Soms kan het sneller gaan dan gepland. Ik moest toentertijd wel een maand of 5 ervoor wachten maar alles de moeite waard. Je wordt verdoofd en er komt een klem op. Je voelt niets van de behandeling zelf. Afhankelijk van welke behandeling je laat doen kan de napijn verschillen.
Bij Lask wordt er een laagje weggelaserd en heb je daarna toch wel een weekje "zand in je ogen" last gevoel en vaak ook gevoelig met licht meerdere dagen (geen eigen ervaring overigens). Maar de napijn schijnt per persoon te verschillen maar het zand en lichtgevoeligheid heeft eigenlijk iedereen wel.
Zelf kon ik geen lasek doen (-10 kan dat niet) en werd het intra lasik (dus met een flapje (wat tegenwoordig ook met laser gedaan wordt en niet zoals vroeger met de hand zeg maar). Bij intralasik halen ze een flapje los en wordt daaronder gelaserd en het flapje teruggeklapt. Dat hecht vanzelf weer (bij mij inmiddels al ruim 8 jaar terug). Ik kon zelf de avond na behandeling alweer tv kijken. De volgende dag was ik alweer aan het werk (inclusief pc werk) en kon ik zelf met de auto voor de controle in de middag even heenrijden. Totaal geen napijn gehad en ook geen lichtgevoeligheid aan gehad (wel heel apart half blind naar binnen te gaan en een half uur later alles zonder bril te kunnen zien.. )
In beide gevallen moet je wel een strikt druppelschema aanhouden enkele weken tot maanden. In het begin vaak wel 8 x per dag druppelen met 3 goedjes en na 2 weken afbouwend naar 6 x per dag en dan 4 x per dag. Ik mocht 2 weken helemaal niet tillen maar in week 3 zat ik alweer in de gym voor lichte training. Dus niet even je max gaan testen.
Maar dat is ook weer afhankelijk van lasek of intralasik.
Ik heb daarvoor 14 jaar lenzen gehad maar die kon ik niet meer hebben ivm oogirritatie en te droge ogen. Dit was voor mij de perfecte oplossing en ik was van mijn jampotjes af
