SpprSi
Competitive Bodybuilder
- Lid sinds
- 25 sep 2004
- Berichten
- 2.321
- Waardering
- 11
Loo's bekentenis, een nieuw tijdperk is aangebroken
- Topic starter Loo
- Startdatum
- Recente activiteit Recente activiteit:
- Reacties 9.470
- Weergaven 515.211
- Volgers 105
-
- Tags
- nieuw
- Status
- Lid sinds
- 11 okt 2004
- Berichten
- 15.710
- Waardering
- 666
9 sets voor quads (sq + leg e.)
4 sets voor hamstrings (leg c.)
Ik zou je hamstrings mss wat meer aandacht geven?
Doe je trouwens mee met de DBB photo contest? Het is een prima manier om gemotiveerd te blijven, je hebt dan een doel voor ogen en je kan er leuke prijzen mee winnen
Ik snap wat je bedoelt ja, maar met als je met squatten goed diep zakt (wat ik doe) dan pak je best veel hamstrings en gluteus mee, wat beginnerbb ook al zei.
Moet je maar eens relatief smal staan en goed doorzakken, dan voel je dat je gluteus en hamstrings goed mee gaan werken.
- Lid sinds
- 14 sep 2006
- Berichten
- 18.452
- Waardering
- 5.132
- Lengte
- 1m75
- Massa
- 73kg
- Vetpercentage
- 11%
MarcJ
Competitive Bodybuilder
- Lid sinds
- 24 jun 2006
- Berichten
- 2.470
- Waardering
- 10
- Lengte
- 1m86
- Massa
- 118kg
- Vetpercentage
- 20%
sterker nog, de squat en met name de full squat spreekt MEER je ASS an dan je benen zelfs.
Goede beentraining. Laat je log maar zo, ik kan dan wel best eens lachen om je weekends. Je gaat stilaan weer de goede weg op
.
Mee eens ^^
Ik lees hier al een tijd (5 mnd o.i.d.) mee, maar dit is de enige log die ik volg
- Lid sinds
- 11 okt 2004
- Berichten
- 15.710
- Waardering
- 666
En net als je denkt dat je niet dieper kan zakken, komt er een weekend als afgelopen weekend.
Vrijdagavond de kroeg in en zuipen. Zaterdag overdag Awakenings festival, nog brak van vrijdag en nauwelijks gegeten. Maar het werd wel een grote cocktail van alcohol en verdovende middelen. Het is nu woensdag en ik ben nog steeds gaar van dat weekend.
Nauwelijks in staat om te kunnen eten.
Gelukkig heb ik een weekje vrij, dat geeft me eindelijk de ruimte om alles even goed op een rijtje te zetten. Even goed evalueren.
What the **** is going on
Op dit moment voel ik me precies als een jaar geleden, toen ik m'n log startte. Deja vu!
Als ik m'n eigen log teruglees dan zie ik dat het vanaf mei langzaam fout is gegaan. Elke week vanaf mei zie ik een verzwakking in trainingen, motivatie, en steeds bontere weekenden.
Ik weet de factoren die hieraan ten grondslag liggen eigenlijk vrij precies aan te geven, in volgorde van belangrijkheid;
* een toegenomen contact met een ex-vriendin.
Vanaf mei heb ik een poging gewaagd om de relatie met m'n ex weer op te bouwen, tot misschien een nieuwe relatie. Eigenlijk had ik er nooit aan moeten beginnen, want oude liefdes zijn zeer risicovol, zeker die desbetreffende ex. Maar ik had ergens hoop dat het goed zou komen. Als ik nu even herevalueer dan besef ik dat het niks anders is geweest dan teleurstellingen, negatieve gevoelens, frustraties, ruzie's, etc. noem het maar op.
En helaas werkt dat door op je mental state, het is de voornaamste trigger geweest tot overmatig alcoholgebruik
(aangezien het contact vooral in het weekend plaats vond).
* een nieuwe stage
Ik kan me m'n introductiegesprek nog goed herrineren. "ik vind alles best, ik wil best eerder beginnen of langer doorwerken, als ik maar met regelmaat even kan eten want ik hou me aan een dieet ivm met m'n sport". Geen probleem zeiden ze nog tegen me. Je hebt om 10.00 en om 12.30 pauze. Prima dacht ik, dan zorg ik dat ik rond 15.00 wel een shake met een banaan neem en dan blijft de schade beperkt. In de praktijk werkte het echter heel anders. Aangezien ik vaak mee loop met m'n begeleider, heb ik me aan zijn tijden te houden. Dat betekent, als hij besluit om 10 min pauze te houden (immers tijd zat voor een bak koffie) dan heb ik geen keus. Dit houdt dus in dat ik geen tijd heb om te eten. En aangezien m'n stage niet echt goed gaat, ben ik niet in de positie om eisen te stellen....Dus ik heb het maar te pikken. Daarnaast is mijn stage niks anders dan rennen en stress de hele dag, hetgeen ook een slechte invloed heeft op m'n mental state en fysiek.
* een tranendal van blessures.
Tot dit jaar was ik vrijwel volledig bespaard gebleven van blessures. Nooit had ik ergens last van. Tuurlijk heb je weleens een pijntje, maar zoiets verdwijnt na een week of enkele weken weer.
Dit jaar is dat heel anders. Een pijnlijke schouder, daar begon het mee. Gewoon genegeerd en doorgetraind. Tot vandaag heb ik er nog last van.
Een scheur in m'n hamstrings. Ik deed niks verkeerd, trainde zoals ik al jaren trainde. En ineens is ie daar, de scheur, totaal onverwacht. Aantal weken niet fatsoenlijk kunnen trainen. Een polsblessure, misschien wel de ergste van allemaal. Wederom deed ik niks onverantwoords, ik was gewoon side raises aan het doen. Pats, ik hoorde wat knappen in m'n pols. Ik schrok me kapot. Weken lang heb ik met een ingetapte pols getraind, en sommige oefeningen overgeslagen. Tot op de dag van vandaag heb ik pijn in m'n pols, nog net zo erg als twee maanden geleden. Sterker nog, het wordt erger.
Een pijnlijke knie. De hamstringsblessure is weg, maar de knie is nu pijnlijk. Ik kan niet meer op m'n hurken zitten. Ik heb er tijdens trainen niet veel last van, maar k*t is het wel. Efin, allemaal stoorzenders die je trainingen belemmeren. Ik heb me vaak afgevraagd waarom ik dit jaar zo te grazen wordt genomen. Ik kan niks anders dan stress bedenken. Door stress ben je onbewust minder gefocussed, en is je lichaam vatbaarder voor blessures.
Dan is het de vraag, hoe diep moet je zakken tot je jezelf weer herpakt.
Ik probeer mezelf al tijden te herpakken, en weer terug te keren naar een gebalanceerd leven van gezonde voeding, goede trainingen, voldoende rust.
Maar telkens verlies ik toch weer de grip op m'n eigen leven.
Vandaag denk ik dat ik rock bottom bereikt heb. M'n fysiek is serieus achteruit gegaan, ik kan mezelf nauwelijks meer aankijken in de spiegel. Net zoals toe ik dit log startte.
Ik heb nu sterk het gevoel dat ik het echt meer dan zat ben om zo te leven.
Ik voel me schuldig tegen over tiger4evah, vanwege de p*ssy ass b*ch trainingen en de keren dat ik heb afgezegd. Ik zou zwaar over de zeik gaan als mijn trainingspartner zo'n instelling had, en nu ben ik het zelf....
Vanaf morgen ga ik draad weer oppakken.
- Ik heb het contact met m'n ex verbroken, ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik voorlopig niks van haar wil zien of horen (zoals ik al zo vaak tegen haar gezegd heb). Ik hoop dat het nu tot haar door dringt. Ik ga de negatieve gevoelens gebruiken voor m'n trainingen als brandstof. Zoals ik altijd al gedaan heb. Bedankt vieze teringhoer, ben je toch ergens goed voor!
- Ik ga maandag strikt m'n pauzes nemen op m'n stage. Ik neem gewoon m'n eigen bakjes met eten mee, en ongetwijfeld zal ik scheve blikken krijgen. Maar ik doe dit voor mezelf, schijt aan wat anderen ervan denken.
Als de sfeer daardoor minder wordt, het zij zo.
- Ik ga nog meer tijd nemen voor opwarmen, niks meer foceren, beter luisteren naar m'n lichaam, meer uur slapen. Zo hoop ik dat de bestaande blessures langzaam af zullen zwakken. Minder stress = beter herstellend vermogen.
En zo zie ik deze dag als weer een nieuwe periode. Uiteraard zal ik nog wel een baco'tje drinken in het weekend, en dat is ook niet erg. Maar geen half dieet meer, geen halve trainingen meer, geen schandalige weekenden zonder eten of slaap meer. Het is genoeg geweest.
Vrijdagavond de kroeg in en zuipen. Zaterdag overdag Awakenings festival, nog brak van vrijdag en nauwelijks gegeten. Maar het werd wel een grote cocktail van alcohol en verdovende middelen. Het is nu woensdag en ik ben nog steeds gaar van dat weekend.
Nauwelijks in staat om te kunnen eten.
Gelukkig heb ik een weekje vrij, dat geeft me eindelijk de ruimte om alles even goed op een rijtje te zetten. Even goed evalueren.
What the **** is going on
Op dit moment voel ik me precies als een jaar geleden, toen ik m'n log startte. Deja vu!Als ik m'n eigen log teruglees dan zie ik dat het vanaf mei langzaam fout is gegaan. Elke week vanaf mei zie ik een verzwakking in trainingen, motivatie, en steeds bontere weekenden.
Ik weet de factoren die hieraan ten grondslag liggen eigenlijk vrij precies aan te geven, in volgorde van belangrijkheid;
* een toegenomen contact met een ex-vriendin.
Vanaf mei heb ik een poging gewaagd om de relatie met m'n ex weer op te bouwen, tot misschien een nieuwe relatie. Eigenlijk had ik er nooit aan moeten beginnen, want oude liefdes zijn zeer risicovol, zeker die desbetreffende ex. Maar ik had ergens hoop dat het goed zou komen. Als ik nu even herevalueer dan besef ik dat het niks anders is geweest dan teleurstellingen, negatieve gevoelens, frustraties, ruzie's, etc. noem het maar op.
En helaas werkt dat door op je mental state, het is de voornaamste trigger geweest tot overmatig alcoholgebruik
(aangezien het contact vooral in het weekend plaats vond).
* een nieuwe stage
Ik kan me m'n introductiegesprek nog goed herrineren. "ik vind alles best, ik wil best eerder beginnen of langer doorwerken, als ik maar met regelmaat even kan eten want ik hou me aan een dieet ivm met m'n sport". Geen probleem zeiden ze nog tegen me. Je hebt om 10.00 en om 12.30 pauze. Prima dacht ik, dan zorg ik dat ik rond 15.00 wel een shake met een banaan neem en dan blijft de schade beperkt. In de praktijk werkte het echter heel anders. Aangezien ik vaak mee loop met m'n begeleider, heb ik me aan zijn tijden te houden. Dat betekent, als hij besluit om 10 min pauze te houden (immers tijd zat voor een bak koffie) dan heb ik geen keus. Dit houdt dus in dat ik geen tijd heb om te eten. En aangezien m'n stage niet echt goed gaat, ben ik niet in de positie om eisen te stellen....Dus ik heb het maar te pikken. Daarnaast is mijn stage niks anders dan rennen en stress de hele dag, hetgeen ook een slechte invloed heeft op m'n mental state en fysiek.
* een tranendal van blessures.
Tot dit jaar was ik vrijwel volledig bespaard gebleven van blessures. Nooit had ik ergens last van. Tuurlijk heb je weleens een pijntje, maar zoiets verdwijnt na een week of enkele weken weer.
Dit jaar is dat heel anders. Een pijnlijke schouder, daar begon het mee. Gewoon genegeerd en doorgetraind. Tot vandaag heb ik er nog last van.
Een scheur in m'n hamstrings. Ik deed niks verkeerd, trainde zoals ik al jaren trainde. En ineens is ie daar, de scheur, totaal onverwacht. Aantal weken niet fatsoenlijk kunnen trainen. Een polsblessure, misschien wel de ergste van allemaal. Wederom deed ik niks onverantwoords, ik was gewoon side raises aan het doen. Pats, ik hoorde wat knappen in m'n pols. Ik schrok me kapot. Weken lang heb ik met een ingetapte pols getraind, en sommige oefeningen overgeslagen. Tot op de dag van vandaag heb ik pijn in m'n pols, nog net zo erg als twee maanden geleden. Sterker nog, het wordt erger.
Een pijnlijke knie. De hamstringsblessure is weg, maar de knie is nu pijnlijk. Ik kan niet meer op m'n hurken zitten. Ik heb er tijdens trainen niet veel last van, maar k*t is het wel. Efin, allemaal stoorzenders die je trainingen belemmeren. Ik heb me vaak afgevraagd waarom ik dit jaar zo te grazen wordt genomen. Ik kan niks anders dan stress bedenken. Door stress ben je onbewust minder gefocussed, en is je lichaam vatbaarder voor blessures.
Dan is het de vraag, hoe diep moet je zakken tot je jezelf weer herpakt.
Ik probeer mezelf al tijden te herpakken, en weer terug te keren naar een gebalanceerd leven van gezonde voeding, goede trainingen, voldoende rust.
Maar telkens verlies ik toch weer de grip op m'n eigen leven.
Vandaag denk ik dat ik rock bottom bereikt heb. M'n fysiek is serieus achteruit gegaan, ik kan mezelf nauwelijks meer aankijken in de spiegel. Net zoals toe ik dit log startte.
Ik heb nu sterk het gevoel dat ik het echt meer dan zat ben om zo te leven.
Ik voel me schuldig tegen over tiger4evah, vanwege de p*ssy ass b*ch trainingen en de keren dat ik heb afgezegd. Ik zou zwaar over de zeik gaan als mijn trainingspartner zo'n instelling had, en nu ben ik het zelf....
Vanaf morgen ga ik draad weer oppakken.
- Ik heb het contact met m'n ex verbroken, ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik voorlopig niks van haar wil zien of horen (zoals ik al zo vaak tegen haar gezegd heb). Ik hoop dat het nu tot haar door dringt. Ik ga de negatieve gevoelens gebruiken voor m'n trainingen als brandstof. Zoals ik altijd al gedaan heb. Bedankt vieze teringhoer, ben je toch ergens goed voor!
- Ik ga maandag strikt m'n pauzes nemen op m'n stage. Ik neem gewoon m'n eigen bakjes met eten mee, en ongetwijfeld zal ik scheve blikken krijgen. Maar ik doe dit voor mezelf, schijt aan wat anderen ervan denken.
Als de sfeer daardoor minder wordt, het zij zo.
- Ik ga nog meer tijd nemen voor opwarmen, niks meer foceren, beter luisteren naar m'n lichaam, meer uur slapen. Zo hoop ik dat de bestaande blessures langzaam af zullen zwakken. Minder stress = beter herstellend vermogen.
En zo zie ik deze dag als weer een nieuwe periode. Uiteraard zal ik nog wel een baco'tje drinken in het weekend, en dat is ook niet erg. Maar geen half dieet meer, geen halve trainingen meer, geen schandalige weekenden zonder eten of slaap meer. Het is genoeg geweest.
Mascherano
Advanced Bodybuilder
- Lid sinds
- 18 mrt 2007
- Berichten
- 1.437
- Waardering
- 17
- Lengte
- 1m80
- Massa
- 97kg
- Vetpercentage
- 8%
Jammer dat je met de laatste alinea alles ontkracht van wat je daarvoor zo mooi neergeschreven hebt. Volgend jaar sukkel je met precies dezelfde problemen, en zal je vol goede moed maar tegen beter weten in, gelijke goede voornemens wederom niet nakomen.
Je houdt alleen jezelf voor de gek, Loo. Ik kan het weten, ik zie mezelf in je terug.
Je houdt alleen jezelf voor de gek, Loo. Ik kan het weten, ik zie mezelf in je terug.
Robin N
Cool Novice
- Lid sinds
- 6 jan 2008
- Berichten
- 100
- Waardering
- 0
- Lid sinds
- 19 sep 2006
- Berichten
- 5.453
- Waardering
- 543
Usernamed
Competitive Bodybuilder
- Lid sinds
- 16 jan 2007
- Berichten
- 1.520
- Waardering
- 0
- Lid sinds
- 11 okt 2004
- Berichten
- 15.710
- Waardering
- 666
Priceless, ik lees je log in mei wel weer!
thanks for the support, mother****ers!Maakt niet uit ik trainde al toen jullie nog niet konden klaarkomen, ik ben al een paar jaar bekend met deze pieken en dalen.
En ik heb sterk het gevoel dat het er nu weer een piek gaat komen die zijn weerga niet kent
Morgenochtend meteen een uur in de keuken staan om pasta en rijst te maken. En vitargo halen. Ik ben compleet depleted, ben een cupmaat gezakt met borst. Hardcore smartcore!
- Lid sinds
- 14 sep 2006
- Berichten
- 18.452
- Waardering
- 5.132
- Lengte
- 1m75
- Massa
- 73kg
- Vetpercentage
- 11%
Mascherano
Advanced Bodybuilder
- Lid sinds
- 18 mrt 2007
- Berichten
- 1.437
- Waardering
- 17
- Lengte
- 1m80
- Massa
- 97kg
- Vetpercentage
- 8%
- Lid sinds
- 11 okt 2004
- Berichten
- 15.710
- Waardering
- 666
suc6 man ,dat je nu eens uit dat dal klimt
hoeveel weeg je nu eigelijk?
+-7kg afgevallen, no shit.
Ik ging laatst kleren halen, ik schaamde me echt. Ik kon wel janken. Van XL en L naar M.
Van broekmaat 36 naar 34 of soms minder.
Maakt niet uit ff carbs laden dan zit er zo weer 3kg bij. creatine, nog een 1kg vocht.
Whahahaha, no probs
Succes verder. Drink van de week nog maar een aantal baco's, juist daar ligt de oorzaak toch niet.
Nou, uit ervaring weet ik dat "ik ga geen druppel meer drinken" niet werkt.
Je moet ook leven, en als de gelegenheid daar is dan is het helemaal niet erg om een baco'tje te drinken.
Als je maar niet gaat drinken met een onderliggende reden zoals ik deed. En dat coma-zuipen is ook nergens goed voor.
En, wat erg belangrijk is, zorg dat je voor je kroegbezoek goed gegeten hebt, en als je thuis komt wederom goed eet. Een bord brinta en een whey shake voor het slapen is prima. Maar de laatste tijd was ik zo ****ed up dronken dat ik nauwelijks meer de trap op kon komen, laat staan eten maken.
Dan ga je op de vrijdag maar meteen wat later trainen rond 19:00 ofzo en er na nog een half uurtje cardio, dan ben je tenminste moe en kan je niet naar de kroeg gaan zuipen
Vrijdag ga ik sowieso niet meer uit. Te belachelijk voor woorden, om 21 uur uit de sportschool en rond 23.00 aan de baco. Die alcohol wordt linea recta naar je getrainde spiergroep geloodsd om daar als een houthakker met hakbijl je vers getrainde spieren te slopen.
- Lid sinds
- 19 sep 2006
- Berichten
- 5.453
- Waardering
- 543
Usernamed
Competitive Bodybuilder
- Lid sinds
- 16 jan 2007
- Berichten
- 1.520
- Waardering
- 0
Maakt niet uit ik trainde al toen jullie nog niet konden klaarkomen, ik ben al een paar jaar bekend met deze pieken en dalen.
En ik heb sterk het gevoel dat het er nu weer een piek gaat komen die zijn weerga niet kent
Morgenochtend meteen een uur in de keuken staan om pasta en rijst te maken. En vitargo halen. Ik ben compleet depleted, ben een cupmaat gezakt met borst. Hardcore smartcore!
Ja, je trainde vast veel eerder dan wij...HELD!!
- Lid sinds
- 18 feb 2006
- Berichten
- 7.884
- Waardering
- 2
En net als je denkt dat je niet dieper kan zakken, komt er een weekend als afgelopen weekend.
Vrijdagavond de kroeg in en zuipen. Zaterdag overdag Awakenings festival, nog brak van vrijdag en nauwelijks gegeten. Maar het werd wel een grote cocktail van alcohol en verdovende middelen. Het is nu woensdag en ik ben nog steeds gaar van dat weekend.
Nauwelijks in staat om te kunnen eten.
Gelukkig heb ik een weekje vrij, dat geeft me eindelijk de ruimte om alles even goed op een rijtje te zetten. Even goed evalueren.
What the **** is going on
Als ik m'n eigen log teruglees dan zie ik dat het vanaf mei langzaam fout is gegaan. Elke week vanaf mei zie ik een verzwakking in trainingen, motivatie, en steeds bontere weekenden.
Ik weet de factoren die hieraan ten grondslag liggen eigenlijk vrij precies aan te geven, in volgorde van belangrijkheid;
* een toegenomen contact met een ex-vriendin.
Vanaf mei heb ik een poging gewaagd om de relatie met m'n ex weer op te bouwen, tot misschien een nieuwe relatie. Eigenlijk had ik er nooit aan moeten beginnen, want oude liefdes zijn zeer risicovol, zeker die desbetreffende ex. Maar ik had ergens hoop dat het goed zou komen. Als ik nu even herevalueer dan besef ik dat het niks anders is geweest dan teleurstellingen, negatieve gevoelens, frustraties, ruzie's, etc. noem het maar op.
En helaas werkt dat door op je mental state, het is de voornaamste trigger geweest tot overmatig alcoholgebruik
(aangezien het contact vooral in het weekend plaats vond).
* een nieuwe stage
Ik kan me m'n introductiegesprek nog goed herrineren. "ik vind alles best, ik wil best eerder beginnen of langer doorwerken, als ik maar met regelmaat even kan eten want ik hou me aan een dieet ivm met m'n sport". Geen probleem zeiden ze nog tegen me. Je hebt om 10.00 en om 12.30 pauze. Prima dacht ik, dan zorg ik dat ik rond 15.00 wel een shake met een banaan neem en dan blijft de schade beperkt. In de praktijk werkte het echter heel anders. Aangezien ik vaak mee loop met m'n begeleider, heb ik me aan zijn tijden te houden. Dat betekent, als hij besluit om 10 min pauze te houden (immers tijd zat voor een bak koffie) dan heb ik geen keus. Dit houdt dus in dat ik geen tijd heb om te eten. En aangezien m'n stage niet echt goed gaat, ben ik niet in de positie om eisen te stellen....Dus ik heb het maar te pikken. Daarnaast is mijn stage niks anders dan rennen en stress de hele dag, hetgeen ook een slechte invloed heeft op m'n mental state en fysiek.
* een tranendal van blessures.
Tot dit jaar was ik vrijwel volledig bespaard gebleven van blessures. Nooit had ik ergens last van. Tuurlijk heb je weleens een pijntje, maar zoiets verdwijnt na een week of enkele weken weer.
Dit jaar is dat heel anders. Een pijnlijke schouder, daar begon het mee. Gewoon genegeerd en doorgetraind. Tot vandaag heb ik er nog last van.
Een scheur in m'n hamstrings. Ik deed niks verkeerd, trainde zoals ik al jaren trainde. En ineens is ie daar, de scheur, totaal onverwacht. Aantal weken niet fatsoenlijk kunnen trainen. Een polsblessure, misschien wel de ergste van allemaal. Wederom deed ik niks onverantwoords, ik was gewoon side raises aan het doen. Pats, ik hoorde wat knappen in m'n pols. Ik schrok me kapot. Weken lang heb ik met een ingetapte pols getraind, en sommige oefeningen overgeslagen. Tot op de dag van vandaag heb ik pijn in m'n pols, nog net zo erg als twee maanden geleden. Sterker nog, het wordt erger.
Een pijnlijke knie. De hamstringsblessure is weg, maar de knie is nu pijnlijk. Ik kan niet meer op m'n hurken zitten. Ik heb er tijdens trainen niet veel last van, maar k*t is het wel. Efin, allemaal stoorzenders die je trainingen belemmeren. Ik heb me vaak afgevraagd waarom ik dit jaar zo te grazen wordt genomen. Ik kan niks anders dan stress bedenken. Door stress ben je onbewust minder gefocussed, en is je lichaam vatbaarder voor blessures.
Dan is het de vraag, hoe diep moet je zakken tot je jezelf weer herpakt.
Ik probeer mezelf al tijden te herpakken, en weer terug te keren naar een gebalanceerd leven van gezonde voeding, goede trainingen, voldoende rust.
Maar telkens verlies ik toch weer de grip op m'n eigen leven.
Vandaag denk ik dat ik rock bottom bereikt heb. M'n fysiek is serieus achteruit gegaan, ik kan mezelf nauwelijks meer aankijken in de spiegel. Net zoals toe ik dit log startte.
Ik heb nu sterk het gevoel dat ik het echt meer dan zat ben om zo te leven.
Ik voel me schuldig tegen over tiger4evah, vanwege de p*ssy ass b*ch trainingen en de keren dat ik heb afgezegd. Ik zou zwaar over de zeik gaan als mijn trainingspartner zo'n instelling had, en nu ben ik het zelf....
Vanaf morgen ga ik draad weer oppakken.
- Ik heb het contact met m'n ex verbroken, ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik voorlopig niks van haar wil zien of horen (zoals ik al zo vaak tegen haar gezegd heb). Ik hoop dat het nu tot haar door dringt. Ik ga de negatieve gevoelens gebruiken voor m'n trainingen als brandstof. Zoals ik altijd al gedaan heb. Bedankt vieze teringhoer, ben je toch ergens goed voor!
- Ik ga maandag strikt m'n pauzes nemen op m'n stage. Ik neem gewoon m'n eigen bakjes met eten mee, en ongetwijfeld zal ik scheve blikken krijgen. Maar ik doe dit voor mezelf, schijt aan wat anderen ervan denken.
Als de sfeer daardoor minder wordt, het zij zo.
- Ik ga nog meer tijd nemen voor opwarmen, niks meer foceren, beter luisteren naar m'n lichaam, meer uur slapen. Zo hoop ik dat de bestaande blessures langzaam af zullen zwakken. Minder stress = beter herstellend vermogen.
En zo zie ik deze dag als weer een nieuwe periode. Uiteraard zal ik nog wel een baco'tje drinken in het weekend, en dat is ook niet erg. Maar geen half dieet meer, geen halve trainingen meer, geen schandalige weekenden zonder eten of slaap meer. Het is genoeg geweest.
toen ik je log opende verwachte ik eigenlijk weer een training van je , maar het was een verhaal die zijn weerga niet kent - ik vind het toch wel wat hebben dat je je pieken en vooral dalen aan ons mededeelt , terwijl je hierover toch vrijwel elke keer redelijk wat shit over je heen krijgt .
Ik probeer je toch een wijze regel mee te geven , probeer en ik zeg probeer omdat het best lastig is , heel erg goed naar je lichaam te luisteren , je lichaam geeft aan waar je ongemakken zitten , deze moet je kwijt , dat betekent soms dat je een aantal oefeningen moet laten , in het ergste geval kan dit een tijd duren - kan je dit opbrengen en jij kan dat dan klim je uit dat blessuredal waar je nu in zit , en dan ben je weer klaar om de volgende stappen te maken wat jij voor ogen hebt - kom op man je kan het
- Status
