XXL Nutrition

Tymboo's PHM log: high frequency & high volume training

Dat had ik natuurlijk al wel langer gevonden maar zoals het met name gisteren was had ik het nog niet vaak meegemaakt. De hele dag echt extreem apathisch en futloos, pijn overal en gewoon heel erg vermoeid. Ik heb me er vanuit het werk echt toe moeten zetten om eigenlijk onmiddellijk naar de gym te gaan en vanaf het moment dat ik onder de halter stapte had ik ineens energie voor tien. 's Avonds na het trainen heb ik daardoor nog van alles kunnen doen,

Dat is een van de redenen waarom na bijna 40 jaar nog steeds met grote regelmaat train!

waar ik anders ongetwijfeld lethargisch en zelfmedelijdend een beetje op de bank had gehangen.

Ach, dat heeft af en toe zo zijn charmes, ook naar de huisgenoten toe :D
 
  • Topic Starter Topic Starter
  • #4.822
Dat is een van de redenen waarom na bijna 40 jaar nog steeds met grote regelmaat train!
Ja, dat is een lange tijd. Ik ben ongeveer halverwege wat dat betreft.
Ach, dat heeft af en toe zo zijn charmes, ook naar de huisgenoten toe :D
Die huisgenoten zijn er niet, de ene week ben ik alleen thuis, de andere week heb ik de kinderen bij mij. Het is een leven van hollen en stilstaan wat dat betreft. Lethargisch zijn en vol zelfmedelijden zitten heeft dus in de 'eenzame' weken alleen effect op mijzelf.
 
  • Topic Starter Topic Starter
  • #4.823
Update

Zes weken helemaal niet getraind. Ik heb wel best veel andere dingen gedaan in de 'off' weken (weken zonder mijn kids). Ergens is het een enorm waardevolle tijd, hoe lastig ik de situatie ook vind. Ik heb veel geklust in huis, veel gelezen, gewandeld, hard gewerkt maar ook wel wat tijd voor mezelf genomen. Eindelijk weer eens een serie af gekeken, een boek uitgelezen of gewoon eens een avondje voor me uit zitten staren. Dat soort dingen. In de andere weken is het superdruk en is er eigenlijk nergens tijd voor naast de zorg voor de kinderen, werken en het huishouden.

Deze week was het voornemen om het trainen weer op te pakken. Ik kan allerlei smoesjes blijven bedenken maar als ik het écht wil dan kan het ook. Gisteren ben ik toch met een enorme tegenzin weer gegaan omdat ik weet hoe lastig die eerste training weer is. Toen ik er eenmaal was voelde het geweldig, zó goed dat ik vandaag weer heb getraind. Ik heb met mijzelf afgesproken dat ik geen druk er op ga leggen. Ik 'moet' niks tijdens het trainen. Ik doe de eerstkomende tijd wat ik leuk vind en wat goed voelt, natuurlijk wel binnen bepaalde kaders waarvan ik weet dat ze voor mij werken en dat ik ze prettig vind. Het trainen is in die zin niet compleet freewheelend maar tegelijkertijd is er geen enkele druk van bepaalde lifts die ik op een bepaald volume + intensiteit móét doen.

Ik voel me af en toe zo'n enorme mental midget als het aan komt op dit soort dingen omtrent discipline en motivatie, maar tegelijkertijd weiger ik ook me ervoor te schamen. Ik hou ontzettend veel van powerlifting / krachttraining maar het definieert me niet (meer). Er zijn andere dingen in het leven en ik ben wat dat betreft blijkbaar nog steeds op zoek naar die balans. Ik voel heel erg dat ik niet meer van mezelf een bepaald niveau in de sport kan eisen op dit moment maar tegelijkertijd brandt het vlammetje nog steeds. Het is lastig.

Afijn. De trainingen.

Gisteren

Squat, low bar, beltless
130x3x4

Bench press, paused
100x3
120x3x3

LPD, wide grip
mediumx10x4

Db flyes, incline
10x12x3

Pushdowns
mediumx10x3

Cable curls, unilateral
heavyx10x3
dropx15

Face pulls
lightx15x3

DB preacher curls
12,5x12x3


Vandaag

Squat, low bar
160x5x3

RDL, hook
110x8x3

Leg press
mediumx12x3

Leg extensions, unilateral
mediumx15x3

Cable crunches
lightx20x3

Hyper extensions
BWx20x2

Valt ook weer totaal niet tegen eigenlijk. Het is gek hoe natuurlijk die squat voelt en hoe makkelijk 3x5x160 meteen weer beweegt na zes weken geen halter aangeraakt te hebben. Dit zijn lekkere trainingen, in 5 kwartier klaar en ik heb nog wat aan mijn avond zo. Dit bevalt me wel.
 
Idd nette squat na zo lang niks doen!
Lekker je gevoel volgen, succes ermee.
 
Je hebt jezelf al bewezen, nu lekker doen wat je leuk vindt. Shadowproject heb ik ook van pl naar botjebuilder geguide, ik kan jou ook helpen het rechte pad te vinden.
 
Ik voel heel erg dat ik niet meer van mezelf een bepaald niveau in de sport kan eisen op dit moment maar tegelijkertijd brandt het vlammetje nog steeds.
Dit is bekend fenomeen als je door leeftijd danwel het leven niet meer in staat bent je "oude" nivo te halen/behouden, zal je toch anders naar de sport moeten kijken. Vind zelf powerlifting/krachtsport ongenadig hard zeker als je op redelijk nivo traint. Een paar maanden niet trainen en voor je gevoel kan je weer opnieuw beginnen. Nu ik meer focus heb op skill/cardio related sport ( in mijn geval bjj) en powerliften zie als aanvulling heb ik mijn plezier weer terug in de krachtsport. Als ik een tijdje geen bjj doe voel dat natuurlijk wel als ik weer op de mat sta maar ervaar niet de achteruitgang die bij powerliften heel duidelijk in cijfers uitgedrukt kan worden. Ik powerlift nog wel maar de druk van altijd progressie blijven maken is totaal weg.
 
Herkenbaar T, zeker nu je in zo'n lastige situatie zit. Zelf heb ik jaren geleden soort van gekozen om niet meer alles ervoor te geven om nog te kunnen verbeteren in het powerliften.
Die paar kilo extra op je totaal wegen dan toch niet meer op tegen de tijd die je er dan moet instoppen. In mijn geval niet in ieder geval, zeker nu ik zelf ook een zoontje heb.
In jou geval vond ik het al knap al die trainingsuren die je nog maakte met zo'n groot gezin. Bij mij is de balans een stuk beter geworden tussen trainen en al het andere van het leven.
Zo ben ik van 4x 3uur per week trainen in mijn piek langzamerhand nu naar 3x per week 1 uur gegaan. Trainen moet leuk blijven en een toevoeging in het leven.
 
  • Topic Starter Topic Starter
  • #4.830
Je hebt jezelf al bewezen, nu lekker doen wat je leuk vindt. Shadowproject heb ik ook van pl naar botjebuilder geguide, ik kan jou ook helpen het rechte pad te vinden.
Ja, ik weet niet of 't per se om het bewijzen van iets gaat, ik denk dat het meer om de interne drive gaat en hoe die getriggerd wordt bij mij. Ik voel niet de behoefte om mij te bewijzen aan een ander of aan mezelf. Ik denk niet beter of slechter over mezelf als ik wel of niet serieus train, dat bedoel ik met te zeggen dat ik mijn identiteit niet meer van powerlifting af laat hangen.

Maar ik vind vooral het proces rondom specifiek powerlifting of meer algemeen 'sterker worden' wél nog steeds heel erg leuk en interessant, en ik weet van mezelf dat ik het zonder die specifieke krachtprogressie heel erg lastig zal vinden om een mate van consistentie in mijn trainingen te behouden. Daarnaast weet ik óók van mezelf dat ik zelfs met de vrij minimale training van eigenlijk de laatste jaren al nog altijd vrij snel vrij dichtbij pr-territorium ben gekomen. Het is niet zo dat deze pr's, ook al staan ze al een flink lange tijd, totaal onbereikbaar lijken. Vorig jaar ben ik nog terug gekomen tot 245-210-245, na vijf maanden serieus trainen volgend op een stop van zeven maanden.

Ik vind pompen overigens óók fijn - en dat doe ik ook vaak genoeg - maar vooral als ondersteuning van en niet als doel op zich.
Dit is bekend fenomeen als je door leeftijd danwel het leven niet meer in staat bent je "oude" nivo te halen/behouden, zal je toch anders naar de sport moeten kijken. Vind zelf powerlifting/krachtsport ongenadig hard zeker als je op redelijk nivo traint. Een paar maanden niet trainen en voor je gevoel kan je weer opnieuw beginnen. Nu ik meer focus heb op skill/cardio related sport ( in mijn geval bjj) en powerliften zie als aanvulling heb ik mijn plezier weer terug in de krachtsport. Als ik een tijdje geen bjj doe voel dat natuurlijk wel als ik weer op de mat sta maar ervaar niet de achteruitgang die bij powerliften heel duidelijk in cijfers uitgedrukt kan worden. Ik powerlift nog wel maar de druk van altijd progressie blijven maken is totaal weg.

Ja dat is inderdaad mooi Denzil. Wat ik merk bij mezelf en anderen is dat de techniek en motor patterns dermate ingesleten zijn dat het weliswaar een tijdje duurt totdat je weer wat op niveau bent maar dat het wel degelijk terug kan komen mits de omstandigheden (blessurevrij en dergelijke) daarvoor aanwezig zijn en de drive er is. Als die interne motivatie er niet meer is of verschoven is naar een andere sport of bezigheid dan is dat prima maar dan kunnen we ook niet van onszelf verwachten dat de kracht nog volop terug gaat komen. Als je met die wetenschap kunt leven is dat natuurlijk heel prettig.
Leeftijd is een factor die natuurlijk meespeelt maar ook één waar ik als 37-jarige vooralsnog weiger me achter te verschuilen, wellicht is dat anders wanneer ik 50 ben.

Herkenbaar T, zeker nu je in zo'n lastige situatie zit. Zelf heb ik jaren geleden soort van gekozen om niet meer alles ervoor te geven om nog te kunnen verbeteren in het powerliften.
Die paar kilo extra op je totaal wegen dan toch niet meer op tegen de tijd die je er dan moet instoppen. In mijn geval niet in ieder geval, zeker nu ik zelf ook een zoontje heb.
In jou geval vond ik het al knap al die trainingsuren die je nog maakte met zo'n groot gezin. Bij mij is de balans een stuk beter geworden tussen trainen en al het andere van het leven.
Zo ben ik van 4x 3uur per week trainen in mijn piek langzamerhand nu naar 3x per week 1 uur gegaan. Trainen moet leuk blijven en een toevoeging in het leven.
Ja ik weet dat jij die overgang hebt gemaakt en ik heb daar ook heel erg veel respect voor. Ik zou het mezelf nooit kwalijk nemen of iets dergelijks als ik door de omstandigheden waarin ik nu zit blijvend minder lang en/of minder frequent zou moeten gaan trainen. Ik ga niet de waarde van een persoon bepalen aan de hand van de frequentie waarop hij/zij traint of de progressie die hij/zij boekt op het gebied van krachtsport. Wat dat betreft heb ik denk ik al de nodige persoonlijke ontwikkelingen door gemaakt want er zijn ook wel tijden geweest waarin alles hoe dan ook moest wijken voor mijn trainingen. Ik heb daar overigens nooit spijt van gehad en dat zal ik ook nooit hebben. Dat is wie ik ben of wie ik was en wat ik deed, en ik heb daarmee niet mijn gezin tekort gedaan of iets dergelijks. Het heeft wel zijn invloed gehad, natuurlijk, maar ik zie dat vooral als positieve invloed. Ik was als persoon ook niet geweest zoals ik nu ben zonder die sport en de kameraadschap die erbij hoort en het doorzettingsvermogen, het gevoel van trots, het zelfvertrouwen en alle andere persoonlijke kwaliteiten die ik erdoor heb weten te ontwikkelen en die mij weer tot een beter mens en een betere vader hebben gemaakt. Ik was echt een schlemielig muurbloempje tot en met mijn late tienerjaren, en ik weet vrij zeker dat ik dat nu nog was geweest had ik die sport niet ontdekt.

Maar goed, de omstandigheden zijn verder voor mij persoonlijk natuurlijk ook nog eens anders in die zin dat ik gewoon een gym heb en bepaalde verantwoordelijkheden voel naar de jongens en meiden die daar trainen en die ik in sommige gevallen ook coach. Zij weten van mijn omstandigheden en respecteren dat natuurlijk maar ik kan dat verantwoordelijkheidsgevoel niet zomaar aan de kant schuiven.
 
  • Topic Starter Topic Starter
  • #4.831
Er is in de tussentijd ook nog getraind.

Vrijdag

Bench press, touch & go
120x8x3

Db bench press, paused
40x10x3
pauze onderin elke rep

Cable rows
mediumx12x3

Straight arm pull downs
mediumx10x3

Pushdowns
heavyx10x3

Side raises
10x10x3

Full frontal db raises
5x15x2

Face pulls
lightx15x2


Zondag

Deadlift, from blocks
160x6x3

Squat, high bar
120x8x3

GHR
BWx8x3

Ab wheel
BWx12x2


Ik was een beetje moe gisteren, heb het kort gehouden daarom. Zaterdag heb ik de hele dag gecoacht op een strongmanwedstrijd in Nijmegen. Het was erg leuk maar wel een hele lange dag (6.15u weg van huis en 19.30u weer thuis) en vooral heel erg koud ook.
 
Ja, ik weet niet of 't per se om het bewijzen van iets gaat, ik denk dat het meer om de interne drive gaat en hoe die getriggerd wordt bij mij. Ik voel niet de behoefte om mij te bewijzen aan een ander of aan mezelf. Ik denk niet beter of slechter over mezelf als ik wel of niet serieus train, dat bedoel ik met te zeggen dat ik mijn identiteit niet meer van powerlifting af laat hangen.

Maar ik vind vooral het proces rondom specifiek powerlifting of meer algemeen 'sterker worden' wél nog steeds heel erg leuk en interessant, en ik weet van mezelf dat ik het zonder die specifieke krachtprogressie heel erg lastig zal vinden om een mate van consistentie in mijn trainingen te behouden. Daarnaast weet ik óók van mezelf dat ik zelfs met de vrij minimale training van eigenlijk de laatste jaren al nog altijd vrij snel vrij dichtbij pr-territorium ben gekomen. Het is niet zo dat deze pr's, ook al staan ze al een flink lange tijd, totaal onbereikbaar lijken. Vorig jaar ben ik nog terug gekomen tot 245-210-245, na vijf maanden serieus trainen volgend op een stop van zeven maanden.

Ik vind pompen overigens óók fijn - en dat doe ik ook vaak genoeg - maar vooral als ondersteuning van en niet als doel op zich.
verantwoordelijkheidsgevoel niet zomaar aan de kant schuiven.
Was ook een berichtje om te dollen uiteraard. Maar bodybuilding gaat tegenwoordig wel een stukje dieper dan dom pompen met 60% ROM zoals je het vroeger zag. Pompen misschien op een armdag, voor de rest wordt er jiust neergekeken op junkvolume Op een paar oldschool/genetic outlawyers na trainen de meeste eigenlijk volgens eens schema met execution tot perfectie, +-2 werksetjes per oefening met alles tot falen, true RPE10. Benchen doet niemand, squatten ook niet veel - veelal pendulum of hacksquat, maar eigenlijk doet elke grote dude wel een RDL/SLDL/Conv. Het is in ieder geval een stuk serieuzer dan dat het was, met ook wel daadwerkelijk wat diepgang in het programma, YouTube staat vol met content. Al denk ik niet dat je op jouw leeftijd aan maximale RPE trainen moet denken, en fysiek-wise valt er waarschijnlijk ook niet bijzodner veel meer te behalen op wat cutten na.
 
Gefeliciteerd met je verjaardag man! :birthday:
Geniet van je dag.
 
Congratz vandaag :birthday:
 
Gefeliciteerd
 
Happy bday!
 
Feliz navidad!!
 
  • Topic Starter Topic Starter
  • #4.838
Bedankt voor de felicitaties. Het was fijn dat overal weer de vlag uithing voor mijn verjaardag.

Update.

Ik weet niet zo goed wat ik hier nog moet updaten trouwens. Het ziet er niet naar uit dat ik de komende maanden op consistente basis kan trainen. Ik train nog steeds, maar dan dus in een heel vreemd ritme van week op week af. In die week waarin ik wel train doe ik eigenlijk waar ik zin in heb. Ik doe wat (variaties op de) main lifts en verder probeer ik maar gewoon kracht, massa en flexibiliteit / mobiliteit te behouden voor zover mogelijk en pijntjes te laten verdwijnen. Dat eerste (kracht) is dan wat lastiger te behouden dan de rest.

Ik denk dat ik me er min of meer bij heb neergelegd dat echt op niveau powerliften er niet meer in zit. Ik zeg 'min of meer' omdat ik het wel een lastige conclusie vind en niks wil uitsluiten voor de langere termijn. Maar op het moment voel ik ook voor mezelf totaal de drive niet om te gaan pushen en is gewoon maar naar de gym gaan en daar actief zijn al een doel op zich. Tegelijkertijd weet ik dat ik moet blijven bewegen en trainen, en vind ik dat ook gewoon leuk. Dat zit 'm dan niet alleen in krachttraining, maar ook in wandelen bijvoorbeeld. Ik vind het soms wel jammer van mezelf dat ik nog niet echt het plezier kan inzien van deze manier van trainen. Waar ik zelf altijd een hekel aan heb gehad is die types die een beetje in de sportschool wat aanklooien en praten over hoe sterk en geweldig ze vroeger wel niet waren. Dat laatste doe ik voor mijn gevoel niet maar dat eerste is nu wel een beetje het geval. Een pomp pakken is best lekker maar ik mis gewoon de uitdaging en ik voel me een beetje doelloos in de gym. Ik ben denk ik nog aan het zoeken naar andere doelen wat dat betreft. Misschien komt dat nog wel.

Op andere gebieden gaat het wel goed, een stuk beter in elk geval dan het was in de eerste weken. Ik heb gewoon veel meer tijd en ruimte om het leven in te richten zoals ik dat zelf wil en zoals ik dat voor mijn kinderen wil, en die vrijheid is mij enorm kostbaar. Je merkt pas echt wat je gemist hebt op dat gebied wanneer de situatie daadwerkelijk veranderd is. Tegelijkertijd mis ik soms mensen om mij heen en mis ik zo heel af en toe ook gewoon mijn ex-partner. Allemaal normale, menselijke emoties denk ik.
 
Was ook een berichtje om te dollen uiteraard. Maar bodybuilding gaat tegenwoordig wel een stukje dieper dan dom pompen met 60% ROM zoals je het vroeger zag. Pompen misschien op een armdag, voor de rest wordt er jiust neergekeken op junkvolume Op een paar oldschool/genetic outlawyers na trainen de meeste eigenlijk volgens eens schema met execution tot perfectie, +-2 werksetjes per oefening met alles tot falen, true RPE10. Benchen doet niemand, squatten ook niet veel - veelal pendulum of hacksquat, maar eigenlijk doet elke grote dude wel een RDL/SLDL/Conv. Het is in ieder geval een stuk serieuzer dan dat het was, met ook wel daadwerkelijk wat diepgang in het programma, YouTube staat vol met content. Al denk ik niet dat je op jouw leeftijd aan maximale RPE trainen moet denken, en fysiek-wise valt er waarschijnlijk ook niet bijzodner veel meer te behalen op wat cutten na.
Hoezo niet denken aan max rpe op zijn leeftijd? Blessurerisico? Bb-ing high rep tot failure is stuk minder blessuregevoelig dan pl ook als je tot failure traint dus rpe10.

En als je weinig focus hebt gehad op bb-ing is er fysiek wise mss juist nog wel iets te halen
 
Waarom niet gewoon training voor functionaliteit? Dat je je eigen reet nog kan vegen op je 80ste, dat je zelf een tuin tegel van 60x60 kan verleggen indien nodig, normaal een bankje of kast kan verhuizen, dat wanneer de pl**ris thuis uitbreekt je je kinder op de schouder kan gooien en een trap op of af kan rennen.
Zoveel redenen om gewoon bezig te blijven op een andere dan ouwe pr's te willen pakken.
 
Terug
Naar boven