Waarom ik nooit gekuurt heb?
Het valt niet te ontkennen dat krachtsport een dopinggevoelige sport is. En ik ben realistisch genoeg om te beseffen dat als men tegenwoordig op het hoogste professionele niveau serieus mee wil doen men nauwelijks om doping heen kan.
Voor velen geldt dan vervolgens helaas het principe: "het doel heiligt de middelen".
Het is ook wat de grote massa zien wil...en waarvoor eventuele sponsors betalen: presteren ten koste van alles.
Sterk als je 400lbs/180kg kunt bankdrukken...deel het op social media en je zult beslist wel paar likes krijgen...het interesseert de grote massa echter niet, je bent slechts één van velen. Ga je echter voor 800lbs zoals Julius Maddox dan heb je aandacht!
Ik heb krachtsport nooit beoefend omdat ik aandacht zocht. Ik was van kindsbeen af aan gefascineerd door krachtsport, zoals veel andere leeftijdgenoten dat met voetballen hadden. Het viel personen in mijn directe omgeving overigens ook al vrij snel op dat ik gezegend was met meer "domme kracht" dan wat de gemiddelde persoon heeft, hetgeen mij destijds als van nature onzeker persoon niet echt bewust was.
Als tiener stapte ik vervolgens bij Piet Strolenberg's gewichthefvereniging Helios in Simpelveld binnen...ik moest echter snel erkennen dat het zeer technische gewichtheffen en de daarbij behorende snelheid helaas niet mijn ding was. Toen kreeg ik het advies om het met powerliften te proberen. Ik ging trainen bij John Starmans in Schimmert die destijds ook organisator was van de sterkste man van Limburg. Paar keer meegedaan om ook daar tot de conclusie te komen dat ik absoluut niet allround was wat je als strongman toch wel nodig hebt als je verder wil komen. Tevens merkte ik dat bepaalde personen die ik op wedstrijden tegenkwam wel heel snel progressie wisten te maken. Ik kreeg ook het aanbod om eens "iets" te proberen waarbij succes verzekerd werd. Nu moet je weten dat ik altijd een heilig boontje geweest ben 🤭 en ook nooit partydrugs of softdrugs gebruik hebt (heb ook nooit gerookt). Nee, dat was echt helemaal niets voor mij...in mijn beleving teld een prestatie pas als ik presteer op eigen kracht. Naïef als ik was dacht ik destijds dat ik met hard trainen en goede voeding hen die een andere keuze hadden gemaakt wel kon bijhouden. Resultaat? Ik sloopte mezelf en liep blessureleed op . Veel "vrienden" in de krachtsport heb ik verloren toen ik op een wedstrijd van de iron man games in Brunssum geïntervieuwd werd en bevestigde dat doping bij velen een grote rol speelde. Op de vraag of ik voor emand op die wedstrijd mijn handen in het vuur zou leggen antwoordde ik:"enkel voor mezelf".
Ik werd toen als een soort "klokkenluider" beschouwt en met de nek aangekeken.
Voor mij genoeg reden om een punt achter de wedstrijdsport te zetten.
Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan, ik bleef o.a. thuis trainen en op een bepaald ogenblik wilde ik toch weer wedstrijden doen. Maar dan wel bij een bond met een dopingbeleid. Ik kwam bij de nederlandse powerliftingbond, tegenwoordig KNKF terecht. Heb daar 10 jaar lang gedrukt en hechte vriendschappen aan overgehouden maar raakte steeds meer ontevreden over het mijns inziens falende dopingbeleid aldaar. Ik werd bestempelt als "extreem anti-doping". 2017 dan de overstap naar de WDFPF en voelde me meteen thuis en mocht 2018 aan de wieg staan van de nederlandse tak daarvan.
Presteren ten koste van alles is nooit mijn ding geweest, het is niet mijn aard. Op eigen kracht presteren en kijken hoever ik daarmee zou komen was mijn doelstelling.
En weet je...ik heb alles bereikt wat ik bereiken wilde...200kg unequipped en 255kg equipped gedrukt, zo'n 20x NL kampioen, europees kampioen en een europees record en 2x wereldkampioen bij de WDFPF bij de masters. En ik doe nog altijd aan wedstrijden in de wetenschap dat hen die destijds andere keuzes maakten allang (noodgedwongen) met wedstrijden gestopt zijn!