Here goes HillR again

[azerate]

@beste HillR snuiven is ook kansloos , mijn gebrekkige neus bot approves

 

[Ano_220720]

.

 

[Vissertje1980]

NOU KOMT IE HOOR





Brother from another mother!



Ahhja, dat is niet handig. Dan laat ik waarschijnlijk een spoor van bloedende honden achter



Leeftijd is ook maar iets wat bedacht is door de mens



Nooit van gehoord inderdaad

Ik ben er achter gekomen dat ik meer plezier haal uit de reis zelf, dan de daadwerkelijke bestemming. Ik vind het heerlijk om samen met Pun in de auto te zitten, om ons heen te kijken, te genieten van de natuur. Mooie plekjes opzoeken, wandelen door de natuur. In plaats van samen met nog duizenden mensen naar toeristische trekpleisters te kijken.



Thanks babe! Ik ben verder ook gewoon alle logjes lekker aan het volgen, maar de laatste tijd weinig zin om te reageren Nu ik weer hele dagen op mijn werk achter de computer slijt zal dat wel weer wat meer zijn Via de telefoon vind ik dat echt verschrikkelijk.



Thanks babe!

Grappig wel, misschien dat het inderdaad zo werkt Mijn fysiek is idd nog best okay, maar omdat ik zo klein ben ziet het er al gauw michelinpopperig uit. Het maakt echt veel verschil of ik vocht vasthoud en op welk vetpercentage ik sta. Ik lijk al snel dik vind ik,.



Het is jouw kind natuurlijk, dus kan me voorstellen dat je het leuk vindt om er dingen mee te doen ook. Logisch. Ik weet zeker dat ik dat ook zou hebben, maar ik zit er niet op te wachten om dingen met de kinderen van anderen te doen Of bijvoorbeeld dat wanneer wij afspreken met vrienden zij hun kinderen elke keer maar meeslepen.



Wel hè? The mind is a weird thing.



Waarom moet het logisch zijn dat die kinderen overal bij zijn? Wij zijn misschien vrij egoïstisch in het leven, maar ondanks dat je kinderen krijgt hoeft het leven toch niet volledig te bestaan uit die kinderen? Ik begrijp het wel hoor, maar daarom ben ik waarschijnlijk vooralsnog ook niet geschikt voor kinderen

Dat dikgedrukte is echt ergerlijk. Snappen die mensen dat niet?

Ik vind het kindje (7 maanden) van onze vrienden echt superschattig. Super vrolijk ventje, lacht de hele tijd en je hebt er geen kind aan. Maar als ze 'm meenemen zit ie de hele tijd bij moeders op schoot. En het enige wat we dan aan het doen zijn is met z'n allen wat met die baby bezig zijn, een gesprek is er niet meer te voeren, want oo kootsie kootsie. Lach eens!? Jaaaa grote jongen.. oooo je bent zo schattig. Jaa.. hij slaapt zo goed door, gister ook, tot 11 uur uitgeslapen! Heerlijk zo'n kind. Ja, maar hij krijgt wel tandjes, daarom kwijlt ie zo veel.

Dat is 5 minuten okay, maar leg dat kind daarna gewoon lekker in z'n dingetje.



Weet je wat het is, je eigen kinderen is altijd leuk en okay. Als je op het punt bent dat je graag kinderen wilt dan vind je dat ook niet erg.



Dit inderdaad. Vorig jaar hebben we bijv. O&N met tieners erbij gevierd. Ik snap heel erg dat dat leuk is voor die ouders en die kinderen, maar voor ons als kinderloos stel is dat niet leuk. Wij hebben er voor gekozen nog niet met kinderen te zitten, alsof we dan met de kinderen van anderen willen zitten.

Ja het was gezellig, maar het was niet een avond zoals wij die zouden hebben wanneer er geen kinderen bij zouden zijn. Want je hebt nou eenmaal compleet andere gesprekken wanneer er kinderen van die leeftijd bij zijn. Dat is toch niet zo moeilijk voor te stellen?

Ons leven bestaat gewoon uit hele andere dingen dan het leven van mensen met kinderen, andere interesses, andere bezigheden.

En dan is O&N natuurlijk maar een klein voorbeeld. Ons hele leven is gewoon op dit moment niet ingericht op het hebben van kinderen, en wij zijn ontiegelijk gelukkig op dit moment. Waarom zou dat anders moeten







Thats my kinda people!



Ik begrijp wel waarom Pun zich hierdoor "aangevallen" voelt, want ik herken wat hij bedoelt.

Wij leven in een maatschappij waarin het leven eigenlijk een beetje vaststaat (althans wat men normaal vindt):

Je gaat naar school, je behaalt je diploma, je gaat werken, zorgt dat er geld binnen komt (er zou eigenlijk zelfs gespaard moeten worden), je ontmoet iemand, je gaat samenwonen, trouwen is misschien zelfs nog wel belangrijk en je gaat een gezinnetje stichten. Vervolgens ga je met pensioen ofzo, lekker met de kleinkinderen, je koopt misschien wel een camper en slijt je dagen op de camping.

Dat is de standaard in NL. Dat is het leven wat iedereen moet leven. Dan heb je je leven fatsoenlijk geleefd en heb je het gemaakt.

En op basis van dat riedeltje baseer jij je berichtje denk ik: Ik mag toch hopen dat jij rond die leeftijd een beetje "normaal" gaat leven.

Ja, pun en ik voldoen niet aan de standaard.



Pun en ik leven vooral in het nu, wij zijn helemaal niet bezig met wat er over een paar jaar aan de hand is. Dat kun je onmogelijk weten. Misschien zijn we volgend jaar inderdaad wel helemaal klaar met het leven zoals het nu is. Dan denken we misschien wel over kinderen. Wie weet? Maar moeten we ons leven dan nu al aanpassen op wat mogelijk gaat komen?

Misschien word ik morgen wel doodgereden. Daarom doe ik liever nu wat mij gelukkig maakt, en niet wat anderen vinden dat je zou moeten doen of leven gericht op de toekomst. De toekomst is helemaal geen gegeven.



Ik heb één keer een post in het drugstopic geplaatst over een ervaring en nu denkt iedereen dat we diehard junkies zijn, die geen kinderen willen omdat ze elk weekend van de kaart zijn



Ik denk dat het beeld een beetje verkeerd gevormd is.

Pun en ik werken allebei fulltime, voldoen aan alle aan ons opgelegde verplichtingen, sporten 3 á 4x per week. Leven het grootste deel van de tijd gezond, drinken nauwelijks alcohol, gaan enkele keren per jaar naar een festival waarbij er inderdaad geestverruimende middelen gebruikt worden, en dan heb je nog eens een enkele keer zoals O&N waarin we dat tot ons nemen.

Verder zijn we brave burgers en leven we volgens de normale standaard zoals men dat in NL graag ziet. Al zijn wij in tegenstelling tot de meerderheid vrij open over wat wij doen en hoe wij in het leven staan. Wij proberen vooral voor ons zelf te leven, en niet op basis van hoe mensen vinden dat je er naar de buitenwereld toe moet uitzien (of hoe wij graag zouden willen dat mensen ons zien, what you see is what you get).



echt he



Ik begrijp wel dat je het zo niet had bedoeld, maar ik denk dat het een beetje verkeerd overkomt in mijn log en verkeerd begrepen wordt. Wij hebben geen party hardy leven Ik had namelijk O&N slechts als voorbeeld gebruikt omdat dat een recent iets was, waarbij ik blij ben dat ik geen kinderen heb omdat Pun en ik die tijd heerlijk samen hebben door kunnen brengen.

Misschien hebben wij met onze vrienden wel een verkeerd beeld van hoe het gaat. Die hebben drie kinderen, tieners en een baby, die moeten bij alles de afweging maken, uit eten: erg duur met z'n vieren, samen weg: lullig voor de kinderen die hebben ook vakantie en willen ook wat leuks doen

Wij werken hard, fulltime waardoor de rest van onze tijd beperkt is, zitten financieel goed en geven dat geld graag aan ons zelf uit. Wij gaan graag uit eten, we doen graag netflix en chillen, we gaan graag een paar keer per jaar naar een feestje, we gaan graag luxe op vakantie, we brengen graag tijd met zijn tweeën door, zijn allebei erg gelukkig met hoe het leven nu is.

Al met al is de conclusie dat Pun en ik met zijn tweetjes erg gelukkig zijn. Waarom zou ik dat willen veranderen omdat je nu de leeftijd hebt bereikt waarom het volgens de standaard normaal is om kinderen te gaan krijgen.

Het hebben van een kind brengt voor ons alleen maar nadelen met zich mee. Het kost geld, het kost tijd, we zouden minder moeten gaan werken, ergo nog minder geld, je moet altijd oppas regelen als je samen iets wilt doen, je kunt niet zo luxe meer op vakantie, want minder geld, je bent op een gegeven moment gebonden aan bepaalde periodes voor vakanties.

En waarom?

Maar dan nog, ik wil op dit moment geen kinderen. Ik mag dan wel 29 zijn, ik voel me nog helemaal niet oud genoeg om een moeder te zijn, om mijn leven te wijden aan een kind. Ik moet er niet aan denken. Ongeacht wat voor leven ik leid IK WIL HET NIETTTTTTTTTTTTT, alleen die reden zou toch al genoeg moeten zijn ongeacht of ik 29 jaar oud ben?



Super fijn is dat toch! Doen en laten wat je wilt, kiezen voor jezelf. Je bent zelf de enige die kan en mag kiezen voor je eigen dingen.

Waarom moet je aan je kinderen denken je hebt ze nog niet eens en dan moet je je leven al gaan leiden met het oog daar op? Ze zijn compleet gestoord.

Mensen die kinderen nemen doen dat puur voor hun zelf. Mensen zetten geen kinderen op de wereld voor die kinderen. Kinderen vragen daar niet om, ze bestaan immers nog niet eens, hebben geen weet van wat dan ook. Dat is echt klinkklare onzin om maar te doen alsof je beter bent dan de rest "want je doet het niet voor jezelf".

Kinderen nemen is het meest egoïstische wat je kunt doen. Is helemaal niet erg, maar mensen moeten niet zeggen alsof ze het voor iemand anders doen



Precies, maar de mensen die dat roepen hebben het vaak niet eens gebruikt. Maakt ook niet uit, ieder zijn eigen.



Ik snap best wel dat het voor sommige mensen moeilijk te begrijpen is wanneer iemand geen kinderen wil. Maar daar hoeven niet talloze redenen voor te zijn.. soms wil je gewoon geen kinderen.

Je kunt toch gewoon gelukkig zijn met wat je al hebt, zonder kinderen?



Ja okay, maar het is heel normaal om drugs (medicatie) te gebruiken wanneer iemand anders zegt dat het mag. Oooooo, maar de dokter heeft het voorgeschreven, daarom zit je al 2 jaar aan de antidepressiva om je negatieve gevoelens te onderdrukken. Ja, snap ik, depressie is ook super vervelend!

Whuuuttt, gebruik jij 4x per jaar een stimulerende drugs omdat je daar vrolijk van wordt en van kunt genieten en dan een hele dag super veel plezier hebt op een festival? Foeiiii!!! Kan ECHT niet hoor!!!!



Het is wel DBB's schuld. Daarvoor was ik in mijn bekrompen dorpse wereldje waarin alles slecht was. Waarin je inderdaad hard moet werken, settelen, kinderen krijgen, voor je ouders zorgen, familie op nr 1 zetten, leven zoals er van je verwacht wordt, als een normale burger om vervolgens dood te gaan.

Het is gewoon complete indoctrinatie vanuit je opvoeding hoe je tegen dingen aankijkt. Wat je meekrijgt vanuit huis is de norm, de standaard en daar leef je naar. Is er vanuit huis uit altijd gezegd dat bepaalde dingen slecht zijn en niet normaal zijn en wordt je niet vrij gelaten om je eigen mening te vormen door ermee in aanraking te komen, zul je die mening behouden en andere mensen daarop afrekenen wanneer ze niet voldoen aan "wat jij geleerd hebt".



Wij zijn eigenlijk altijd kluizenaars

Maar waarom gaat die vergelijking niet op? Waarom is het wel okay om een drankje (wat eigenlijk ook puur vergif is) te nemen, die je stimuleert, waar je anders van wordt? Omdat dat al 100en jaren als normaal wordt gezien toch? Wat is anders de reden?

Wat is het verschil tussen één drankje en één snuifje? Of tussen 8 drankjes en één pilletje?

Ik heb daar nog nooit een goede verklaring voor gezien?

Die is er ook niet. De enige reden dat die er is is omdat het één als harddrugs benoemt is en het andere als legaal gezien wordt. Terwijl de middelen in principe allemaal hetzelfde doen. Ze bedwelmen je, maken je anders.



Genieten doen we zeker, met volle teugen. Het is alleen soms wel jammer dat je je moet verantwoorden voor dat genieten, omdat wij geen "standaard" leven leiden. Maar het is ook niet zo alsof we een zo bijzonder leven leiden.

Het overgrote deel van ons leven bestaat uit werken, voldoen aan onze verplichtingen en netflix Maar dat blijft niet hangen, de enkele uitstapjes naar de geestverruimende wereld en onze opgepompte lijven is wat men ziet en waar men ons op veroordeelt



Dat is toch de reden dat iedereen kinderen neemt? Omdat iedereen doodsbang is om alleen over te blijven? Dat is ook een gedachte die door mijn hoofd gaat als ik aan kinderen denk.

Maar voor hetzelfde geld krijg je dus kinderen voor die reden, blijkt het kind hartstikke ziek te zijn en op 10 jarige leeftijd te overlijden aan een tumor.

Again, het leven is wat je er zelf van maakt. Als jij als kinderloze 50plusser een triest leven gaat leiden omdat je spijt hebt dat je niemand om je heen hebt heb je dat zelf veroorzaakt. Het is echt niet zo dat als je 60 bent en je kinderen uit huis zijn ze elke dag langs komen om je te vermaken. Dan ben je nog steeds een treurige 50 plusser alleen dan een treurige 50 plusser waarbij de kinderen eens in de maand op zondag langskomen





Geweldig die mensen die menen dat ze anderen mogen vertellen wat wel en niet te doen.








true story.

Ik was echt anti drugs. Ik heb nog steeds een aversie tegen mensen die snuiven, al realiseer ik me tegenwoordig wel dat het een onjuiste gedachte is die nergens op slaat. Ik vond een pilletje okay, maar snuiven! WAT THE FUCK, KANSLOZE MENSEN! (Sorry festivalmatties, zo heb ik inderdaad over jullie gedacht, nu niet meer, I feel you ).

De redenatie erachter weet ik ook nog steeds niet. Ik weet alleen dat het bij mij ontzettende tegenstand opriep.

Het is allemaal een kwestie van opvoeding.

En tbh, mensen met drugs op (met uitzondering van coke, sorry cokies) zijn veel leuker dan mensen die alcohol hebben gedronken. En dat is gewoon echt waar.

ZO. EINDE VAN DIT GROTE RELAAS!

Hahahaha, ik zit te scrollen en denk, ff stukje terug heb wat posts gemist.... Ohhhh... dit was 1 post

 

[Vissertje1980]

Maar ff nog over het wel of niet hebben van kinderen hé... Wij hebben er ook bewust voor gekozen om niet aan kinderen te gaan beginnen... En ik heb van collega's en vrienden al zo vaak moeten horen dat ze stiekem wel eens jaloers op ons zijn, de manier waarop we leven, de vrijheden... Echter wel gevolgd door een overvloed aan lieve woorden over hun kinderen, nu ze er eenmaal zijn willen noooooit meer zonder.... Van binnen lig ik dan vaak helemaal in een deuk

 

[Zeenius]

gewoon elke keer dat iemand iets zegt over kinderen krijgen, vragen hoe ze zich voelen als ze weten dat je geen baarmoeder hebt #neverforget

 

[ThaWasteland]

Die ligt gevoelig. Maar was wel goed

 

[Vonk]

Wat dat betreft ben ik blij dat we in Nederland wonen en keuze vrijheid hebben. In een derde wereld land komen er gewoon kinderen. Manlief en ik hebben bewust geen kinderen, zijn daar vanaf het begin open en duidelijk over geweest maar zelfs nu ik 39 ben en al ruim 12 jaar eerlijk zeg geen kinderen te willen wordt er nog van alle kanten gepushd. Ik wou dat Ik kon zeggen dat het makkelijker wordt maar de realiteit is dat je de komende 10 jaar nog vaak genoeg een onbehoorlijke vraag of opmerking voor je kiezen zult krijgen.
En welk bijdehand antwoord je ook hebt, mensen willen het niet horen, die kijken vanuit hun eigen beperkte tunnelvisie.
Maar for the record, ik geloof echt dat je een mooi, zinvol, niet eenzaam leven kunt Leiden zonder kinderen en ik Ben inmiddels ook niet meer bang dat ik spijt krijg.

Hier sluit ik me volledig bij aan

Maar ff nog over het wel of niet hebben van kinderen hé... Wij hebben er ook bewust voor gekozen om niet aan kinderen te gaan beginnen... En ik heb van collega's en vrienden al zo vaak moeten horen dat ze stiekem wel eens jaloers op ons zijn, de manier waarop we leven, de vrijheden... Echter wel gevolgd door een overvloed aan lieve woorden over hun kinderen, nu ze er eenmaal zijn willen noooooit meer zonder.... Van binnen lig ik dan vaak helemaal in een deuk

Ja it get's very old very soon

gewoon elke keer dat iemand iets zegt over kinderen krijgen, vragen hoe ze zich voelen als ze weten dat je geen baarmoeder hebt #neverforget

Of zeg gewoon Pun heeft zijn zwemmers kapot gekuurd jonguh! Gelijk einde discussie gok ik

 

[Bubs]

Helemaal mee eens. Vind mijn leven en (financiële)vrijheid op dit moment echt heel fijn. Zou alleen maar kunnen bedenken dat kinderen dat zouden verstoren. Hoewel het natuurlijk wel heel leuk is om een klein mengseltje van jou en je partner te hebben.

Kreeg laatst de opmerking dat het een egoistische gedachte is dat ik 'aan mezelf denk' en niet aan kinderen. Dat ik dus kies voor mezelf en mijn eigen vrijheid en keuzes. Echt belachelijk. Ik vroeg toen: met welke reden heb jij je kinderen op de wereld gezet dan? Volgens mij is kinderen krijgen een van de meest egoïstische beslissingen die je kan kan maken in het leven. Alsof je daar de mensheid beter mee gaat maken. Je doet dat toch puur voor jezelf

Hahaha, dit is zoooo herkenbaar.
Ik zeg het er nu meestalzelf bij als mij gevraagd wordt waarom ik op mijn 31ste nog kinderloos ben: "Ik wil geen kinderen, mijn leven is prima zo en ik wil niets opgeven. Dus ja... Ik ben er te egoïstisch voor" .
Ik vermoed dat jij (en de andere dames hier die geen kinderen willen) ook vaak de opmerking "Maar je bent nog jong, dat zal nog wel veranderen" krijgen.
Serieus ? Wat is er nu zo moeilijk om te snappen dat ik GEEN kinderwens heb?!

Wat dat betreft ben ik blij dat we in Nederland wonen en keuze vrijheid hebben. In een derde wereld land komen er gewoon kinderen. Manlief en ik hebben bewust geen kinderen, zijn daar vanaf het begin open en duidelijk over geweest maar zelfs nu ik 39 ben en al ruim 12 jaar eerlijk zeg geen kinderen te willen wordt er nog van alle kanten gepushd. Ik wou dat Ik kon zeggen dat het makkelijker wordt maar de realiteit is dat je de komende 10 jaar nog vaak genoeg een onbehoorlijke vraag of opmerking voor je kiezen zult krijgen.
En welk bijdehand antwoord je ook hebt, mensen willen het niet horen, die kijken vanuit hun eigen beperkte tunnelvisie.
Maar for the record, ik geloof echt dat je een mooi, zinvol, niet eenzaam leven kunt Leiden zonder kinderen en ik Ben inmiddels ook niet meer bang dat ik spijt krijg.

Idem bij ons.
Al vrij vroeg heb ik duidelijk gemaakt geen kinderen te willen, en als hij wel een innige kinderwens zou hebben we beter elk onze eigen weg zouden gaan.
Intussen zijn we 16 jaar verder, want ook hij heeft geen nood aan mini-exemplaren van ons twee.

 

[Vissertje1980]

Maar for the record, ik geloof echt dat je een mooi, zinvol, niet eenzaam leven kunt Leiden zonder kinderen en ik Ben inmiddels ook niet meer bang dat ik spijt krijg.

Toch gebied de eerlijkheid me te zeggen dat dit me heeeeeel soms wel eens bezig houdt. Vooral toen m'n opa vorig jaar dood was gegaan... Toen alle kinderen en kleinkinderen bij oma waren om haar te steunen dacht ik wel even... mmmmm dat zal ons dus niet gaan gebeuren....

 

[Bubs]

Toch gebied de eerlijkheid me te zeggen dat dit me heeeeeel soms wel eens bezig houdt. Vooral toen m'n opa vorig jaar dood was gegaan... Toen alle kinderen en kleinkinderen bij oma waren om haar te steunen dacht ik wel even... mmmmm dat zal ons dus niet gaan gebeuren....

Maar dat is niét de juiste reden om aan kinderen te beginnen .
Kinderen moet je nemen omdat je een innige kinderwens hebt, niet omdat je schrik hebt om eenzaam en alleen te sterven...

 

[Vissertje1980]

Maar dat is niét de juiste reden om aan kinderen te beginnen .
Kinderen moet je nemen omdat je een innige kinderwens hebt, niet omdat je schrik hebt om eenzaam en alleen te sterven...

100% mee eens hoor, bedoelde ook niet dat ik daarom wel eens denk van "had ik maar" maar het zijn soms heel even van die momentjes zal ik maar zeggen.

 

[Vonk]

Hahaha, dit is zoooo herkenbaar.
Ik zeg het er nu meestalzelf bij als mij gevraagd wordt waarom ik op mijn 31ste nog kinderloos ben: "Ik wil geen kinderen, mijn leven is prima zo en ik wil niets opgeven. Dus ja... Ik ben er te egoïstisch voor" .
Ik vermoed dat jij (en de andere dames hier die geen kinderen willen) ook vaak de opmerking "Maar je bent nog jong, dat zal nog wel veranderen" krijgen.
Serieus ? Wat is er nu zo moeilijk om te snappen dat ik GEEN kinderwens heb?!

Idem bij ons.
Al vrij vroeg heb ik duidelijk gemaakt geen kinderen te willen, en als hij wel een innige kinderwens zou hebben we beter elk onze eigen weg zouden gaan.
Intussen zijn we 16 jaar verder, want ook hij heeft geen nood aan mini-exemplaren van ons twee.

Ja of, denk je niet dat je er over een paar jaar anders tegenaan kunt kijken?

Maar dat is niét de juiste reden om aan kinderen te beginnen .
Kinderen moet je nemen omdat je een innige kinderwens hebt, niet omdat je schrik hebt om eenzaam en alleen te sterven...

Ik denk dat er geen enkele goede reden te bedenken is die het echt 100% ethisch rechtvaardigt om kinderen te nemen anno 2020 en dat bedoel ik niet met een aluhoedje, maar gewoon kijkend naar alle variabelen.

 

[Vissertje1980]

Ja of, denk je niet dat je er over een paar jaar anders tegenaan kunt kijken?

Hoe vaak ik al niet de grap te horen kreeg van "wacht maar, de eierstokken van jouw vriendin beginnen ook vanzelf te klapperen en dan ontkom jij er ook niet aan...." Of tewel, de meeste van mijn vrienden zijn aan kinderen begonnen omdat hun vrouw/vriendin het wilde.... Tsja, dan hou ik me meestal maar wijselijk stil maar lag ze van binnen wel heel hard uit

 

[ThaWasteland]

En ik heb de cijfers niet maar gok dan meer dan 50% van de stellen dat kinderen krijgt vandaag de dag bij elkaar weg gaan.

 

[HillR]

Wat dat betreft ben ik blij dat we in Nederland wonen en keuze vrijheid hebben. In een derde wereld land komen er gewoon kinderen. Manlief en ik hebben bewust geen kinderen, zijn daar vanaf het begin open en duidelijk over geweest maar zelfs nu ik 39 ben en al ruim 12 jaar eerlijk zeg geen kinderen te willen wordt er nog van alle kanten gepushd. Ik wou dat Ik kon zeggen dat het makkelijker wordt maar de realiteit is dat je de komende 10 jaar nog vaak genoeg een onbehoorlijke vraag of opmerking voor je kiezen zult krijgen.
En welk bijdehand antwoord je ook hebt, mensen willen het niet horen, die kijken vanuit hun eigen beperkte tunnelvisie.
Maar for the record, ik geloof echt dat je een mooi, zinvol, niet eenzaam leven kunt Leiden zonder kinderen en ik Ben inmiddels ook niet meer bang dat ik spijt krijg.

Bijzonder he, dat anderen nog altijd zo'n sterke mening hebben over hoe en wat, en dat je dan ook nog je eigen keuze moet verantwoorden als het ware.

Het maakt mij niet zo veel uit, ik leer de laatste tijd erg goed omgaan met het handelen van andermans meningen, en laat me niet meer zo beïnvloeden.

(zeg ik wel superstoer allemaal, via internet gaat dat allemaal vrij goed, in real life nog niet hoor hahahaah )

Hahahaha, ik zit te scrollen en denk, ff stukje terug heb wat posts gemist.... Ohhhh... dit was 1 post

Haha echt he! Zo kut als je een discussie in je eigen log helemaal mist omdat je niet op de pc zit.. ik MOEST en zou reageren

Maar ff nog over het wel of niet hebben van kinderen hé... Wij hebben er ook bewust voor gekozen om niet aan kinderen te gaan beginnen... En ik heb van collega's en vrienden al zo vaak moeten horen dat ze stiekem wel eens jaloers op ons zijn, de manier waarop we leven, de vrijheden... Echter wel gevolgd door een overvloed aan lieve woorden over hun kinderen, nu ze er eenmaal zijn willen noooooit meer zonder.... Van binnen lig ik dan vaak helemaal in een deuk

Hahah, zo is het wel toch? Ik hoor hetzelfde, maar iedereen bij ons wel: watttt geen kinderen?!?!!

gewoon elke keer dat iemand iets zegt over kinderen krijgen, vragen hoe ze zich voelen als ze weten dat je geen baarmoeder hebt #neverforget

Hhahaah verdomme, die was ik helemaal vergeten... hahahahhaa.

Die ligt gevoelig. Maar was wel goed

ja, daar was ik wel even echt grappig hahahaha.

Hier sluit ik me volledig bij aan



Ja it get's very old very soon



Of zeg gewoon Pun heeft zijn zwemmers kapot gekuurd jonguh! Gelijk einde discussie gok ik

zo komen we nooit van die discussies af, hebben we er net één afgesloten begint die discussie...

Hahaha, dit is zoooo herkenbaar.
Ik zeg het er nu meestalzelf bij als mij gevraagd wordt waarom ik op mijn 31ste nog kinderloos ben: "Ik wil geen kinderen, mijn leven is prima zo en ik wil niets opgeven. Dus ja... Ik ben er te egoïstisch voor" .
Ik vermoed dat jij (en de andere dames hier die geen kinderen willen) ook vaak de opmerking "Maar je bent nog jong, dat zal nog wel veranderen" krijgen.
Serieus ? Wat is er nu zo moeilijk om te snappen dat ik GEEN kinderwens heb?!



Idem bij ons.
Al vrij vroeg heb ik duidelijk gemaakt geen kinderen te willen, en als hij wel een innige kinderwens zou hebben we beter elk onze eigen weg zouden gaan.
Intussen zijn we 16 jaar verder, want ook hij heeft geen nood aan mini-exemplaren van ons twee.

Ja, alsof ons bestaan op aarde gericht is op de voortplanting.

Mijn moeder zei altijd nog dat ze dan wel hoopt dat ik mijn eigen naam houd, en dat mijn kinderen onze familienaam krijgen, want anders sterft onze familienaam..................................... (we zijn met alleen vrouwen thuis, en geen verdere familie die nog kinderen zal gaan krijgen).

Wat de fuck is daar nou weer belangrijk aan?

Toch gebied de eerlijkheid me te zeggen dat dit me heeeeeel soms wel eens bezig houdt. Vooral toen m'n opa vorig jaar dood was gegaan... Toen alle kinderen en kleinkinderen bij oma waren om haar te steunen dacht ik wel even... mmmmm dat zal ons dus niet gaan gebeuren....

Tuurlijk, dat soort dingen gaan wel door je hoofd. Ik denk dat kinderen de enige zijn die echt onvoorwaardelijk van je houden, (tenzij je het als ouder kneiterhard verpest, dan houdt dat op een gegeven moment op) en dat geldt ook voor kleinkinderen van hun opa's en oma's.

Maar de wereld is tegenwoordig gewoon anders. Vroegah kregen ze kinderen om te helpen op de boerderij, om te zorgen voor opa en oma en later voor pappa en mamma en weet ik veel wat allemaal. Dat is allemaal niet meer aan de orde.

Maar dat is niét de juiste reden om aan kinderen te beginnen .
Kinderen moet je nemen omdat je een innige kinderwens hebt, niet omdat je schrik hebt om eenzaam en alleen te sterven...

Is er überhaupt een juiste reden om aan kinderen te beginnen? Ik kan geen enkele GOEDE reden bedenken om kinderen op de wereld te zetten

100% mee eens hoor, bedoelde ook niet dat ik daarom wel eens denk van "had ik maar" maar het zijn soms heel even van die momentjes zal ik maar zeggen.

Ik herken dat wel!

Ja of, denk je niet dat je er over een paar jaar anders tegenaan kunt kijken?



Ik denk dat er geen enkele goede reden te bedenken is die het echt 100% ethisch rechtvaardigt om kinderen te nemen anno 2020 en dat bedoel ik niet met een aluhoedje, maar gewoon kijkend naar alle variabelen.

Ik ben het helemaal met je eens

 

[Biomek]

Ja, alsof ons bestaan op aarde gericht is op de voortplanting.

Waar is het dan wel op gericht? Spieren kweken en mooi zijn voor de spiegel?

(should NOT have done this )

 

[HillR]

Waar is het dan wel op gericht? Spieren kweken en mooi zijn voor de spiegel?

(should NOT have done this )

hahahahha

Ik bedoelde als vrouw zijnde, alsof het bestaan van een vrouw primair gericht is op het baren van kinderen. Had het beter moeten omschrijven.

Alsof ALLE vrouwen kinderen moeten baren.

Er zijn zat mensen die wel kinderen willen, dus als er dan een aantal niet willen, waarom moet dat een "probleem" zijn.

 

[Biomek]

Het is uiteindelijk gewoon een keuze die je zelf maakt (of samen in het geval van een relatie). Jouw lichaam, jouw keus.

Uiteindelijk zijn er maar 2 redenen om het wel of niet te doen:
1. Je wilt moeder worden
2. Je wilt geen moeder worden

Alle andere redenen daaromheen vind ik persoonlijk bullshit. Geld? Harder werken. Tijd? Minder Netflix en minder uit je neus vreten. Is er oorlog op aarde? Dat is er altijd geweest en we zijn toch met 1000 x zoveel mensen als 100 jaar terug.

 

[ThaWasteland]

hahahahha

Ik bedoelde als vrouw zijnde, alsof het bestaan van een vrouw primair gericht is op het baren van kinderen. Had het beter moeten omschrijven.

Alsof ALLE vrouwen kinderen moeten baren.

Er zijn zat mensen die wel kinderen willen, dus als er dan een aantal niet willen, waarom moet dat een "probleem" zijn.

Je vergeet afwassen en koken.

 

[Vonk]

Er zijn voor ons nu eenmaal veel meer redenen om het niet te willen dan wel te willen. Maar omdat het buiten de standaard valt blijft het een discussiepunt voor mensen die zich moeilijk kunnen verplaatsen in andere personen.