Joeeeee, ik ben er nog!
Ten minste, soort van..
Berlijn zit er inmiddels al bijna 2 maanden op, en wat de poezels betreft.. Die liggen nu heerlijk met zijn tweetjes al knuffelend een beetje schattig te zijn ^^.
Sinds Berlijn enorm druk gehad, en wat sporten en gezond eten betreft.. Een enorme dip.
Ik was/ben het constante tellen en krampachtig bezig zijn met voeding en trainen zo ontzettend beu, ik werd er niet bepaald gelukkig van. En nu ik dat niet meer doe.. Ben ik eigenlijk nog steeds niet echt gelukkig met hoe ik nu letterlijk in mijn vel zit.
PL brengt mij te weinig resultaat, een BB vind ik alleen tof als ik daar ook echt 100% voor kan gaan.. En misschien ben ik een mietje, idk, maar er 100% voor gaan lukt mij niet meer naast een full-time baan en het hebben van een leven
. Vrees dat ik een 'alles-of-niets' beestje ben, wat best wel lastig is met betrekking tot deze sport..
Goed, na enkele schandalige maanden nu vooral bezig met evenwicht vinden en een manier zien te vinden om van het leven te genieten waarbij ik ook nog eens gezond blijf
.
Zou het liefst een kilootje of 10 kwijt willen, daar voel ik me het prettigst bij.
Maar, geloof het of niet, de weg van 120+ kg naar 60 kg was voor mij vele malen gemakkelijker dan nu deze 10 kg kwijtraken. De struggles die ik nu ervaar rondom voeding en training zijn vele malen groter dan toen ik die 60 kg verloor.
In een goede week train ik netjes 3x, niet volgens een schema, maar gewoon wat op dat moment lekker voelt (uiteraard wel in mijn achterhoofd welke spiergroepen ik wil trainen). Voornamelijk KT, enige cardio die ik krijg is het heen -en weer fietsen van en naar mijn werk.
Voeding houd ik niet meer bij. Ik probeer doordeweeks gewoon bij de basics te blijven (prep nog altijd netjes), maar elke avond het geijkte rijst-kip-groenten wordt nu meer afgewisseld met een biefstukje of een kipschnitzel hier en daar.
In het weekend gewoon wat lekkers, wat af en toe nog net wat een schaamteloze grens overgaat, maar vreemd genoeg blijf ik alsnog rond die 74 kg hangen.
En nu? Geen idee.
Denk dat ik voor nu ga trainen wanneer mijn hoofd ernaar staat en ik hoop een evenwicht te kunnen vinden in het één en ander.
Mijn allergrootste wens is dat ik weer dat enorme enthousiasme en die passie als voorheen te pakken krijg, mis dat werkelijk echt heel erg.. Maar het is er gewoon niet meer.
Wellicht sluimert het beestje nog ergens, en moet het alleen weer even wakker gemaakt worden
.