Heb geen idee. Ik heb me op de universiteit eigenlijk met hele andere dingen betreffende evolutie beziggehouden. Dit is ook meer een hobby voor mij en mijn biochemische kennis waarschijnlijk veel slechter dan die van
@Steks.
Heel veel kennis heb je niet nodig er zijn simpelweg niet heel veel vloeistoffen mogelijk die anorganisch gevormd kunnen worden.
Wat zoeken levert naast methaan en formamide nog ammoniak en waterstofsulfide en zwavelzuur op.
Methaan is interessant omdat het door bepaalde micro-organismen kan worden gebruikt als energiebron in zuurstofloze omgevingen, zoals bij hydrothermale bronnen op de oceaanbodem. Methaan kan ook als biosignatuur dienen, omdat het in combinatie met andere gassen zoals zuurstof of koolstofdioxide kan wijzen op biologische activiteit.
Formamide is van belang vanwege zijn rol als mogelijke precursor voor organische verbindingen. Het kan onder bepaalde omstandigheden ribonucleotiden vormen, die essentieel zijn voor het ontstaan van leven. Formamide is wijdverspreid in het universum en kan gemakkelijk accumuleren in natuurlijke reservoirs, wat het een aantrekkelijke kandidaat maakt voor prebiotische chemie.
Ammoniak is een polair molecuul dat waterstofbruggen kan vormen, vergelijkbaar met water. Dit maakt het een potentieel medium voor biochemische reacties, vooral in koude omgevingen zoals op sommige manen van de gasreuzen. Ammoniak kan ook dienen als een bron van stikstof, een essentieel element voor het leven.
Waterstofsulfide (H₂S) is interessant omdat het onder bepaalde omstandigheden als oplosmiddel kan fungeren. Het kan ook energie leveren voor bepaalde micro-organismen die chemosynthese gebruiken, zoals bacteriën bij diepzeehydrothermale bronnen. Deze organismen gebruiken H₂S om organische verbindingen te synthetiseren, wat suggereert dat H₂S een rol kan spelen in alternatieve levensvormen.
Zwavelzuur komt voor in de atmosfeer van Venus en kan daar als vloeistof bestaan bij hoge temperaturen en druk. Hoewel het extreem corrosief is, zou het theoretisch als oplosmiddel kunnen dienen voor bepaalde chemische reacties die leven ondersteunen, vooral in zure omgevingen. Het vermogen van zwavelzuur om met verschillende metalen en organische moleculen te reageren, maakt het een interessante kandidaat voor prebiotische chemie.
