Fitness Seller

Weinig energie naar meer energie

Het ligt niet aan de kids, de arts of ouder. Maar aan de cultuur en het systeem. Ik zou zeggen meer rust en aandacht voor het kind maakt het kind ook rustiger. En daar sta je dan als ouder bij de eerste zwemles van je kind met 20+ kids in een overprikkelend zwembad waar je er niet bij mag staan maar wel iedereen achter het glas buiten staat mee te kijken (half op mobiel) met een onderbetaalde bad juffrouw die een kop trekt als bouwcement om alles in banen te leiden.

Gevaar is met mijn visie dat je wereldvreemd word. Ik zal toch moeten meedraaien met m’n kids en zij met dit systeem. Maar je voelt instinctief wel aan hoeveel meer er door een lichaampje giert dan pakweg 50 jaar terug en dat het lastiger te reguleren is. Regulatie vindt toch plaats door (lichamelijk) contact en aandacht.
 
Het ligt niet aan de kids, de arts of ouder. Maar aan de cultuur en het systeem. Ik zou zeggen meer rust en aandacht voor het kind maakt het kind ook rustiger. En daar sta je dan als ouder bij de eerste zwemles van je kind met 20+ kids in een overprikkelend zwembad waar je er niet bij mag staan maar wel iedereen achter het glas buiten staat mee te kijken (half op mobiel) met een onderbetaalde bad juffrouw die een kop trekt als bouwcement om alles in banen te leiden.

Gevaar is met mijn visie dat je wereldvreemd word. Ik zal toch moeten meedraaien met m’n kids en zij met dit systeem. Maar je voelt instinctief wel aan hoeveel meer er door een lichaampje giert dan pakweg 50 jaar terug en dat het lastiger te reguleren is. Regulatie vindt toch plaats door (lichamelijk) contact en aandacht.
Deels mee eens, maar het houd ook op wat je als ouders en omgeving kunt doen. Wat zwemles betreft hebben wij onze dochter voor haar A-diploma op privéles gezet omdat heel snel al duidelijk was dat in een groep niet ging lukken. Vanaf B heeft ze het wel in een groep gedaan en inmiddels zit ze op zwemvaardigheid en moet ze regelmatig technisch moeilijker zaken zoals vlinderslag of de verschillende keerpunten voor doen voor de groep. Aan de andere kant zijn we vorige maand naar een Center Parcs gegaan om te zwemmen en dat was voor het eerst dat ze geen zwemvest aan wilde, met Kerst durfde ze nog niet de wildwaterbaan af zonder.

En zijn nog veel meer zaken waar we tegenaan lopen en waardoor ze thuis regelmatig driftbuien of angstaanvallen heeft. Zolang ze zichzelf of haar broertje geen pijn doet en mijn vrouw het allemaal nog kan handelen (ik kan het heel makkelijk van me afzetten) willen we niet aan medicatie denken. Wel heeft onze begeleiding aangegeven dat wanneer ze dit gedrag op school laat zien we waarschijnlijk een keuze moeten maken om haar of met een middel als risperidon op regulier onderwijs proberen te houden of haar naar speciaal onderwijs te sturen. Op dit moment neig ik er naar om dan toch medicatie te overwegen omdat speciaal onderwijs op dit moment althans ook geen goede keuze voor haar zou zijn.
 
Het is niet fijn voor het kind als er zoveel onrust in zo'n lijfje/hoofd zit
Ik vond het juist niet fijn dat ik als een dode vogel in de klas zat zonder emotie :roflol:

Zal wel per kind verschillen maar met die onrust in je hoofd kun je op verschillende manieren omgaan. Als je gewoon iets hebt waar je je ei in kwijt kan (al is het gamen, voetbal whatever) werkt dat prima.

Daarbij is het lastig voor mij om mijn concentratie er bij te houden als iets me niet interesseert, maar zodra mij iets wel interesseert hyperfixeer ik juist erop en kan ik zo een hele dag kwijt zijn aan mij ergens in te verdiepen.

En dat is iets wat in mijn ogen in het huidige school systeem sowieso beter kan, zoeken wat bij een kind past en wat hen interesseert.

In plaats van op je 16e maar naar een paar opendagen gaan en kijk maar wat je denkt dat je de rest van je leven wilt gaan doen op basis van 1 dag
 
Maar ik ben sowieso biased, ik ben echt fel tegen dit soort medicatie door mn eigen ervaringen
 
Maar ik ben sowieso biased, ik ben echt fel tegen dit soort medicatie door mn eigen ervaringen
Ik denk dat het uiteindelijk kiezen is uit 2 kwaden, waarbij er denk ik als ouder geen goed of fout is. We doen waarvan we denken dat dat het beste is voor ons kind.

En hoe je het ook wend of keert, we doen ook maar wat hé... ik heb er geen handleiding bij gekregen en ben geen expert. Het gaat meestal op gevoel.
Ikzelf heb geen ADHD maar ben bijvoorbeeld weer heel beschermend opgevoedt. Iets waarvan mijn moeder dacht dat ze er goed aan deed, maar waar ik ook 'last' van heb...

Waar het mij meer om ging is dat het heel erg makkelijk is om vanaf de zijlijn te roepen om iets wel of niet te doen als je niet met het bijltje hebt gehakt...
 
En daar sta je dan als ouder bij de eerste zwemles van je kind met 20+ kids in een overprikkelend zwembad waar je er niet bij mag staan maar wel iedereen achter het glas buiten staat mee te kijken (half op mobiel) met een onderbetaalde bad juffrouw die een kop trekt als bouwcement om alles in banen te leiden.

Ik krijg het hier al benauwd van :o :o
 
Al zijn er heel veel overlappingen bij iedereen met ADHD, Autisme, depressie en andere dingen die vooral mentaal welzijn beïnvloed, elk mens is alsnog verschillend.
De een heeft X nodig, de ander Y. De een reageer zus op medicatie A en de ander reageert zo op medicatie A.

Daarom is het altijd uiterst belangrijk (en dit dus ook grotendeels naar TS toe, als ze nog meeleest haha), om individuele hulp in te schakelen. Er is geen 'one size fits all' oplossing helaas.
 
Deels mee eens, maar het houd ook op wat je als ouders en omgeving kunt doen. Wat zwemles betreft hebben wij onze dochter voor haar A-diploma op privéles gezet omdat heel snel al duidelijk was dat in een groep niet ging lukken. Vanaf B heeft ze het wel in een groep gedaan en inmiddels zit ze op zwemvaardigheid en moet ze regelmatig technisch moeilijker zaken zoals vlinderslag of de verschillende keerpunten voor doen voor de groep. Aan de andere kant zijn we vorige maand naar een Center Parcs gegaan om te zwemmen en dat was voor het eerst dat ze geen zwemvest aan wilde, met Kerst durfde ze nog niet de wildwaterbaan af zonder.

En zijn nog veel meer zaken waar we tegenaan lopen en waardoor ze thuis regelmatig driftbuien of angstaanvallen heeft. Zolang ze zichzelf of haar broertje geen pijn doet en mijn vrouw het allemaal nog kan handelen (ik kan het heel makkelijk van me afzetten) willen we niet aan medicatie denken. Wel heeft onze begeleiding aangegeven dat wanneer ze dit gedrag op school laat zien we waarschijnlijk een keuze moeten maken om haar of met een middel als risperidon op regulier onderwijs proberen te houden of haar naar speciaal onderwijs te sturen. Op dit moment neig ik er naar om dan toch medicatie te overwegen omdat speciaal onderwijs op dit moment althans ook geen goede keuze voor haar zou zijn.
Mooi dat eerste stuk. En dat laatste stuk snap ik ook. Je kunt de wereld niet (ineens) veranderen en zal moeten aanpassen. Maar ik hou wel deze systeemkritiek. Anderzijds zet ik bv ook de stap niet om ergens in een dorp te gaan wonen ver van alles.
 
Mooi dat eerste stuk. En dat laatste stuk snap ik ook. Je kunt de wereld niet (ineens) veranderen en zal moeten aanpassen. Maar ik hou wel deze systeemkritiek. Anderzijds zet ik bv ook de stap niet om ergens in een dorp te gaan wonen ver van alles.
Ik snap hem ik woon in een betrekkelijk kleine gemeente, niet ver van een grote stad, maar ver genoeg om als kind rustig op te groeien. Het nadeel is dan weer wel dat keuzes op alle vlakken, van type scholen en variaties in hulpverlening tot aan thuisbezorgd maaltijden en kledingwinkels beperkt zijn.
 
Terug
Naar boven