Op de scholen waar ik zat waren de leraars meestal nog "van den oude stempel" en waren ze niet vies van lijfstraffen. Maar wat ik erger vond, was dat ze niet naar het verhaal van het kind luisterden. Al sinds ik naar de crèche ging, vocht ik vaak met de "ouderen": ik herinner me dat er een jongetje was waar ik "goed voor moest zorgen en beschermen" (ik was maar 4 of zo) en toen al verdedigde ik hem, jammer genoeg, inderdaad, met geweld. Toen ik 6 was en naar het eerste leerjaar moest, had ik op een 'concentratieschool " (ik en mijn broer waren de enige autochtonen) een schat van een juf en had nooit problemen. In het 2de leerjaar had ik een duivel die me niet onder controle kreeg. Ik herinner me een specifiek voorval die duidelijk maakt hoe zij de zaken aanpakte: we moesten iets kleuren en een jongen die steeds iedereens gerief pikte had geen stiften en nam de mijne zonder dit te vragen. De juf zag dat ik protesteerde en zei me dat ik ze moest geven. Ik weigerde en zei dat hij het zelf niet had gevraagd. Ik nam mijn stiften terug, de jongen sloeg me en ik sloeg harder terug en hij begon te huilen. Ik kreeg een paar tikken en vloog in de gang. Die onrechtvaardigheid was zo frustrerend. Toen ze me een aantal maanden later in elkaar mepte, viel ik op de bank, op mijn rug en om me te beschermen trapte ik met mijn voeten en toen viel ze. Het was dus loutere zelfverdediging. Ik moest bij de directrice, die me ook begon te slaan; Ik heb de helft van haar kantoor afgebroken en ze smeet me buiten, op straat: een 7 jarige, 2 km van huis, die een extreem gevaarlijke straat zonder verkeerslichten en zebrapad moest oversteken. Ik moest dus een nieuwe school zoeken, maar werd overal geweigerd en toen schreef mijn ma me dan maar in op deze school voor "bijzondere" kinderen. Ik heb daar 2 jaar school gelopen. Daarna moest ik dan terug naar het regulier onderwijs waar ik in een klas terecht kwam met een geweldige leraar; Die begreep compleet dat ik geen agressieveling was die ruzie zocht, maar gewoon hard terugsloeg als men mij pijn deed. Een geweldig jaar, zonder incidenten; Het jaar daarop zat ik terug bij een leraar die niet wist wat pedagogie was. Het was een leraar die enkel de rijke kinderen liet antwoorden. Je kan je niet voorstellen hoe frustrerend het was alle rekensommen,... als snelste klaar te hebben, te willen antwoorden, en iedere keer gewoon genegeerd te worden. Toen ik toch eens antwoordde, begon hij te schreeuwen dat hij me niet had aangewezen en toen ik zei dat hij me nooit aanwees vloog hij me naar de keel. Seriously! Omdat ik nogal een nijdig ventje was als men mij fysisch aanviel, trok ik keihard aan zijn das en sloeg hem in het gezicht. Ik herinner me nog dat hij me plots losliet, terug rechtop ging staan en met een verbijsterde blik naar me keek. Toen ik naar de speelplaats ging, diezelfde dag, was er een vader van een klasgenote die nog maar eens op zijn dochter aan het meppen was. Ik ben hem beginnen meppen en schoppen. Hij sloeg me verrot maar ik was te dom denk ik om te begrijpen dat aanvallen slecht voor mijn gezondheid was en bleef aanvallen. De pastoor zag dit en zei dat ik me niet moest moeien en toen ik wou antwoorden begon hij ook te slaan. En toen kreeg mijn ma de volgende dag het bericht dat ik niet meer naar deze school mocht;
Om to the point te komen: pas nu, in de 21ste eeuw leren leraars tijdens hun opleiding het verschil tussen reactieve en proactieve agressie. Reactief: enkel als je aangevallen wordt, val je aan. Proactief: dat is de speelplaats bully. En ik was dus de reactieve die de bully in elkaar mepte en daardoor straf kreeg wat leidde tot enorme frustratie.
Het mag een klein wonder heten dat ik een relatief normaal leven heb kunnen opbouwen al heeft het 36 jaar geduurd eer ik die woede wat onder controle kreeg
Om een klas van 20 haantjes en hennetjes in bedwang te houden heb je wel wat skills nodig. Als je niet duidelijk de 'leider' van de groep bent als leerkracht, gaan ze snel proberen de hiërarchie te doen vallen en zich aan je meten. Als je niet stevig genoeg in je schoenen staat, heb je er om de haverklap van 
good old times
