Fitness Seller

Tymboo's PHM log: high frequency & high volume training

Ik heb het idee dat ik met meer controle over de negatieve fase van de lift beter in mijn startpositie kom op rep 2, 3, etc.
100%.
Het nadeel van dit gecontroleerd zakken is wel dat dit op je eerste rep natuurlijk niet mogelijk is
Zal wel beter (kunnen) worden, als je heel bewust laat zakken en naarmate je die spanning steeds beter leert creëeren zonder load voor de 1e rep. Blijft wel een lastig punt, als ik voor mijzelf spreek. Helpt bij mij heel veel als ik goed de spanning op de lats kan plaatsen.

Sommige lifters pakken bovenin een deel van de lucht en onderin de rest.
Ik heb lucht nodig om spanning te zetten tijdens zakken (conv), maar geen adem halen kost energie dus laat wat adem ontsnappen onderin en voordat ik ga liften pers ik wat extra lucht in het lijf en plaats dan extra spanning op lats.

Edit. Heb het er met @harpep geregeld over gehad. Ik weet dat hij ook veel aandacht heeft geschonken in het ademhalen en spanning creëeren met deadlift. Wellicht heeft hij nog tips en details.
 
Laatst bewerkt:
  • Topic Starter Topic Starter
  • #4.522
Ik vind t zelf nog wel aardig om te vermelden dat ik vandaag in mijn 'wandelfetisj' voor het eerst op en neer ben gelopen naar de gym. Vooralsnog was wandelen vooral een bezigheid zonder daadwerkelijk doel, zowel letterlijk als figuurlijk. Als ik ergens moest zijn dan ging ik niet wandelen want je zit met tijd en je moet ook altijd spullen meenemen natuurlijk, en ik heb geen zin om met laptops en eten en dergelijke te gaan lopen zeulen. Ik ging dus alleen wandelen als vrijetijdsbesteding. Vaak ook met de familie, en dan loop je sowieso niet echt op een hoog tempo door. Natuurlijk loop ik soms ook wél met een fysiek doel, bijvoorbeeld naar de bakker en de school van de kinderen enzo, maar dat is omdat dat ook daadwerkelijk op 'loopafstand' is.
De gym is volgens google maps 5,2 kilometer lopen. Ik stap echt heel flink door en deed er heen 54 minuten over, terug 52. Was een goed tempo voor mij. Ik vind t toch leuk om er voor mezelf ook iets van een uitdaging in aan te leggen en wilde dus graag terug sneller lopen dan heen. Ik blijf wel competitief natuurlijk, al is het maar in de strijd tegen mezelf. Ik gebruik verder geen wandelapps en heb ook geen dure loopschoenen of iets dergelijks, dat vind ik allemaal een beetje te veel gekkigheid vooralsnog

Het is een heel mooi stuk om te wandelen, bijna volledig langs het water en grotendeels erg rustig. Ik woon aan de buitenrand van de stad tussen allerlei parken en stukken natuur in, dus dat is sowieso altijd fijn wandelen. De gym is één dorp verderop, in het centrum van het dorp maar ook van daaruit ben je binnen twee minuten in de natuur.

Dus naast het negatieve van die slechte training (misschien ook deels veroorzaakt door bijna een uur cardio vooraf) was dat dan weer één van de positieve dingen van de dag.
 
De gym is volgens google maps 5,2 kilometer lopen. Ik stap echt heel flink door en deed er heen 54 minuten over, terug 52. Was een goed tempo voor mij. Ik vind t toch leuk om er voor mezelf ook iets van een uitdaging in aan te leggen en wilde dus graag terug sneller lopen dan heen. Ik blijf wel competitief natuurlijk, al is het maar in de strijd tegen mezelf.
In 2024 zien we je ook competen in Parijs?



Maar srs, wandelen is een heerlijke manier om te kunnen ontspannen vind ik, helemaal als je wat natuur om je heen hebt.
 
  • Topic Starter Topic Starter
  • #4.524
100%.

Zal wel beter (kunnen) worden, als je heel bewust laat zakken en naarmate je die spanning steeds beter leert creëeren zonder load voor de 1e rep. Blijft wel een lastig punt, als ik voor mijzelf spreek. Helpt bij mij heel veel als ik goed de spanning op de lats kan plaatsen.
Voor mezelf vind ik het nog wel eens leuk om oude filmpjes terug te kijken en te zien hoeveel dingen ik eigenlijk al geprobeerd heb wat betreft de setup. Ik heb er bij ons in de gym ook veel gesprekken over.
Ik heb al wel eens vaker gezegd dat ik vreemd genoeg (of eigenlijk is het helemaal niet zo vreemd) veel meer met mijn deadlift bezig ben dan bijvoorbeeld met mijn bench. En dan heb ik het niet over frequentie of volume, maar gewoon over nadenken over de lift en zaken aanpassen op die deadlift, de assistance er omheen, de approach, de setup, etc.
(En dit is een beetje offtopic, maar: soms is dat ook lastig, omdat je weet dat je altijd een relatief zwakke deadlifter zult blijven. Het is niet zo alsof er ineens ergens nog 40 kilo vandaan gaat komen. Dat heb ik allang geaccepteerd natuurlijk maar toch. Ik probeer het echt altijd positief te benaderen en wil er ook heel hard in geloven dat die hook grip en nieuwe setup enzo weer allemaal nieuwe gains gaan brengen, maar je moet ook realistisch blijven. Het voelt soms alsof je aan het vechten bent voor kruimeltjes. Dat is op de andere lifts natuurlijk ook wel zo, maar omdat die deadlift zo laag ligt blijft daar de meeste frustratie zitten.)
Ik heb lucht nodig om spanning te zetten tijdens zakken (conv), maar geen adem halen kost energie dus laat wat adem ontsnappen onderin en voordat ik ga liften pers ik wat extra lucht in het lijf en plaats dan extra spanning op lats.
Dit doe ik in principe ook, alleen bij de sets met straps is dat dus wat lastiger want dan zit je langer onderin om die dingen om te binden. Dan moet ik dus echt eigenlijk opnieuw veel lucht naar binnen pompen en heeft het inzakken onder spanning vóór de eerste rep ook aanzienlijk minder nut. Ik hoop dat ik steeds vaker in de week zal kunnen gaan hook grippen.
Edit. Heb het er met @harpep geregeld over gehad. Ik weet dat hij ook veel aandacht heeft geschonken in het ademhalen en spanning creëeren met deadlift. Wellicht heeft hij nog tips en details.
:thumbup:

Thanks voor je reply :)
 
  • Topic Starter Topic Starter
  • #4.525
In 2024 zien we je ook competen in Parijs?

Maar srs, wandelen is een heerlijke manier om te kunnen ontspannen vind ik, helemaal als je wat natuur om je heen hebt.
Voor mij is het ook écht een manier om dingen op een rijtje te zetten, te bespreken met een eventuele medewandelaar, etc. Voor liften moet ik dat soort dingen juist zo veel mogelijk uitschakelen en dat vergt voor mij echt een andere mentale approach.

Als ik naar de gym toe rij dan begin ik aan een soort schakelmoment van het dagelijkse leven met alle bijbehorende sores (gelukkig vooral positief hoor) naar een trainingsmodus. Dat schakelmoment eindigt zo'n beetje op het moment dat ik onder de halter stap. Dat schakelen zit 'm voor mij in de muziek in de auto, in het kopje koffie en de rust als ik, vaak als eerste, de gym binnen kom, in een stukje visualisatie van mijn training en trainingslifts. Het zit hem ook in de uniformiteit en voorspelbaarheid van mijn warming up zonder halter. En als ik dan onder die halter stap dan moet alles wat niet met trainen en die specifieke lift te maken heeft wel echt weg zijn uit mijn gedachten. Ik zet ook steevast het geluid van mijn telefoon af tijdens het trainen. Dit is míjn tijd, en niet die van mijn vrouw, kinderen of whatever. Als er écht iets gebeurt bel je maar tien keer, dan begrijp ik het wel.

Tussen het in de auto stappen en het daadwerkelijk onder de halter staan zit zo'n 30-35 minuten. Het is voor mij een hele lekkere flow om in terecht te komen maar er zit ook een risico van verstoring in, zoals afgelopen vrijdag toen ik niet alleen met mijn eigen training bezig was maar ook met die van allerlei coachingcliënten en een nieuweling. Er kan dus ook een keerzijde aan zo'n approach zitten en tóch merk ik steeds meer dat ik het nodig heb. In die gedachte word je natuurlijk bevestigd wanneer een training waarbij die schakeling niet lekker aanwezig was minder goed gaat.

Het wandelen heeft voor mij een hele andere mentale functie, namelijk het ordenen van allerlei gedachtes en ideeën. Het zijn momenten van rust en inspiratie, waarin ik nadenk over van alles en nog wat, training en non-training. Dat nadenken lukt me beter als ik buiten ben, en in beweging.

Misschien allemaal een beetje too much dit, maar ik vind het wel leuk om hier ook andere zaken te delen dan sec de trainingen.
 
Heel herkenbaar. Vooral dit.
En als ik dan onder die halter stap dan moet alles wat niet met trainen en die specifieke lift te maken heeft wel echt weg zijn uit mijn gedachten. Ik zet ook steevast het geluid van mijn telefoon af tijdens het trainen. Dit is míjn tijd, en niet die van mijn vrouw, kinderen of whatever. Als er écht iets gebeurt bel je maar tien keer, dan begrijp ik het wel
 
Voor mij is het ook écht een manier om dingen op een rijtje te zetten, te bespreken met een eventuele medewandelaar, etc. Voor liften moet ik dat soort dingen juist zo veel mogelijk uitschakelen en dat vergt voor mij echt een andere mentale approach.

Als ik naar de gym toe rij dan begin ik aan een soort schakelmoment van het dagelijkse leven met alle bijbehorende sores (gelukkig vooral positief hoor) naar een trainingsmodus. Dat schakelmoment eindigt zo'n beetje op het moment dat ik onder de halter stap. Dat schakelen zit 'm voor mij in de muziek in de auto, in het kopje koffie en de rust als ik, vaak als eerste, de gym binnen kom, in een stukje visualisatie van mijn training en trainingslifts. Het zit hem ook in de uniformiteit en voorspelbaarheid van mijn warming up zonder halter. En als ik dan onder die halter stap dan moet alles wat niet met trainen en die specifieke lift te maken heeft wel echt weg zijn uit mijn gedachten. Ik zet ook steevast het geluid van mijn telefoon af tijdens het trainen. Dit is míjn tijd, en niet die van mijn vrouw, kinderen of whatever. Als er écht iets gebeurt bel je maar tien keer, dan begrijp ik het wel.

Tussen het in de auto stappen en het daadwerkelijk onder de halter staan zit zo'n 30-35 minuten. Het is voor mij een hele lekkere flow om in terecht te komen maar er zit ook een risico van verstoring in, zoals afgelopen vrijdag toen ik niet alleen met mijn eigen training bezig was maar ook met die van allerlei coachingcliënten en een nieuweling. Er kan dus ook een keerzijde aan zo'n approach zitten en tóch merk ik steeds meer dat ik het nodig heb. In die gedachte word je natuurlijk bevestigd wanneer een training waarbij die schakeling niet lekker aanwezig was minder goed gaat.

Het wandelen heeft voor mij een hele andere mentale functie, namelijk het ordenen van allerlei gedachtes en ideeën. Het zijn momenten van rust en inspiratie, waarin ik nadenk over van alles en nog wat, training en non-training. Dat nadenken lukt me beter als ik buiten ben, en in beweging.

Misschien allemaal een beetje too much dit, maar ik vind het wel leuk om hier ook andere zaken te delen dan sec de trainingen.
Ik herken mezelf ook heel sterk in wat je zegt, maar dan uiteraard op mijn eigen manier. Voor mij gaat heel de buitenwereld uit als ik m'n lift schoenen aantrek op locatie. Ben ergens ook wel vaag trots dat ik erg snel kan schakelen tussen verschillende 'werelden'. Telefoon is verstopt achter in de tas, gedachtes over werk, school en al het ander is ook weg. Gewoon echt een moment voor mezelf, hoe new-age cliché dat ook klinkt. Ik weet nog ruim 2 jaar terug, werd ik tijdens het trainen gebeld door een van m'n potentiële banen. Maar omdat ik zo in die trainingsflow zat, heb ik opgenomen, ze verteld dat ik aan het trainen was en weer op gehangen. Uiteraard niet de meest tactische zet, maar achteraf konden we er gelukkig wel om lachen.

Wat ik heb ervaren, is dat ik niet in dezelfde gym kan trainen als ik werk of coach, ook al is het buiten het werk/coaching om. Ik hecht onbewust enorm veel waarde aan bepaalde plaatsen voor bepaalde activiteiten. Er is voor mij een plaats om los te gaan met trainen, en een plaats om te werken. Oprecht chapeau dat je daar zelf (lijkt het) makkelijker mee om kan gaan. Bij een training hoort een soort mentale flow, een sterk doelgerichte focus, en als dat verstoord wordt, is het vaak lastig om terug te komen erin. Ten opzichte van bijvoorbeeld wandelen, waar het juist fijn is om de gedachtes hun gang te laten gaan, of ze los te laten. Zij het met of zonder 'wandelbuddy'.

Eerlijk gezegd vind ik het juist niet too much, maar alleen maar goed dat meer mensen deze zaken op tafel leggen. Er heerst voor mijn gevoel nog steeds een taboe op het uiten van gevoelens en andere mentale/emotionele zaken, en dat vind ik jammer.
 
  • Topic Starter Topic Starter
  • #4.528
Ik herken mezelf ook heel sterk in wat je zegt, maar dan uiteraard op mijn eigen manier. Voor mij gaat heel de buitenwereld uit als ik m'n lift schoenen aantrek op locatie. Ben ergens ook wel vaag trots dat ik erg snel kan schakelen tussen verschillende 'werelden'. Telefoon is verstopt achter in de tas, gedachtes over werk, school en al het ander is ook weg. Gewoon echt een moment voor mezelf, hoe new-age cliché dat ook klinkt.
Misschien is dat met een gezin weer wat anders. Ik ga meestal van huis weg wanneer we net klaar zijn met avondeten en de jongste zo'n beetje naar bed moet. Dat is in elk gezin een druk moment, de tafel moet afgeruimd worden, vaatwasser ingeruimd, kinderen in de douche, er moet nog wat huiswerk gemaakt worden en tussendoor pakt papa zijn spullen. Ik heb dan echt even tijd nodig om daar uit los te komen en andere stress van de dag af te sluiten of tijdelijk te parkeren.

Ik weet nog ruim 2 jaar terug, werd ik tijdens het trainen gebeld door een van m'n potentiële banen. Maar omdat ik zo in die trainingsflow zat, heb ik opgenomen, ze verteld dat ik aan het trainen was en weer op gehangen. Uiteraard niet de meest tactische zet, maar achteraf konden we er gelukkig wel om lachen.
Dat is wel mooi ja, ik kan me vergelijkbare gevallen herinneren. Het scheelt wel dat ik bijna altijd 's avonds train en de telefoon dan toch wat minder vaak af gaat.
Ik heb wel eens op school een hele rapportbespreking weten te verzetten omdat ik per se eerst nog moest trainen. Dat was volgens mij een week of twee voor een wedstrijd en ik kon echt geen training missen toen.
Wat ik heb ervaren, is dat ik niet in dezelfde gym kan trainen als ik werk of coach, ook al is het buiten het werk/coaching om. Ik hecht onbewust enorm veel waarde aan bepaalde plaatsen voor bepaalde activiteiten. Er is voor mij een plaats om los te gaan met trainen, en een plaats om te werken. Oprecht chapeau dat je daar zelf (lijkt het) makkelijker mee om kan gaan. Bij een training hoort een soort mentale flow, een sterk doelgerichte focus, en als dat verstoord wordt, is het vaak lastig om terug te komen erin. Ten opzichte van bijvoorbeeld wandelen, waar het juist fijn is om de gedachtes hun gang te laten gaan, of ze los te laten. Zij het met of zonder 'wandelbuddy'.
Ja het klopt wel dat dat lastig is soms. Het scheelt ook wel echt in welke samenstelling ik aan het trainen ben. Ik heb eerder al wel geconcludeerd dat die hele lockdown voor mijn eigen progressie en focus op training eigenlijk zeer positief was. Ik trainde alleen of met één vaste trainingspartner, er kwamen verder geen nieuwelingen langs, ik kon me dus volledig richten op de eigen trainingen.
Maar goed, ik ben hartstikke blij dat de gyms weer open zijn en powerhouse dus ook. We hebben ons als kleine gym al door best veel lastige periodes heen geslagen, en ook nu is het gelukt om het hoofd boven water te houden, met dank aan een klein clubje vaste leden.
Verder zou het een beetje vreemd zijn als ik niet in mijn eigen gym zou trainen, en daarnaast floreer ik juist ook wel weer wanneer we met wat meer mensen aan het trainen zijn.
Eerlijk gezegd vind ik het juist niet too much, maar alleen maar goed dat meer mensen deze zaken op tafel leggen. Er heerst voor mijn gevoel nog steeds een taboe op het uiten van gevoelens en andere mentale/emotionele zaken, en dat vind ik jammer.
Ben ik het wel mee eens, mag zeker op dit soort platforms meer ruimte voor komen. Tegelijkertijd vind ik vind soms juist dat lifters er ook té emotioneel in lijken te zitten, als je begrijpt wat ik bedoel. Misschien is dat meer een social media-dingetje. Een beetje die attitude van 'ik gebruik de gym als uitlaatklep'. Ik neig er zelf steeds meer naar dat ik de stress en emoties van de dag juist minder moet 'gebruiken' in mijn trainingen. Ik ga niet meer naar de gym met de idee dat ik daar al mijn frustraties van de dag weg ga trainen. Dat was vroeger wel vaker zo. Ik vind dat dat niet per se een recept is voor consistentie, want elke dag is anders en op elke dag gebeuren er andere dingen in het dagelijks leven. Daar kun je niet op bouwen.
Uiteindelijk moet het trainen een onderdeel van de dagelijkse routine zijn, net als tandenpoetsen en douchen. De focus die ik nodig heb om die consistentie te blijven behouden is niet die van 'ik ben boos/gefrustreerd/gestrest dus het moet er nu uit', maar eerder die van 'ik heb dit, dat, zus en zo gedaan, dat is nu klaar of schuif ik even aan de kant, en dan ga ik nu schakelen naar mijn training'.
 
Laatst bewerkt:
Misschien is dat met een gezin weer wat anders. Ik ga meestal van huis weg wanneer we net klaar zijn met avondeten en de jongste zo'n beetje naar bed moet. Dat is in elk gezin een druk moment, de tafel moet afgeruimd worden, vaatwasser ingeruimd, kinderen in de douche, er moet nog wat huiswerk gemaakt worden en tussendoor pakt papa zijn spullen. Ik heb dan echt even tijd nodig om daar uit los te komen en andere stress van de dag af te sluiten of tijdelijk te parkeren.
Is niet meer dan normaal toch? Iedereen heeft daar zijn eigen routine in. Als het uiteindelijk voor jou werkt is het allemaal prima.
Ja het klopt wel dat dat lastig is soms. Het scheelt ook wel echt in welke samenstelling ik aan het trainen ben. Ik heb eerder al wel geconcludeerd dat die hele lockdown voor mijn eigen progressie en focus op training eigenlijk zeer positief was. Ik trainde alleen of met één vaste trainingspartner, er kwamen verder geen nieuwelingen langs, ik kon me dus volledig richten op de eigen trainingen.
Maar goed, ik ben hartstikke blij dat de gyms weer open zijn en powerhouse dus ook. We hebben ons als kleine gym al door best veel lastige periodes heen geslagen, en ook nu is het gelukt om het hoofd boven water te houden, met dank aan een klein clubje vaste leden.
Verder zou het een beetje vreemd zijn als ik niet in mijn eigen gym zou trainen, en daarnaast floreer ik juist ook wel weer wanneer we met wat meer mensen aan het trainen zijn.
Merkte het ook in de lockdown, bij mij achter bij de schuur, altijd met een maat van mij trainen. Gewoon gezellig, maar wij pushte elkaar ook om door te zetten en dat is wel lekker. Eerlijk vind ik het ook heerlijk als er wat meer mensen trainen, zolang er maar echt getraind wordt. Een homegym is voor mij lange termijn ook weer een no-go, want te stil of zo. Maar vind het lastig om daarin gelijkgestemden te vinden. De meeste mensen modderen wat aan, wat prima is voor hen. Maar ik zoek zelf echt wel mensen met echt pit en motivatie om goed hard te gaan. Waar ik nu sport, zit ik qua materiaal echt 100% prima, maar ik mis toch de PR-sfeer die ik in wat meer krachtgerichte gyms wel had. Weet nog dat ik een tijdje bij Powerbase trainde in Best, waar de halve gym stopte met wat ze aan het doen waren om iemands PR op te hypen. Heerlijk was dat man.
Ben ik het wel mee eens, mag zeker op dit soort platforms meer ruimte voor komen. Tegelijkertijd vind ik vind soms juist dat lifters er ook té emotioneel in lijken te zitten, als je begrijpt wat ik bedoel. Misschien is dat meer een social media-dingetje. Een beetje die attitude van 'ik gebruik de gym als uitlaatklep'. Ik neig er zelf steeds meer naar dat ik de stress en emoties van de dag juist minder moet 'gebruiken' in mijn trainingen. Ik ga niet meer naar de gym met de idee dat ik daar al mijn frustraties van de dag weg ga trainen. Dat was vroeger wel vaker zo. Ik vind dat dat niet per se een recept is voor consistentie, want elke dag is anders en op elke dag gebeuren er andere dingen in het dagelijks leven. Daar kun je niet op bouwen.
Uiteindelijk moet het trainen een onderdeel van de dagelijkse routine zijn, net als tandenpoetsen en douchen. De focus die ik nodig heb om die consistentie te blijven behouden is niet die van 'ik ben boos/gefrustreerd/gestrest dus het moet er nu uit', maar eerder die van 'ik heb dit, dat, zus en zo gedaan, dat is nu klaar of schuif ik even aan de kant, en dan ga ik nu schakelen naar mijn training'.
Precies wat je zegt. Het is enerzijds goed en belangrijk. Maar anderzijds is het vooral door sociale media allemaal heel zoetsappig geworden en het geeft mij altijd een "kijk mij eens goed met mijn emoties bezig zijn" vibe. Maar ja, hoe anders? In de maatschappij waar we nu wonen wordt er keihard neergekeken op vooral mannen die ook maar een beetje emotie tonen. Volgens velen val je dan opeens op mannen, een relatie die ik nooit echt begrepen heb, maar goed. En dan vinden we het gek dat zoveel mensen mentale problemen hebben door het wegstoppen van emoties. Maar goed, dat is een rant voor een andere keer.
Heel eerlijk vind ik wat je zegt ook een van de dingen die ik mooi vind aan gewichtheffen. Je komt bij een Snatch niet weg met agressief erin gaan, waar als je een zware DL set hebt het vaak juist wenselijk is. En eerlijk, ergens mis ik dat ook wel, gewoon lekker maximaal los gaan op een zware halter, en zoals je zegt, de emoties weg te trainen. Maar als je kijkt naar langere termijn is het niet handig. Je bent niet altijd boos/agressief, en anderzijds is 'niet nadenken, gewoon trekken' ook niet de beste strategie als het op blessuregevoeligheid aankomt. Als ik erop terug kijk is dat uiteraard ook zeker mogelijk bij Powerlifting om op focus te liften, echter is het vaak lastig, omdat 'emotioneel tillen' gewoon een makkelijke uitweg is.
 
  • Topic Starter Topic Starter
  • #4.530
Weer eens een training loggen

B3W3D1

Bent over rows
120x15x3

Rope pulldowns
mediumx12x4

Db rows
50x15x3

Face pulls
mediumx12x3

Db preacher curls
20x15x3

Db curls
15x15x3
drop
10xamrap

Soms denk ik er wel eens aan hoe heerlijk simpel het wel niet moet zijn om gewoon een bodybuilder / fitnessboy te zijn en een bro split te draaien. Dan weet je ook weer hoe lekker kort zo'n training kan zijn, hoe fijn die pomp voelt en hoe weinig het zal vragen van je herstel. Vandaag was zo'n dag. Lekker rug-biceps pompen. Max 40 minuten bezig geweest.

Vandaag was overigens eigenlijk een rustdag maar er kwamen weer wat introducés dus ik was er toch, en dan maar besloten om alvast wat assistance voor deze week te doen.
 
  • Topic Starter Topic Starter
  • #4.531
B3W3D2

Squat, low bar
work up to
200x1
220x1 @7
back off
177,5x5x4

Bench press, touch & go
155x10x3

Deadlift, wide grip
170x3x7

Pushdowns
heavyx12x3

OH cable triceps extension
heavyx12x3

Ontzettend blij met deze sessie die eigenlijk precies verliep zoals ik 'm had gevisualiseerd. De squat van afgelopen zondag was echt absolute trash voor mij en ik was heel blij dat de boel op die lift vandaag weer liep als verwacht. Hele prettige top single en goeie, harde werksets.
Ook bench en deadlift waren goed, alhoewel die wide grip deadlifts me wel echt helemaal leegtrekken. Het is ineens ook weer goed warm in de gym waardoor ik behoorlijk kapot was tegen het einde.

Good times!
 
  • Topic Starter Topic Starter
  • #4.532
220x1



177,5x5 (3e set)



155x10 (2e set)

 
Ik heb lucht nodig om spanning te zetten tijdens zakken (conv), maar geen adem halen kost energie dus laat wat adem ontsnappen onderin en voordat ik ga liften pers ik wat extra lucht in het lijf en plaats dan extra spanning op lats.

Edit. Heb het er met @harpep geregeld over gehad. Ik weet dat hij ook veel aandacht heeft geschonken in het ademhalen en spanning creëeren met deadlift. Wellicht heeft hij nog tips en details.

Vooral dat vetgedrukte is essentieel.

Als je jezelf in staand helemaal vol zuigt met lucht, dan kom je niet normaal in de lift-off positie zonder paars aan te lopen.
Beetje alsof er een te zwaar opgeblazen ballon in je buik zit.

Als je daarentegen helemaal uitademt voordat en tijdens het zakken naar de lift-off positie, dan werkt dat ook niet lekker.
er is dan te weinig intra-abdominale spanning waardoor je die tensie niet goed op kunt bouwen.
Ook al probeer je dan nog diep in te ademen, de positie is te 'benauwd' om dat effectief te doen. (dit geldt met name als je een wat omvangrijkere lifter bent, ahum)

Wat bij mij het beste werkt is al rechtopstaand een 'locked back' positie aan te nemen (dus buik en onderrug al tegelijk aanspannen) en dan zo diep mogelijk inademen.Bij het zakken blijf houd je dan de lucht vast en/of laat wat ontsnappen.

Aangekomen in de lift-off positie zuig je er nog de lucht bij die er nog bij kan. (lijkt wel cursus zwangerschap-puffen)
Zoals jij ook al aangaf, lats aanspannen en dan start je de beweging.
 
  • Topic Starter Topic Starter
  • #4.534
Vooral dat vetgedrukte is essentieel.

Als je jezelf in staand helemaal vol zuigt met lucht, dan kom je niet normaal in de lift-off positie zonder paars aan te lopen.
Beetje alsof er een te zwaar opgeblazen ballon in je buik zit.

Als je daarentegen helemaal uitademt voordat en tijdens het zakken naar de lift-off positie, dan werkt dat ook niet lekker.
er is dan te weinig intra-abdominale spanning waardoor je die tensie niet goed op kunt bouwen.
Ook al probeer je dan nog diep in te ademen, de positie is te 'benauwd' om dat effectief te doen. (dit geldt met name als je een wat omvangrijkere lifter bent, ahum)

Wat bij mij het beste werkt is al rechtopstaand een 'locked back' positie aan te nemen (dus buik en onderrug al tegelijk aanspannen) en dan zo diep mogelijk inademen.Bij het zakken blijf houd je dan de lucht vast en/of laat wat ontsnappen.

Aangekomen in de lift-off positie zuig je er nog de lucht bij die er nog bij kan. (lijkt wel cursus zwangerschap-puffen)
Zoals jij ook al aangaf, lats aanspannen en dan start je de beweging.
Ja dit is eigenlijk precies ook wat ik doe op het moment. Als ik rechtop sta duw ik mijn lats al naar onder toe en zet ik mijn middenrif rondom uit.
Er zijn dan nog twee dingen waar ik op het moment nog een beetje mee aan het zoeken ben:
1. de strapped sets; ik moet toch die straps om de halter heen doen onderin dus dit maakt de hele setup bij de eerste rep van een strapped set anders dan bij een single hook grip. Ik wil niet meer terug naar mixed dus voorlopig zal dit zo blijven.
2. de armen 'hangen' meer dan eerst en de schouders zijn meer intern geroteerd. Dit maakt het soms wel wat lastiger om de locked positie van de rug te houden vooral omdat ik gewend was om meer met extern geroteerde schouders te liften.

Wat ik aan de andere kant veel zie, en ook wel bij mezelf gezien heb, is bijna té veel focus op het vlak houden van de rug en het naar onder duwen van het schouderblad waardoor je ziet dat de hele schoudergordel mee naar achteren gaat en ook extern gaat roteren. Natuurlijk, je wilt die rug vlak houden en die lats op spanning, maar wat vind jij van de schouders in een wat meer naar voren gekantelde positie, intern geroteerd, waardoor de armen beter kunnen afhangen en de ROM dus wat korter is?
 
Ja dit is eigenlijk precies ook wat ik doe op het moment. Als ik rechtop sta duw ik mijn lats al naar onder toe en zet ik mijn middenrif rondom uit.
Er zijn dan nog twee dingen waar ik op het moment nog een beetje mee aan het zoeken ben:
1. de strapped sets; ik moet toch die straps om de halter heen doen onderin dus dit maakt de hele setup bij de eerste rep van een strapped set anders dan bij een single hook grip. Ik wil niet meer terug naar mixed dus voorlopig zal dit zo blijven.
2. de armen 'hangen' meer dan eerst en de schouders zijn meer intern geroteerd. Dit maakt het soms wel wat lastiger om de locked positie van de rug te houden vooral omdat ik gewend was om meer met extern geroteerde schouders te liften.

Wat ik aan de andere kant veel zie, en ook wel bij mezelf gezien heb, is bijna té veel focus op het vlak houden van de rug en het naar onder duwen van het schouderblad waardoor je ziet dat de hele schoudergordel mee naar achteren gaat en ook extern gaat roteren. Natuurlijk, je wilt die rug vlak houden en die lats op spanning, maar wat vind jij van de schouders in een wat meer naar voren gekantelde positie, intern geroteerd, waardoor de armen beter kunnen afhangen en de ROM dus wat korter is?
Interessante vraag. Ben benieuwd naar harpep's antwoord
 
Dit is mijn positie. Je ziet dat mijn schouders maximaal 'hangen' en een beetje rounden. Maar upperback blijft wel recht. Denk dat als je echt die upperback mee gaat ronden je hierdoor soms een lockout kan failen.

Ik bracebovenaan, ga zakken tot ik men straps kan doen. Terwijl ik straps doe neem ik kleine ademteugjes zodat ik men brace niet verlies, net voor de lift vul ik nog eens op met zoveel adem als er nog bij kan.

VideoCapture_20210526-193340.jpg
 
Laatst bewerkt:
  • Topic Starter Topic Starter
  • #4.537
Dit is mijn positie. Je ziet dat mijn schouders maximaal 'hangen' en een beetje rounden. Maar upperback blijft wel recht. Denk dat als je echt die upperback mee gaat ronden je hierdoor soms een lockout kan failen.

Ik bracebovenaan, ga zakken tot ik men straps kan doen. Terwijl ik straps doe neem ik kleine ademteugjes zodat ik men brace niet verlies, net voor de lift vul ik nog eens op met zoveel adem als er nog bij kan.
Ja in principe doe ik nu dus hetzelfde, op die sumo positie na natuurlijk. Mijn 'probleem' echter met de straps is dat ik als Rubens-lifter aka volronde powerlifter aka bodypositive he/she/x wat lastiger lucht kan happen en extra spanning kan zetten onderin
 
Ja in principe doe ik nu dus hetzelfde, op die sumo positie na natuurlijk. Mijn 'probleem' echter met de straps is dat ik als Rubens-lifter aka volronde powerlifter aka bodypositive he/she/x wat lastiger lucht kan happen en extra spanning kan zetten onderin
Snap ik, das dan ook een ervaring die ik niet heb, en dus ook niet direct iets voor weet wat je hier best mee doet.
 
Ja dit is eigenlijk precies ook wat ik doe op het moment. Als ik rechtop sta duw ik mijn lats al naar onder toe en zet ik mijn middenrif rondom uit.
Er zijn dan nog twee dingen waar ik op het moment nog een beetje mee aan het zoeken ben:
1. de strapped sets; ik moet toch die straps om de halter heen doen onderin dus dit maakt de hele setup bij de eerste rep van een strapped set anders dan bij een single hook grip. Ik wil niet meer terug naar mixed dus voorlopig zal dit zo blijven.
2. de armen 'hangen' meer dan eerst en de schouders zijn meer intern geroteerd. Dit maakt het soms wel wat lastiger om de locked positie van de rug te houden vooral omdat ik gewend was om meer met extern geroteerde schouders te liften.

Wat ik aan de andere kant veel zie, en ook wel bij mezelf gezien heb, is bijna té veel focus op het vlak houden van de rug en het naar onder duwen van het schouderblad waardoor je ziet dat de hele schoudergordel mee naar achteren gaat en ook extern gaat roteren. Natuurlijk, je wilt die rug vlak houden en die lats op spanning, maar wat vind jij van de schouders in een wat meer naar voren gekantelde positie, intern geroteerd, waardoor de armen beter kunnen afhangen en de ROM dus wat korter is?

Ter info, ik ben sinds een paar jaar geheel overgestapt op de hook grip, want mixed voelde op de een of andere manier al een tijd niet goed meer.
Vermoedelijk ook een leeftijdskwestie.
Die beslissing heb ik eigenlijk (te) lang uitgesteld, met name ook vanwege het 'enge onbekende' en de psychologie achter de wetenschap dat je hoe dan ook een terugval krijgt in je prestaties krijgt.

Nou was dit in beginsel inderdaad best wel een frustrerende zaak, want ik moest daardoor gedwongen heel veel afleggen de eerste paar maanden.
Toch weigerde ik om "dan maar" straps te gaan gebruiken, omdat ik daarmee mijn techniek om zeep zou helpen.
Precies zoals jij ook al aangaf bij punt 1 en dat wilde ik absoluut niet.
Kortom, ego in de kast, géén straps dus, zwaar afleggen en me volledig toegewijd toegelegd op de hook grip.

Dat was best wel ff een dingetje Tymboo, maar door schade en schade heb ik de hook grip binnen relatief korte tijd goed genoeg onder de knie gekregen.
Een jaar later durfde ik zelfs te concluderen dat mijn hook grip inmiddels sterker was, dan mijn mixed grip ooit is geweest.
1. Dus mijn advies is om toch zoveel mogelijk de hook grip te gebruiken en ontwikkelen, ook voor de zwaarste sets.

Wat punt 2 betreft, dit herken ik ook exact.
Hoewel het maar een kleine verandering lijkt zijn, is de impact op leverage veel groter dan ik kon vermoeden.
Het is waar dat je door interne geroteerde schouders je ROM wat verkorten en ook breng je meer symmetrie in de mechanica zogezegd.
Toch kon ik dat in het begin niet uitbuiten en een betere lift, met name doordat ook ik merkte dat ik die locked back niet goed kreeg.
Samengevat ging door de hook grip i.c.m. interne schouderrotatie mijn lift-off (waar ik altijd prat op ging) naar de klo*te.

Tot overmaat van ramp was mijn favoriete "geheime" wapen, de deficit deadlift, niet meer effectief om de lift-off sterker te maken.
Wat ik bij de reguliere vorm had, locked back vasthouden- werd bij een deficit niet beter maar alleen maar erger.

Uiteindelijk heb ik 1 oplossing gevonden voor alle genoemde problemen, namelijk de trap bar deadlift doen i.p.v. de deficit variatie.
Op de een of andere manier maakt de trap bar deadlift de grip, traps en locked back positie precies in de juiste hefboomverhoudingen sterker voor een betere lift-off bij intern geroteerde schouders.
2. Tip, focus je een tijdje op de trap bar deadlift en kijk of dat helpt.
 
namelijk de trap bar deadlift doen i.p.v. de deficit variatie.

de grip, traps en locked back positie precies in de juiste hefboomverhoudingen sterker voor een betere lift-off bij intern geroteerde schouders.
Yes. Zelfs ik merk dat, iemand die toch betere biomechanica voor de squat heeft dan conv dl. Of eigenlijk juist dan.
wat vind jij van de schouders in een wat meer naar voren gekantelde positie, intern geroteerd, waardoor de armen beter kunnen afhangen en de ROM dus wat korter is?
Lijkt haast onvermijdelijk. Voelt sterker moet ik zeggen.
 
Terug
Naar boven