"Ruim een jaar geleden ben ik weer begonnen met gewichtentraining, na een pauze van meer dan 30 jaar. Ik had nooit gedacht deze sport weer op te zullen pakken, zeker niet nadat een voorzichtige poging van ruim 10 jaar geleden resulteerde in ernstige herniaklachten; en het combineert ook niet bijster goed met het fanatieke mountainbiken en strandracen waar ik tot voor kort minstens 5x per week voor trainde."
Toen ik ongeveer de leeftijd van mijn zoon had (21), heb ik een jaar of zes aan bodybuilding en powerlifting gedaan; het laatste in de 100kg klasse (ik woog hoogstens 93kg maar wilde zwaarder worden) en ik tilde toen 155/240/255kg (benchpress/squat/deadlift). Goed, maar niet opvallend in de gym waar Europese kampioenen trainden (KCS, in Scheveningen). Wijlen Kees de Vreugd noemde me daar “Schwarzeneggertje”.
Ik ben indertijd met krachtsport gestopt omdat ik niet zo ver kwam als mijn vrienden die AAS gebruikten (hoewel ik nu weet dat ik toen ook lang niet genoeg at en teveel op mijn racefiets zat). Daarna heb ik een tijd aan marathonschaatsen gedaan, wat mijn zoon nu ook doet, en tenslotte, eigenlijk vanaf de introductie van de mountainbike, aan mountainbiken.
We trainen met hoge intensiteit en weinig volume; slechts 1, 2, of hoogstens 3 oefeningen per spiergroep. Meestal doen we rond de 10 reps, zodat het overload principe het makkelijkst kan worden toegepast (die hard doubles en triples leenden zich daar helemaal niet goed voor, hoewel we in de jaren 1980 niet beter wisten). We trainen alle spiergroepen iets minder vaak dan 2 keer per week, squatten doe ik 1x.