Het is toch een vorm van extremist tegenover extremist die anderen meeslepen hoe groepen benoemd worden. De diehard moslimfundamentalist die de diehard islamofoob het idee geeft dat alle moslims extremisten zijn, waarna op den duur iedereen die de islam aanhangt op den duur wordt gezien als het grote kwaad door de ene groep en de andere groep (inclusief degenen die alleen islamkritiek hebben) worden gezien als islamofoben. Die polarisatie is een direct gevolg van het salonfähig worden van extremistenclubjes (aan beide kanten).
Met een beetje 'geluk' krijgt het Westen nog een mooi kado als de revoluties in Egypte, Tunesie etc zijn afgerond. Dan is onze steun aan onderdrukkende regimes omgeslagen in een nieuwe broeihaard van moslim extremisme. De Muslim Brotherhood staat in Egypte alvast klaar. Kan de vicieuze cirkel nog wat langer doorgaan, op naar de rassenrellen maar.
Een fobie is een ziekelijke en overtrokken angst. Dit wil dus zeggen dat degene die eraan lijdt overdreven reageert (en zich daar in de zuivere betekenis van het woord zelfs goed bewust van is).
Men moet zich dus eerst de vraag stellen: is er sprake van een overdreven reactie? Zo ja, welke zijn de argumenten die dat aantonen?
Als men bijvoorbeeld gaat spreken over religie en fobie, moet men beiden in de weegschaal leggen en kijken of de houding tegenover die religie en hoe die religie zich in de realiteit verhoudt tegenover de samenleving tegen elkaar opwegen. Daarna kan je kijken of een houding overdreven is, en of er zelfs sprake is van een overtrokken angst.
Al te vaak wordt er zelfs bij de minste kritiek gebruik gemaakt van de -fobie dooddoeners. Ten eerste is een fobie van oorsprong een psychische aandoening, niet zomaar een 'beetje teveel angst' of 'angst door onwetendheid'. We spreken dus over mensen die echt psychisch wat mankeren. Ten tweede is het zo dat in veel gevallen de gegeven kritiek volledig terecht blijkt te zijn als men gaat kijken naar de werkelijke invloed die religie, zelfs de 'gematigde', op de samenleving blijkt te hebben.
Persoonlijk ben ik van mening dat men wat de islam betreft bijna niet anders kan dan uiterst kritisch zijn, waardoor je bijna automatisch in de categorie 'islamofoob' terecht komt, vooral volgens de aanhangers van de religie zelf natuurlijk. Dat bepaalde groepen dergelijke terminologie gebruiken om de critici te demoniseren en hun 'heilige' religie te verdedigen om deze toch maar in de samenleving te forceren, met alle gevolgen die daarbij horen, is al te doorzichtig.
We moeten eens stoppen met mensen in hokjes te gaan plaatsen en tegelijkertijd hun kritiek te negeren. Religie heeft een uiterst schadelijk effect op elke samenleving, en wat de islam maar ook het christendom betreft zijn er tal van voorbeelden op te noemen. Inderdaad, landen die streng religieus zijn, zijn dezelfde landen waar men de mensenrechten niet al te serieus neemt.
Het is juist dat er aan beide zijden extremisten bestaan, maar ik denk niet dat deze groep in bijv. West-Europa erg groot is. De meeste mensen die de stempel 'islamofoob' naar het hoofd krijgen zijn vooral kritisch en hebben daar een goede reden voor.
