Dat gelovigen in de regel niet ontvankelijk zijn voor dergelijke steekhoudende argumenten maakt het alleen maar pijnlijker. Het resulteert in hardliners tegen elkaar.
Idd niet echt effectief. En heel vervelend, alsof je schaakt met iemand die de regels kompleet aan z'n laars lapt.
Maar je opmerking is terecht, de nuance is duidelijk nodig in het publieke debat maar juist vanuit de ongenoegen met het gebrek hieraan doe ik mee aan dergelijke uitspraken.
Ik denk dat religie een soort coping mechanisme is. Het maakt de onverteerbare dingen in het leven verteerbaar. De atheïst staat er alleen voor, met een slechts door wijsheid (of domheid) beknotte vrijheid om over zaken na te denken.
"Even if the open windows of science at first make us shiver, after the cosy indoor warmth of traditional humanizing myths, in the end the fresh air brings vigour and the great spaces have a splendor of their own."
-Russell
Het zijn ironisch genoeg de gematigd-religieuzen die een zekere herziening in de weg staan, religie blijft namelijk een buitencategorie in de samenleving behuizen welke het immuniseert voor rationele kritiek. Dit is bullshit en er kan dan ook wat mij betreft voorlopig niet genoeg op in worden gehakt, totdat de politieke elite navolging geeft aan de opvattingen die in de wetenschap gehuldigd worden en religie in de hoek zet waar het hoort; een bijzondere vorm van een geestesziekte.
Is het wel zo'n buitencategorie? En bedoel je dat het feit dat het een buitencategorie zou betreffen het immuniseert voor kritiek? Dan zouden veel meer buitencategorieën hetzelfde lot beschoren moeten zijn. Of is het het ongenaakbare dat we ook in bijv homeopathie terugzien?
Imo komt het erop neer dat het onaanvaardbaar is om mensen zo hard in hun, zeer duidelijk zwakke (maar 'soothing'), overtuigingen aan te tasten. Ook al zou het zo duidelijk rationeel goede kritiek zijn, waar geen speld tussen te krijgen is, dan nog heb je een flinke set ballen nodig om dit toe te geven.
In die zin is de verdediging van ideeën als religie, homeopathie en holocaust ontkenning behoorlijk gelijkend: De kritiek wordt als 'onaanvaardbaar' gekenmerkd, op een a priori aanname dat ze puur gericht is op vernietiging van het bekritiseerde denkbeeld (het is, zoals ze zeggen een dictatoriaal denkbeeld, het hunne is een vrije), waarbij aan hun eigen denkbeeld dan ook het predikaat van 'paradigma verschuivend' wordt toegekend.
Een debat vind eigenlijk totaal niet plaats. Als de regels niet bekend zijn, kan er niet (eerlijk) geschaakt worden. Ik vraag me dus ook af in hoeverre nuance effectief gaat zijn.