Dat nerveuze geïrriteerde gevoel ken ik ja.
Dat is cocaïne. Eigenlijk wordt je een klootzak ervan. De laatste tijd valt sos ook slecht bij mij, ik werd erg in mezelf gekeerd en wat argwanend tegen de rest. Lichtelijk arrogant. En dat ben ik van mezelf al een beetje, dus ik heb extra niet nodig.
Heel vaak vraag je je van sos af; hoezo gebruik ik het eigenlijk.
Ik heb me vaak afgevraagd wat de verslavende werking van sos was.
Nu weet ik het;
Sos wordt een soort duiveltje, een soort vriendje van je. Je gaat sos zien als een soort kameraadje. Jij en sos gaan stappen. En in principe hoeft niemand het te weten, en dat is het gevaar van sos. Niemand ziet het aan je, je kunt het overal gebruiken zonder dat je door de mand valt. Er komt dus een stiekemheidsfactor bij kijken. Je kunt sos gebruiken vlak voordat je op een verjaardag binnenkomt. Of in de wc tijdens een feestje. En daarna weet je; ik heb iets in m'n bloed wat jullie niet weten, wat mij beter maakt.
Dat is het gevaar van sos. Het is te makkelijk om te nemen.
En als je een keer niet neemt, dan mis je wat. Je mist je maatje. Je mist die zelfingenomenheid die jij en je vriendje sos hebben. Je mist dat handje dat je beethoudt, dat vriendje die je ondersteund in een gesprek of omgeving met anderen.
En als je dat gevoel krijgt dan begin je ****ed te worden. Welkom verslaving.
