Vrijdag was een heel andere dag dan donderdag. Waar donderdag de training goed verliep, was vrijdag het omgekeerde. Niks bleek te lukken tijdens de les submission wrestling. Zulu ergerde zich dood aan het feit dat ik beter kan en ik moest tappen van submission na submission. Het was gewoon mijn dag niet. Pissed off heb ik mijn shorts en t-shirt afgesmeten, bitje uitgespuwd, douche ingekropen, andere kleren aangetrokken, ipod ingeplugged en gaan lopen om mijn frustratie weg te werken. Ik kom trainen om te winnen en om bij te leren, niet om te verliezen. Een goede verliezer is een echte verliezer.
S'middags gingen we vertrekken naar Florianopolis om naar de BJJ Sul Americano te gaan, vertaald de Zuid-Amerikaanse BJJ kampioenschappen waar Canha, Psit en Fly gingen deelnemen.
Canha was naar goede gewoonte twee uur te laat, waardoor we tijdens rush hour vertrokken. Een uur na in de file te staan in het centrum van Curitiba, schoot het Psit opeens te binnen dat hij zijn gi was vergeten. Weeral een halfuur door de file om zijn Gi te halen (wat tijdens normale uren 10 minuten zou duren) en terug een uur door de file om Curitiba te verlaten.
Overal was het file, en toen we in Floripa aankwamen moesten we de ouders van een vriend van Zulu bellen waar we gingen verblijven. Blijkbaar woonden zijn ouders niet in het centrum, maar op het platteland, een honderd kilometer van Floripa. Na een rit van in totaal zes uur kwamen we aan op onze eindbestemming, een dorpje waar de tijd was blijven stilstaan en de mensen met hun deur open sliepen. Er waren meer kerken dan cafés, en dat zegt veel.
Uitgeput, maar dorstig gingen we rap nog iets drinken met onze gastheer, die ons met open armen ontving. Brazilianen zijn zeer gastvrij. Daarna rap douchen want de volgende dag moesten we naar Sao Jose vertrekken om 7 uur s'morgens. Het gastenverblijf van onze gastheer had betere bedden dan deze van de gym, en het duurde niet lang of we waren in dromenland.
De volgende dag, naar Sao Jose vertrokken waar de competitie plaats vond. Bijna meermaals dood geweest op de baan vanwege de rijkunsten van vrachtwagenchauffeurs. Sao Jose, een prachtlocatie aan het strand volgens de panelen die ons verwelkomden, in werkelijkheid een shithole waar niks te beleven valt, net zoals Blankenberge op een regenachtige dinsdag in December.
De competitie.... op zaterdag was het white, blue en purple belt, zondag brown en black belt. Nu even serieus. Ik heb nog nooit zoveel ****ing douchebags en lelijke wijven bij elkaar gezien in Brazilie dan op een BJJ competitie. Een white belt die zijn belt rond zijn nek had gebonden en met zijn blote kippenborst met zonnebril aan in de gangen van het event paradeerde. Wijven die liepen alsof ze Ronnie Coleman waren en waar zelf ik met een pruik aan en zelfs met een baard veel vrouwelijker zou lijken.
Ik ging op het eerste verdiep gaan filmen. Iedereen zat tegen mijn statief te drummen als wilde beesten en ik besloot links en rechts mensen weg te duwen. Psit moest als eerste gaan en won zijn eerste gevecht via submission. Zijn tweede gevecht verloor hij NIPT op punten. Canha verloor zijn gevecht in 30 seconden via een flying armbar. Zuigt hard. Hij was er echt door aangedaan. Psit won brons in zijn gewichtsklasse. Alweer een medaille meer.
In BJJ comps heb je enorme verschillen in belts, bijvoorbeeld zijn er gasten die gemakkelijk purple kunnen zijn maar eerst alles willen winnen in hun categorie. Dus is het niet altijd eerlijk verdeeld. Ook waren er super teams aanwezig zoals CM System

, maar ook Nova Uniao, Alliance, Monte, OCS, Rillion Gracie, Carlson Gracie, Gracie Barra, Alex Tchaka enz....
Eerst lunchen naar een all you can eat buffet, voor 15 reals de man (omgerekend een zeven euro), steak inbegrepen. Je hebt altijd keuze genoeg tussen vette en gezonde kost, dus geen excuus om niet te dieten. Daarna naar het strand geweest. Vanwege veel Brazilianen hun examens moesten doen dit weekend, was er geen kat. S'avonds terug naar Sao José waar Psit wou deelnemen aan de blue belt absolute. Hij werd als 56kg wegende dude gematched tegen een kerel van minstens 80 kilo, waar hij veel zwakker tegen was (op vlak van kracht) en gesubbed werd.
Terug naar het platteland om te slapen bij onze gastheer. De volgende dag vertrokken omdat Gabriel moest vechten. Anderhalf uur overslapen maar toch op tijd toegekomen. Gabriel deed blijkbaar een illegale move waar ik niks van ken en werd gediskwalificeerd. Later op de middag won Ocimar Santos (van OCS), een black belt van Cristiano die een gym heeft in Paranagua die ook gelinkt is met CM System, goud in zijn gewichtsklasse.
Een douchebag die bleef tegen mijn statief aandrummen toen ik aan het filmen was werkte zo hard op mijn zenuwen dat ik hem een klap verkocht. Zonder morren ging hij weg. De dag dat het brown en black belt was, waren er amper douchebags maar allemaal humble mensen die hun strepen al verdiend hadden.
Terug naar Curitiba. Ik had afgesproken met iemand aan de andere kant van de stad om 16u30, en kwam pas in Curitiba aan om 15h50 vanwege allerhande vertragingen op de baan. In de douche gelopen, propere kleren aangetrokken en in een taxi gesprongen. Net op tijd toegekomen en gaan lunchen. Toen ik terug in de gym aankwam leek of er een bom ontploft was in de keuken. Het leek op de vloer van een club na een zware nacht. Ik trof Zulu slapend in de living , op een matras, met zijn schoenen aan.
Maandag voelde mijn rug gebroken aan van de lange rit in de auto. Big dudes zijn niet gemaakt om 20 uur op 3 dagen in een auto te zitten. Niet gaan trainen maar gaan lopen, 15 km gelopen en 5 gewandeld. Zulu had ondertussen de keuken opgekuist om het gezaag van anderen te voorkomen. S'avonds besloten te koken met Zulu, Michelle en Simpson (een derde dan black belt die vroeger les gaf aan UDL). Goed gegeten en daarna gaan pitten.
Vandaag nog steeds pijn in mijn rug, en bummed out. Niet gaan trainen maar de hele dag in mijn kamer gebleven. Een camp is zwaar, de trainingen zijn zwaar maar het mentale is nog altijd het zwaarste. Gelukkig heb ik niet veel familie of veel mensen die me missen. Je woont ver van huis, je weet niet wat hij/zij uitspookt, de verleidingen zijn groot en je mist elkaar best vaak. Ruzies zijn heel vaak voorkomend. S'avonds is iedereen hier bezig op skype of aan het bellen met hun familie of vriendin(nen).
De videoblog is bijna klaar maar ik krijg bepaalde dingen niet afgewerkt, vandaag is het ook mijn dag niet, morgen hopelijk beter. Fotos volgen ook
Peace.