Ik vind het al wel een heel ander plaatje als je gaat sporten als hij op bed ligt hoor. De dingen die hij voor 18:00 doet, zijn dingen die niet onmogelijk zijn om na 20:00 te doen, of om samen te doen. Mede daarom vind ik het zo raar dat iemand maar twee uur voor zn kind heeft.
Is dit op mij gericht? Want zo zwart/wit als jij het schetst, is mijn mening niet he.
Ik vond het ideaal hoorIk ben het ook wel eens met Patricia, maar ik zeg dat vanuit eigen ervaring. Ik ben grootgebracht door 2 ondernemers en ik vond dat dus helemaal niet leuk. Ik heb ook serieus hechtingsproblematiek gehad.
Ik zou dat dus zelf anders doen en voor een veel betere balans kiezen ( iets minder werken, iets minder uren in de sport en het kind op numero uno zetten )
Gewoon, omdat ik weet dat tere zieltjes zoals ik daar anders last van krijgen
Ik had alle tijd om uit te vreten wat ik wou, nooit ergens last van. Straf? Ach, waren toch te druk om ergens op te letten, dat bood genoeg mogelijkheden, vooral toen ik lekker voluit ging puberen 
Dan rapporteer je het toch
Ik vond het ideaal hoor
Als er iets was gebeurd en ik mn emoties overhoop had, dan waren mn ouders er nooit. Die waren er pas als ze klaar waren. Geleerd om mezelf daarmee te redden, maar tegelijkertijd ook om niet over mn emoties te praten, want dat had toch geen nut. Denk dat een dikke muur om hetgeen wat me raakt + emoties slecht kunnen verwoorden (wat waarschijnlijk ook komt omdat ik die behoefte niet heb; heb mn draai gevonden zonder dat te doen, dus emoties verwoorden is meestal puur voor een ander), daar het grootste gevolg van is.
Dan rapporteer je het toch
(en dan de hele avond een huilbaby!) 
pff... ben blij dat ik geen kinderen heb
Ik heb niet alles gelezen maar euh: wat dan met een schoolgaan kind? Dat kind ziet zijn juf / meester ook vaker dan de ouders, en toch is dat oke?
Wat heb je er aan als je je kind om 14u gaat ophalen, dan naar winkel moet, moet koken, douchen, opruimen, ... Haal je 'm dan niet beter op als al die huishoudelijke klusjes klaar zijn en je dus je volle aandacht aan het kind kan besteden?
En euh, slaapt een baby niet na de middag? Zou het dus niet kunnen dat het kind in kwestie om 14u al in z'n bedje ligt in de crèche? Wat een goeie papa zou dat dan zijn: kind wakker maken om mee naar de winkel te nemen
Ik heb zelf geen kinderen, maar ik ken wel veel koppels met jonge kinderen, en HUGE respect voor ze! Full time werken, huishouden, sociaal leven én kinderen: chapeau! Ze lijken voor alles een balans gevonden te hebben: zien hun kinderen vaak genoeg, steken tijd in opvoeding, gaan toch nog sporten / met vrienden weg. Ik denk soms dat de dagen van ouders meer dan 24u duren
Ik vind het al wel een heel ander plaatje als je gaat sporten als hij op bed ligt hoor. De dingen die hij voor 18:00 doet, zijn dingen die niet onmogelijk zijn om na 20:00 te doen, of om samen te doen. Mede daarom vind ik het zo raar dat iemand maar twee uur voor zn kind heeft.
Natuurlijk, kwaliteit boven kwantiteit. Maar dat is wel gebonden aan grenzen.
Ik denk dat geen ouder wil dat je kind de buurman/opa/vader van vriendjes, wie dan ook, meer als vader ziet dan zijn eigen vader. En met 2 uur per dag, moet je er hard tegenaan boxen om het niet zo ver te krijgen.
Natuurlijk is niets onmogelijk. Maar ik snap gewoon niet dat iemand voor zon situatie kiest (ja, kiest. Want direct of indirect zijn kinderen altijd een keuze).
Is dit op mij gericht? Want zo zwart/wit als jij het schetst, is mijn mening niet he.
Ik vond het ideaal hoor
Als er iets was gebeurd en ik mn emoties overhoop had, dan waren mn ouders er nooit. Die waren er pas als ze klaar waren. Geleerd om mezelf daarmee te redden, maar tegelijkertijd ook om niet over mn emoties te praten, want dat had toch geen nut. Denk dat een dikke muur om hetgeen wat me raakt + emoties slecht kunnen verwoorden (wat waarschijnlijk ook komt omdat ik die behoefte niet heb; heb mn draai gevonden zonder dat te doen, dus emoties verwoorden is meestal puur voor een ander), daar het grootste gevolg van is.
Dan rapporteer je het toch
Denk dat er al veel verkeerd mag lopen om een kind echt te vernken hoor.
Jawel hoor. Je maakt geen extreme damaged goods door hier en daar een foute beslissing te nemen, dat doet iedereen. Tegenwoordig heerst het idee dat kinderen van porselein zijn en je alles tot in detail juist moet doen als ouder.
De meesten dénken dat inderdaad. Iemand met gezond verstand informeert zich echter voor hij aan iets groots begint zoals kinderen en houdt zich aan die info. De meesten doen maar gewoon iets en hebben geen diploma opvoeder nodig om een kind te kunnen krijgen. De ouders waar ik mee samenwerk zijn bovendien 9 op de 10 keer zélf damaged goods en die halen echt onlogische dingen uit met hun kind. Ofwel nemen ze de methoden van hun eigen ouders over, ofwel doen ze net het tegenovergestelde 'om niet dezelfde fouten te maken' en loopt het evenzeer mis.En iedereen denkt dat ie over gezond verstand beschikt, vast ook de ouders van de pubers waar jij nu mee werkt
gewoon alle quality time aan elkaar als koppel spenderen, ipv dat een derde partij roet in het eten komt gooien.
