Beethoven had een aandoening waarbij zn gehoor langzaam weg ging. Dit hoor je wel terug als je het verloop van zn portfolio luistert. Het wordt steeds stormachtiger en bozer in zn stukken. Desalniettemin schreef hij stukken die hij zonder enige aanpassing kon indienen, zo perfect zaten ze in zijn
Hoofd. In moonlight sonata n14 hoor je het verdriet terug van zn verlies van gehoor EN afwijzing van een 16 jarige leerlinge waarvan haar vader niet wou dat ze trouwde met hem als een man zonder rang en stand.
kijk: https://youtu.be/pOT1T2qSd2M?si=sthf2Sym96EhcHYp
Alle klassieke stukken zijn een vertaling van een man zijn emoties van een paar honderd jaar oud. En dat maakt het zo mooi om te doorgronden en proberen die emotie terug op te wekken. Ik lieg niet als ik zeg dat ik weleens een traantje laat met spelen, als het spot on lukt voel je het door heel je lichaam en geest.