Dat zijn ook dingen die ik lang niet allemaal gebruik hoor. Zo vind ik voor een raw bench chest/shoulders minimaal even belangrijk als triceps, vind ik dat je lang niet elke week max effort hoeft te doen en dat je dynamic effort prima kan weglaten zolang je maar iets van een explosieve component (olympic lifts/jumps/etc.) in je training hebt. Wat mij vooral WEL heel erg aanstaat vanuit het conjugate principe is dat je alle componenten constant moet onderhouden. Dit betekent niet per sé dat je ten aller tijden max effort/dynamic effort/full blown pomp sessies erin moet houden, maar wel dat je alles bijhouden. Heel veel "niet conjugate" principes als 5/3/1 enz. hebben dit ook.
Dit principe maakt voor mij een groot verschil en één van de main reasons dat ik graag naar Louie/Dave/JM etc. luister. Ik schat mezelf hoog genoeg in dat ik de nuttige principes voor een strongman/raw lifter wel kan onderscheiden van de dingen die vooral voor geared lifters werken. Neemt niet weg dat er nog een shitload aan goede "wegen" zijn en die van jou is daar zeker één van.
Ik wil hier toch wel graag op in gaan, niet met de bedoeling om jou onderuit te halen of iets dergelijks, of om jouw ideeën over krachtsport in het algemeen geweld aan te doen. Met het risico dat ik over kom als een mierenneuker, dat is dan maar zo. We weten inmiddels wel dat ik lang van stof kan zijn. Ik weet dat jouw doelen anders zijn dan de mijne en dit is dus ook niet een aanval op jouw trainingsstijl.
Maar dit is mijn log, en dit is een powerliftinglog, en ik denk dat wanneer het aankomt op die sport ik op een aantal manieren kan en moet reageren op een uitdrukking als 'meerdere wegen leiden naar Rome'. Ik geef namelijk niet tot nauwelijks om zaken als 'een explosief component' of 'alle componenten constant moeten onderhouden'. Voor mij telt één specifiek component veel zwaarder mee dan alle andere componenten, en dat is de ontwikkeling van maximaalkracht. En ik vind dat daarmee het aantal wegen dat naar Rome leidt bijzonder veel verder ingeperkt wordt dan menig ander misschien zal denken. Ik weet dat powerlifting in die zin een veel specifiekere sport is dan bijvoorbeeld strongman, maar toch denk ik dat ook in de strongmansport soms te veel de alternatieve route naar Rome genomen wordt.
Dat betekent niet dat ik vind dat individuele verschillen onbelangrijk zijn, dat details onbelangrijk zijn, dat er meerdere approaches zijn, etc. Maar laten we die analogie van de meerdere wegen die naar Rome leiden blijven gebruiken. Dan kan ik zeggen dat er voor mij maar één hoofdweg naar die maximaalkracht in Rome leidt, en dat is die van specificiteit. Die hoofdweg heeft meerdere rijstroken, namelijk die van overload, fatigue management en individuele verschillen. Alle zijwegen die te ver afwijken van die hoofdweg zorgen voor een veel te grote omweg naar Rome en ik wil graag tijdig in Rome zijn voor mijn brood en spelen (in dit geval een meet of testmoment).
Als ik een conjugate Westside schema langs de lat van die hoofdweg leg, dan word ik op een aantal punten van die hoofdweg afgeleid. Het grootste bezwaar is het gebrek aan specificiteit. Ik wil op zeer regelmatige basis de main lifts (sq/bp/dl) uitvoeren en die wil ik als competitielift uitvoeren en ook boven een bepaald percentage 1RM. Ook op het gebied van overload kom ik ietwat in de problemen bij conjugate, alhoewel minder dan bij specificiteit. De fatigue management en individuele verschillen zijn debatable binnen conjugate maar kúnnen redelijk goed geregeld zijn.
Daarbij komt nog eens het hele grote bezwaar dat ik vind dat de term 'explosiviteit' niet tot nauwelijks betrekking heeft op powerlifting. Explosiviteit is bijvoorbeeld binnen het gewichtheffen erg belangrijk, waar je het momentum en de snelheid van de halter gebruikt om binnen je techniek de lift te kunnen halen. Er zit veel meer beweging in de halter en het lichaam dan bij powerlifting, de halter legt een langer traject af en de explosieve kracht die je onderin een lift gebruikt zorgt ervoor dat je gemakkelijker onder de halter kunt komen en de lift kunt afmaken. Dit betekent ook dat het zin en nut heeft om op lage gewichten (<50% 1RM) te oefenen met die techniek en snelheid er in te rammen.
Bij powerlifting draait het puur om maximaalkracht, natuurlijk ook om techniek maar echt véél minder om explosiviteit en momentum. Je wilt een zoveel mogelijk rigide houding van het lichaam hebben, dermate gecomprimeerd dat alles strak en gespannen staat voor de lift. De snelheid die je ontwikkelt bij <50% 1RM lifts (aka dynamic effort lifts) is nauwelijks tot niet te vertalen naar de snelheid die je ontwikkelt bij 90%+ 1RM lifts. Waarmee ik níét wil zeggen dat je niet met zo veel mogelijk snelheid zou willen liften. Maar explosiviteit is niet hetzelfde als snelheid. In de praktijk zie ik vaak dat powerlifters die 'explosief' menen te zijn als een malle de halter van de vloer lostrekken bij de deadlift of divebomben op de squat om een bepaald geclaimd momentum te kunnen pakken in een halter die niet draait, niet in de lucht beweegt en als het ware aan het lichaam van de lifter vastgeplakt zit. Ik zie lifters die daarmee in veel gevallen niet altijd de beste techniek hanteren.
Dus waar explosiviteit een specifiek doel is voor gewichtheffen, is het dat voor powerlifting niet en daarmee valt voor mij eigenlijk het nut van dynamic effort werk min of meer weg. Ik denk dat het verder duidelijk is dat ook het rouleren van de mainlifts ook niet onder het kopje 'specificiteit' valt. Voor mij is daarmee de conjugate manier van trainen dus níét de weg naar een powerlifting meet in Rome, net als overigens 5/3/1 trouwens en een aantal andere programma's. Ik denk dat daar het verschil valt te maken tussen een algemeen krachtschema en een powerliftingschema. Starting strength, Texas Method, 5/3/1, Westside; het zijn voor mij allemaal krachtprogramma's maar geen powerliftingprogramma's.
Strongman zit wat dat betreft een beetje tussen powerlifting en gewichtheffen in. Toch denk ik dat strongman meer neigt naar powerlifting en maximaalkrachtontwikkeling, en dat explosiviteit ook hier enigszins overrated is. Ik weet dat er medleys zijn, dat je snel moet zijn als strongman, maar nogmaals: snelheid =/= explosiviteit. Er zijn weinig strongman lifts waarbij de lifter een bepaald momentum kan creëren door heel explosief onder de halter te springen. Wat wel zo is, is dat binnen strongman veel meer componenten belangrijk zijn dan bij powerlifting. Maximaalkracht, maar ook repetition effort, snelheid, mobiliteit en dergelijke zijn specifieke doelen voor een strongman. Alsnog zou ik daarmee in het overgrote deel van de gevallen niet bij een conjugate-style van trainen uitkomen.
. Bijna alle lifters daar hebben een uitgebreide basis gelegd door een non-conjugate trainingstyle en kwamen pas ergens in hun thirties en als elite lifter bij westside terecht. Wenning lijkt me verder een toffe vent hoor en hij kan het ook wel aardig vertellen, maar laten we zeggen dat hij zijn gains over het algemeen niet aan een conjugate style van trainen heeft te danken. Waarmee conjugate natuurlijk nog steeds een prettige manier van trainen kan zijn, plezier er in hebben is denk ik het allerbelangrijkste.
