Loo’s 2008 evaluatie
Daar zijn we dan, de laatste dag van 2008.
Voordat straks het eerste baco’tje ingeschonken wordt en het vanaf dat moment in rap tempo bergafwaarts gaat, neem ik nog even de tijd om het afgelopen jaar door te nemen.
Het was een dubieus jaar in mijn carrière als bodybuilder.
Ik kijk er met gemengde gevoelens op terug. Het jaar begon goed, en heeft enkele goede periodes gehad, maar het jaar heeft ook een aantal dieptepunten gekend. Laten we bij het begin beginnen.
In 2008 zei ik rond deze tijd het volgende;
Voor 2008 zal ik de volgende punten verbeteren;
* Ik stap deels van mijn geloof af, en ga wat meer op kracht trainen. Ik heb er al meerdere discussie"s over gehad, en deze discussie's hebben me toch beïnvloed. Ik merk dat ik enige affectie begin te krijgen voor powerlifters.
Het voelt goed om sterk te zijn, en ik wil het een kans geven. In 2008 ga ik proberen kracht PR's te breken. De nadruk zal echter wel blijven liggen op een bodybuildersfysiek.
* Ik ga meer compound oefeningen doen, en meer hardcore oefeningen.
Niet teveel machinewerk, meer losse stangen en dumbbells.
* Ik ga strikt, zeer strikt, mijn trainingsschema volgen. Geen geschuif en gewissel meer van oefeningen, wat op het blaadje staat gebeurd er, no matter what!
* Ik ga mijn voedingsschema uitbreiden. Ik heb het geluk dat ik tijdens mijn stage degelijk kan eten, ik ben hier elke dag dankbaar voor. Echter, let's seperate the men from the boys, ik ga proberen mijn schema te upgraden, nog meer KH's en proteïne, want het is naar mijn mening nog steeds onder de maat.
* Ik ga mijn periodes van gezuip en gefeest minderen. Mijn allergrootste valkuil is en blijft uitgaan. Alcohol en andere verdovende middelen blijven een grote katabole factor in mijn leven. Ik ga er naar streven om mijn alcoholgebruik te beperken. De eerste maanden van het nieuwe jaar zijn toch geen feestmaanden, dus het moet kunnen.
En 2008 begon goed voor me, erg goed.
Een stageplek waarin ik naar eigen keuze kon eten. En dat deed ik ook, minstens 7 keer per dag .
No cheats, just musclefood.
Eind januari overgestapt op een nieuwe sportschool.
Meer hardcore dan de oude, een goede keuze dus.
De eerste maanden van het jaar waren 110 % bodybuilding die zijn vruchten afworpen met respectabele krachtsstats en een goed ontwikkelende fysiek.
Niks op aan te merken.
Het voornemen om meer op kracht te gaan trainen leverde zich uit in mooie krachtstats en respect in the gym, maar in Maart had ik de eerste blessure te pakken;
Weer ****ing pijn in m'n pols gehad met front raises en side raises, ik had m'n pols helemaal ingetaped maar nog steeds pijn. Kon door de pijn ook niet zwaarder Ik ga nu de hele week mijn pols intapen en hopen dat het volgende zondag minder is...
Wel krachtig gezien de klote dagen ervoor, maar wederom ****ING last van m'n pols, he's killing me man!
Het wordt steeds erger. Ik was hem ook vergeten in te tapen.
Veel pijn met bankdrukken, en met dumbbell en hammer curls.
Een polsblessure die nog vele weken zou blijven doorzeuren, en waarvan ik zelfs nu nog de naweeën voel.
Eind Maart sloeg net noodlot toe.
Verdomme weer pech, ik kan er bijna wel om huilen. Tijdens leg pressen schoot het ineens in m'n linker hamstring, ik voelde hem verrekken. Ik deed niks raars, met de tweede rep halverwege het zakken schoot het erin.
Meteen gestopt met trainen, de auto in en uitstappen en traplopen doet ****ing pijn, voor de rest gaat het wel. Morgen even goed door de fysio er naar laten kijken, en vanavond een schietgebedje doen voor het slapen gaan dat een hamstring blessure me bespaard blijft. Damn ik heb echt nooit blessures gehad, maar dit voorjaar blijft me weinig bespaard. M'n schouder, m'n onderrug, m'n rechterpols, en nu dit. Ik kan echt wel serieus janken
Een ingescheurde hamstrings maakte een einde aan de geweldige inhaalslag van mijn skinny legs richting volwaardige wheels om trots op te zijn.
Eeuwig zonde, maar….risico van het vak. Shit happens.
Uiteindelijk viel het nog redelijk mee, een maand heb ik geen legs kunnen trainen maar halverwege April stond ik weer in het squatrek.
En in Mei, Juni, Juli, Augustus, September, ben ik m’n tweede stage ingegaan.
Ik kan me m'n introductiegesprek nog goed herrineren.
"ik vind alles best, ik wil best eerder beginnen of langer doorwerken, als ik maar met regelmaat even kan eten want ik hou me aan een dieet ivm m'n sport". Geen probleem zeiden ze nog tegen me. In de praktijk werkte het echter heel anders.
Ik had regelmatig weinig tijd om te eten en moest zelfs maaltijden overslaan.
En deze stage was eigenlijk het begin van een zeer slechte periode in mijn bodybuildingcarriere. De stressvolle stage en de opsomming van blessures (een sleutelbeenblessure en een knieblessure kwamen er nog bij) waren voor mij voldoende om me uit de tjoek tjoek bodybuilding train te halen, en me eigenlijk het rest van het jaar als een p*ssy te gedragen. Tuurlijk werd er veel en hard getraind, maar er werd vooral ook veel geklaagd. En er werd veel gezopen, schandalig veel gezopen. Ik heb meerdere malen m’n koppie laten hangen, en de spreekwoordelijke handdoek in de ring gegooid. De roerige stage-periode gepaard met de blessures zorgden ervoor dat ik met grote regelmaat mijn heil in een glas bacardi (en de rest) zocht in plaats van tussen het ijzer. Zoals ik dat vroeger ook deed, voordat ik BB ontdekt had.
Ik denk dat ik de talloze weekenden vol bacardi en breezah-sletjes niet hoef te quoten, het is schandalig.
Iedere keer weer datzelfde gezeik, na een weekendje in maximale katabole toestand riep ik weer; ik stop ermee, ik ben er klaar mee.
En dan gaat het weer een aantal weken goed, totdat er weer een terugval was.
In augustus had ik weer eens het licht gezien;
Inmiddels is het een kleine drie weken dat ik niet meer gepost heb.
Ik heb in die tijd zeer matig getraind, en zelfs m'n voedingsschema laten liggen.
Uiteraard weer wat kilo's afgevallen, weer wat dieper gezakt.
Maar ik voorspel dat er weer hardcore tijden aan beginnen te komen.
Mijn zeer stressvolle stageperiode loopt op zijn eind, na veel gezwoeg en slecht eten heb ik te horen gekregen dat ik alsnog een voldoende heb gekregen. Hallelujah, al dat gezeik was dus niet voor niets geweest. Dit is m'n laatste weekje stagelopen.
KARMA VOOR IEDEREEN!!!
Daarnaast ben ik weer heel voorzichtig aan het trainen. De stormloop van blessures lijkt ook afgelopen te zijn. (ff afkloppen) Mijn pols is nagenoeg over, hij is nog aanwezig maar houdbaar. Mijn sleutelbeen voel ik enkel nog bij een paar oefeningen. Ik word er niet meer wakker van, en ik kan m'n eigen rug weer inzepen. Het is aan de helende hand dus. Mijn knie is nog vervelend, maar ik heb vooral last met op m'n hurken zitten. Benen trainen gaat wel, and that's all that matters.
Daarnaast ben ik intensief aan het mountainbiken om m'n conditie omhoog te halen en m'n vet% laag te houden tijdens m'n clean bulk.
De komende periode heb ik niks te doen, dus mountainbiken en trainen valt prima te managen. En eten ook trouwens, geen een mother****er gaat me vertellen dat ik weer aan het werk moet, of weer een pauze over moet slaan.
Vrijdag vertrek ik voor een weekje naar Marmaris, en daarna is het game on bitches! playtime's over.
@tiger4evah; ik zou nog maar ff genieten van je periode of fame, vandaag of morgen train ik weer mee en dan is het afgelopen.
Ik doe heel rustig aan de laatste tijd, weinig alcohol gedronken. Bevalt me best eigenlijk, ik heb zoveel gezopen afgelopen zomer dat ik er nu ff geen behoefte aan heb.
En nken ligt ook op een laag pitje, dat gaat meestal hand in hand met alcoholmisbruik namelijk.
Ik had zaterdag nog een date met een chickie waarbij er een potentiële neukkans was, maar ik had gewoon geen zin om te zuipen, geld uit te geven, dat ****ing gezeik aan te moeten, alvorens er gedoet gaat worden.
Dus ik heb er zelf maar een sjor aan gegeven, en ben daarna gaan pokeren met een paar maten. Beter
Kijk, dat zijn wijze woorden.
En er brak een korte periode van verloren tijden aan. Hard trainen, goed eten, en mountainbiken erbij.
De blessures waren nog steeds aanwezig, maar in mindere mate.
De pijn in de schouder was er nog, maar het was te doen.
En hier zijn we dan, we maken een sprong van September tot de dag van vandaag.
Wat moet ik er van denken….Dat ik in de zomerperiode een slechte tijd heb gehad valt nog te verklaren. Ik herriner me dit als een zware periode, waarin zowel m’n lichamelijke als geestelijke staat tegen me werkten. Maar…in September, in September had ik me eigenlijk moeten herwinnen. Afgezien van de schouderblessure was er geen externe factor meer die me van 100 % bodybuilding kon weerhouden. Toch heb ik er de grootste moeite mee gehad om weer in die tjoek tjoek bodybuilding train te stappen. Trainen ging wel goed, maar voeding bleef benedenmaats.
Met name te laat opstaan, en te laat naar bed gegaan is op dit moment de valkuil die roet in een degelijk eetschema gooit. En juist ik, met zoveel jaar trainingservaring, zou als geen ander moeten weten dat een goede fysiek staat of valt met goede voeding…
2008 waren niet alleen maar donkere tijden.
Naast een wisseling richting een betere sportschool is er ook een wisseling van trainingspartner geweest. In April is Tiger4evah m’n nieuwe no pain no gain trainingspartner geworden. De "fitnessende" stille ecto was nog nat achter z’n oren op het gebied van bodybuilding en vaarde in mijn vaarwater mee. Maar de beste man heeft zich binnen een jaar ontwikkelt tot volwaardig bodybuilder, die mijn respect verdient heeft. Zelden een training overgeslagen, zelden onder z’n niveau getraind. En bovenal een bruut voedingsschema gehanteerd die alleen met een hardcore mentaliteit volgehouden kon worden.
Maar nu ga ik de vruchten plukken van een trainingspartner. Want Tiger is in 2009 enemy nr.1. Dat gaan mooie trainingen worden!
Maar Tiger was niet de enige volwaardige trainingspartner.
Ik vergeet er een paar;
Groteman9, Robke78, MarcJ, Beginnerbb,Victory, Nicolas24, Neonak, Seagal, SpprSi, Friso, Dumba, Paljas, Hummer, Rooke, Milky, Maiskorrel, Herkuul, Pietje1983, Michel4, Kubus68, Willem9, etc. etc.
En alle anderen die in mijn log posten. Bedankt voor de steun, voor de positieve kritiek.
Maar vooral ook bedankt voor de negatieve kritiek, die met grote regelmaat niet meer dan terecht was. Als ik zo eens het afgelopen jaar doorlees, dan is het mooi om te zien dat de individuele sport bodybuilding helemaal niet zo individueel is als het voor buitenstaanders doet vermoeden. Want wat weten buitenstaanders er nou van. Wij zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Tussen alle onzin, grappen, beledigingen, en weet ik wat nog meer er allemaal op DBB voorbij komt, is er toch een grote saamhorigheid te vinden, zeker in de logs. We’re all ****ed, ****ed by the iron.
En dat is een mooie afsluiter van 2008.
De laatste tijd is het een grote speeltuin in m’n log geweest en we hebben met z’n allen gelachen, zeker om de bizarre wending die dit log op de valreep van 2008 nog nam (hoi lieverd
), maar playtime’s over.
Na dit sentimentele gelul is het nu tijd voor een whey shake met een banaan, euhhh ik dacht het niet; een lekker glaasje bacardi om het af te leren.
Ik wens jullie in 2009 alle spiermassa en PR’s in jullie leven toe, maar voor vanavond; total los vrienden
....mooie lap tekst weer.
.
)
