de postmoderne samenleving? Ik probeer haar voorstel/conclusie te begrijpen maar kan er nog net niet helemaal bij denk ik.
Echter zegt hij aan het einde van de film dat elk pad het juist pad is. Ik weet niet of ik het daar mee eens ben.
Ik denk wel dat dat bedoeld is wanneer de keuze valt tussen gegeven paden die ieder goed en betekenisvol zijn en niet dat kiezen voor een pad met de ergste gruweldaden net zo juist is als elk ander. Toch?
Altijd kilometers kippenvel als ik deze scène zie, waarom worden er geen films meer zoals deze gemaakt?
Forces Speciale (2011) vond ik ook zo goed.


En Lone Survivor (2013) wil ik niet vergelijken maar deed het hem wel voor mij. Heeft ook wat acteurs van BHD.

BHD evenaren wordt moeilijk maar ja sta ook al een aantal jaar droog wat betreft uberhaupt goede oorlogs films.
 
Forces Speciale (2011) vond ik ook zo goed.


En Lone Survivor (2013) wil ik niet vergelijken maar deed het hem wel voor mij. Heeft ook wat acteurs van BHD.

BHD evenaren wordt moeilijk maar ja sta ook al een aantal jaar droog wat betreft uberhaupt goede oorlogs films.
Jep ken die twee ook, Tears of the Sun vond ik ook nog wel gaaf.

Kan me zo ook geen huidige oorlogsfilm bedenken waarvan ik denk, hey dat is een vette.
 
Toch één van de weinige films die mij aan het denken heeft gezet.

Elke keuze die we maken zorgt ervoor dat we een compleet ander leven hadden kunnen hebben. Het ligt voor de hand, maar als je de verschillende levens van Nemo ziet is het best confronterend.

Echter zegt hij aan het einde van de film dat elk pad het juist pad is. Ik weet niet of ik het daar mee eens ben.


Dat was een beetje m'n probleem met de film, nl dat er wordt uitgegaan van de veronderstelling dat we zelf keuzes kunnen maken en er dus ook zoiets als een vrije, persoonlijke wil bestaat die de kracht heeft om die keuzes te maken.

& misschien is er geen enkel pad juist noch onjuist, maar is alles altijd gewoon hoe het zichzelf op dat moment uitwijst.

In chess, it's called Zugzwang, when the only viable move is not to move.
Hier hou ik wel van.

Zal hem dus nog eens een kans geven zodat ik de film ook nog wat beter begrijp, want ze zetten er precies meerdere mogelijkheden naast elkaar via een soort van parallelle universums of mogelijke realiteiten en laten uitschijnen dat wat zich de ene keer op een bepaalde manier voltrekt voor hetzelfde geld ook op een heel andere manier had kunnen verlopen, wat voor mij persoonlijk als een zware Mindfuck overkomt.

Edit: na het zien van dat laatste deel van "The Philosophy of Mr. Nobody", is het terug wat duidelijker geworden waar het hem voornamelijk om gaat, nl harde & betekenisvolle keuzes maken.
Vreemd, heb eerlijk gezegd niet het gevoel dat ik daar iets over weet of over kan meepraten (aangezien ik het leven eenvoudigweg niet op zo'n manier ervaar), behalve dat het mij allemaal wel erg persoonlijk en gewichtig voorkomt, alsof het leven in de kern zo zou zijn.. persoonlijk en gewichtig. Het lijkt mij ook dat er vrij veel belang wordt gehecht aan de beste uiterlijke omstandigheden, de keuze/omstandigheid die het meest betekenisvol is.. alsof dit echt een vereiste is.

Wat mij daarentegen wel aanspreekt, fascineert is het moment tussen 7min50 en 8min15, m.i. is dat het waar het uiteindelijk allemaal op neerkomt. De sublieme paradox van het leven.
 
Shaft. 2019.
Netflix uitgave.

Na 10 minuten afgezet.
 
Waarom? staat ook op mijn lijstje maar nog niet aan toegekomen.
Bizar slecht. Leek komedie. Geen energie om de tijd uit te zitten tot er actie zou komen.
 
Aangenaam verrast door deze film vorige week.
 
Geslaagde films over seriemoordenaars... Doet me denken aan Chained.

 
Iemand Midsommar al gezien? Krijgt goeie reviews en vond Hereditary wel goed. Zou mss morgen gaan kijken.
 
Back
Naar boven